Evaluasi Respon Pasien Pasca Percutaneous Coronary Intervention dengan Faktor Resiko Dislipidemia di RSUP Dr Sardjito

Jantung koroner dan kondisi dislipidemia merupakan dua kondisi yang cukup erat pada populasi di Indonesia. Penyakit jantung koroner ini merupakan salah satu penyebab utama dari tingginya angka kematian di dunia. Percutaneous Coronary Intervention (PCI) merupakan salah satu tindakan invasif yang direkomendasikan untuk mengatasi kondisi penyumbatan pembuluh darah jantung pada penderita penyakit jantung coroner. Pengawasan pada beberapa hal seperti intervensi pola hidup, pemeriksaan rutin dan pemberian terapi rutin yang sesuai dengan kondisi pasien, perlu dilakukan setelah dilakukannya prosedur PCI untuk mencegah terjadinya penyumbatan ulang pembuluh darah jantung atau sering disebut dengan restenosis dan adverse drug reaction (ADR). Respon negatif pada pasien dengan penyakit jantung koroner terhadap terapi yang diberikan dapat terjadi melalui munculnya ADR dan restenosis. Berdasarkan hal tersebut, maka penelitian ini dilakukan untuk mengamati adanya gejala ADR, restenosis dan profil lipid pada pasien dengan PJK selama menjalani terapi yang diberikan. Penelitian ini merupakan penelitian deskriptif observasional. Pengambilan data dilakukan melalui metode retrospektif pada rekam medis rawat jalan tahun 2016-2017 di RSUP Dr. Sardjito. Berdasarkan teknik total sampling yang dilakukan, diperoleh 44 sampel yang diolah dalam penelitian ini. Penelitian ini menunjukkan bahwa sebanyak 2,27% pasien PJK mengalami respon negative selama terapi paska PCI berupa adverse drug reaction (ADR) dan sebanyak 52% pasien PJK yang mengalami gejala restenosis

Hubungan Hiperurisemia pada Saat Masuk Rumah Sakit dengan Defisit Neurologis Pada Kejadian Stroke Iskemik

Background: Stroke is the third most populous of the disease after heart disease and cancer as well as disease causes of disability in the world. A stroke is a disease of the brain form impaired nerve function and local or global emergence of sudden, progressive, and quickly, which can cause sudden neurological deficit and is a result of ischemia or brain nerves circulation hemoragi. Neurological deficits cause factors that spur of the moment are high levels of uric acid. Purpose: the purpose of this research is to know the relationship of the hiperurisemia at the time of entering the hospital with neurological deficits on the incidence of ischemic strokes. Methods: Analytic observational study of non cross sectional approach with experiments, taking of samples with a purposive sampling a number of 36 patients of ischemic stroke, ischemic stroke patients 18 uric acid levels high with neurological deficits and ischemic stroke patients 18 levels of uric acid is normal with neurological deficits in Boyolali Aisha PKU and PKU Muhammadiyah Delanggu. Data obtained from the primary data and secondary data by questionnaire. Results: the number of ischemic stroke sufferers who have high uric acid levels by as much as 18 patients (36%) of the reaction flask 50.0 patients, whereas in patients with normal uric acid levels by as much as 18 patients (36%) of the reaction flask 50.0 patients. The results of the analysis of data obtained the value of p = 0239 and CC = 0.316. Conclusion: the conclusion from this study is there is no relationship between high uric acid levels at the time of entering the hospital with neurological deficits on the incidence of ischemic stroke

Kwas moczowy w chorobach nerek, serca i naczyń

Zwiększone ryzyko występowania chorób metabolicznych, obserwowane w społeczeństwach zachodnich od połowy XX wieku, spowodowało konieczność identyfikacji czynników ryzyka, w szczególności łatwo oznaczalnych i modyfikowalnych. Takim czynnikiem ryzyka jest stężenie kwasu moczowego. W ostatnich latach wiele badań poświęcono związkom hiperurykemii z takimi komponentami zespołu metabolicznego, jak cukrzyca, otyłość i nadciśnienie tętnicze, a także innym chorobom układu sercowo-naczyniowego i nefropatii. Hiperurykemia wydaje się nie tylko predykatorem, ale także niezależnym czynnikiem ryzyka rozwoju zespołu metabolicznego, nadciśnienia tętniczego, śmierci sercowo-naczyniowej i choroby nerek. Celem niniejszej pracy było podsumowanie obecnego, opartego na dowodach, stanu wiedzy w tym zakresie. Choroby Serca i Naczyń 2011, 8 (1), 31–3

High normal blood pressure - clinical fact or myth?

W ostatniej dekadzie dyskutuje się nad klinicznym znaczeniem wysokich prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego. Szacuje się, że rozpowszechnienie ciśnienia wysokiego prawidłowego może wynosić około 30% i wiąże się z większym niż ciśnienie optymalne ryzykiem sercowo-naczyniowym. Częściej również towarzyszą mu inne czynniki ryzyka rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego, w tym cechy typowe dla zespołu metabolicznego. Według obecnych zaleceń ESH-ESC wysokie prawidłowe ciśnienie tętnicze wymaga postępowania niefarmakologicznego, o ile nie współistnieje z chorobami nerek lub układu sercowo-naczyniowego. Obecnie brakuje przekonujących danych o konieczności terapii farmakologicznej osób z ciśnieniem wysokim prawidłowym obciążonych niskim ryzykiem sercowo-naczyniowym.During last decade, an increased interest in the clinical significance of high normal blood pressure has arisen. Its prevalence is estimated at around 30% and is associated with increased cardiovascular risk. Other cardiovascular risk factors, including metabolic syndrome, are also related to high normal blood pressure values. According to ESH/ /ESC guidelines, lifestyle modifications alone should be implemented in patients with high normal blood pressure, unless it coexists with renal or cardiovascular diseases. Current data regarding the necessity of pharmacotherapy in patients with high normal blood pressure and low cardiovascular risk are unconvincing

The Complex Relationship Between Serum Uric Acid, Endothelial Function and Small Vessel Remodeling in Humans

Aims: The relationship between serum uric acid (SUA) and microvascular remodeling in humans remains largely unexplored. We assessed whether SUA provides additional information on the severity of microvascular remodeling than that obtained from the European Heart Score (HS), the patterns of microvascular remodeling associated with changes in SUA levels and the mediation by endothelial function and nitric oxide (NO) availability on this relationship. Methods: A total of 162 patients included in the microvascular dataset of the Italian Society of Hypertension with available information on SUA, media-to-lumen (M/L) ratio, media cross-sectional area (MCSA), endothelial function, NO availability and HS were included in the analysis. The top tertile of M/L ratio and MCSA were used to define severe microvascular remodeling. Results: A U-shaped association was observed between SUA and both M/L ratio and MCSA. Adjustment for HS did not affect these associations. SUA was able to reclassify a significant number of subjects without, and with, severe M/L ratio and MCSA remodeling over the HS alone. The microvascular remodeling associated with SUA levels presented a predominant hypertrophic pattern. SUA was inversely associated with endothelial function and NO availability. Structural equation modeling analysis controlling for the HS suggested that the association of SUA with M/L ratio and MCSA was mediated through changes in endothelial function and NO availability. Conclusions: The addition of SUA to the HS improves the identification of subjects with greater microvascular remodeling. The relationship between SUA and microvascular remodeling is mediated by endothelial function and NO availability

Prevalence of Hyperuricemia and Its Association with Cardiovascular Risk Factors and Subclinical Target Organ Damage

The role of uric acid levels in the cardiovascular continuum is not clear. Our objective is to analyze the prevalence of hyperuricemia (HU) and its association with cardiovascular risk factors (CVRF), subclinical target organ damage (sTOD), and cardiovascular diseases (CVD). We evaluated the prevalence of HU in 6.927 patients included in the baseline visit of the IBERICAN study. HU was defined as uric acid levels above 6 mg/dL in women, and 7 mg/dL in men. Using adjusted logistic regression models, the odds ratios were estimated according to CVRF, sTOD, and CVD. The prevalence of HU was 16.3%. The risk of HU was higher in patients with pathological glomerular filtration rate (aOR: 2.92), heart failure (HF) (aOR: 1.91), abdominal obesity (aOR: 1.80), hypertension (HTN) (aOR: 1.65), use of thiazides (aOR: 1.54), left ventricular hypertrophy (LVH) (aOR: 1.36), atrial fibrillation (AFIB) (aOR: 1.29), and albuminuria (aOR: 1.27). On the other hand, being female (aOR: 0.82) showed a reduced risk. The prevalence of HU was higher in men, in patients presenting CVRF such as HTN and abdominal obesity, and with co-existence of LVH, atrial fibrillation (AFIB), HF, and any form of kidney injury. These associations raise the possibility that HU forms part of the early stages of the cardiovascular continuum. This may influence its management in Primary Healthcare because the presence of HU could mean an increased CV risk in the patients

УРАЖЕННЯ РІЗНИХ ОРГАНІВ І СИСТЕМ ПРИ ГІПЕРУРИКЕМІЇ ТА ПОДАГРІ: (ОГЛЯД ЛІТЕРАТУРИ)

SUMMARY. Gout is a chronic systemic metabolic disease, which is characterized by persistent hyperuricemia and an uprise of inflammatory reaction at the sites of sodium monourate crystals deposition. Gout plays the leading role among the reasons of inflammatory arthritis in men above 30 years old. Its part among rheumatic maladies in Ukraine is 1, 5–2 %. Gout is diagnosed in 1–3 % of adults worldwide, while hyperuricemia – in 4–20 %. Increased level of uric acid is one of the diagnostic criteria of metabolic syndrome, indication of high cardiovascular risk and is associated with endothelial dysfunction, oxidative stress, chronic inflammation and damage of other organs and systems. The aim – to analyze up to date literature sources and draw the conclusions about increased uric acid levels in blood and its effects on various organs and systems in patients with asymptomatic hyperuricemia and gout. Material and Methods. In the study there were used systematic and bibliometric analysis. Literature sources were concerning the circumstances of hyperuricemia uprise, its clinical and pathogenic features, and the impact on state of health in general; the role of these effects in the onset of gout, metabolic syndrome, cardiovascular complications and other. Results. Prevalent literature sources with regard to asymptomatic hyperuricemia and gout were presented. The one and the other set a huge socioeconomic problem as they affect mainly men and women of working age. This leads to the significant restriction of professional activity, disability, and impairs the quality of life. Emphasis was set on hyperuricemia as one of the main risk factors of cardiovascular diseases, metabolic syndrome, kidney damage, mental disorders. Conclusions. The conducted analysis of evidence-based literature proves that both – asymptomatic hyperuricemia and clinically manifested gout – remarkably aggravate the course of cardiovascular, endocrine, hepatobiliary, urinary and nervous systems diseases.РЕЗЮМЕ. Подагра – хронічне системне метаболічне захворювання, яке характеризується стійкою гіперурикемією і появою запальної реакції в місцях відкладання кристалів моноурату натрію. Вона є найчастішою причиною запального артриту в чоловіків старше 30 років. Її частка серед ревматичних недуг в Україні досягає 1,5–2 %. У провідних країнах світу подагру діагностують в 1–3 % дорослого населення, а гіперурикемію у 4–20 %. При цьому підвищення рівня сечової кислоти є одним із діагностичних критеріїв метаболічного синдрому, маркером високого кардіоваскулярного ризику, а також асоціюється з ендотеліальною дисфункцією, оксидативним стресом, хронічним запаленням, ураженням інших органів та систем. Мета – проаналізувати сучасні літературні джерела та сформулювати висновки щодо впливу підвищеного рівня сечової кислоти в сироватці крові на ураження різних органів і систем у пацієнтів із безсимптомною гіперурикемією та подагрою. Матеріал і методи. У дослідженні використано бібліосистематичний та аналітичний методи. Проаналізовано літературні джерела щодо причин гіперурикемії, її клініко-патогенетичних проявів та впливу на стан здоров’я, а також ролі у виникненні та перебігу подагри, метаболічного синдрому, кардіоваскулярних ускладнень тощо. Результати. Представлено огляд актуальної наукової інформації про безсимптомну гіперурикемію та подагру. Аргументовано, що ці стани становлять велику соціальну та економічну проблему, оскільки страждають ними переважно особи працездатного віку. Це призводить до обмеження професійної діяльності, інвалідизації, значного погіршення якості життя. Підкреслено, що гіперурикемія є одним із основних факторів ризику серцево-судинних захворювань, метаболічного синдрому, ураження нирок, когнітивних розладів. Висновки. Проведений аналіз наукової літератури підтверджує, що наявність як безсимптомної гіперурикемії, так і клінічно маніфестованої подагри істотно обтяжує перебіг захворювань серцево-судинної, ендокринної, гепатобіліарної, сечовидільної, нервової систем

Metabolic syndrome - controversies between academic debate and real world medical practice

Pojęcie zespołu metabolicznego odnosi się do zjawiska współwystępowania charakterystycznych, głównie metabolicznych, czynników ryzyka miażdżycy i jej powikłań. Dotychczas nadal trwają dyskusje dotyczące kolejnych modyfikacji definicji tego zespołu. Łączą się one z wieloskładnikowym charakterem czynników etiologicznych i patogenetycznych. Nie można podać definicji zespołu metabolicznego opartej na znajomości etiologii. Stąd wynikają utrudnienia zarówno diagnostyczne, jak i w formułowaniu planów prewencji i leczenia. Obserwacje kliniczne wskazują, że liczba czynników ryzyka miażdżycy i jej powikłań z reguły jest większa niż ujmują to proponowane definicje; są one dodatkowo ilościowo zmienne. Można sądzić, że ich określenie za pomocą pojęcia „ryzyka angiometabolicznego” oraz zwiększenie dążności do indywidualizacji klinicznego postępowania może być bardziej przydatne w praktyce niż akademickie dyskusje dotyczące z reguły zbyt uproszczonych kryteriów. Z tego względu praktycznie istotne jest sprecyzowanie bardziej indywidualnych zasad postępowania diagnostycznego, prewencyjnego i leczniczego w formie algorytmu decyzji klinicznych. W opracowaniu przedstawiono odpowiednie propozycje. Wydaje się, że obecnie w każdym przypadku zespołu metabolicznego konieczna jest ocena insulinooporności. Do pierwotnych działań prewencyjnych i leczniczych należy zmniejszenie insulinooporności - także na drodze farmakologicznej.The expression „metabolic syndrome” points to the coexistence of selected, mainly metabolic factors, forming the increased global risk of atherosclerosis and of its complications. However the delineation of such cluster of metabolic, atherogenic risk continue to be under discussion resulting in many not always well evidenced definitions. They are related to selected on different levels of evidence criteria, which are not equivalent. Primary etiological mechanisms of the metabolic syndrome are not known. This fact impairs all actual definition. It is also the cause at many diagnostic, preventive and therapeutic difficulties in clinical practice. The number of the risk factors of atherosclerosis and of its complications is almost always greater than the frames of definitions; the risk factors are also quantitatively different. Therefore their delineation with the more dynamic concept emphasises of “angiometabolic” risk could be more practical. It the need for individualization, which could be more useful than the academic discussion about the definitions. It follows that such approach should be based on more individual diagnostic plans. The proposal of such plan is presented

Czynniki ryzyka miażdżycy u kobiet z chorobą niedokrwienną serca

Wstęp: W ostatnich latach zwraca się uwagę na różnicę w obrazie klinicznym choroby niedokrwiennej serca u kobiet w okresie przedmenopauzalnym i po zakończeniu menopauzy. Odmienny obraz choroby niedokrwiennej serca u kobiet przed menopauzą i po niej może wynikać z różnic w występowaniu czynników ryzyka miażdżycy. Celem pracy jest ocena tych czynników u kobiet z chorobą niedokrwienną serca i określenie wpływu wieku i menopauzy na występowanie czynników ryzyka miażdżycy u badanych kobiet. Materiał i metody: Badaniami objęto 107 kobiet w wieku 34-79 lat (śr. 57,18 ± 9,55 roku). Wyróżniono trzy grupy chorych: grupa I - 30 kobiet w wieku 34-53 lat (śr. 46,29 ± 5,16 roku), regularnie miesiączkujących, u których stężenie FSH wynosiło poniżej 30 IU/L. Grupę II stanowiły 33 kobiety w wieku 48-55 lat (śr. 52,70 ± 2,13 roku), w okresie pomenopauzalnym, czyli przynajmniej 12 miesięcy od ostatniej miesiączki, u których stężenie FSH wynosiło powyżej 30 IU/L. Do grupy III zaliczono 44 kobiety w wieku 56-79 lat (śr. 66,48 ± 4,93 roku), w okresie pomenopauzalnym, czyli przynajmniej 12 miesięcy od ostatniej miesiączki, u których stężenie FSH wynosiło powyżej 30 IU/L. U badanych kobiet uwzględniono czynniki, takie jak: nałóg palenia tytoniu, obecność nadciśnienia tętniczego i obciążający wywiad rodzinny, wyniki badań biochemicznych zaburzeń gospodarki lipidowej i węglowodanowej, zaburzeń układu krzepnięcia, urykemii oraz występowanie otyłości i zespołu metabolicznego. Wyniki: Czynniki ryzyka miażdżycy występowały u 99% badanych kobiet. Zaburzenia gospodarki lipidowej odnotowano u 89,72% chorych, nadciśnienie tętnicze u 84,11% pacjentek, zaburzenia gospodarki węglowodanowej u 64,49% kobiet, zespół metaboliczny u 61,68% chorych. Tytoń paliły 55,14% badane, obciążający wywiad rodzinny stwierdzono u 46,73% pacjentek, hiperfibrynogenemię u 43,93% kobiet, podwyższone stężenie inhibitora aktywatora plazminogenu u 42,99% chorych, otyłość u 27,1% pacjentek, a hiperurykemię u 21,5% badanych. Nadciśnienie tętnicze występowało istotnie częściej u kobiet z grupy III (97,73%) niż w grupie I (70%) i grupie II (78,79%). Zaburzenia gospodarki węglowodanowej istotnie częściej stwierdzano u kobiet z grupy III (79,54% chorych) w porównaniu z w grupą I (50%) i grupą II (57,58%). Zespół metaboliczny rozpoznano znamiennie częściej w grupie III (77,27%) niż w grupie I (50%) i grupie II (51,52%). Odsetek chorych palących tytoń był istotnie większy w grupie I (66,67%) i w grupie II (72,73%) w porównianiu z kobietami starszymi (grupa III - 34,09% chorych). Otyłość stwierdzano znamiennie częściej u kobiet z grupy III (43,18%) niż u kobiet młodszych (grupa I - 16,67% i grupa II - 15,15%). Hiperurykemię obserwowano istotnie częściej w grupie III (40,91%) w porównaniu z kobietami młodszymi (grupa I - 6,67% i grupa II - 6,06%). Wnioski: U 99% kobiet z chorobą niedokrwienną serca występowały czynniki ryzyka miażdżycy. U ponad połowy pacjentek stwierdzono nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki lipidowej, zaburzenia gospodarki węglowodanowej i nałóg palenia tytoniu. U kobiet po menopauzie powyżej 55 rż. znamiennie częściej występowała otyłość, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki węglowodanowej, hiperurykemia i zespół metaboliczny. U kobiet do 55 rż. przed menopauzą i po niej odsetek chorych z nałogiem palenia tytoniu w wywiadzie był istotnie większy niż u kobiet powyżej 55 rż