Unapređenje prakse i upotrebe tehnologija za unapređenje adherence

Medication non-adherence is recognized as a global problem associated with financial burden for patients and healthcare funds. At the European level, different Medication Adherence Technologies (MATech) are in use. The European Network to Advance Best practices and technoLogy on medication adherencE (ENABLE, COST Action 19132) was launched to: 1) identify current practices for Medication Adherence (MA) support by healthcare professionals; 2) create a structure for the repository of existing MATech that could be used by different stakeholders; and to 3) prepare guidance for sustainable implementation of MATech across European healthcare settings. ENABLE gathered different healthcare professionals and academics from 39 countries, to achieve the set of goals during a four-year period. Several cross-European studies were conducted employing stakeholder consultation (Delphi) and survey methods, including analysis of current practices for assessing and supporting MA in routine care, as well as barriers and facilitators to managing MA, work on medication management during COVID pandemic, reimbursement pathways of adherence interventions and protocols to identify the best practices and technologies. The MATech repository was designed by ENABLE members, and consultation of different stakeholders is currently in progress. The repository structure includes information about the MATech product and provider, goals and content related to managing MA, and information about the scientific evaluation and implementation. A cross-European expert survey identified a limited number of MA enhancing interventions that are currently subject to reimbursement. ENABLE identified the need for collaboration, infrastructure, and reimbursement to enhance the uptake of MATech in daily practice.Neadherenca pacijenata prema terapiji prepoznata je kao globalni problem udružen sa finansijskim opterećenjem pojedinaca i zdravstvenih sistema. Na nivou Evrope koriste se različite tehnologije za unapređenje adherence (Medication Adherence Technologies - MATech). Evropska mreža za razvoj najboljih praksi i tehnologija za unapređenje adherence (ENABLE, COST Action 19132) pokrenuta je sa ciljem da se: 1) identifikuju trenutne prakse unapređenja adherence (medication adhrerence – MA) od strane zdravstvenih profesionalaca; 2) kreira struktura repozitorijuma postojećih MATech koju mogu da koriste različiti stejkholderi; 3) da se pripreme vodiči za održivu implementaciju MATech širom Evrope. ENABLE okuplja zdravstvene profesionalce različitih profesija iz 39 zemalja kako bi se postigli ciljevi tokom četvorogodišnjeg perioda. Nekoliko studija u više zemalja Evrope pokrenuto je kako bi se izvršilo ispitivanje 1) stavova različitih stejkholdera delfi metodom i upitnicima, uključujući analizu trenutnih praksi u vezi analize i podrške MA u rutinskoj praksi, kao i barijere i facilitatore koji utiču na MA, 2) menadžment lekovima tokom COVID pandemije, 3) načine refundacije intervencija u vezi sa MA i 4) protokola koji identifikuju nabolje prakse i tehnologije. Kreirana je struktura MATech repozitorijuma, dok je usaglašavanje sa različitim stejkholderima u toku. Struktura repozitorijuma zasniva se na informacijama o MATech, ciljevima i sadržajima u vezi MA, i informacijama o naučnim procenama i implementaciji MATech. Na području Evrope istraživanje je identifikovalo ograničeni broj intervencija za unapređenje MA koje podležu refundaciji. ENABLE ukazuje na potrebu za kolaboracijom, razvojem infrastrukture i politike refundacije kako bi se unapredila upotreba MATech u rutinskoj praksi.VIII Kongres farmaceuta Srbije sa međunarodnim učešćem, 12-15.10.2022. Beogra

Inflammation and arterial stiffness

BackgroundAortic stiffness and wave reflections are markers of cardiovascular disease and aortic stiffness is an independent osticator of cardiovascular risk. Chronic, subclinical inflammation has been related to increased arterial stiffness and enhanced cardiovascular risk. According to data, acute inflammation has been linked to endothelial dysfunction and production of several inflammarkers. However, the causative relationship between inflammation and arterial stiffness has not been investigated yet. The aim of the present study was to assess the acute and the chronic effect of inflammation on aortic stiffness and wave reflections. MethodsIn the acute study, the effect of acute, mild, transient and systemic inflammation, caused by a specific inflammatory stimulus, on aortic stiffness and wave reflections was assessed in 100 apparently healthy volunteers in a randomized, blind, shamprocedure controlled, crossover design. In substudy , in the vaccination/ sham vaccination group, 48 volunteers participated (24 and 24, mean age 34.5 and 34.9, respectively) and were vaccinated with Salmonella Typhi vaccine or normal saline. In substudy 2, 52 volunteers participated (26 and 26, mean age 34.1 and 32.9, respectively) and were vaccinated with Typhi vaccine or normal saline, after they had been given 1200mg of aspirin. femoral pulse wave velocity (an index of aortic stiffness) and augmentation index (an index of wave reflections) were measured using Complior® and SphygmoCor®, respectively, at baseline, 8 and 32 hours after consumption. At the same time points, inflammatory markers and mediators were measured, such as Creactive protein, Interlukin6 and matrix metalloproteinases 2 and 9. In the chronic study, the relationship between the above and other inflammatory markers with arterial stiffness and markers related to stiffness, was assessed. ResultsIn substudy 1, vaccination produced a significant (P0.01) increase in pulse wave velocity (at 8 hours by 0.43m/s), denoting an increase in aortic stiffness. Wave reflections were reduced significantly (P0.01) by vaccination (decrease in augmentation index of 5.0% at 8 hours and 2.5% at 32 hours) as a result of peripheral vasodilatation (a reduction in total peripheral resistance by 199/5 ,<0,05). These effects were associated with significant increases in inflammatory markers such as hightivity Creactive protein (by 3,05 /, <0,001) at 32 hours, highsensitivity interleukin6 (by 3,33/ml, <0,001), matrix metalloproteinase9 (by 188,95/, <0,01) and white blood count (by 3,84109/, <0,001), 8 hours after vaccination. In substudy 2, with aspirin pretreatment, neither pulse wave velocity nor augmentation index εφάλαιο 8 Περιλήψεις changed significantly after vaccination (increase of 0.11 m/s and 0.4%, respectively; PNS for both). There were no significant changes in the above parameters in the control groups, in the two substudies. Peripheral and central pressures did not change in any group. In the chronic study, pulse wave velocity was inversely associated with levels of matrix metalloproteinases 2 and 9 while there was a positive correlation between augmentation index and triglyceride levels in the male subgroup of the population. Finally, from correlating markers of inflammation and arterial stiffness, there was a positive correlation between fibrinogen and levels of tissue inhibitor of 1 (TIMP1). Also, a negative correlation between 2 and levels of fibrinogen was found as well as TIMP2 and inhibitor of plasminogen activator (PAI1). ConclusionsAcute, mild, systemic inflammation increases aortic stiffness nsiently and decreases wave reflections. This effect is reversed after pretreatment with aspirin. Moreover, new inflammatory and biochemical markers seem to be related with arterial stiffness. These findings have important implications, given the importance of aortic stiffness for cardiovascular function and risk.Εισαγωγή: Η αορτική σκληρία και τα ανακλώμενα κύματα αποτελούν δείκτες καρδιαγγειακής νόσου, ενώ η αορτική σκληρία είναι ανεξάρτητος προγνωστικός δείκτης καρδιαγγειακού κινδύνου. Η φλεγμονή, κυρίως η χρόνια, υποκλινική μορφή αυτής, έχει σχετιστεί με αυξημένη αρτηριακή σκληρία και ενισχυμένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Η οξεία φλεγμονή, όπως προκύπτει από νεότερα δεδομένα, επιδεινώνει την ενδοθηλιακή λειτουργία και πυροδοτεί την κινητοποίηση συγκεκριμένων φλεγμονωδών δεικτών. Ωστόσο, η σχέση της οξείας φλεγμονής με την αρτηριακή σκληρία δεν έχει μελετηθεί ακόμα. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η εκτίμηση της επίδρασης της οξείας και χρόνιας φλεγμονής στην αορτική σκληρία και τα ανακλώμενα κύματα. Μέθοδοι: Στην οξεία φάση της μελέτης, εκτιμήθηκε η επίδραση της συστηματικής, ήπιας και παροδικής φλεγμονής που προκαλείται από ένα φλεγμονώδες ερέθισμα σε μια τυχαιοποιημένη, διπλάτυφλή μελέτη, ελεγχόμενη με εικονική διαδικασία μελέτη, στην αορτική σκληρία και τα ανακλώμενα κύματα σε 100 φαινομενικά υγιείς εθελοντές. Στην υπομελέτη 1 του εμβολιασμού/εικονικού εμβολιασμού, συμμετείχαν 48 εθελοντές (24 και 24), με μέση ηλικία 34,5 και 34.9 έτη αντίστοιχα, οι όποίοι υπεβλήθησαν σε εμβολιασμό με πολυσακχαριδικό εμβόλιο για ή με φυσιολογικό ορό. Στην υπομελέτη του εμβολιασμού/εικονικού εμβολιασμού με χορήγηση ασπιρίνης, συμμετείχαν 52 εθελοντές (26 και 26), με μέση ηλικία 34,1 και 32,9 έτη αντιστοίχως, οι όποίοι υπεβλήθησαν σε εμβολιασμό με πολυσακχαριδικό εμβόλιο για ή με φυσιολογικό ορό αφού πρώτα είχαν χορηγηθεί 1200ασπιρίνης. Η καρωτιδομηριαία ταχύτητα του σφυγμικού κύματος (δείκτης αορτικής σκληρίας) και ο δείκτης ενίσχυσης (δείκτης ανακλωμένων κυμάτων) μετρήθηκαν με τις συσκευές ® και ® αντίστοιχα, πριν από την παρέμβαση, 8 ώρες και 3ώρες μετά από αυτήν. Στις αντίστοιχες χρονικές στιγμές, προσδιορίστηκαν συγκεκριμένοι φλεγμονώδεις δείκτες και μεσολαβητές, όπως η αντιδρώσα πρωτεΐνη, η Ιντερλευκίνη6 και οι μεταλλοπρωτεϊνάσες 2 και 9. Στη χρόνια φάση της μελέτης, μελετήθηκε η σχέση μεταξύ των παραπάνω φλεγμονωδών και άλλων παραγόντων, με την ελαστικότητα των αρτηριών και με δείκτες που σχετίζονται με αυτήν. Σε αυτή τη φάση, συμμετείχαν εφάλαιο 8 213 φαινομενικά υγιείς εθελοντές με μέση ηλικία 41.4 έτη (141 άνδρες και 72 γυναίκες). Η καρωτιδομηριαία ταχύτητα του σφυγμικού κύματος και ο δείκτης ενίσχυσης μετρήθηκαν σε βασικό επίπεδο ενώ παράλληλα προσδιορίστηκαν φλεγμονώδεις δείκτες, μεσολαβητές και ένζυμα. Αποτελέσματα: Στην οξεία μελέτη, στην υπομελέτη 1 του εμβολιασμού/εικονικού εμβολιασμού, η ταχύτητα σφυγμικού κύματος αυξήθηκε κατά 0,43/στις 8 ώρες (<0,01), με παράλληλη πτώση υου δείκτη ενίσχυσης σημαντικά 8 ώρες μετά τον εμβολιασμό, κατά 5% (P0.001) ως αποτέλεσμα περιφερικής αγγειοδιαστολής (μείωση περιφερικών αντιστάσεων κατά 199/5 ,<0,05). Τα επίπεδα της ταχύτητας επανήλθαν σχεδόν στις βασικές τιμές στις 32 ώρες (αντίστοιχη αύξηση κατά 0,21/από τα βασικά επίπεδα(). Αντίστοιχες μεταβολές παρατηρήθηκαν στις 8 ώρες στη συγκέντρωση φλεγμονωδών δεικτών, όπως στην Ιντερλευκίνη6 (αύξηση κατά 3,33/(<0,001), στη μεταλλοπρωτεϊνάση9 (αύξηση κατά 188,95/, <0,01) και στον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων (αύξηση κατά 3,84109/, <0,001) ενώ η αύξηση στα επίπεδα της αντιδρώσας πρωτεΐνης σημειώθηκε στις 32 ώρες (κατά 3,05 /, <0,001). Στην υπομελέτη 2, ούτε η ταχύτητα σφυγμικού κύματος (αύξηση κατά 0,1/, ), στις 8 ώρες ούτε ο δείκτης ενίσχυσης (αύξηση κατά 1,6%, ), μεταβλήθηκαν σημαντικά. Όσον αφορά στις ομάδες του εικονικού εμβολιασμού, δεν παρατηρήθηκε σημαντική μεταβολή στις παραπάνω παραμέτρους. Σε καμία περίπτωση, δεν παρατηρήθηκε σημαντική μεταβολή στις κεντρικές και περιφερικές πιέσεις. Στη χρόνια μελέτη, η ταχύτητα σφυγμικού κύματος παρουσιάζει αντίστροφα ανάλογη σχέση με τη συγκέντρωση των μεταλλοπρωτεϊνασών 2 και 9 ενώ θετική συσχέτιση αναδείχθηκε μεταξύ ανακλώμενων κυμάτων και επιπέδων τριγλυκεριδίων, στον αντρικό πληθυσμό της μελέτης. Τέλος, από τη συσχέτιση δεικτών φλεγμονής και αρτηριακής σκληρίας, βρέθηκε θετική συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων ινωδογόνου και του αναστολέα των μεταλλοπρωτεϊνασών (1) καθώς και αρνητική συσχέτιση της τόσο με τα επίπεδα του ινωδογόνου όσο και με τα επίπεδα του αναστολέα του ιστικού ενεργοποιητή του πλασμινογόνου ( 1). Συμπεράσματα: οξεία, ήπια, συστηματική φλεγμονή αυξάνει παροδικά την αορτική σκληρία και ελαττώνει τα ανακλώμενα κύματα, δράση που αναστρέφεται με χορήγηση αντιφλεγμονωδών ουσιών. Αντίστοιχα, νέοι φλεγμονώδεις και βιοχημικοί δείκτες σχετίζονται με την αρτηριακή σκληρία. Τα παραπάνω ευρήματα έχουν σημαντικές κλινικές προεκτάσεις και παρέχουν σημαντικά στοιχεία για τη σχέση μεταξύ της φλεγμονής και του αυξημένου καρδιαγγειακού κινδύνου

Triglyceride level is associated with wave reflections and arterial stiffness in apparently healthy middle-aged men

Objective: To investigate the relationship of arterial stiffness and wave reflections, which are predictors of cardiovascular risk, with serum triglyceride level in healthy adults. Design: Cross-sectional study at the University Department of Cardiology. 213 healthy individuals ( 141 men and 72 premenopausal women) not taking any medication and without known cardiovascular disease and risk factors, except for smoking. Main outcome measures: Central ( aortic) augmentation index (Alx, a composite measure of arterial stiffness and wave reflections), fasting lipid profile ( including triglycerides) and 10-year Framingham Risk Score ( FRS). Results: Compared with women, men had higher serum triglyceride level ( median (interquartile range) ( 89 (67-117) vs 73 (54-96) mg/dl, p&lt;0.01) and lower Alx (17.7 (1.0) vs 26.3 (1.4), p&lt;0.001). In both genders, serum triglyceride levels were significantly associated with FRS ( men: r = 0.43, p&lt;0.001; women: r = 0.37, p&lt;0.01) and Alx (men: r = 0.21, p&lt;0.05; women: r = 0.26, p&lt;0.05). In men, multivariate linear regression analysis showed an association between triglyceride level and Alx (standardised beta coefficient = 0.19, p=0.009), independent of age, blood pressure, heart rate, height, weight, smoking habits, total cholesterol and HDL-cholesterol levels. On the other hand, in women, the unadjusted correlation between triglyceride level and Alx was largely explained when the abovementioned confounders were taken into account ( beta = 20.016, p=0.86). Conclusion: In healthy men, serum triglyceride levels are associated with indices of arterial stiffness and wave reflections, which are important determinants of cardiovascular function and risk. The role of triglycerides in the vascular function of women warrants further investigation

Smoking cessation treatment in a real-life setting: the Greek experience

Objectives: The aim of this study was to estimate the clinical efficacy of counseling combined with currently used pharmacotherapy for smoking cessation (bupropion SR and nicotine replacement therapy, NRT) in actual clinical practice, and to identify predictors of successful abstinence at the end of therapy, as well as predictors of sustained abstinence in one year. Methods: 895 smokers, self—motivated to quit, received bupropion SR for 7 or 19 weeks and/or nicotine replacement therapy (NRT) (nicotine patch) for 9 weeks in combination with individual behavioural therapy. An intensive program including repetitive visits and telephone contacts during treatment and one year's follow-up period was available for supporting and motivating smokers to prevent relapse. Results: Post-treatment abstinence rates were 71.6% and 53.2% in bupropion SR groups for 7 and 19 weeks of treatment, respectively, ( p < 0 . 001), 63.4% in bupropion SR plus nicotine patch group and 45% ( p < 0 . 001) in nicotine patch group. One year's follow-up abstinence rates were 43.1%, 29.6%, 30.4% and 18.4% ( p < 0 . 05), respectively. Predictors of successful abstinence at the end of therapy included (a) bupropion SR, (b) lower DSM IV symptom score, and (c) lower nicotine addiction, while predictors for sustained abstinence in one year included: (a) bupropion SR, (b) lower nicotine addiction, and (c) smoker's motivation. Conclusions: Smoking cessation interventions implementing intensive multi-component programs and constant smokers' motivation in health care settings of actual practice seem promising for increasing short and long-term abstinence rates

Effectiveness of pharmacotherapy and behavioral interventions for smoking cessation in actual clinical practice

Objectives: This study evaluated the effectiveness of behavioral interventions (brief counseling, nonspecific psychological support in groups — NSGS and cognitive behavioral group therapy — CBGT) in combination with bupropion SR for smoking cessation in the field, through a smoking cessation clinic. Methods: Two-hundred-and-five smokers were enrolled in a 19-week course during 2007/ 2008, and were randomly assigned to: bupropion SR combined with brief counseling (group A), bupropion SR combined with NSGS (group B), bupropion SR combined with CBGT (group C), or CBGT as the only approach (group D). Results: Continuous abstinence rates at the end of therapy were 53.2% for group A, 62.9% for group B, 50.0% for group C, and 22.2% (p 0.05), respectively. Conclusions: Bupropion SR is an effective aid for smoking cessation in clinical practice. NSGT increased the chances for success at the end of therapy when combined with bupropion SR, while CBGT as monotherapy was less effective compared with the approaches including pharmacotherapy. It is suggested that smoking cessation interventions in real-life healthcare settings should be implemented through comprehensive programs using pharmacotherapy where applicable, combined with NSGT, and integrated by specialized healthcare professionals