Tooth Transplantation Using Computer-Aided Rapid Prototyping Model Compared to Conventional Technique (A Pilot Study)

Objective: This research study aimed to compare the efficiency between tooth transplantation using the Computer-aided rapid prototyping model (CARP model) and a conventional tooth transplantation technique. Materials & Methods: Ten patients were enrolled in this study. Patients were randomly divided into 2 groups. Five patients were performed tooth transplantation using the CARP technique (study group) and other five patients were performed antotransplantation using the conventional technique (controlled group). During transplantation, operation time, extra-alveolar time, and attempt of fitting donor tooth to recipient site were evaluated. Moreover, after 3 months post-operation, PDL space, tooth mobility, and pocket depth were examined. Result: During transplantation, the study group consumed lower operating time and extraalveolar time compared to the control group although no statistic significance was found (p = 0.086 and p = 0.05 respectively). In addition, the study group showed significantly fewer attempts to fit the donor tooth to the recipient socket compared to the control group (p = 0.019). After 3 months post-transplantation, average PDL width shows a narrower significant difference in the study group compared to the control group (p = 0.014). Moreover, the study group showed significantly better pocket depth reduction compared to the control group (p = 0.024). No significant difference found in tooth mobility after tooth transplantation in both groups (p = 0.074). Conclusion: CARP technique reduced attempt to fitting donor tooth and improved PDL healing of donor tooth in tooth transplantation compared to conventional technique

Factors Influencing the Dentist’s Decision to Propose a Tooth Autotransplantation in the Faculty of Dentistry, Chulalongkorn University

Objectives: To study factors which influence a dentist’s decision to propose the Tooth Autotransplantation (AT). Material and methods: A cross-sectional study was conducted among 99 dentists between January and March 2021. A questionnaire comprised demographic characteristics, unguided scenario, guided scenario, reasoning behind decisions, experience, and knowledge of AT. Data were analyzed using the Chi-square test, and multiple logistic regression. Results: The respondents comprised 73 females and 26 males with a mean age of 30.84 ± 6.238 years. In the unguided scenario, there were significant associations between fields of expertise, experience, knowledge of current indications, outcomes, and the benefits of AT with the dentists’decision to propose AT, whereas in the guided scenario, experience in proposing AT, knowledge of follow-ups, and outcomes were significant. After each associated factors were analyzed with multiple logistic regression, the result showed that dentists who indicated that they have proposed AT to patients were 9.592 times more likely to propose AT in the unguided scenario, and a value were 27.97 times in the guided scenario. Conclusions: Dentist’s experience of proposal AT is significantly associated with the dentist’s decision to propose AT. Hence, dentist is an important part for increasing number of AT cases. To lessen the extent to which AT is disregarded or misunderstood, future educational initiatives should incorporate more experiential and observational opportunities for dental students and post-graduate professionals.

In Vitro Effect of LPS on HMGB1 Expression in Human Periodontal Ligament Fibroblast

AbstractObjective: To investigate an in vitro mRNA and protein expression of highmobility group box-1 (HMGB1) in human periodontal ligament fibroblast (HPDLF) in comparison to human pulpal fibroblast (HPF), human gingival fibroblast (HGF) as well as human KB carcinoma cell line (KB). For HPDLF, investigation was performed in normal condition as well as after challenged by lipopolysaccharide fromEscherichia coli (E. coli LPS).Method: For all four cell types, reverse transcriptase polymerase chain reaction (RT-PCR) was used to determine HMGB1 mRNA expression. Western analysis was used to detect protein expression. E. coli LPS at 25 and 50 μg/ml was treated to HPDLF. Results: For all cell types, HMGB1 mRNA and protein expressions in cell lysates were found, but not in conditioned culture media. HMGB1 mRNA was up regulated after treated with E. coli LPS only in the condition with fetal calf serum added. However, HMGB1 in HPDLF cell lysate remained unchanged indicating that the increased RNA expression of HMGB1 could not proceed through protein production in our experimental condition. Conclusion:HPDLF, HPF, HGF and KB cell express HMGB1 mRNA and protein only in cell lysate. This seems to exclude the roles of HMGB1 as a secreted protein in these oral cells. Up-000regulation of HMGB1 mRNA in HPDLF only in the presence of serum confirmed the stimulation of LPS to cell required LPS-binding protein presence in serum. The role of HMGB1 in periodontitis and signaling pathway of this protein expression, and intracellular role of HMGB1 in HPDLF is subject to further study.Keywords: high mobility group box 1 (HMGB1), lipopolysaccharide (LPS), human periodontal ligament fibroblasts (HPDLF) บทคัีดย่อวัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาการแสดงออกของระดับเอ็มอาร์เอ็นเอและโปรตีนของเอชเอ็มจีบีวัน (high-mobility group box-1; HMGB1) ในเซลล์ไฟโบรบลาสต์เอ็นยึดปริทันต์มนุษย์ เปรียบเทียบกับเซลล์ไฟโบรบลาสต์เนื้อเยื่อในโพรงฟันมนุษย์เซลล์ไฟโบรบลาสต์เหงือกมนุษย์ และเซลล์ไลน์เคบี โดยเฉพาะในเซลล์ไฟโบร-บลาสต์เอ็นยึดปริทันต์มนุษย์ทัง้ สภาวะปกติและสภาวะถูกกระตุ้นด้วยไลโปโพลี-แซคคาไรด์จากเชื้อ E. coli วิธีการศึกษา: ศึกษาการแสดงออกของเอชเอ็มจีบีวันในระดับเอ็มอาร์เอนเอโดยวิธี RT-PCR ระดับโปรตีนโดย Western analysis ใช้ไลโปโพลีแซคคาไรด์ในขนาด 25 และ 50 มคก./มล.ในการกระตุ้นเซลล์ไฟโบรบลาสต์เอ็นยึดปริทันต์มนุษย์ ผลการศึกษา: พบการแสดงออกของเอชเอ็มจีบีวันในระดับเอ็มอาร์เอนเอ และโปรตีนในไลเซทของเซลล์ทัง้ 4 ชนิด แต่ไม่พบโปรตีนเอชเอ็มจีบีวันในอาหารเลี้ยงเซลล์ เมื่อกระตุ้นด้วยไลโปโพลีแซคคาไรด์จากเชื้อเอสเชอริเชียโคไล พบการเพิ่มระดับของเอ็มอาร์เอนเอของเอชเอ็มจีบีวัน เฉพาะในสภาวะที่มีซีรัมของลูกวัวในอาหารเลี้ยงเซลล์ แต่ไม่พบการเปลี่ยนแปลงระดับโปรตีนเอชเอ็มจีบีวันในเซลล์ไลเซท แสดงว่าเมื่อเอ็มอาร์เอนเอดังกล่าวเพิ่มขึ้น ไม่สามารถผ่านต่อเป็นโปรตีนในสภาวะการทดลองนี้ สรุป: เซลล์ไฟโบรบลาสต์เอ็นยึดปริทันต์มนุษย์ เซลล์ไฟโบรบลาสต์เนื้อเยื่อในโพรงฟันมนุษย์ เซลล์ไฟโบรบลาสต์เหงือกมนุษย์ และเซลล์ไลน์เคบี มีการแสดงออกของเอชเอ็มจีบีวันในระดับเอ็มอาร์เอนเอและโปรตีนเฉพาะในเซลล์ไลเซท แสดงว่าเอชเอ็มจีบีวันไม่มีบทบาทเป็นโปรตีนที่หลัง่ ออกนอกเซลล์ช่องปากเหล่านี้ การเพิ่มระดับเอ็มอาร์เอนเอของเอชเอ็มจีบีวันในเซลล์ไฟโบรบลาสต์เอ็นยึดปริทันต์มนุษย์เฉพาะในสภาวะที่มีซีรัมในอาหารเลี้ยงเซลล์เมื่อได้รับการกระตุ้นด้วยไลโปโพลีแซคคาไรด์ยืนยันความสำคัญของ LPS-binding protein ซึ่งพบในซีรัม บทบาทของเอชเอ็มจีบีวันในโรคปริทันต์อักเสบ การส่งสัญญาณของโปรตีนนี้ และบทบาทภายในเซลล์ของเอชเอ็มจีบีวันต่อเซลล์ไฟโบรบลาสต์เอ็นยึดปริทันต์มนุษย์ต้องศึกษาต่อไปคำสำคัญ: เอชเอ็มจีบีวัน, ไลโปโพลีแซคคาไรด์, เซลล์ไฟโบรบลาสต์เอ็นยึดปริทันต์มนุษย์

The In Vitro Effect of Royal Jelly, Apis mellifera, on Proliferation of Human Gingival,Periodontal Ligament Fibroblasts and Human Bone Cells

AbstractObjective: To study the in vitro effect of royal jelly crude extraction (RJCE)on proliferation and osteoblastic activity in 3 cell types which were human gingival fibroblasts (HGF), human periodontal ligament fibroblasts (HPDL) and human hip bone cells (HIP). Method: This study used 24-hour (3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide (MTT) cytotoxic assay, sulforhodamin B (SRB) proliferation assay and alkaline phosphatase activity (ALP) assay to evaluate the responses of these three cell types to the RJCE (concentrations of 0.1, 0.5, 1, 5 and 10 mg/ml) after 14-dayculture. Results: It was found that RJCE was cytotoxic to HGF and HPDL at 10 mg/ml, but no cytotoxicity to HIP. From a 6-day-proliferation assay, RJCE showed proliferation inhibition to HGF and HPDL at 5 mg/ml, however, slight proliferation stimulation was observed with lower doses. On the contrary, HIP showed no proliferation response to RJCE for all dosages used up to 5 mg/ml. Stimulation on alkaline phosphatase (ALP) activity for HPDL and HIP with or without RJCE after 14-day culture was found only in HIP at 5 mg/ml RJCE, and not in HPDL. Conclusion: this present study showed different effect of RJCE on the 3 cell lines proliferation. The positive effect on bone cell proliferation and ALP activity  looks promising for bone regeneration as needed for periodontal disease as well as other bone pathology.Keywords: royal jelly, human gingival fibroblasts, human periodontal ligament fibroblasts, human hip bone cells, cytotoxicity บทคัดย่อวัตถุประสงค์: เพื่อทดสอบสารสกัดจากนมผึ้งต่อการเพิ่มจำนวนเซลล์และผลต่อการสร้างเซลล์กระดูกในเซลล์ 3 ชนิด คือ เซลล์ไฟโบรบลาสต์จากเนื้อเยื่อเหงือกมนุษย์ (HGF) จากเอ็นยึดปริทันต์ (HPDL) และเซลล์กระดูกสะโพกมนุษย์ (HIP)วิธีการศึกษา: ทดสอบผลของสารสกัดนมผึ้ง (ความเข้มข้น 0.1, 0.5, 1, 5 และ10 มก./มล.) ต่อการมีชีวิตของเซลล์ด้วยวิธี (3-(4,5 ไดเม็ทธิลไทอะซอล-2-อิล)-2,5-ไดเฟนิลเตตระโซเลียมโบรไมด์ (MTT) ศึกษาการเพิ่มจำนวนเซลล์ในช่วง 6วันด้วยวิธีซัลโฟโรดามินบี (SRB) และวัดระดับการทำงานของสารอัลคาไลน์ฟอสฟาเตส (ALP) เพื่อวัดการตอบสนองของเซลล์ทัง้ 3 ชนิดต่อสารสกัดจากนมผึ้งโดยการเพาะเลี้ยงเป็นเวลา 14 วัน ผลการศึกษา: สารสกัดนมผึ้งเข้มข้น 10 มก./มล.เป็นพิษต่อ HGF และ HPDL แต่ไม่พบฤทธิด์ ังกล่าวต่อ HIP สารสกัดนมผึ้งยับยัง้การเพิ่มจำนวนเซลล์ HGF และ HPDL ที่ 5 มก./มล. โดยที่ความเข้มข้นต่ำกว่านี้กระตุ้นการเพิ่มจำนวนเซลล์ดังกล่าวได้เล็กน้อย ในทางกลับกันพบว่าสารสกัดนมผึ้งทุกความเข้มข้นไม่เพิ่มจำนวนเซลล์ HIP ในเซลล์ HPDLและ HIP ที่เติมและไม่เติมสารสกัดนมผึ้งพบการว่าการทำงานของอัลคาไลน์ฟอสฟาเตสถูกกระตุ้นในHIP ที่ความเข้มข้นของสารสกัดนมผึ้ง 5 มก./มล. โดยไม่มีผลต่อ HPDL สรุป:พบผลของสารสกัดจากนมผึ้งที่แตกต่างกันในด้านการกระตุ้นการเพิ่มจำนวนในเซลล์ 3 ชนิด โดยพบทิศทางที่ดีของสารสกัดจากนมผึ้งที่ให้ผลบวกต่อการเพิ่มจำนวนและการเพิ่มการทำงานของสารอัลคาไลน์ฟอสฟาเตสในเซลล์กระดูก ซึ่งส่งผลดีสำหรับความต้องการกระตุ้นให้สร้างกระดูกในการรักษาโรคปริทันต์อักเสบหรือโรคอื่น ๆ ที่พบการทำลายกระดูกคำสำคัญ: สารสกัดจากนมผึ้ง, เซลล์ไฟโบรบลาสต์จากเนื้อเยื่อเหงือกมนุษย์,เซลล์ไฟโบรบลาสต์จากเอ็นยึดปริทันต์, เซลล์กระดูกมนุษย์, ความเป็นพิษต่อเซลล

Transcription profiles of non-immortalized breast cancer cell lines

BACKGROUND: Searches for differentially expressed genes in tumours have made extensive use of array technology. Most samples have been obtained from tumour biopsies or from established tumour-derived cell lines. Here we compare cultures of non-immortalized breast cancer cells, normal non-immortalized breast cells and immortalized normal and breast cancer cells to identify which elements of a defined set of well-known cancer-related genes are differentially expressed. METHODS: Cultures of cells from pleural effusions or ascitic fluids from breast cancer patients (MSSMs) were used in addition to commercially-available normal breast epithelial cells (HMECs), established breast cancer cell lines (T-est) and established normal breast cells (N-est). The Atlas Human Cancer 1.2 cDNA expression array was employed. The data obtained were analysed using widely-available statistical and clustering software and further validated through real-time PCR. RESULTS: According to Significance Analysis of Microarray (SAM) and AtlasImage software, 48 genes differed at least 2-fold in adjusted intensities between HMECs and MSSMs (p < 0.01). Some of these genes have already been directly linked with breast cancer, metastasis and malignant progression, whilst others encode receptors linked to signal transduction pathways or are otherwise related to cell proliferation. Fifty genes showed at least a 2.5-fold difference between MSSMs and T-est cells according to AtlasImage, 2-fold according to SAM. Most of these classified as genes related to metabolism and cell communication. CONCLUSION: The expression profiles of 1176 genes were determined in finite life-span cultures of metastatic breast cancer cells and of normal breast cells. Significant differences were detected between the finite life-span breast cancer cell cultures and the established breast cancer cell lines. These data suggest caution in extrapolating information from established lines for application to clinical cancer research

SPARC Overexpression Inhibits Cell Proliferation in Neuroblastoma and Is Partly Mediated by Tumor Suppressor Protein PTEN and AKT

Secreted protein acidic and rich in cysteine (SPARC) is also known as BM-40 or Osteonectin, a multi-functional protein modulating cell–cell and cell–matrix interactions. In cancer, SPARC is not only linked with a highly aggressive phenotype, but it also acts as a tumor suppressor. In the present study, we sought to characterize the function of SPARC and its role in sensitizing neuroblastoma cells to radio-therapy. SPARC overexpression in neuroblastoma cells inhibited cell proliferation in vitro. Additionally, SPARC overexpression significantly suppressed the activity of AKT and this suppression was accompanied by an increase in the tumor suppressor protein PTEN both in vitro and in vivo. Restoration of neuroblastoma cell radio-sensitivity was achieved by overexpression of SPARC in neuroblastoma cells in vitro and in vivo. To confirm the role of the AKT in proliferation inhibited by SPARC overexpression, we transfected neuroblastoma cells with a plasmid vector carrying myr-AKT. Myr-AKT overexpression reversed SPARC-mediated PTEN and increased proliferation of neuroblastoma cells in vitro. PTEN overexpression in parallel with SPARC siRNA resulted in decreased AKT phosphorylation and proliferation in vitro. Taken together, these results establish SPARC as an effector of AKT-PTEN-mediated inhibition of proliferation in neuroblastoma in vitro and in vivo

SPARC promoter hypermethylation in colorectal cancers can be reversed by 5-Aza-2′deoxycytidine to increase SPARC expression and improve therapy response

Poor clinical outcomes in cancer can often be attributed to inadequate response to chemotherapy. Strategies to overcome either primary or acquired chemoresistance may ultimately impact on patients' survival favourably. We previously showed that lower levels of SPARC were associated with therapy-refractory colorectal cancers (CRC), and that upregulating its expression enhances chemo-sensitivity resulting in greater tumour regression in vivo. Here, we examined aberrant hypermethylation of the SPARC promoter as a potential mechanism for repressing SPARC in CRCs and whether restoration of its expression with a demethylating agent 5-Aza-2′deoxycytidine (5-Aza) could enhance chemosensitivity. Initially, the methylation status of the SPARC promoter from primary human CRCs were assessed following isolation of genomic DNA from laser capture microdissected specimens by direct DNA sequencing. MIP101, RKO, HCT 116, and HT-29 CRC cell lines were also used to evaluate the effect of 5-Aza on: SPARC promoter methylation, SPARC expression, the interaction between DNMT1 and the SPARC promoter (ChIP assay), cell viability, apoptosis, and cell proliferation. Our results revealed global hypermethylation of the SPARC promoter in CRCs, and identified specific CpG sites that were consistently methylated in CRCs but not in normal colon. We also demonstrate that SPARC repression in CRC cell lines could be reversed following exposure to 5-Aza, which resulted in increased SPARC expression, leading to a significant reduction in cell viability (by an additional 39% in RKO cells) and greater apoptosis (an additional 18% in RKO cells), when combined with 5-FU in vitro (in comparison to 5-FU alone). Our exciting findings suggest potential diagnostic markers of CRCs based on specific methylated CpG sites. Moreover, the results reveal the therapeutic utility of employing demethylating agents to improve response through augmentation of SPARC expression

SPARC: a matricellular regulator of tumorigenesis

Although many clinical studies have found a correlation of SPARC expression with malignant progression and patient survival, the mechanisms for SPARC function in tumorigenesis and metastasis remain elusive. The activity of SPARC is context- and cell-type-dependent, which is highlighted by the fact that SPARC has shown seemingly contradictory effects on tumor progression in both clinical correlative studies and in animal models. The capacity of SPARC to dictate tumorigenic phenotype has been attributed to its effects on the bioavailability and signaling of integrins and growth factors/chemokines. These molecular pathways contribute to many physiological events affecting malignant progression, including extracellular matrix remodeling, angiogenesis, immune modulation and metastasis. Given that SPARC is credited with such varied activities, this review presents a comprehensive account of the divergent effects of SPARC in human cancers and mouse models, as well as a description of the potential mechanisms by which SPARC mediates these effects. We aim to provide insight into how a matricellular protein such as SPARC might generate paradoxical, yet relevant, tumor outcomes in order to unify an apparently incongruent collection of scientific literature