Divalent Metal Binding Properties of the Methionyl Aminopeptidase from \u3cem\u3eEscherichia coli\u3c/em\u3e

The metal-binding properties of the methionyl aminopeptidase from Escherichia coli (MetAP) were investigated. Measurements of catalytic activity as a function of added Co(II) and Fe(II) revealed that maximal enzymatic activity is observed after the addition of only 1 equiv of divalent metal ion. Based on these studies, metal binding constants for the first metal binding event were found to be 0.3 ± 0.2 μM and 0.2 ± 0.2 μM for Co(II)- and Fe(II)-substituted MetAP, respectively. Binding of excess metal ions (\u3e50 equiv) resulted in the loss of ∼50% of the catalytic activity. Electronic absorption spectral titration of a 1 mM sample of MetAP with Co(II) provided a binding constant of 2.5 ± 0.5 mM for the second metal binding site. Furthermore, the electronic absorption spectra of Co(II)-loaded MetAP indicated that both metal ions reside in a pentacoordinate geometry. Consistent with the absorption data, electron paramagnetic resonance (EPR) spectra of [CoCo(MetAP)] also indicated that the Co(II) geometries are not highly constrained, suggesting that each Co(II) ion in MetAP resides in a pentacoordinate geometry. EPR studies on [CoCo(MetAP)] also revealed that at pH 7.5 there is no significant spin-coupling between the two Co(II) ions, though a small proportion (∼5%) of the sample exhibited detectable spin−spin interactions at pH values \u3e 9.6. EPR studies on [Fe(III)_(MetAP)] and [Fe(III)Fe(III)(MetAP)] also suggested no spin-coupling between the two metal ions. 1H nuclear magnetic resonance (NMR) spectra of [Co(II)_(MetAP)] in both H2O and D2O buffer indicated that the first metal binding site contains the only active-site histidine residue, His171. Mechanistic implications of the observed binding properties of divalent metal ions to the MetAP from E. coli are discussed

Na zakręcie : krajobraz polskiej transformacji w filmach przełomu lat 80. i 90.

Celem artykułu jest rozpatrzenie problemu odzwierciedlonej/wykreowanej w polskim kinie przełomu lat 80. i 90. przestrzeni społeczno-kulturowej pierwszego etapu transformacji ustrojowej. Przedmiotem analizy są wybrane filmy z lat 1989-1993 odnoszące sią do fazy określanej przez socjologów jako „tranzycja” – moment liminalny procesu przemian, zwiastujący przejście od systemu socjalistycznego do kapitalizmu. W pracy poszukuje się odpowiedzi na pytania, jak filmy ukazują destrukcję dawnego systemu politycznego i jej skutki? oraz jak reprezentują one nowe sfery wolnego rynku i związane z nim przemiany tożsamości? Podejmowane są także kwestie, na ile krajobraz zmiany jest wynikiem ekspresji wolności i forsowania idei nowych możliwości ekonomiczno-społecznych, na ile zaś przestrzenią zamętu, a także, jak rozumiany jest przez filmowców sam proces transformacji (rewolucja, ewolucja czy też powrót do przeszłości). Rozważaniom towarzyszy perspektywa antropologiczna i socjologiczna skoncentrowana na badaniu relacji film – rzeczywistość, związków filmu z przestrzenią kulturowych norm, wartości i tożsamości

Topografie krajobrazu filmowego

The paper raises the issue of the methodological problem of topography of a film landscape. For this approach are equally important – the visual discourse oriented on an aesthetic analysis mode and the cultural practices enabling to recognize the elements of life and experience in the processes of film perception and transformation of landscapes. The fundamental thesis is the statement that it is possible to use the practice of visual mapping to explore a landscape and place. The mapping in a film is understood as at the same time a way of thinking of a creator (director, operator) and a recipient of a work (a viewer), which is connected with adopting by them certain point of view and the application/ discovering of a specific tactics. Among the strategies of mapping, according to Teresa Castro, there were distinguished the following: chorography (description), topophilia (love of place) and surveying

Morze i woda w filmowych topografiach Gdańska

The purpose of the paper is to analyse film topographies of Gdańsk and investigate the motifs connected with sea and water. I intend to ask myself some questions concerning the ways in which film makers develop aquatic motifs and use waterside location, to what extent film scenery – with water as the dominant element – recreates and creates “the meaning of place”. I treat the sea and water as images and film locations with certain aesthetic, economical and cultural functions. The methodological basis is cultural geography and discovering the relationship film–city–region, film–real and symbolic space, as well as visual anthropology, which makes it possible to capture the methods of coding signs on the screen, pointing to explicit and implicit ideologies, and cultural meanings, constructed in the process of sender– recipient activities. Research material includes selected Polish feature films: Wolne miasto, directed by Stanisław Różewicz (1958); Do widzenia, do jutra, directed by Janusz Morgenstern (1960); Człowiek z żelaza, directed by Andrzej Wajda (1981); Wróżby kumaka, directed by Robert Gliński (2005); Miasto z morza, directed by Andrzej Kotkowski (2009), and others

Topografie i krajobrazy : filmowy Śląsk

Das Buch ist einem geokulturellen Phänomen gewidmet, das „Filmschlesien“ genannt wird. Die Verfasserin analysiert und interpretiert Filme, deren gemeinsames Motiv ist die auf dem Bildschirm widerspiegelte Landschaft von einer Region im Laufe des dort stattfindenden Wandels: vom industriellen zum postindustriellen. Die Filmwerke werden hier betrachtet als „geografisch‑kulturelle Ereignisse“ d.h. die Formen der hier lokalisierten Werke (Bilder/ Texte und künstlerische Tätigkeit), welche eine Repräsentanz/Konstruktion von dem Ort darstellen. Die Hauptthesen des Buchs lauten: einerseits überschneiden sich die auf dem Bildschirm sichtbar werdenden verschiedenen Sinne und Diskurse einer gewissen Kultur, die sich analysieren lassen, andererseits ist der Film an Kulturprozessen und an mediatisierter Produktion von Kultur und Identität mitbeteiligt. In weiteren Kapiteln werden diese Thesen hinsichtlich der Wechselbeziehungen zwischen Schlesien, Film, Landschaft, Identität und individuellem u. kollektivem (nationalem, lokalem) Gedächtnis entwickelt. Das Schlüsselwort der Arbeit ist die Landschaft – ein Begriff, der die Motive der Wechselbeziehung Film/Ort nach der Koinzidenz dessen, was geografisch und künstlerisch, real und mediatisiert, ästhetisch und kulturell, anschaulich und empirisch etc. ist, verbindet. Die Filmlandschaft stellt hier das Bild von dem Land (Ort), den den Behörden zugänglichen Gegenstand einer bestimmten Betrachtungsweise, aber zugleich den Anlass zu anthropologischen Betrachtungen dar, die auf bestimmte Formen der Teilnahme an der Filmkunst, deren Miterlebens und Erörterung gerichtet sind. In dem Sinne wird sie ein bisschen anders im lokalen Ausmaß (von einem in dem realen, auf dem Bildschirm mediatisierten Raum „versunkenen“ Zuschauer) und anders im nationalen oder globalen Ausmaß (von einem empathisch für die ihm nur durch bewegte Bilder bekannte Problematik engagierten Zuschauer) wahrgenommen. „Filmschlesien“ hat seinen Ursprung in lokaler Tradition und in gewisser Verkettung von lokalen und historischen Umständen. Zu den letztgenannten gehört bedeutsame Tatsache, dass Schlesien in seiner Geschichte unter starkem ideologischem Druck stand und die schlesische Landschaft zum Nährböden von verschiedenen symbolischen Vorstellungen wurde (z.B.: exotisch‑industrielles, wiedergewonnenes, proletarisches, zukunftsweisendes und letztendlich ausgenutztes Schlesien). Die in der Öffentlichkeit geltenden Klischees verstärkten die von der Basis ausgehenden Wünsche danach, den emotional aufgefassten Lebensraum zu verewigen, was vor allem in den Werken der in zahlreichen seit den 60er Jahren des 20.Jhs bei schlesischen Fabriken und Bergwerken aktiven Amateurfilmklubs organisierten Filmschaffenden zum Ausdruck kommt. Das im vorliegenden Buch erscheinende „Filmschlesien“ ist ein Sonderfall, denn die Tradition einen Film zu machen/zu empfangen und über Filmkunst zu schreiben verbindet lokales Kino mit einheimischer Kulturpraxis, die die Wirklichkeitsbetrachtung mittels Filmkunst (spezifische Betrachtungskultur) zum Ausdruck bringt. Die hier analysierten Filmwerke zeugen sowohl vom ästhetischen Potenzial der geografischen Landschaft, als auch von der Wirkungskraft der an Ort und Stelle schichtweise gebildeten Kultur

Pomiędzy Gliwicami a Gleiwitz : przestrzeń kulturowa miasta w pisarstwie Horsta Bienka

Książka poświęcona jest przestrzeni kulturowej Gliwic i problemowi kulturowej transformacji Gliwice – Gleiwitz uwidocznionej w twórczości gliwickiego pisarza i poety Horsta Bienka. Refleksja badawcza dotyczy kreacji przestrzeni, wyobraźni przestrzennej, koncepcji więzi z terytorium, tożsamości miejsca i jednostki. Sposób ujęcia tematu charakteryzuje perspektywa ponowoczesna, wedle której zapis doświadczeń emigracyjnych pisarza odzwierciedla stan świadomości człowieka współczesnego skazanego na utratę miejsca antropologicznego – punktu odniesienia spójnej, mocnej tożsamości. Pisarstwo Bienka jawi się jako przyczynek dialogu międzykulturowego na Śląsku

Sprawozdanie z konferencji „Kicz w kulturach mediów” (Katowice, 15–16 listopada 2017)

Sprawozdanie z konferencji „Kicz w kulturach mediów” (Katowice, 15–16 listopada 2017

Przemieszczona tożsamość : kino PRL wobec problemu Ziem Zachodnich

W artykule został podjęty problem „tożsamości przemieszczonej” rozumianej jako odgórny - narodowy i społeczny - projekt dla przestrzeni pojałtańskich. Chociaż jego celem była homogenizacja narodowa oraz integracja w nowych granicach geograficznych i ustrojowych, faktycznie wywołał on kryzys przynależności i identyfikacji dziedziczony przez kolejne pokolenia powojennych mieszkańców nowych terenów. Przedmiotem badań autorki są polskie filmy fabularne z lat 1956-1970, stanowiące reprezentację tytułowego zagadnienia, których udział w recepcji „Ziem Odzyskanych” był znaczący. Twórcy tych filmów podejmowali temat migracji, osadnictwa i zagospodarowywania nowych obszarów, przez co zasadniczo wpływali na kształt zbiorowej wyobraźni. Analizie poszczególnych utworów towarzyszą pytania o to, w jaki sposób kino uczestniczyło w procesach konstrukcji monoetniczności, a także na ile wyrażało racje polityczne oraz ukazywało życie codzienne, problemy adaptacyjne i konflikty społeczne. Celem podjętych badań jest uzupełnienie dotychczasowej wiedzy z zakresu historii kina polskiego okresu PRL oraz jego kontekstów politycznych i społeczno-kulturowych związanych z tematyką Ziem Zachodnich