Polifenole roślinne i ich rola w medycynie

Ze wstępu: "Dane epidemiologiczne wskazują na bezpośrednią zależność między wielkością spożycia warzyw i owoców a redukcją ryzyka chorób degeneracyjnych, w szczególności nowotworów [1]. Sposób żywienia współczesnego człowieka najczęściej nie dostarcza zalecanych składników odżywczych w proporcjach optymalnych. Nie dostarcza także wystarczającej ilości tzw. składników nieodżywczych, do których należą zawarte w pokarmie zarówno witaminy i związki mineralne, jak i roślinne polifenole. To właśnie te ostatnie wraz z witaminami antyutleniąjącymi odgrywają największą rolę w prozdrowotnym działaniu warzyw i owoców. Odpowiednia ich ilość dostarczona do organizmu sprzyja stabilizacji genetycznej, a w szczególności zmniejsza poziom endogennych uszkodzeń oksydacyjnych DNA. Co prawda w ostatnich latach rośnie świadomość konsekwencji, do jakich może prowadzić niewłaściwe odżywianie, ale niestety „przyspieszony” tryb życia, a także moda na suplementy żywieniowe wynikająca z przekonania o ich zbawiennym działaniu, sprzyjają szybkiemu wzrostowi spożycia najrozmaitszych suplementów żywnościowych, a zwłaszcza tych zawierających ekstrakty roślinne. Często zawarte w nich polifenole, co udokumentowane jest w literaturze światowej, są zażywane w stężeniach wielokrotnie przekraczających stężenia w zjadanych warzywach i owocach, nawet w diecie wegetarian [2]. Może to stanowić także zagrożenie zdrowia."(...

Oxidative DNA Damage in Blood of CVD Patients Taking Detralex

The main goal of the work reported here was to determine the degree of oxidative/alkali-labile DNA damages in peripheral blood as well as in the blood stasis from varicose vein of (chronic venous disorder) CVD patients. Moreover, determination of the impact of Detralex usage on the level of (oxidative) DNA damages in CVD patients was evaluated as well

Wpływ róż na zdrowie – farmakologiczne i biochemiczne działanie ekstraktów z płatków Rosa rugosa i Rosa damascena

Praca recenzowana / Peer-reviewed paperRóże od starożytności były uznawane za „lekarstwo na wszystko”. Preparaty różane stosowano w medycynie greckiej, chińskiej, sumeryjskiej, egipskiej i indyjskiej. W starożytnym Rzymie uważano, że róże mają działanie wzmacniające i uspokajające oraz łagodzące skutki nadmiernego spożycia alkoholu. Współcześnie w ziołolecznictwie, medycynie i kosmetyce stosuje się różne formy różanych ekstraktów: olejek, absolut, hydrolat, olej z nasion oraz wyciąg z owoców. Róże mają również szerokie zastosowanie kulinarne, gdzie wykorzystuje się płatki, owoce oraz całą gamę wyciągów i przetworów różanych. Płatki róży zawierają związki fenolowe, szczególnie alkohol fenyloetylowy i antocyjany. Napar lub odwar z kwiatów róży jako dodatek do kąpieli i przemywań działa kojąco i stymuluje gojenie drobnych ran. Wyciąg z płatków róży działa przeciwbakteryjnie, przy czym nie niszczy naturalnej symbiotycznej fl ory, a jedynie bakterie chorobotwórcze. Glikozydy różane działają uspokajająco. Róże mają działanie rozkurczowe, łagodnie moczopędne i żółciopędne, mogą wspomagać leczenie zaburzeń trawienia i chorób wątroby. Chronią przed zatruciami i wspomagają detoksykację organizmu. Wszystkie formy ekstraktów różanych charakteryzują silne właściwości antyoksydacyjne. Róża zwiększa także aktywność enzymów przeciwutleniających. Najnowsze badania wskazują, że wyciągi z płatków róży mają działanie przeciwnowotworowe, chroniąc materiał genetyczny (DNA) przed nagromadzaniem się w nim uszkodzeń. Olejek różany (R. damascena) w kosmetyce stosuje się przeciwko starzeniu skóry, pękającym naczynkom krwionośnym, rozstępom, dermatozom, martwicy skóry, przesuszeniu, podrażnieniom, ranom, poparzeniom. Wykazano także silne działanie ochronne wyciągów z róży przeciwko uszkodzeniom DNA (wyniki własne). Wyciągi z owoców róż (R. rugosa, R. damascena) działają moczopędnie i wzmacniająco, hamują krwawienia z naczyń włosowatych. Ze względu na bardzo wysoką zawartość witaminy C, kilkukrotnie przewyższającą owoce jagodowe czy cytrusowe, szupinki róży mają doskonałe działanie wspomagające przy przeziębieniach, poważniejszych infekcjach układu oddechowego, chorobach przyzębia i krwawieniu z układu pokarmowego. W pracy przedstawiono przegląd aktualnych doniesień o działaniu farmakologicznym płatków róż oraz wyniki własne dotyczące ich genoprotekcyjnych właściwości.Roses form ancient times were used in Greek, Chinese, Sumerian, Egyptian and Indian medicine. Nowadays various forms of rose extracts: oil, absolute, hydrolate, seed oil and fruit extracts are used in phytotherapy, medicine and cosmetics. Roses have also culinary uses, which includes rose petals, fruit and a wide range of rose extracts and preparations. Rose fl owers contain phenolic compounds, especially phenyl ethyl alcohol and anthocyanins. Rose petals infusion or decoction soothes and stimulates the healing of minor wounds. Rose petals extract show antibacterial properties against pathogenic bacteria however not against symbiotic fl ora. Rosal glycosides reveals calming eff ect. Roses have antispasmodic, mild diuretic and cholagogue eff ects. Th ey protect against poisoning and support detoxifi cation processes. All forms of rose extracts are characterized by strong antioxidant properties. Roses also increases the activity of antioxidant enzymes. Recent studies show that rose petals extracts have antitumor activity due to protection of genetic material. Oil rose (R. damascena) is used in cosmetics to fi ght skin ageing, stretch marks, dermatosis, skin necrosis, dehydration, irritations, wounds and burns. Our results also show a strong protective eff ect of rose extracts against DNA damage. Th e rose fruit extracts (R. rugosa, R. canina) have diuretic eff ect and strengthen capillaries. Due to the very high content of vitamin C, several times exceeding the amount in berries or citrus, rose fruit extracts support organism during colds, respiratory infections, periodontal disease and the digestive tract bleeding. This paper presents an overview of current reports on pharmacological action of rose petals and the results of our own research on genoprotective properties of rose extracts

ICTP concentration in cervical-vaginal fluid as a potential marker of membrane collagen degradation before labor

Objectives: Numerous physical and chemical processes lead to rupture of membranes. Within the fetal membranes there are numerous types of metalloproteinases, which cause collagen type I degradation. The C-terminal telopeptide of colagen type I (ICTP) is the breakdown product of type I collagen. The aim of the study was to determine whether ICTP is secreted into the vaginal-cervical fluid (VCF) in the case of physiological rupture of the membranes of the fetus before delivery. Material and methods: The study was conducted in March 2021 at the Department of Obstetrics and Perinatology of the Jagiellonian University in Cracow, Poland. Twenty-three cases were included in the study. During routine gynecological examination with the use of specula, VCF was collected twice in a volume of 50 µL. The obtained material was then subjected to enzyme immunoassay using the Human C-telopeptide of type I collagen (ICTP) ELISA Kit (Catalog Number. CSB-E10363h). The concentration of ICTP in the sample was calibrated. The concentration range that the device can detect was 25 ng /mL–800 ng/mL. Results: The presence of ICTP in the VCF was confirmed. The minimum concentration was 43.72 ng/mL, the maximum was 762.59, in five cases the concentration was outside the maximum scale of the device. Conclusions: ICTP was confirmed in the VCF of pregnant women before physiological delivery. Further studies are required to accurately evaluate ICTP as a marker of the processes of collagen degradation in fetal membranes in the mechanism of physiological labor and premature rupture of the membranes

Surowce polifenolowe. Zastosowania i perspektywy

PRZEDMOWA: "Polifenole są metabolitami wtórnymi roślin i grzybów. Powszechnie występują w kwiatach, korze, korzeniach, łodygach, liściach i owocach roślin. Ich strukturę chemiczną charakteryzuje obecność dwóch lub więcej grup –OH przyłączonych do pierścieni aromatycznych. Do polifenoli zaliczamy lignany, kurkuminoidy, taniny, stilbenoidy, kwasy fenolowe oraz flawonoidy. Ta ostatnia klasa obejmuje: flawony (np. apigenina), flawanony (np. naringenina), flawonole (np. kwercetyna), flawanole (np. katechiny), izoflawony (np. genisteina), antocyjanidyny (np. malwidyna), chalkony (np. buteina), aurony (np. aureuzydyna) i ksantony (np. α-mangostyna). Do tej pory opisano ponad dziesięć tysięcy związków polifenolowych i wciąż nie poznano ich wszystkich. Właściwości polifenoli to temat intensywnie badany na całym świecie ze względu na możliwe wykorzystanie związków polifenolowych w medycynie, farmakologii, kosmetologii, rolnictwie, dietetyce i przemyśle."(...

Effects triggered by platinum nanoparticles on primary keratinocytes

The platinum (Pt)-group elements (PGEs) represent a new kind of environmental pollutant and a new hazard for human health. Since their introduction as vehicle-exhaust catalysts, their emissions into the environment have grown considerably compared with their low natural concentration in the earth crust. PGE emissions from vehicle catalysts can be also in the form of nanometer-sized particles (Pt nanoparticles [PtNPs]). These elements, both in their metallic form or as ions solubilized in biological media, are now recognized as potent allergens and sensitizers. Human skin is always exposed to toxic particles; therefore, in the present study we addressed the question of whether polyvinylpyrrolidone-coated PtNPs may have any negative effects on skin cells, including predominantly epidermal keratinocytes. In this study, PtNPs of two sizes were used: 5.8 nm and 57 nm, in concentrations of 6.25, 12.5, and 25 μg/mL. Both types of NPs were protected with polyvinylpyrrolidone. Primary keratinocytes were treated for 24 and 48 hours, then cytotoxicity, genotoxicity, morphology, metabolic activity, and changes in the activation of signaling pathways were investigated in PtNP-treated cells. We found that PtNPs trigger toxic effects on primary keratinocytes, decreasing cell metabolism, but these changes have no effects on cell viability or migration. Moreover, smaller NPs exhibited more deleterious effect on DNA stability than the big ones. Analyzing activation of caspases, we found changes in activity of caspase 9 and caspase 3/7 triggered mainly by smaller NPs. Changes were not so significant in the case of larger nanoparticles. Importantly, we found that PtNPs have antibacterial properties, as is the case with silver NPs (AgNPs). In comparison to our previous study regarding the effects of AgNPs on cell biology, we found that PtNPs do not exhibit such deleterious effects on primary keratinocytes as AgNPs and that they also can be used as potential antibacterial agents, especially in the treatment of Escherichia coli, representing a group of Gram-negative species