Cynara scolymus L. yaprağının farklı ekstraktlarda in vitro aktioksidan aktivitelerinin ve makro ve mikro element seviyelerinin belirlenmesi

Globe Artichoke (Cynara scolymus L.) belonging to the family of Astericaea, has antioxidant, hepatoprotective and hypoglycemic activities, its leaves have traditionally been used for diuretic and choleretic purposes. Therefore the main goal of this study is to determine the total phenolic content of artichoke leaf and its extracts with methanol, ethyl acetate and n- hexane, some in vitro antioxidant activities, selected macro (Na, K, Ca, Mg, P) and micro (Zn, Cu, Mn, Cr, Se, I) elements’ levels. Accordingly the total phenolic content values for the methanol, ethyl acetate and N-hexane extracts found 5,375 mg, 0,917 mg, 0,167 mg Gallic acid (GAE)/g respectively. Methanol extract showed highest DPPH free radical scavenging activity (87,73%), ethyl acetate extract possessed the highest Superoxide radical scavenging activity (SRSA) (49,02 %) whereas N-hexane extract contained high level metal chelating ability ( 289,32µM Fe). In terms of macro and micro elements (except I and Cr levels), the highest concentrations are recorded in its leaves, which are considered as a natural mineral source. Accordingly, it is evaluated that artichoke leaves provide a potential natural sources of K and Zn, while methanol and N-hexane extracts are good sources of P and Zn.Papatyagiller familyasına ait olan Küre enginarın (Cynara scolymus L.) antioksidan, hepatoprotektif ve hipoglisemik etkilere sahiptir, yaprakları geleneksel olarak idrar söktürücü ve koleretik amaçlarla kullanılmaktadır. Bu nedenle bu çalışmanın temel amacı enginar yaprağının ve yaprağın metanollü, etil asetatlı ve n-hekzanlı ekstraktlarının toplam fenolik içeriğini bazı in vitro antioksidan aktiviteleri, seçilmiş makro (Na, K, Ca, Mg, P) ve mikro (Zn, Cu, Mn, Cr, Se, I) element düzeylerini, belirlemektir. Toplam fenolik içerik değerlerine göre metanol, etil asetatlı ve n-hekzan ekstraktları sırasıyla 5,375 mg, 0,917 mg, 0,167 mg Gallik asit (GAE)/g bulunmuştur. Metanol ekstraktı en yüksek DPPH serbest radikal süpürme aktivitesi (%87,73) gösterirken, etil asetat ekstraktı en yüksek süperoksit radikal süpürme aktivitesine (%49,02) sahip iken n-hekzan ekstraktı yüksek seviye metal şelatlama kapasitesi (289,32 µM Fe) içermektedir. Makro ve mikro elementler açısından (I ve Cr seviyeleri hariç) en yüksek konsantrasyonlar doğal mineral kaynağı olarak kabul edilen yapraklarında kaydedilmiştir. Buna göre enginar yapraklarının potansiyel bir doğal K ve Zn kaynağı sağladığı, metanol ve n-hekzan ekstraktlarının ise iyi P ve Zn kaynağı olduğu değerlendirilmektedir

Investigation of changes in spermatozoon characteristics, chromatin structure, and antioxidant/oxidant parameters after freeze-thawing of hesperidin (Vitamin P) doses added to ram semen

We conducted this study to determine the potential cryopreservative effects of different hesperidin (vitamin P; H) doses on ram semen after freeze-thawing. Semen samples were obtained from Sonmez rams using an artificial vagina. The samples were divided into six groups: control, 10, 50, 100, 250, and 500 mu g/mL H (C, H10, H50, H100, H250, and H500, respectively). At the end of the study, sperm motility and kinetic parameters, acrosome integrity (AI), mitochondrial membrane potential (MMP), viability, lipid peroxidation levels (LPL), chromatin damage, oxidant parameters, and antioxidant parameters were assayed. None of the doses of H added to the semen extender showed any enhancing effects on progressive motility compared to C (p > 0.05). In fact, H500 had negative effects (p < 0.05). Moreover, AI was the highest at the H10 dose, while LPL values were the lowest at the same dose (p < 0.05). The doses of H10 and H50 added to the Tris extender medium showed positive effects on sperm cell chromatin damage. Consequently, we can say that H doses used in this study are not effective on semen progressive motility, but the H10 dose is effective on AI and chromatin damage by reducing LPL

Kapsaisin Katkılı Tris Sulandırıcı Kullanılarak Koç Spermasının Dondurularak Saklanması

In this study, it was designed to reveal the effects of capsaicin on oxidative stress and freezability of ram semen. Ejaculates were taken from Sönmez rams and divided into five specimens and diluted with extender at different rates (4 mM, 2 mM, 1 mM, 500 μM) with and without capsaicin (control; C). Semen samples were thawed with a 37°C water bath for 30 seconds for post-thawed analysis. At the end of the study, sperm motility and kinetic parameters, plasma membrane acrosome integrity (PMAI), mitochondrial membrane potential (MMP), DNA damage, oxidant and antioxidant parameters were analyzed. A decrease was observed in the groups containing capsaicin compared to the C in terms of progressive, total motility and kinetic parameters (p<0.05). Besides, positive results were not obtained DNA integrity, PMAI and MMP (p<0.05). In conclusion; it was determined that capsaicin added to Tris extender did not have a positive effect on oxidative stress and freezing of ram semen.Bu çalışmada, kapsaisinin oksidatif stres ve koç spermasının dondurulabilirliği üzerine etkilerinin ortaya konması tasarlandı. Ejakülatlar Sönmez ırkı koçlardan alınarak beş eşit kısma ayrıldı ve farklı oranlarda (4 mM, 2 mM, 1 mM, 500 μM) kapsaisin içeren ve içermeyen (kontrol) sulandırıcı ile sulandırıldı. Sperma örnekleri çözüm sonu spermatolojik analizler için 37°C sıcaklıklta 30 saniye süre ile çözdürüldü. Çalışma sonunda spermatozoa hareketliliği ve kinetik parametreleri, plazma membran akrozom bütünlüğü (PMAI), mitokondrial membran potansiyeli (MMP), DNA hasarı, oksidan ve antioksidan parametreler analiz edildi. Progresif, total motilite ve kinetik parametreler bakımından kontrol grubuna göre kapsaisin içeren guruplarda azalma görüldü (p<0.05). Ayrıca DNA bütünlüğü, PMAI ve MMP'de olumlu sonuçlar elde edilmedi (p<0.05). Sonuç olarak; Tris sulandırıcısına ilave edilen kapsaisinin, oksidatif stres ve koç spermasının dondurulması üzerine olumlu bir etki göstermediği belirlendi

The Investigation of the Effects of Apitoxin on Oxidant-Antioxidant Status and Some Biochemical Parameters of Experimentally Induced Diabetic Rats

Apiterapi, bal arısı tarafından üretilen ürünlerin terapotik etkinliği nedeniyle deneysel çalışmalarda tercih edildiği bir tedavi yöntemidir. Apiterapi'nin bir branşı olan arı zehiri (apitoksin) ile tedavi yöntemi, apitoksinin biyoaktif bileşenlerinin özellikle anti-inflamatuvar etkinlikleri nedeniyle kullanım alanı bulmaktadır. Bu çalışmada, Wistar Albino erkek ratlarda streptozotocin (STZ) kullanılarak oluşturulan deneysel diyabet kaynaklı metabolizma bozukluklarının, apitoksine karşı gösterdiği tepki birtakım biyokimyasal parameterler üzerinden araştırılmıştır. Deneysel aşamada 3-4 aylık yaşta, 200-320 g ağırlıkta 40 adet rat kullanılmış olup, rastgele seçilen ratlar 4 gruba ayrılmıştır. Çalışma 28 günde tamamlanmıştır. Gruplar; kontrol (K), apitoksin (A), diyabet (D) ve diyabet+apitoksin (DA) olarak ve her grupta 10’ar hayvan olacak şekilde etiketlenmiştir. K grubuna çalışma süresi boyunca intraperitoneal (ip) fizyolojik tuzlu su (FTS) uygulanmış, A grubuna çalışma süresi boyunca FTS içinde çözdürülen apitoksin 0,5 mg/kg dozda ip yoldan uygulanmıştır. D ve DA grubuna 50 mg/kg tek doz STZ, 4-4,5 pH aralığında Na-Sitrat buffer solüsyonunda çözdürülerek uygulanmış, 48 saat sonra deneklerin kuyruk venlerinden kan örnekleri alınmış ve glukometre ile kan glikoz düzeyi 200 mg/dl ve üzerinde ölçülen deneklerin diyabetli olduğu kabul edilmiştir. DA grubuna çalışma süresi boyunca FTS içinde çözdürülen apitoksin 0,5 mg/kg dozda ip yoldan uygulanmıştır. Çalışma süresince, deneklerden her hafta kan örneği alınmış ve glukometre ile açlık kan glikoz düzeyleri (AKG) ölçülmüştür. Çalışmanın sonunda anestezi altına alınan deneklerin göğüs kafesleri açılarak atan kalplerinden 5-8 ml kan örneği alınmış ve K2EDTA’lı tüplere aktarılmış, idrar keselerinden 0,5-1 ml idrar örneği alınmış ve steril ependorf tüplere aktarılmıştır. Tam kandan malondialdehit (MDA), redükte glutatyon (GSH) ölçümleri ve hematolojik analizler yapılmıştır. Plazmadan nitrik oksit (NOx), total antioksidan statü (TAS), total oksidan statü (TOS), protein karbonil (PCO), insülin, aspartat aminotransferaz (AST), alanin aminotransferaz (ALT), total kolesterol, trigliserid, HDL kolesterol, LDL kolesterol, VLDL kolesterol düzeyleri ölçülmüştür. İdrar örneklerinden DNA hasar düzeyi (8-OHdG) ölçümü yapılmıştır. Apitoksin diyabetli deneklerde insülin salınımında artışa ve AKG üzerine düşürücü etkide bulunmuştur (p<0,05). Oksidan parametrelerden MDA, NOx, PCO, 8-OhdG, AST, ALT, total kolesterol ve LDL kolesterol seviyeleri üzerine artırıcı yönde etki ederken, GSH ve TAS seviyelerinde düşüşe neden olmuştur (p<0,05). Hematolojik parametrelerden lökosit (WBC), platelet (PLT), platelet yüzdesi (PCT), platelet dağılım genişliği (PDW) seviyelerinde normalleşme gözlemlenmiştir (p<0,05). Sonuç olarak; apitoksinin bu çalışmada kullanılan dozunun, oksidatif stres parametreleri üzerine olumsuz etkisi insülin, AKG, birtakım hematolojik parametreler, özellikle de PLT üzerine ise olumlu yönde etkisi gözlemlenmiştir. Bu bulgulardan hareketle, apitoksinin diyabet tedavisinde alternatif olarak kullanımı, gelecekte aydınlatılması gereken patolojik süreçler ve biyokimyasal parametreler ilişkisi çerçevesinde gelişim gösterecektir. Ayrıca, dolaşımdaki PLT sayısının diyabetlilerde fizyolojik sınırlar içine çekilmesi, apitoksinin özellikle operatif girişimlerde kan kaybı riski bulunan diyabetli hastalarda alternatif olarak kullanımının mümkün olduğu ihtimalini açığa çıkarmaktadır.Bu tez Afyon Kocatepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Komisyonu tarafından 15.SAĞ.BİL.14 proje numarası ile desteklenmiştir

The Investigation of the Effects of Apitoxin on Oxidant-Antioxidant Status and Some Biochemical Parameters of Experimentally Induced Diabetic Rats

Apiterapi, bal arısı tarafından üretilen ürünlerin terapotik etkinliği nedeniyle deneysel çalışmalarda tercih edildiği bir tedavi yöntemidir. Apiterapi'nin bir branşı olan arı zehiri (apitoksin) ile tedavi yöntemi, apitoksinin biyoaktif bileşenlerinin özellikle anti-inflamatuvar etkinlikleri nedeniyle kullanım alanı bulmaktadır. Bu çalışmada, Wistar Albino erkek ratlarda streptozotocin (STZ) kullanılarak oluşturulan deneysel diyabet kaynaklı metabolizma bozukluklarının, apitoksine karşı gösterdiği tepki birtakım biyokimyasal parameterler üzerinden araştırılmıştır. Deneysel aşamada 3-4 aylık yaşta, 200-320 g ağırlıkta 40 adet rat kullanılmış olup, rastgele seçilen ratlar 4 gruba ayrılmıştır. Çalışma 28 günde tamamlanmıştır. Gruplar; kontrol (K), apitoksin (A), diyabet (D) ve diyabet+apitoksin (DA) olarak ve her grupta 10’ar hayvan olacak şekilde etiketlenmiştir. K grubuna çalışma süresi boyunca intraperitoneal (ip) fizyolojik tuzlu su (FTS) uygulanmış, A grubuna çalışma süresi boyunca FTS içinde çözdürülen apitoksin 0,5 mg/kg dozda ip yoldan uygulanmıştır. D ve DA grubuna 50 mg/kg tek doz STZ, 4-4,5 pH aralığında Na-Sitrat buffer solüsyonunda çözdürülerek uygulanmış, 48 saat sonra deneklerin kuyruk venlerinden kan örnekleri alınmış ve glukometre ile kan glikoz düzeyi 200 mg/dl ve üzerinde ölçülen deneklerin diyabetli olduğu kabul edilmiştir. DA grubuna çalışma süresi boyunca FTS içinde çözdürülen apitoksin 0,5 mg/kg dozda ip yoldan uygulanmıştır. Çalışma süresince, deneklerden her hafta kan örneği alınmış ve glukometre ile açlık kan glikoz düzeyleri (AKG) ölçülmüştür. Çalışmanın sonunda anestezi altına alınan deneklerin göğüs kafesleri açılarak atan kalplerinden 5-8 ml kan örneği alınmış ve K2EDTA’lı tüplere aktarılmış, idrar keselerinden 0,5-1 ml idrar örneği alınmış ve steril ependorf tüplere aktarılmıştır. Tam kandan malondialdehit (MDA), redükte glutatyon (GSH) ölçümleri ve hematolojik analizler yapılmıştır. Plazmadan nitrik oksit (NOx), total antioksidan statü (TAS), total oksidan statü (TOS), protein karbonil (PCO), insülin, aspartat aminotransferaz (AST), alanin aminotransferaz (ALT), total kolesterol, trigliserid, HDL kolesterol, LDL kolesterol, VLDL kolesterol düzeyleri ölçülmüştür. İdrar örneklerinden DNA hasar düzeyi (8-OHdG) ölçümü yapılmıştır. Apitoksin diyabetli deneklerde insülin salınımında artışa ve AKG üzerine düşürücü etkide bulunmuştur (p<0,05). Oksidan parametrelerden MDA, NOx, PCO, 8-OhdG, AST, ALT, total kolesterol ve LDL kolesterol seviyeleri üzerine artırıcı yönde etki ederken, GSH ve TAS seviyelerinde düşüşe neden olmuştur (p<0,05). Hematolojik parametrelerden lökosit (WBC), platelet (PLT), platelet yüzdesi (PCT), platelet dağılım genişliği (PDW) seviyelerinde normalleşme gözlemlenmiştir (p<0,05). Sonuç olarak; apitoksinin bu çalışmada kullanılan dozunun, oksidatif stres parametreleri üzerine olumsuz etkisi insülin, AKG, birtakım hematolojik parametreler, özellikle de PLT üzerine ise olumlu yönde etkisi gözlemlenmiştir. Bu bulgulardan hareketle, apitoksinin diyabet tedavisinde alternatif olarak kullanımı, gelecekte aydınlatılması gereken patolojik süreçler ve biyokimyasal parametreler ilişkisi çerçevesinde gelişim gösterecektir. Ayrıca, dolaşımdaki PLT sayısının diyabetlilerde fizyolojik sınırlar içine çekilmesi, apitoksinin özellikle operatif girişimlerde kan kaybı riski bulunan diyabetli hastalarda alternatif olarak kullanımının mümkün olduğu ihtimalini açığa çıkarmaktadır.Bu tez Afyon Kocatepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Komisyonu tarafından 15.SAĞ.BİL.14 proje numarası ile desteklenmiştir.KABUL VE ONAY 2 ÖNSÖZ 3 İÇİNDEKİLER 4 SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ 7 ŞEKİLLER DİZİNİ 9 TABLOLAR DİZİNİ 10 GRAFİKLER DİZİNİ 11 1. GİRİŞ 12 1.1 Kan Glikozunun Hormonal Regülasyonu 15 1.1.1 Glikoz Taşıyıcıları (GLUT) ve Diyabet İlişkisi 16 1.1.2 İnsülin Hormonunun Yapısı, Sentezi ve Salgılanması 17 1.1.3 İnsülinin Metabolizma Üzerindeki Etkileri 20 1.1.4 İnsülin Sinyal İletimi Yolağı ve İşleyiş Mekanizması 22 1.2 Diabetes Mellitus ve Diabetes Mellitus Tipleri 23 1.2.1 Tip 1 Diyabet 24 A. İmmün Aracılı Diyabet 24 B. İdiopatik Diyabet 25 1.2.2 Tip 2 Diyabet 26 1.2.3 Gestasyonel Diyabet 27 1.2.4 Deneysel Diyabet 27 1.3 Diyabetin Komplikasyonları 28 1.4 Diabetes Mellitus’un Tanı Kriterleri, Klinik Bulguları ve Prediyabet 29 1.5 Hayvanlarda Diabetes Mellitus 30 1.6 Serbest Radikaller ve Diyabet ile Oksidatif Stres İlişkisi 32 1.6.1 Oksidatif Stres ve Oluşum Mekanizması 35 1.6.2 Diyabet ile Oksidatif Stres İlişkisi 36 A. Glikoz oksidasyonu ve Gliseraldehit-3-P dehidrojenaz (GAPDH) 38 B. Poliol yolağı 39 C. Heksozamin yolağı 39 D. Diaçilgliserol (DAG) oluşumu ve PKC aktivasyonu 40 E. Gliseraldehit oto-oksidasyonu 40 F. İleri glikasyon son ürünleri(AGE) 41 G. Stres duyarlı haberleşme yolakları 42 1.7 Apitoksin ve Medikal Kullanım Alanları 43 1.7.1 Apitoksin'in Diabetes Mellitus Tedavisinde Kullanımı 48 1.8 Apitoksin İçeriğindeki Önemli Biyoaktif Bileşikler 49 1.8.1 Melittin 49 1.8.2 Apamin 52 1.8.3 Sekapin 52 1.8.4 Tertiapin 53 1.8.5 Adolapin 54 1.8.6 Mast Hücresi Degranülasyon (MCD) Peptidi 54 1.8.7 Minimin 55 1.8.8 Prokamin A ve B 56 1.8.9 Kardiyopeptin 56 1.8.10 Proteaz İnhibitörü 56 1.8.11 Fosfolipaz A2 (PLA2) 57 1.8.12 Lizofosfolipaz 59 1.8.13 Hiyaluronidaz ve Asit fosfomonoesteraz 60 1.8.14 Histamin 60 1.8.15 Dopamin 60 1.8.16 Norepinefrin 61 2. MATERYAL VE METOD 62 2.1. Araç ve Gereçler 62 2.2. Kimyasal Malzemeler 63 2.3. Deney Hayvanları 64 2.4 Deneysel Diyabet Modeli 64 2.5 Deney Gruplarının Oluşturulması 65 2.6 Deney Prosedürü 65 2.7 Kan Örneklerinin Toplanması ve Kan Parametrelerinin Ölçümü 66 2.7.1 Malondialdehit (MDA) Ölçüm Yöntemi 67 2.7.2 Redükte Glutatyon (GSH) Ölçüm Yöntemi 68 2.7.3 Nitrik oksitlerin (NOx) Ölçüm Yöntemi 69 2.7.4 Total Antioksidan Statü (TAS) Ölçüm Yöntemi 70 2.7.5 Total Oksidan Statü (TOS) Ölçüm Yöntemi 71 2.7.6 Protein Karbonil (PCO) Ölçüm Yöntemi 72 2.7.7 İnsülin Ölçüm Yöntemi 73 2.7.8 Diğer Biyokimyasal Parametrelerin Ölçüm Yöntemi 74 2.7.8 Hematolojik Parametrelerin Ölçüm Yöntemi 74 2.8 İdrar Örneklerinin Toplanması ve DNA Hasarının Ölçüm Yöntemi 74 2.9 İstatistiksel Analiz 76 3. BULGULAR 77 3.1 Haftalık Açlık Kan Glikozu (AKG) 77 3.2 Biyokimyasal parametreler 78 3.3 Hematolojik Parametreler 95 4. TARTIŞMA 104 5. SONUÇ ve ÖNERİLER 120 6.ÖZET 123 7. SUMMARY 124 8. KAYNAKLAR 125 9.ÖZGEÇMİŞ 13

Thymoquinone improves motility, plasma membrane integrity and DNA integrity of frozen-thawed ram semen

The aim of this study was to determine the effects of thymoquinone (TQ), which is the most essential active compound of Nigella sativa, on the spermatological parameters of ram semen during cryopreservation. Ejaculates were collected from five Sonmez rams using an artificial vagina and extended with Tris-based extender not containing TQ (control, 0 mu g/ml TQ) and containing 10, 25, 50 and 100 mu g/ml TQ. The extended semen samples were equilibrated in a + 4 degrees C cold cabinet for 2 h. After 2 h, the samples were loaded into 0.25 ml French straws. The straws were frozen by liquid nitrogen vapour and stored in a liquid nitrogen container (-196 degrees C). The frozen straws were thawed in a water bath (37 degrees C for 30 s) and evaluated in terms of motility characteristics, plasma membrane and acrosome integrity, mitochondrial reactive oxygen species levels, lipid peroxidation levels, DNA damage and biochemical alterations (oxidative stress index, malondialdehyde and glutathione). TQ100 had higher total motility (53.59 +/- 3.01) and progressive motility (19.84 +/- 1.44; not significantly different from TQ25 and TQ50) compared to the control and TQ10 (p 0.05). According to the results, it could be concluded that supplementing 50 or 100 mu g/ml TQ to Tris extenders that were used for ram semen cryopreservation showed a positive effect on motility, plasma membrane integrity and acrosome integrity, and it reduced DNA damage and mitochondrial reactive oxygen species levels

Investigation of the effects of syringic acid supplemented to Tris semen diluent on ram semen freezability

To the best of our knowledge, no research has been conducted to test the effects of syringic acid (SA) on ram semen freezing within the scope of natural antioxidants added to semen extenders. Therefore, this study had two main objectives. First, to test whether adding SA to ram semen freezing extender has a protective effect and contributes positively to sperm kinetic, plasma and acrosome integrity, mitochondrial membrane potential, lipid peroxidation, oxidant and antioxidant and DNA damage parameters after thawing. Second, it was to determine at what concentration the SA supplemented to the extender could be applied by in vitro studies by preserving the fertilization ability of frozen semen at the highest level. In the study, six individuals of Sönmez rams were used. The semen was collected from the rams using an artificial vagina and pooled. The pooled semen was divided into five different groups and extended with 0, 0.5, 1, 2 and 4 mM SA (control C, SA0.5, SA1, SA2 and SA4, respectively). After dilution, the semen samples were kept at 4°C for 3 h, then loaded into 0.25 mL straws and frozen in liquid nitrogen vapour. The SA1 and SA2 groups were higher plasma membrane and acrosome integrity (PMAI), high mitochondrial membrane potential (HMMP), plasma membrane integrity and motility compared to other groups (p <.05). It was observed that SA supplemented to the Tris extender significantly reduced DNA damage, and the lowest values were obtained especially in the SA1 and SA2 treatments (p <.05). Also, lowest MDA level was determined at the SA1 and this was statistically significant compared to SA4 and C (p [removed