Comparison of Different Treatment Methods for Idiopathic Sudden Sensorineural Hearing Loss

Objective:To evaluate the effectiveness of different therapies for idiopathic sudden sensorineural hearing loss and prognostic factors, and determine the most successful treatment according to the audiogram type and time from onset to treatment.Methods:A total of 90 cases from February 2009 to January 2015 were classified under Group I oral treatment (methylprednisolone, acyclovir, betahistine-dihydrochloride, and vitamin B12); Group II oral treatment + intratympanic steroids (ITS); Group III oral treatment + hyperbaric oxygen; and Group IV only ITS. A pure tone average (PTA) improvement of less than 10 dB was assessed as “no improvement,” a PTA of 10 dB or more or a 10% or more increase in the speech discrimination score (SDS) as “partial improvement,” and a hearing threshold within 10 dB and SDS within 5%-10% of the unaffected ear as “full improvement.”Results:Overall, 32.2% patients showed full and 28.9% showed partial improvement, whereas 38.9% showed no improvement. There was no significant difference in terms of mean hearing gain between the different treatment methods. As the degree of hearing loss and time from onset to treatment increased, improvement worsened (p0.05).Conclusion:The most important factors affecting prognosis were the time from onset to treatment, hearing loss severity, and audiogram type. Only ITS avoided side effects and reduced hospitalization. ITS in the first two weeks, followed by hyperbaric oxygen were considered as the treatment priority

A different vision into the coronavirus outbreak: could pigs and its products be the vectors?

Koronavirüs küresel salgını bir zoonoz olarak tüm şiddetiyle devam ederken virüsün insan türüne geçmesine yol açan hayvan (ara konak) kesin olarak belirlenememiştir. Teknolojinin çok ileri düzeyde olduğu çağımızda güvenilirliği düşük bir PCR testi ile hastalığın tanısı konmaya çalışılmaktadır. Bir salgının tanı, tedavi ve kontrolünde izlenecek temel ilkeler yıllarca önce açıkça ortaya konmuştur. Bu prensipler temelinde salgının etyolojisinde farklı bir suş, birlikte bulunan farklı bir ajan patojen veya farklı bir bulaşma yolunun rolü göz önünde bulundurulmalıdır. Zoonotik enfeksiyonlarda mikrobiyal ajanı taşıyan hayvana maruziyet dışında hayvanlara yapılan aşılar ve aşı yapılan hayvanlara maruziyet durumları değerlendirilmelidir. Geçen yıllarda Çin’de ve birçok ülkede yaşanan çok sayıda domuz salgını nedeni ile ilgili hastalıklar için Çin’de yoğun biçimde aşı geliştirme çalışmaları devam etmektedir. İnsana yakın genetik yapısıyla ve yoğun sürü nüfusu ile domuzların bu salgında vektör olabilecekleri göz önüne alınmalıdır

Sudden Hearing Loss after Rabies Vaccination

Background: Sudden hearing loss developing after immunisation is a very rare situation. Rabies is a viral disease characterised by encephalitis and death. Treatment involves active and passive immunisation. Neurologic complications including Guillain-Barre syndrome or facial paralysis are reported in the literature as a side effect after rabies immunisation. Case Report: Sudden hearing loss was detected in an 11 year-old male patient who had taken the medication for rabies immunisation. Conclusion: This study presents a case report of sudden hearing loss developing after rabies immunisation - no other aetiological factors were detected and clinical management is discussed in light of the literature

Rinoliths

Rinolitler, burun boşluğunda yer alan taşlaşmış yabancı cisimlerdir. Burun tıkanıklığı, burun akıntısı ve kötü koku bu hastalardaki başlıca şikayetlerdir. Aileleri tarafından, ağız kokusu ve tekrarlayan burun akıntısı şikayetleriyle KBB polikliniğine getirilen iki çocuğun muayenesinde, anterior rinoskopide sağ burun boşluğunda, alt konka ile septum arasında yerleşik kitleler görüldü. Waters grafıde ve paranazal sinüslerin bilgisayarlı tomografisinin koronal kesitlerinde, hastaların sağ burun boşluklarında, pasajı kapatan ve etrafında kalsifıkasyonlara ait opasiteler bulunan kitleler saptandı. Lokal anestezi altında, anterior rinoskopi ve nazal endoskopik yaklaşımla çıkarılan yabancı cisimlerden birinin, etrafı taşlaşmış bir balon parçası olduğu anlaşıldı.Rhinoliths are calcified foreign bodies which lodged in the nose. Nasal obstruction, discharge and odor are main symptoms of these patients. Two children with halitosis and recurrent nasal discharge were referred by their families to ENT outpatient department. On examination, anterior rhinoscopy revealed masses lodged between the septum and the inferior turbinate in right nasal cavities of the patients. Waters view and paranasal sinus CT coronal sections showed mineralized masses which have had a radiopaque zone surrounding it and which has caused nasal obstruction. The masses were removed by anterior rhinoscopy and nasal endoscopy under local anesthesia and it was seen that one of them has been a calcified piece of balloon

Rinoliths

Rinolitler, burun boşluğunda yer alan taşlaşmış yabancı cisimlerdir. Burun tıkanıklığı, burun akıntısı ve kötü koku bu hastalardaki başlıca şikayetlerdir. Aileleri tarafından, ağız kokusu ve tekrarlayan burun akıntısı şikayetleriyle KBB polikliniğine getirilen iki çocuğun muayenesinde, anterior rinoskopide sağ burun boşluğunda, alt konka ile septum arasında yerleşik kitleler görüldü. Waters grafıde ve paranazal sinüslerin bilgisayarlı tomografisinin koronal kesitlerinde, hastaların sağ burun boşluklarında, pasajı kapatan ve etrafında kalsifıkasyonlara ait opasiteler bulunan kitleler saptandı. Lokal anestezi altında, anterior rinoskopi ve nazal endoskopik yaklaşımla çıkarılan yabancı cisimlerden birinin, etrafı taşlaşmış bir balon parçası olduğu anlaşıldı.Rhinoliths are calcified foreign bodies which lodged in the nose. Nasal obstruction, discharge and odor are main symptoms of these patients. Two children with halitosis and recurrent nasal discharge were referred by their families to ENT outpatient department. On examination, anterior rhinoscopy revealed masses lodged between the septum and the inferior turbinate in right nasal cavities of the patients. Waters view and paranasal sinus CT coronal sections showed mineralized masses which have had a radiopaque zone surrounding it and which has caused nasal obstruction. The masses were removed by anterior rhinoscopy and nasal endoscopy under local anesthesia and it was seen that one of them has been a calcified piece of balloon

The role of HRCT in the evaluation of congenital sensorineural hearing loss

Sunulan prospektif çalışmada amaç, konjenital sensorinöral işitme kaybı olan olgularda etyolojik faktörleri araştırmak ve yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografinin iç kulak anomalilerini saptamadaki rolünü tartışmaktır. İşit¬me engelliler okulunda öğrenim gören ve sensorinöral işitme kaybı olan, yaşları 10-15 arasında değişen, 13’ü erkek, 7’si kız, toplam 20 öğrenciye, temporal kemik yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki yapıldı. Esas olarak aksiyal planda kesitler alındı, anomali saptandığında koronal planda görüntüler eklendi. Toplam 40 kulağın 2’sinde (%5), yani 20 hastadan birinde iç kulak anomalisi saptandı. Bu olguda kohlear displazi ve eşlik eden internal akustik kanal anomalisi mevcuttu. Olgunun yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografisinde, her iki iç kulakta kohlea bazal kıvrımının devamlılığında ve bütünlüğünde bozulma izleniyordu. Bu defektin geniş internal akustik kanal fundusu ile poş tarzında bir bağlantısı mevcuttu. Aynı aileden iki kız, bir erkek, üç kardeş olgunun göz muayenesinde “retinitis pigmentoza” saptandı ve “Usher Sendromu” tanısı aldı. Bu olguların temporal kemik yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki normaldi. Sonuç olarak, konjenital sensorinöral işitme kaybının çoğunlukla nedeni olan “membranöz labirent” patolojisi, yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki ile saptanamamaktadır. Ek olarak pahalı bir tetkiktir ve az da olsa risk taşımaktadır. Bu nedenlerle yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki, tanısal değeri olmakla birlikte sensorinöral işitme kaybının değerlendirilmesinde ilk sıraları almamalı düşüncesin¬deyiz. Bunun yerine olguların anne-babasının ve yakın çevresinin eğitilmesinin daha uygun olacağı görüşündeyiz.The aim of this prospective study is to investigate the etiologic factors influencing patients suffering from congenital sensorineural hearing loss and to discuss the role of high resolution computed tomography (HRCT) in detection of inner ear anomalies. Twenty students with congenital sensorineural hearing loss attending the school for the deaf (13 male, 7 female), aged between 10 and 15 years underwent HRCT of the temporal bone. Essentially, examination was performed in the axial plane. Whenever an anomaly had been encountered, sections in the coronal plane were also obtained. Two out of 40 ears meaning 1 out of 20 patients (5%) were found to have anomalies of the inner ear. In this particular case, cochlear dysplasia and associated internal acoustic canal anomaly were detected. HRCT of the same case revealed deterioration of continuity and integrity of the cochlear basal convolution of the both inner ears. This defect seemed to have a kind of pouch relationship with wide internal auditory canal fundus. Ophthalmoscopic examination of three patients who were two sisters and a brother of the same family, revealed retinitis pigmentosa and they were diagnosed as Usher Syndrome. Their HRCT of temporal bone were all normal. In conclusion; membranous labyrinthitis, the most common etiologic factor of congenital sensorineural hearing loss does not give any specific finding on HRCT. In addition, HRCT is an expensive procedure and it has radiation risk even minimally. We think that although HRCT of temporal bone has some diagnostic value, it shouldn’t be the primary step in the evaluation of congenital sensorineural hearing loss. Instead, in our opinion both parental and relatives education will be more appropriate

The role of HRCT in the evaluation of congenital sensorineural hearing loss

Sunulan prospektif çalışmada amaç, konjenital sensorinöral işitme kaybı olan olgularda etyolojik faktörleri araştırmak ve yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografinin iç kulak anomalilerini saptamadaki rolünü tartışmaktır. İşit¬me engelliler okulunda öğrenim gören ve sensorinöral işitme kaybı olan, yaşları 10-15 arasında değişen, 13’ü erkek, 7’si kız, toplam 20 öğrenciye, temporal kemik yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki yapıldı. Esas olarak aksiyal planda kesitler alındı, anomali saptandığında koronal planda görüntüler eklendi. Toplam 40 kulağın 2’sinde (%5), yani 20 hastadan birinde iç kulak anomalisi saptandı. Bu olguda kohlear displazi ve eşlik eden internal akustik kanal anomalisi mevcuttu. Olgunun yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografisinde, her iki iç kulakta kohlea bazal kıvrımının devamlılığında ve bütünlüğünde bozulma izleniyordu. Bu defektin geniş internal akustik kanal fundusu ile poş tarzında bir bağlantısı mevcuttu. Aynı aileden iki kız, bir erkek, üç kardeş olgunun göz muayenesinde “retinitis pigmentoza” saptandı ve “Usher Sendromu” tanısı aldı. Bu olguların temporal kemik yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki normaldi. Sonuç olarak, konjenital sensorinöral işitme kaybının çoğunlukla nedeni olan “membranöz labirent” patolojisi, yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki ile saptanamamaktadır. Ek olarak pahalı bir tetkiktir ve az da olsa risk taşımaktadır. Bu nedenlerle yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki, tanısal değeri olmakla birlikte sensorinöral işitme kaybının değerlendirilmesinde ilk sıraları almamalı düşüncesin¬deyiz. Bunun yerine olguların anne-babasının ve yakın çevresinin eğitilmesinin daha uygun olacağı görüşündeyiz.The aim of this prospective study is to investigate the etiologic factors influencing patients suffering from congenital sensorineural hearing loss and to discuss the role of high resolution computed tomography (HRCT) in detection of inner ear anomalies. Twenty students with congenital sensorineural hearing loss attending the school for the deaf (13 male, 7 female), aged between 10 and 15 years underwent HRCT of the temporal bone. Essentially, examination was performed in the axial plane. Whenever an anomaly had been encountered, sections in the coronal plane were also obtained. Two out of 40 ears meaning 1 out of 20 patients (5%) were found to have anomalies of the inner ear. In this particular case, cochlear dysplasia and associated internal acoustic canal anomaly were detected. HRCT of the same case revealed deterioration of continuity and integrity of the cochlear basal convolution of the both inner ears. This defect seemed to have a kind of pouch relationship with wide internal auditory canal fundus. Ophthalmoscopic examination of three patients who were two sisters and a brother of the same family, revealed retinitis pigmentosa and they were diagnosed as Usher Syndrome. Their HRCT of temporal bone were all normal. In conclusion; membranous labyrinthitis, the most common etiologic factor of congenital sensorineural hearing loss does not give any specific finding on HRCT. In addition, HRCT is an expensive procedure and it has radiation risk even minimally. We think that although HRCT of temporal bone has some diagnostic value, it shouldn’t be the primary step in the evaluation of congenital sensorineural hearing loss. Instead, in our opinion both parental and relatives education will be more appropriate

The role of HRCT in the evaluation of congenital sensorineural hearing loss

Sunulan prospektif çalışmada amaç, konjenital sensorinöral işitme kaybı olan olgularda etyolojik faktörleri araştırmak ve yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografinin iç kulak anomalilerini saptamadaki rolünü tartışmaktır. İşit¬me engelliler okulunda öğrenim gören ve sensorinöral işitme kaybı olan, yaşları 10-15 arasında değişen, 13’ü erkek, 7’si kız, toplam 20 öğrenciye, temporal kemik yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki yapıldı. Esas olarak aksiyal planda kesitler alındı, anomali saptandığında koronal planda görüntüler eklendi. Toplam 40 kulağın 2’sinde (%5), yani 20 hastadan birinde iç kulak anomalisi saptandı. Bu olguda kohlear displazi ve eşlik eden internal akustik kanal anomalisi mevcuttu. Olgunun yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografisinde, her iki iç kulakta kohlea bazal kıvrımının devamlılığında ve bütünlüğünde bozulma izleniyordu. Bu defektin geniş internal akustik kanal fundusu ile poş tarzında bir bağlantısı mevcuttu. Aynı aileden iki kız, bir erkek, üç kardeş olgunun göz muayenesinde “retinitis pigmentoza” saptandı ve “Usher Sendromu” tanısı aldı. Bu olguların temporal kemik yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki normaldi. Sonuç olarak, konjenital sensorinöral işitme kaybının çoğunlukla nedeni olan “membranöz labirent” patolojisi, yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki ile saptanamamaktadır. Ek olarak pahalı bir tetkiktir ve az da olsa risk taşımaktadır. Bu nedenlerle yüksek rezolüsyonlu bilgisayarlı tomografi tetkiki, tanısal değeri olmakla birlikte sensorinöral işitme kaybının değerlendirilmesinde ilk sıraları almamalı düşüncesin¬deyiz. Bunun yerine olguların anne-babasının ve yakın çevresinin eğitilmesinin daha uygun olacağı görüşündeyiz.The aim of this prospective study is to investigate the etiologic factors influencing patients suffering from congenital sensorineural hearing loss and to discuss the role of high resolution computed tomography (HRCT) in detection of inner ear anomalies. Twenty students with congenital sensorineural hearing loss attending the school for the deaf (13 male, 7 female), aged between 10 and 15 years underwent HRCT of the temporal bone. Essentially, examination was performed in the axial plane. Whenever an anomaly had been encountered, sections in the coronal plane were also obtained. Two out of 40 ears meaning 1 out of 20 patients (5%) were found to have anomalies of the inner ear. In this particular case, cochlear dysplasia and associated internal acoustic canal anomaly were detected. HRCT of the same case revealed deterioration of continuity and integrity of the cochlear basal convolution of the both inner ears. This defect seemed to have a kind of pouch relationship with wide internal auditory canal fundus. Ophthalmoscopic examination of three patients who were two sisters and a brother of the same family, revealed retinitis pigmentosa and they were diagnosed as Usher Syndrome. Their HRCT of temporal bone were all normal. In conclusion; membranous labyrinthitis, the most common etiologic factor of congenital sensorineural hearing loss does not give any specific finding on HRCT. In addition, HRCT is an expensive procedure and it has radiation risk even minimally. We think that although HRCT of temporal bone has some diagnostic value, it shouldn’t be the primary step in the evaluation of congenital sensorineural hearing loss. Instead, in our opinion both parental and relatives education will be more appropriate

Rinoliths

Rinolitler, burun boşluğunda yer alan taşlaşmış yabancı cisimlerdir. Burun tıkanıklığı, burun akıntısı ve kötü koku bu hastalardaki başlıca şikayetlerdir. Aileleri tarafından, ağız kokusu ve tekrarlayan burun akıntısı şikayetleriyle KBB polikliniğine getirilen iki çocuğun muayenesinde, anterior rinoskopide sağ burun boşluğunda, alt konka ile septum arasında yerleşik kitleler görüldü. Waters grafıde ve paranazal sinüslerin bilgisayarlı tomografisinin koronal kesitlerinde, hastaların sağ burun boşluklarında, pasajı kapatan ve etrafında kalsifıkasyonlara ait opasiteler bulunan kitleler saptandı. Lokal anestezi altında, anterior rinoskopi ve nazal endoskopik yaklaşımla çıkarılan yabancı cisimlerden birinin, etrafı taşlaşmış bir balon parçası olduğu anlaşıldı.Rhinoliths are calcified foreign bodies which lodged in the nose. Nasal obstruction, discharge and odor are main symptoms of these patients. Two children with halitosis and recurrent nasal discharge were referred by their families to ENT outpatient department. On examination, anterior rhinoscopy revealed masses lodged between the septum and the inferior turbinate in right nasal cavities of the patients. Waters view and paranasal sinus CT coronal sections showed mineralized masses which have had a radiopaque zone surrounding it and which has caused nasal obstruction. The masses were removed by anterior rhinoscopy and nasal endoscopy under local anesthesia and it was seen that one of them has been a calcified piece of balloon