The Role of Endoscopic Ultrasound in the Diagnosis and Management of Primary Gastric Lymphoma

Endoscopic ultrasound (EUS) is considered a valuable diagnostic tool during the workup of malignant gastric lesions, including primary gastric lymphomas (PGL). Although endoscopy combined with multiple biopsies remains essential in the establishment of PGL diagnosis, EUS utilization in locoregional disease staging has been well documented in the literature. Data also support the possible role of EUS in prediction of response to first-line treatment, that is, Helicobacter pylori eradication. However, its application in the posttreatment setting remains problematic, since concordance rates between endosonography and histology findings during follow-up seem to vary substantially. The aim of the present review is to summarize all available data regarding the role of EUS in the management of PGL

Abstract

BackgroundThe current study sought to investigate the impact of tumor size and total number of LN examined (TNLE) on the incidence of lymph node metastasis (LNM) among patients with duodenal neuroendocrine tumor (dNET).MethodsPatients who underwent curative resection for dNETs between 1997â 2016 were identified from 8 highâ volume US centers. Risk factors associated with overall survival and LNM were identified and the optimal cutâ off of TNLE relative to LNM was determined.ResultsAmong 162 patients who underwent resection of dNETs, median patient age was 59 (interquartile range [IQR], 51â 68) years and median tumor size was 1.2â cm (IQR, 0.7â 2.0â cm); a total of 101 (62.3%) patients underwent a concomitant LND at the time of surgery. Utilization of lymphadenectomy (LND) increased relative to tumor size (â ¤1â cm:52.2% vs 1â 2â cm:61.4% vs >2â cm:93.8%; Pâ 2â cm:80.0%; Pâ <â .05). TNLEâ â ¥â 8 had the highest discriminatory power relative to the incidence of LNM (area under the curveâ =â 0.676). On multivariable analysis, while LNM was not associated with prognosis (hazard ratio [HR]â =â 0.9; 95% confidence intervals [95%CI], 0.4â 2.3), G2/G3 tumor grade was (HRâ =â 1.5; 95%CI, 1.0â 2.1).ConclusionsWhile the incidence of LNM directly correlated with tumor size, patients with dNETsâ â ¤â 1â cm had a 40% incidence of LNM. Regional lymphadenectomy of a least 8 LN was needed to stage patients accurately.Peer Reviewedhttps://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/153174/1/jso25753.pdfhttps://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/153174/2/jso25753_am.pd

Therapeutic index of lymphadenectomy among patients with pancreatic neuroendocrine tumors: A multi‐institutional analysis

BackgroundThe benefit derived from lymph node dissection (LND) in patients with pancreatic neuroendocrine tumors (pNETs) based on clinicopathological characteristics remains unclear.MethodsPatients undergoing surgery for pNET between 1997 and 2016 were identified using a multi‐institutional dataset. The therapeutic index of LND relative to patient characteristics was calculated.ResultsAmong 647 patients, the median number of lymph nodes (LNs) evaluated was 10 (interquartile range: 4‐16) and approximately one quarter of patients had lymph node metastasis (LNM) (N = 159, 24.6%). Among patients with LNM, 5‐year recurrence‐free survival was 56.0%, reflecting a therapeutic index value of 13.8. The therapeutic index was highest among patients with a moderately/poorly‐differentiated pNET (21.5), Ki‐67 ≥ 3% (20.1), tumor size ≥2.0 cm (20.0), and tumor location at the head of the pancreas (20.0). Patients with ≥8 LNs evaluated had a higher therapeutic index than patients who had 1 to 7 LNs evaluated (≥8: 17.9 vs 1‐7: 7.5; difference of index: 11.4).ConclusionLND was mostly beneficial among patients with pNETs >2 cm, Ki‐67 ≥ 3%, and lesions located at the pancreatic head as identification of LNM was most common among individuals with these tumor characteristics. Evaluation of ≥8 LNs was associated with a higher likelihood of identifying LNM as well as a higher therapeutic index, and therefore this number of LNs should be considered the goal.Peer Reviewedhttps://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/151957/1/jso25689_am.pdfhttps://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/151957/2/jso25689.pd

Early Onset Intrahepatic Cholangiocarcinoma:Clinical Characteristics, Oncological Outcomes, and Genomic/Transcriptomic Features

Introduction: Data on clinical characteristics and disease-specific prognosis among patients with early onset intrahepatic cholangiocarcinoma (ICC) are currently limited. Methods: Patients undergoing hepatectomy for ICC between 2000 and 2020 were identified by using a multi-institutional database. The association of early (≤50 years) versus typical onset (&gt;50 years) ICC with recurrence-free (RFS) and disease-specific survival (DSS) was assessed in the multi-institutional database and validated in an external cohort. The genomic and transcriptomic profiles of early versus late onset ICC were analyzed by using the Total Cancer Genome Atlas (TCGA) and Memorial Sloan Kettering Cancer Center databases. Results: Among 971 patients undergoing resection for ICC, 22.7% (n = 220) had early-onset ICC. Patients with early-onset ICC had worse 5-year RFS (24.1% vs. 29.7%, p &lt; 0.05) and DSS (36.5% vs. 48.9%, p = 0.03) compared with patients with typical onset ICC despite having earlier T-stage tumors and lower rates of microvascular invasion. In the validation cohort, patients with early-onset ICC had worse 5-year RFS (7.4% vs. 20.5%, p = 0.002) compared with individuals with typical onset ICC. Using the TCGA cohort, 652 and 266 genes were found to be upregulated (including ATP8A2) and downregulated (including UTY and KDM5D) in early versus typical onset ICC, respectively. Genes frequently implicated as oncogenic drivers, including CDKN2A, IDH1, BRAF, and FGFR2 were infrequently mutated in the early-onset ICC patients. Conclusions: Early-onset ICC has distinct clinical and genomic/transcriptomic features. Morphologic and clinicopathologic characteristics were unable to fully explain differences in outcomes among early versus typical onset ICC patients. The current study offers a preliminary landscape of the molecular features of early-onset ICC.</p

Cystathionine γ Lyase Sulfhydrates the RNA Binding Protein Human Antigen R to Preserve Endothelial Cell Function and Delay Atherogenesis

Hydrogen sulfide (H2S), generated by cystathionine γ lyase (CSE), is an important endogenous regulator of vascular function. The aim of the present study was to investigate the control and consequences of CSE activity in endothelial cells under physiological and proatherogenic conditions

Indications and outcomes of enucleation versus formal pancreatectomy for pancreatic neuroendocrine tumors

Background: Pancreatoduodenectomy (PD) or distal pancreatectomy (DP) are common procedures for patients with a pancreatic neuroendocrine tumor (pNET). Nevertheless, certain patients may benefit from a pancreas-preserving resection such as enucleation (EN). The aim of this study was to define the indications and differences in long-term outcomes among patients undergoing EN and PD/DP. Methods: Patients undergoing resection of a pNET between 1992 and 2016 were identified. Indications and outcomes were evaluated, and propensity score matching (PSM) analysis was performed to compare long-term outcomes between patients who underwent EN versus PD/DP. Results: Among 1034 patients, 143 (13.8%) underwent EN, 304 (29.4%) PD, and 587 (56.8%) DP. Indications for EN were small size (1.5 cm, IQR:1.0–1.9), functional tumors (58.0%) that were mainly insulinomas (51.7%). After PSM (n = 109 per group), incidence of postoperative pancreatic fistula (POPF) grade B/C was higher after EN (24.5%) compared with PD/DP (14.0%) (p = 0.049). Median recurrence-free survival (RFS) was comparable among patients who underwent EN (47 months, 95% CI:23–71) versus PD/DP (37 months, 95% CI: 33–47, p = 0.480). Conclusion: Comparable long-term outcomes were noted among patients who underwent EN versus PD/DP for pNET. The incidence of clinically significant POPF was higher after EN

Effect of rosuvastatin on the atherosclerotic profile of ApoE-/- mice

Background: Apolipoprotein E-deficient (Apoe−/−) mice develop atherosclerotic lesions that closely resemble metabolic syndrome in humans. We sought to investigate how rosuvastatin mitigates the atherosclerotic profile of Apoe−/− mice over time and its effects on certain inflammatory chemokines. Methods: Eighteen Apoe−/− mice were allocated into three groups of six mice each receiving: standard chow diet (SCD; control group); high-fat diet (HFD); and HFD and rosuvastatin at 5 mg/kg/d via intragastric administration for 20 weeks. Analysis of aortic plaques and lipid deposition was conducted by means of en face Sudan IV staining and Oil Red O staining. Serum cholesterol, low-density lipoprotein, high-density lipoprotein, plasma glucose and triglyceride levels were determined at baseline and after 20 weeks of treatment. Serum interleukin 6 (IL6), C-C motif chemokine ligand 2 (CCL2) and tumor necrosis factor-α (TNFα) levels were measured by enzyme-linked immunosorbent assay at the time of euthanasia. Results: The lipidemic profile of Apoe−/− mice on HFD deteriorated over time. Apoe−/− mice on HFD developed atherosclerotic lesions over time. Sudan IV and Oil Red O-stained sections of the aorta revealed increased plaque formation and plaque lipid deposition in HFD-fed mice compared with SCD-fed mice and reduced plaque development in HFD-fed mice treated with rosuvastatin compared with mice not receiving statin treatment. Serum analysis revealed reduced metabolic parameters in HFD-fed mice on rosuvastatin compared with non-statin, HFD-fed mice. At the time of euthanasia, HFD-fed mice treated with rosuvastatin had significantly lower IL6 as well as CCL2 levels when compared with HFD-fed mice not receiving rosuvastatin. TNFα levels were comparable among all groups of mice, irrespective of treatment. IL6 and CCL2 positively correlated with the extent of atherosclerotic lesions and lipid deposition in atherosclerotic plaques. Conclusion: Rosuvastatin reduced progression of atherosclerotic lesions in HFD-fed Apoe−/− mice and reduced serum IL6 and CCL2 levels after 20 weeks of treatment. Serum IL6 and CCL2 levels correlated with the extent of atherosclerotic lesion. Serum IL6 and CCL2 levels might potentially be used as clinical markers of progression of atherosclerosis during statin treatment for hypercholesterolemia.Εισαγωγή: Tα ποντίκια που στερούνται απολιποπρωτεΐνης Ε (ApoE-/-) αναπτύσσουν αθηροσκληρωτικές πλάκες που μοιάζουν στενά με το μεταβολικό σύνδρομο στους ανθρώπους. Διερευνήσαμε πως η ροσουβαστατίνη αμβλύνει το αθηροσκληρωτικό προφίλ των ApoE-/- ποντικών κατά τη διάρκεια του χρόνου και τις επιδράσεις της σε σχέση με συγκεκριμένες φλεγμονώδεις χημειοκίνες. Μέθοδοι: Δεκαοκτώ ApoE-/- μύες μοιράστηκαν σε τρεις ομάδες των έξι ποντικών η κάθε μία από τις οποίες λάμβαναν: κανονική δίαιτα (SCD; ομάδα ελέγχου), υψηλής περιεκτικότητας σε λίπος δίαιτα (HFD) και HFD με ροσουβαστατίνη σε δοσολογία 5 mg/kg/ημέρα από στόματος για 20 εβδομάδες. Η ανάλυση των αορτικών πλακών και της εναπόθεσης λιπιδίων πραγματοποιήθηκε με χρώσεις Sudan IV και Oil Red O. Οι συγκεντρώσεις χοληστερόλης, χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνης (LDL), υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνης (HDL), γλυκόζης και τριγλυκεριδίων στο πλάσμα καθορίστηκαν στην αρχή και μετά από 20 εβδομάδες αγωγής. Οι συγκεντρώσεις της ιντερλευκίνης 6 (IL6), C-C motif chemokine ligand 2 (CCL2) και του παράγοντα νέκρωσης όγκων-α (TNFα) στο πλάσμα μετρήθηκαν με τη μέθοδο ELISA κατά τη διάρκεια της ευθανασίας. Αποτελέσματα: Το λιπιδαιμικό προφίλ των ApoE-/- ποντικών που τρέφονταν με HFD χειροτέρευσε με την πάροδο του χρόνου. Οι ApoE-/- ποντικοί που κατανάλωναν HFD ανέπτυξαν αθηροσκληρωτικές πλάκες με την πάροδο του χρόνου. Με τις χρώσεις Sudan IV και Oil Red O στην αορτή παρατηρήθηκε αυξημένη ανάπτυξη πλακών και εναπόθεση λιπιδίων στις πλάκες στους μύες που τρέφονταν με HFD σε σχέση με αυτούς που τρέφονταν με SCD και μειωμένη ανάπτυξη πλακών στους ποντικούς που τρέφονταν με HFD και υποβλήθηκαν σε αγωγή με ροσουβαστατίνη σε σχέση με τους ποντικούς που δεν λάμβαναν ροσουβαστατίνη. Η ανάλυση του ορού αποκάλυψε μειωμένες μεταβολικές παραμέτρους στους ποντικούς που κατανάλωναν HFD και λάμβαναν ροσουβαστατίνη σε σύγκριση με τους ποντικούς που δεν λάμβαναν στατίνη. Την ώρα της ευθανασίας, οι ποντικοί που τρέφονταν με HFD και υποβλήθηκαν σε αγωγή με ροσουβαστατίνη είχαν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα IL6 και CCL2 σε σύγκριση με τους ποντικούς που τρέφονταν με HFD και δεν λάμβαναν ροσουβαστατίνη. Τα επίπεδα TNFα ήταν συγκρίσιμα μεταξύ όλων των ομάδων των ανεξαρτήτως αγωγής. Τα επίπεδα IL6 και CCL2 συσχετίστηκαν θετικά με την έκταση των αθηροσκληρωτικών πλακών και την εναπόθεση λιπιδίων στις αθηροσκληρωτικές πλάκες. Συμπεράσματα: Η ροσουβαστατίνη μείωσε την πρόοδο των αθηροσκληρωτικών πλακών σε ApoE-/- μύες που κατανάλωναν HFD και μείωσε τα επίπεδα IL6 και CCL2 στον ορό μετά από 20 εβδομάδες αγωγής. Τα επίπεδα IL6 και CCL2 συσχετίστηκαν με την έκταση των αθηροσκληρωτικών πλακών. Τα επίπεδα IL6 και CCL2 στον ορό μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κλινικοί δείκτες προόδου της αθηροσκλήρωσης κατά τη διάρκεια της αγωγής με στατίνες για την υπερχοληστερολαιμία

Μελέτη της επίδρασης της ροσουβαστατίνης στο αθηροσκληρωτικό προφίλ ApoE-/- μυών

Εισαγωγή: Tα ποντίκια που στερούνται απολιποπρωτεΐνης Ε (ApoE-/-) αναπτύσσουν αθηροσκληρωτικές πλάκες που μοιάζουν στενά με το μεταβολικό σύνδρομο στους ανθρώπους. Διερευνήσαμε πως η ροσουβαστατίνη αμβλύνει το αθηροσκληρωτικό προφίλ των ApoE-/- ποντικών κατά τη διάρκεια του χρόνου και τις επιδράσεις της σε σχέση με συγκεκριμένες φλεγμονώδεις χημειοκίνες. Μέθοδοι: Δεκαοκτώ ApoE-/- μύες μοιράστηκαν σε τρεις ομάδες των έξι ποντικών η κάθε μία από τις οποίες λάμβαναν: κανονική δίαιτα (SCD; ομάδα ελέγχου), υψηλής περιεκτικότητας σε λίπος δίαιτα (HFD) και HFD με ροσουβαστατίνη σε δοσολογία 5 mg/kg/ημέρα από στόματος για 20 εβδομάδες. Η ανάλυση των αορτικών πλακών και της εναπόθεσης λιπιδίων πραγματοποιήθηκε με χρώσεις Sudan IV και Oil Red O. Οι συγκεντρώσεις χοληστερόλης, χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνης (LDL), υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνης (HDL), γλυκόζης και τριγλυκεριδίων στο πλάσμα καθορίστηκαν στην αρχή και μετά από 20 εβδομάδες αγωγής. Οι συγκεντρώσεις της ιντερλευκίνης 6 (IL6), C-C motif chemokine ligand 2 (CCL2) και του παράγοντα νέκρωσης όγκων-α (TNFα) στο πλάσμα μετρήθηκαν με τη μέθοδο ELISA κατά τη διάρκεια της ευθανασίας. Αποτελέσματα: Το λιπιδαιμικό προφίλ των ApoE-/- ποντικών που τρέφονταν με HFD χειροτέρευσε με την πάροδο του χρόνου. Οι ApoE-/- ποντικοί που κατανάλωναν HFD ανέπτυξαν αθηροσκληρωτικές πλάκες με την πάροδο του χρόνου. Με τις χρώσεις Sudan IV και Oil Red O στην αορτή παρατηρήθηκε αυξημένη ανάπτυξη πλακών και εναπόθεση λιπιδίων στις πλάκες στους μύες που τρέφονταν με HFD σε σχέση με αυτούς που τρέφονταν με SCD και μειωμένη ανάπτυξη πλακών στους ποντικούς που τρέφονταν με HFD και υποβλήθηκαν σε αγωγή με ροσουβαστατίνη σε σχέση με τους ποντικούς που δεν λάμβαναν ροσουβαστατίνη. Η ανάλυση του ορού αποκάλυψε μειωμένες μεταβολικές παραμέτρους στους ποντικούς που κατανάλωναν HFD και λάμβαναν ροσουβαστατίνη σε σύγκριση με τους ποντικούς που δεν λάμβαναν στατίνη. Την ώρα της ευθανασίας, οι ποντικοί που τρέφονταν με HFD και υποβλήθηκαν σε αγωγή με ροσουβαστατίνη είχαν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα IL6 και CCL2 σε σύγκριση με τους ποντικούς που τρέφονταν με HFD και δεν λάμβαναν ροσουβαστατίνη. Τα επίπεδα TNFα ήταν συγκρίσιμα μεταξύ όλων των ομάδων των ανεξαρτήτως αγωγής. Τα επίπεδα IL6 και CCL2 συσχετίστηκαν θετικά με την έκταση των αθηροσκληρωτικών πλακών και την εναπόθεση λιπιδίων στις αθηροσκληρωτικές πλάκες. Συμπεράσματα: Η ροσουβαστατίνη μείωσε την πρόοδο των αθηροσκληρωτικών πλακών σε ApoE-/- μύες που κατανάλωναν HFD και μείωσε τα επίπεδα IL6 και CCL2 στον ορό μετά από 20 εβδομάδες αγωγής. Τα επίπεδα IL6 και CCL2 συσχετίστηκαν με την έκταση των αθηροσκληρωτικών πλακών. Τα επίπεδα IL6 και CCL2 στον ορό μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κλινικοί δείκτες προόδου της αθηροσκλήρωσης κατά τη διάρκεια της αγωγής με στατίνες για την υπερχοληστερολαιμία.Background: Apolipoprotein E-deficient (Apoe−/−) mice develop atherosclerotic lesions that closely resemble metabolic syndrome in humans. We sought to investigate how rosuvastatin mitigates the atherosclerotic profile of Apoe−/− mice over time and its effects on certain inflammatory chemokines. Methods: Eighteen Apoe−/− mice were allocated into three groups of six mice each receiving: standard chow diet (SCD; control group); high-fat diet (HFD); and HFD and rosuvastatin at 5 mg/kg/d via intragastric administration for 20 weeks. Analysis of aortic plaques and lipid deposition was conducted by means of en face Sudan IV staining and Oil Red O staining. Serum cholesterol, low-density lipoprotein, high-density lipoprotein, plasma glucose and triglyceride levels were determined at baseline and after 20 weeks of treatment. Serum interleukin 6 (IL6), C-C motif chemokine ligand 2 (CCL2) and tumor necrosis factor-α (TNFα) levels were measured by enzyme-linked immunosorbent assay at the time of euthanasia. Results: The lipidemic profile of Apoe−/− mice on HFD deteriorated over time. Apoe−/− mice on HFD developed atherosclerotic lesions over time. Sudan IV and Oil Red O-stained sections of the aorta revealed increased plaque formation and plaque lipid deposition in HFD-fed mice compared with SCD-fed mice and reduced plaque development in HFD-fed mice treated with rosuvastatin compared with mice not receiving statin treatment. Serum analysis revealed reduced metabolic parameters in HFD-fed mice on rosuvastatin compared with non-statin, HFD-fed mice. At the time of euthanasia, HFD-fed mice treated with rosuvastatin had significantly lower IL6 as well as CCL2 levels when compared with HFD-fed mice not receiving rosuvastatin. TNFα levels were comparable among all groups of mice, irrespective of treatment. IL6 and CCL2 positively correlated with the extent of atherosclerotic lesions and lipid deposition in atherosclerotic plaques. Conclusion: Rosuvastatin reduced progression of atherosclerotic lesions in HFD-fed Apoe−/− mice and reduced serum IL6 and CCL2 levels after 20 weeks of treatment. Serum IL6 and CCL2 levels correlated with the extent of atherosclerotic lesion. Serum IL6 and CCL2 levels might potentially be used as clinical markers of progression of atherosclerosis during statin treatment for hypercholesterolemia

Hepatocellular carcinoma beyond Barcelona clinic liver cancer resection criteria: resecting the aggressive tumor

According to the Barcelona Clinic Liver Cancer (BCLC) staging system, surgical resection is recommended only for BCLC-0 and BCLC-A hepatocellular carcinoma (HCC). Nevertheless, several investigators have recently advocated for widening the resection criteria for HCC to select patients with BCLC-B and less frequently BCLC-C tumors. The available studies have reported a 5-year survival rate ranging from 25% to 63% following resection of select patients with multinodular HCC. The role of liver resection for macrovascular invasive HCC still remains unclear. The present review aimed to summarize the available evidence regarding the outcomes of patients who underwent resection for BCLC-B/C HCC as well as highlight the proposed criteria for resection beyond the current BCLC guidelines