Dyferencjacja, autonomia dorastających z perspektywy terapii rodzinnej

The paper starts from the premise that late and not always complete differentiation from the family of origin is a significant problem in our society. We intend to discuss this issue by referring to individual developmental and family therapy models. The paper provides an overview of how different schools of family therapy, especially the transgenerational school, treat the question of individual differentiation. The other model to be described is Erik Erikson’s model of the individual psychosocial development. In summary, we aim to provide insights into comprehending the questions and difficulties of differentiation, and suggest possible ways of how the parent – child relations can develop for the child to reach confident adulthood from the inherent immaturity of adolescence.Artykuł wychodzi z założenia, że późna i nie zawsze całkowita dyferencjacja z rodziny pochodzenia jest istotnym problemem w naszym społeczeństwie. Zamierzamy omówić tę kwestię, odnosząc się do modelu terapii indywidualnego rozwoju oraz modelu terapii rodzinnej. Praca ta przedstawia przegląd, jak różne szkoły terapii rodzinnej, szczególnie szkoła międzypokoleniowa, traktują kwestię indywidualnej dyferencjacji. Drugim modelem tu przedstawionym jest model Erika Eriksona, model indywidualnego psychospołecznego rozwoju. Podsumowując, staramy się zapewnić dogłębne zrozumienie problemów i trudności dyferencjacji oraz zasugerować możliwe sposoby, by relacje rodzice – dzieci mogły rozwijać się tak, by dziecko osiągnęło bezpieczną dorosłość z przyrodzonej niedojrzałości dorastania

Dyferencjacja, autonomia dorastających z perspektywy terapii rodzinnej

The paper starts from the premise that late and not always complete differentiation from the family of origin is a significant problem in our society. We intend to discuss this issue by referring to individual developmental and family therapy models. The paper provides an overview of how different schools of family therapy, especially the transgenerational school, treat the question of individual differentiation. The other model to be described is Erik Erikson’s model of the individual psychosocial development. In summary, we aim to provide insights into comprehending the questions and difficulties of differentiation, and suggest possible ways of how the parent – child relations can develop for the child to reach confident adulthood from the inherent immaturity of adolescence.Artykuł wychodzi z założenia, że późna i nie zawsze całkowita dyferencjacja z rodziny pochodzenia jest istotnym problemem w naszym społeczeństwie. Zamierzamy omówić tę kwestię, odnosząc się do modelu terapii indywidualnego rozwoju oraz modelu terapii rodzinnej. Praca ta przedstawia przegląd, jak różne szkoły terapii rodzinnej, szczególnie szkoła międzypokoleniowa, traktują kwestię indywidualnej dyferencjacji. Drugim modelem tu przedstawionym jest model Erika Eriksona, model indywidualnego psychospołecznego rozwoju. Podsumowując, staramy się zapewnić dogłębne zrozumienie problemów i trudności dyferencjacji oraz zasugerować możliwe sposoby, by relacje rodzice – dzieci mogły rozwijać się tak, by dziecko osiągnęło bezpieczną dorosłość z przyrodzonej niedojrzałości dorastania

Dyferencjacja, autonomia dorastających z perspektywy terapii rodzinnej

The paper starts from the premise that late and not always complete differentiation from the family of origin is a significant problem in our society. We intend to discuss this issue by referring to individual developmental and family therapy models. The paper provides an overview of how different schools of family therapy, especially the transgenerational school, treat the question of individual differentiation. The other model to be described is Erik Erikson’s model of the individual psychosocial development. In summary, we aim to provide insights into comprehending the questions and difficulties of differentiation, and suggest possible ways of how the parent – child relations can develop for the child to reach confident adulthood from the inherent immaturity of adolescence.Artykuł wychodzi z założenia, że późna i nie zawsze całkowita dyferencjacja z rodziny pochodzenia jest istotnym problemem w naszym społeczeństwie. Zamierzamy omówić tę kwestię, odnosząc się do modelu terapii indywidualnego rozwoju oraz modelu terapii rodzinnej. Praca ta przedstawia przegląd, jak różne szkoły terapii rodzinnej, szczególnie szkoła międzypokoleniowa, traktują kwestię indywidualnej dyferencjacji. Drugim modelem tu przedstawionym jest model Erika Eriksona, model indywidualnego psychospołecznego rozwoju. Podsumowując, staramy się zapewnić dogłębne zrozumienie problemów i trudności dyferencjacji oraz zasugerować możliwe sposoby, by relacje rodzice – dzieci mogły rozwijać się tak, by dziecko osiągnęło bezpieczną dorosłość z przyrodzonej niedojrzałości dorastania

Security, Reliance and Availability: Psychometric features of the Kerns' Security Scale in Hungarian population

Background This study examines the Kerns’ Security Scale (KSS) that is a self-report questionnaire to assess school-age children’s certain family-related experiences, and is widely used in the United States and in certain European countries. Objectives The aim of the present investigation is to review the factor structure of the KSS in Hungarian population and to describe the characteristics of the scales in an Eastern-Central European country, as well as to check its external validity by the Child Depression Inventory, and to evaluate its feasibility in clinical practice and school psychology services. Methods The sample consisted of 323 primary and secondary schools students (137 boys and 186 girls), aged 10–18 years. They completed the Kerns’ Security Scale and the Child Depression Inventory. Results statistical analysis has revealed that the items of the security questionnaire can be divided into three subscales, namely: Reliance, Availability, and Autonomy support. The mothers’ subscale scores are higher than fathers’ subscale scores (Reliance: t = 7.1, p < .001; Availability t = 8.9, p < .001; Autonomy support t = 3.2, p < .01). Conclusion The results supported the three factor model of the KSS, and recommended to apply for clinical practice and in school psychology services. | Háttér A tanulmány az Egyesült Állomokban és Európában egyaránt széles körben elterjedt Kerns-féle Biztonság Skála (KSS) hazai vizsgálatával kapcsolatos tapasztalatokat mutatja be. A kérdőív a gyermek családtagokkal kapcsolatos személyes érzéseit, apjával és anyjával kapcsolatos biztoság élményeit méri fel. Cél Elemezzük a kérdőív faktorstruktúráját, a Gyermekdepresszió Kérdőív segítségével ellenőrizzük a validitását, továbbá hazai populációt vizsgálva leírjuk a skálák jellegzetességeit, valamint ellenőrizzük a KSS klinikai praxisban és az iskolapszichológiai ellátásban való alkalmazhatóságát alsó, felső és középiskolás gyermekeknél. Módszer A vizsgálatban 323 tanuló vett részt (137 fiú és 186 leány, életkor 10–18 év között). A résztvevők a KSS és a Gyermekdepresszió Skálát töltöttek ki. Eredmények A Kerns-féle Biztonság Skála tételei faktoranalízisének eredménye szerint a kérdőív három alskálára bontható: ezek a szülők iránt érzett bizalom, a szülők szükség esetén való elérhetősége és az autonómia kezdeményezések támogatása. Az anyák alskála értékei magasabbak, mint az apáké (Bizalom: t = 7,1; p < 0,001; Elérhetőség t = 8,9; p < 0,001; Autonómia támogatása t = 3,2; p < 0,01). Következtetés Az eredmények a KSS háromfaktoros modelljét támasztják alá, továbbá rámutatnak arra, hogy a kérdőív megbízhatóan használható a klinikai praxisban és az iskolapszichológiai ellátásban egyaránt

Association of Gait Characteristics and Depression in Patients with Parkinson’s Disease Assessed in Goal-Directed Locomotion Task

Introduction. In the genesis of Parkinson’s disease (PD) clinical phenomenology the exact nature of the association between bradykinesia and affective variables is unclear. In the present study, we analyzed the gait characteristics and level of depression in PD and healthy volunteers. Methods. Patients with PD (n=48) and healthy controls (n=52) were recruited for the present study. Walking speed, stride length, and cadence were compared between groups while participants completed a goal-directed locomotion task under visually controlled (VC) and visually noncontrolled conditions (VnC). Results. Significantly higher depression scores were found in PD comparing to healthy control groups. In PD, depression was associated with gait components in the VC wherein the place of the target was visible. In contrast, in healthy subjects the depression was associated with gait components in VnC wherein the location and image of the target were memorized and recalled. In patients with PD and depression, the visually deprived multitask augments the rate of cadence and diminishes stride length, while velocity remains relatively unchanged. The depression associated with gait characteristics as a comorbid affective factor in PD, and that impairs the coherence of gait pattern. Conclusion. The relationship between depression and gait parameters appears to indicate that PD not only is a neurological disease but also incorporates affective disturbances that associate with the regulation of gait characteristics

Comparing Sensitivity and Specificity of Addenbrooke’s Cognitive Examination-I, III and Mini-Addenbrooke’s Cognitive Examination in Parkinson’s Disease

Background. Parkinson’s disease (PD) is the second most common neurodegenerative disorder characterized by numerous motor and nonmotor symptoms. Neurocognitive disorders (NCD) are one of the most troublesome problems and their diagnosis is often challenging. Methods. We compared the sensitivity and specificity of several versions of Addenbrooke Cognitive Examination (ACE, ACE-III, and Mini-ACE) on 552 subjects with PD. Normal cognition, mild and major NCD were judged in accordance with the respective criteria of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders 5th edition. Subsequently, we applied the receiver operation characteristic (ROC) analysis in comparison of different education levels. Results. For subjects with education level 0–8 and 9–12 years, the ACE-III had the best discriminating capabilities for mild NCD (cut-off scores: 83.5 and 85.5 points, respectively), while Mini-ACE was the best for subjects having education > 12 years (cut-off score: 25.5 points). For detecting major NCD, ACE-III had the best diagnostic accuracy in all levels of education (cut-off scores: 70.5, 77.5, and 78.5 points for subjects having education level 0–8, 9–12, and >12 years, respectively). Conclusion. ACE-III and its nested version, the Mini-ACE, had the best screening abilities for detecting mild and major NCD in PD

Erratum to: Guidelines for the use and interpretation of assays for monitoring autophagy (3rd edition) (Autophagy, 12, 1, 1-222, 10.1080/15548627.2015.1100356

non present