Nocturnal hypoglycaemia in type 1 diabetic patients, assessed with continuous glucose monitoring: frequency, duration and associations

WSTĘP. W niniejszej pracy określono ilościowo częstość występowania i czas trwania epizodów nocnej hipoglikemii u chorych na cukrzycę typu 1, leczonych ciągłym podskórnym wlewem insuliny (CSII) lub za pomocą wielokrotnych wstrzyknięć insuliny (MIT), wykorzystując ciągły podskórny pomiar glukozy z zastosowaniem czujnika. METODY. Czujnik mikrodializacyjny był noszony w warunkach domowych przez 24 pacjentów leczonych CSII (średnie stężenie HbA1c 7,8 ± 0,9%) oraz przez 33 pacjentów, u których stosowano MIT (średnie stężenie HbA1c 8,7 ± 1,3%) przez 48 godzin. Oceniano częstość występowania i czas trwania epizodów hipoglikemii oraz związek między stężeniem HbA1c, czasem trwania cukrzycy, sposobem jej leczenia (CSII vs. MIT), wartościami glikemii na czczo oraz przed spoczynkiem nocnym, całkowitą dobową dawką insuliny, a także średnimi wartościami glikemii w nocy a częstością występowania i czasem trwania epizodów hipoglikemii. WYNIKI. Epizody nocnej hipoglikemii z wartościami glikemii ≤ 3,9 mmol/l wystąpiły u 33,3% pacjentów w obu grupach - zarówno w grupie leczonej CSII (8/24), jak i stosującej MIT (11/33). średni czas trwania hipoglikemii (± SD; mediana, przedział międzykwartylowy) wynosił 78 min na noc (± 76; 57, 23-120) u chorych poddanych CSII oraz 98 min na noc (± 80; 81, 32-158) u pacjentów stosujących MIT. W analizie metodą regresji wieloczynnikowej wykazano, że glikemia przed spoczynkiem nocnym najsilniej wiąże się z częstoœcią (p = 0,026) oraz czasem trwania (p = 0,032) epizodów nocnej hipoglikemii. WNIOSKI. Ciągłe monitorowanie glikemii z wykorzystaniem metody mikrodializy umożliwiło bardziej precyzyjne określenie ilościowe częstoœci występowania i czasu trwania epizodów nocnej hipoglikemii u chorych na cukrzycę typu 1. Parametry te wiążą się głównie z wartościami glikemii przed spoczynkiem nocnym.AIMS. We quantified the occurrence and duration of nocturnal hypoglycaemia in individuals with type 1 diabetes treated with continuous subcutaneous insulin infusion (CSII) or multiple-injection therapy (MIT) using a continuous subcutaneous glucose sensor. METHODS. A microdialysis sensor was worn at home by 24 patients on CSII (mean HbA1c 7.8 ± 0.9%) and 33 patients on MIT (HbA1c 8.7 ± 1.3%) for 48 h. Occurrence and duration of nocturnal hypoglycaemia were assessed and using multivariate regression analysis, the association between HbA1c, diabetes duration, treatment type (CSII vs. MIT), fasting and bedtime blood glucose values, total daily insulin dose and mean nocturnal glucose concentrations, and hypoglycaemia occurrence and duration was investigated. RESULTS. Nocturnal hypoglycaemia ≤ 3.9 mmol/l occurred in 33.3% of both the CSII- (8/24) and MITtreated patients (11/33). Mean (± SD; median, interquartile range) duration of hypoglycaemia ≤ 3.9 mmol/l was 78 (± 76; 57, 23-120) min per night for the CSII- and 98 (± 80; 81, 32-158) min per night for the MIT-treated group. Multivariate regression analysis showed that bedtime glucose value had the strongest association with the occurrence (p = 0.026) and duration (p = 0.032) of nocturnal hypoglycaemia. CONCLUSIONS. Microdialysis continuous glucose monitoring has enabled more precise quantification of nocturnal hypoglycaemia occurrence and duration in type 1 diabetic patients. Occurrence and duration of nocturnal hypoglycaemia were mainly associated with bedtime glucose value

Lower rates of hypoglycaemia in older individuals with type 2 diabetes using insulin degludec versus insulin glargine U100 : results from SWITCH 2

Aim This study aimed to investigate the safety of insulin degludec (degludec) in relation to age and risk of hypoglycaemia post hoc in individuals with type 2 diabetes (T2D) (SWITCH 2 trial). Methods In this crossover study, individuals with T2D who were at risk of hypoglycaemia were randomized to double‐blind treatment with degludec or insulin glargine 100 units/mL (glargine U100) ± oral antidiabetic drugs. After 32 weeks, patients crossed over to the other treatment. Primary endpoint was number of overall severe (positively adjudicated) or glucose‐confirmed (plasma glucose <56 mg/dL; 3.1 mmol/L) symptomatic hypoglycaemia events during the two 16‐week maintenance periods. Results For individuals ≤65 (n = 450) and >65 (n = 270) years, baseline median (range) duration of diabetes was 12 (1–40) vs 15 (1–54) years, mean HbA1c was 7.7% vs 7.4% and mean estimated glomerular filtration rate was 87.0 vs 63.7 mL/min/1.73 m2, respectively. No significant differences in HbA1c reduction were seen in individuals ≤65 or >65 years. During both maintenance periods, treatment with degludec lowered rates of hypoglycaemia (overall/nocturnal symptomatic) vs those with glargine U100 in individuals ≤65 (31% vs 43%) and >65 (30% vs 41%) years. With degludec and glargine U100, respectively, six vs nine severe hypoglycaemic events occurred in individuals ≤65 years and four vs eight events occurred in those >65 years. Adverse event rates were 3.2 and 3.3 events/patient‐year for individuals ≤65 years and were 3.5 and 4.1 events/patient‐year for individuals >65 years with degludec and glargine U100, respectively. Conclusion Treatment with degludec was safe and effective, with a frequency of hypoglycaemia lower than that with glargine U100 in both younger and older individuals (>65 years) with T2D