51P Interleukina – 6 i rozpuszczalny receptor Interlekiny – 6 u chorych na raka jajnika

Celem pracy była ocena stężeń Interleukina – 6 (IL-6) oraz rozpuszczalnego receptora Interleukiny – 6 (slL-6) u chorych na raka jajnika przed rozpoczęciem leczenia oraz przed 3 kursem leczenia chemicznego oraz odpowiedź na pytanie czy mogą one stanowić czynniki rokowniczy w raku jajnika.Badaniu poddano 20 chorych, leczenie rozpoczęto w Katedrze Onkologii AM w Poznaniu w latach 1990–1996. Leczenie chorych rozpoczęto od rozpoznania nowotworu poprzez pierwotne leczenie operacyjne i następową chemioterapie opartą o analogii platyny. W przypadku chorych pozostających w leczeniu oraz chorych, które znajdują się w całkowitej remisji potwierdzonej histopatologicznie operacja “second-look” obserwację kontynuowano do 36 miesięcy od chwili rozpoczęcia leczenia. W grupie badanej 3 chore miały I stopień klinicznego zaawansowania wg FIGO, natomiast pozostałe III i IV stopień złośliwości zróżnicowania komórkowego, 8 stopień II, a 10 stopień III. Histopatologiczne typy raka jajnika w grupie badanej były następujące: u 8 chorych rozpoznano typ surowiczny, u 5 endometroidalny, u 3 śluzowy, natomiast u pozostałych 4 chorych rozpoznano po jednym typie raka mezonefroidalnego, niezróżnicowanego, adenocarcinoma oraz cystadeno-carcinoma.Do momentu zakończenia obserwacji 13 chorych zmarło z powodu choroby. W chwili zakończenia obserwacji żyje 7 chorych: 5 pozostaje w leczeniu a 2 pod obserwacją bez objawów choroby.U każdej chorej przed rozpoczęciem leczenia operacyjnego oraz przed 3 kursem chemioterapii pobierano krew, którą po skrzepnięciu i odwirowaniu zamrażano do czasu wykonania oznaczeń. Interleukinę-6 (IL-6) oraz rozpuszczalny receptor lnterleukiny-6 (sIL-6) oznaczano za pomocą testów immunoenzymatycznych firmy R&D Systems.Oceniono zmiany w stężeniu powyższych parametrów w zależności od stopnia klinicznego zaawansowania wg FIGO, gradingu, rodzaju przeprowadzonego zabiegu operacyjnego, typu histologicznego nowotworu oraz odpowiedzi na leczenie.Stężenia IL-6 przed rozpoczęciem leczenia operacyjnego u 3 chorych było poniżej 3,13 pg/ml, u 9 nie przekraczało 12,5 pg/ml, a u pozostałych 8 chorych przekraczało 12,5 pg/ml (górna granica normy), natomiast przed 3 kursem chemioterapii u 10 chorych było poniżej 3,13 pg/ml, u 8 nie przekraczało 12,5 pg/ml, a jedynie u 2 przekraczało 12,5 pg/ml.Stężenia slL-6 przed rozpoczęciem leczenia operacyjnego u wszystkich chorych było prawidłowe (14–46 ng/ml) a przed 3 kursen chemioterapii przekraczało normę jedynie u jednej osoby.Obserwowano zmniejszenie się stężenia IL-6 w trakcie leczenia. Średnie stężenie IL-6 przed rozpoczęciem leczenia operacyjnego wynosiło 25,51 pg/ml (min 2,02pg/ml, max 134,25 pg/ml) i uległo zmniejszeniu przed 3 kursem chemioterapii średnio do 4,80 pg/ml (min 0,82 pg/ml, max 30,36 pg/ml) w sposób ststystycznie istotny.Nie obserwowano natomiast żadnych istotnie statystycznie zmian w odniesieniu do slL-6. Średnie stężenie slL-6 przed rozpoczęcie4m. leczenia operacyjnego wynosiło 28,44 ng/ml (min 17,00 ng/ml, max 45,00 ng/ml) i nie uległo w sposób istotny statystycznie zmniejszeniu przed 3 kursem chemioterapii, gdzie średnio wnsiło 28,43 ng/ml (min 19,20 ng/ml, max 50,80 ng/ml).Nie obserwujemy statystycznie istotnych zależności stężeń IL-6 i slL-6 od stopnia klinicznego zaawansowania wg FIGO, gradingu, rodzaju przeprowadzonego zabiegu operacyjnego, typu histologicznego nowotworu oraz odpowiedzi na leczenie