Ustekinumab as Induction and Maintenance Therapy for Crohn’s Disease

BACKGROUND Ustekinumab, a monoclonal antibody to the p40 subunit of interleukin-12 and inter-leukin-23, was evaluated as an intravenous induction therapy in two populations with moderately to severely active Crohn’s disease. Ustekinumab was also evaluated as subcutaneous maintenance therapy. METHODS We randomly assigned patients to receive a single intravenous dose of ustekinumab (either 130 mg or approximately 6 mg per kilogram of body weight) or placebo in two induction trials. The UNITI-1 trial included 741 patients who met the criteria for primary or secondary nonresponse to tumor necrosis factor (TNF) antagonists or had unacceptable side effects. The UNITI-2 trial included 628 patients in whom conventional therapy failed or unacceptable side effects occurred. Patients who completed these induction trials then participated in IM-UNITI, in which the 397 patients who had a response to ustekinumab were randomly assigned to receive subcutaneous maintenance injections of 90 mg of ustekinumab (either every 8 weeks or every 12 weeks) or placebo. The primary end point for the induction trials was a clinical response at week 6 (defined as a decrease from baseline in the Crohn’s Disease Activity Index [CDAI] score of ≥100 points or a CDAI score <150). The primary end point for the maintenance trial was remission at week 44 (CDAI score <150). RESULTS The rates of response at week 6 among patients receiving intravenous ustekinumab at a dose of either 130 mg or approximately 6 mg per kilogram were significantly higher than the rates among patients receiving placebo (in UNITI-1, 34.3%, 33.7%, and 21.5%, respectively, with P≤0.003 for both comparisons with placebo; in UNITI-2, 51.7%, 55.5%, and 28.7%, respectively, with P<0.001 for both doses). In the groups receiving maintenance doses of ustekinumab every 8 weeks or every 12 weeks, 53.1% and 48.8%, respectively, were in remission at week 44, as compared with 35.9% of those receiving placebo (P = 0.005 and P = 0.04, respectively). Within each trial, adverse-event rates were similar among treatment groups. CONCLUSIONS Among patients with moderately to severely active Crohn’s disease, those receiving intravenous ustekinumab had a significantly higher rate of response than did those receiving placebo. Subcutaneous ustekinumab maintained remission in patients who had a clinical response to induction therapy. (Funded by Janssen Research and Development; ClinicalTrials.gov numbers, NCT01369329, NCT01369342, and NCT01369355.

Oddziaływanie zanieczyszczenia gleby fluorem na zawartość potasu w biomasie roślin uprawnych

The paper presents results of a study on the influence of fluorine-contaminated soil, supplemented with lime, charcoal and loam, on the content of potassium in eight species of crops. The experiments consisted of eight greenhouse pot trials in 2009-2011. The following factors were tested: I – increasing doses of fluorine in the form of potassium fluoride; II –substances neutralising the soil contamination with fluorine. The content of potassium in plants varied, depending on the degree of soil contamination with fluorine, the application of substances inactivating this xenobiothic element, and on the plant species and organs. The highest mean potassium concentration was detected in the aerial bio-mass of phacelia (46.4 g K kg-1 d.m.) and winter oilseed rape (45.9 g K kg-1 d.m.), while the lowest one was assayed in the grain and straw of spring triticale (5.3 and 7.9 g K kg-1 d.m.). The increasing degree of soil contamination with fluorine contributed to an increase in the average content of potassium in maize, narrow-leaf lupine, winter oilseed rape, black radish, the aerial biomass of yellow lupine and the aerial biomass of the first cut of alfalfa, compared to the control. In general, the neutralising substances applied caused a decrease in the content of potassium in the analysed plant parts.W pracy przedstawiono wyniki badań nad wpływem zanieczyszczenia gleby fluorem, do której jednocześnie dodano wapno, węgiel drzewny i ił, na zawartość potasu w ośmiu gatunkach roślin uprawnych. Za podstawę badań przyjęto osiem doświadczeń wazonowych, które przeprowadzono w latach 2009-2011.W doświadczeniach uwzględniono następujące czynniki: I – wzrastające dawki fluoru w postaci fluorku potasu; II – substancje neutralizujące zanieczyszczenie gleby fluorem. Zawartość potasu była zróżnicowana w zależności od poziomu zanieczyszczenia gleby fluorem i od zastosowanych substancji inaktywujących rozpatrywany ksenobiotyk oraz od gatunku i organu badanych roślin. Najwyższą średnią jego zawartość stwierdzono w masie nadziemnej facelii – 46,4 g K∙kg-1 s.m. i rzepaku ozimego – 45,9 g K∙kg-1 s.m., a najniższą w ziarnie i słomie pszenżyta jarego odpowiednio – 5,3 i 7,9 g K∙kg-1 s.m. Wzrastające zanieczyszczenie gleby fluorem przyczyniło się do wzrostu średniej zawartości potasu w kukurydzy, łubinie wąskolistnym, rzepaku ozimym, pszenżycie jarym, czarnej rzodkwi, masie nadziemnej łubinu żółtego, masie nadziemnej facelii oraz w masie nadziemnej I pokosu lucerny siewnej w stosunku do serii kontrolnej. Zastosowane substancje neutralizujące na ogół powodowały obniżenie zawartości potasu w rozpatrywanych organach roślin

Effect of NPK and magnesium nfertilization on the content of micronutries (Fe, Cu, Zn i Mn) in potato tubers

Przeprowadzone badania miały na celu ustalenie wpływu wysokości dawki NPK oraz sposobu stosowania N i Mg na zmiany koncentracji mikroelementów w bulwach ziemniaka odmiany Mila. Zostały one oparte na dwóch doświadczeniach polowych, w których stosowano wzrastające dawki NPK - N₄₀P₄₀K₆₀, N₈₀P₈₀K₁₂₀, N₁₂₀P₁₂₀K₁₈₀, N₁₆₀P₁₆₀K₂₄₀ w seriach z azotem lub magnezem dostarczanym roślinom doglebowo i dolistnie. Nawożenie wysokimi dawkami NPK spowodowało fluktuację zawartości mikroelementów w bulwach ziemniaka. Wzrastające dawki NPK w serii z nawożeniem azotem stosowanym doglebowo zwiększyły zawartość miedzi, cynku i manganu, a obniżyły zawartość żelaza w bulwach ziemniaka. W obiektach z dolistnym nawożeniem azotem korzystne działanie nawożenia NPK zaznaczyło się w przypadku cynku i manganu. W serii z dolistnym nawożeniem azotem średnia zawartość manganu była wyższa, a cynku i żelaza niższa niż w obiektach z nawożeniem doglebowym. Wraz ze zwiększeniem dawki NPK zaznaczyła się tendencja do niewielkiego spadku koncentracji żelaza i miedzi oraz wzrostu zawartości cynku i manganu w serii z Mg stosowanym doglebowo, a także ograniczenia pobierania żelaza i zwiększenia zawartości miedzi, cynku i manganu w bulwach ziemniaka w obiektach z magnezem dostarczanym roślinom dolistnie. Nawożenie magnezem stosowane dolistnie, w porównaniu do glebowego, wpłynęło korzystnie na kształtowanie się średniej zawartości mikroelementów w bulwach ziemniaka.The study aimed at determining the effect of different NPK fertilization levels and N and Mg application methods on changes in concentration of micronutrients in potato tubers Mila cv. The study based on two field experiments where increasing levels of NPK - N₄₀P₄₀K₆₀, N₈₀P₈₀K₁₂₀, N₁₂₀P₁₂₀K₁₈₀, N₁₆₀P₁₆₀K₂₄₀ were applied in series with nitrogen or magnesium applied as foliage dressing or to soil. High NPK levels caused fluctuation in micronutrients contents of potato tubers. Increasing concentrations of NPK in the series with nitrogen applied to soil resulted in higher contents of copper, zinc and manganese but lower iron content in potato tubers. In the objects fertilized with nitrogen applied to leaves a positive effect of NPK fertilization was observed regarding zinc and manganese. In the series with nitrogen foliage dressing an average manganese content was higher, whereas the levels of zinc and iron declined in comparison to the objects fertilized to soil. Application of higher NPK doses coincided with a slight decrease in concentration of iron and copper, an increase in the contents, of zinc and manganese in the series with Mg applied to soil, a reduced uptake of iron and an increased content of copper, zinc and manganese in potato tubers in the objects where magnesium was applied to leaves. Magnesium foliage dressing, compared with magnesium application to soil, had a beneficial effect on the average content of micronutrients in potato tubers

Effect of soil contamination with fluorine on the content of phosphorus in biomass of crops

The purpose of this study has been to determine the effect of soil contamination with fluorine on the content of phosphorus in crops. Alongside the simulated fluorine soil pollution, substances neutralizing this xenobiotic, such as lime, charcoal and loam, were applied to soil. Depending on the sensitivity of the plants, the degree of soil pollution with fluorine was: 1) 0, 20, 40 and 60 mg F kg-1 of soil under sensitive crops, i.e. narrow-leaf lupine; 2) 0, 50, 100 and 150 mg F kg-1 of soil under moderately sensitive crops, i.e. seed lucerne; 3) 0, 100, 200 and 300 mg F kg-1 of soil under more tolerant crops, i.e. maize, winter oilseed rape, spring triticale, black radish and phacelia. The content of phosphorus varied, depending on the level of soil contamination with fluorine and substances applied to inactivate this element, as well as on the species and organ of the examined plants. An increasing degree of soil pollution with fluorine contributed to raising the phosphorus content in black radish, in aerial biomass of yellow lupine and in roots of spring triticale. Regarding the maize roots, a reverse dependence was recorded. The highest phosphorus content appeared in roots of winter oilseed rape (8.16 g P kg-1 d.m.) and black radish (7.33 g P kg-1 d.m.), while the lowest one was in roots of spring triticale (0.86 g P kg-1 d.m.). Overall, the applied neutralizing substances resulted in lower concentrations of phosphorus in the analyzed plant organs, with the most univocal influence achieved in aerial biomass of yellow lupine, in roots of narrow-leaf lupine, in aerial mass and roots of black radish and in aerial biomass from the first cut of seed lucerne. In respect of the other plants, the impact of the neutralizing substances on the content of phosphorus was also significant albeit dependent on their species

Oddziaływanie wybranych substancji na immobilizację arsenu w glebie zanieczyszczonej tym pierwiastkiem

Badania oparto na doświadczeniu wazonowym, których celem było określenie działania kompostu, węgla drzewnego, iłu, wapna i zeolitu naturalnego na immobilizację arsenu w glebie zanieczyszczonej tym pierwiastkiem. Ocenę działania zastosowanych substancji na immobilizację arsenu określono pośrednio, na podstawie wielkości plonu zielonej masy kukurydzy i zawartości w niej chlorofilu, jak też w oparciu o masę wytworzonych korzeni przez tę roślinę. Zwiększenie zanieczyszczenia gleby arsenem powodowało stopniowy spadek plonu masy nadziemnej kukurydzy i wytworzonych korzeni. Spadek ten w skrajnych obiektach z najniższym i najwyższym zanieczyszczeniem gleby arsenem, tj. 25 i 100 mg As·kg⁻¹, średnio wynosił: w plonie kukurydzy od 9 do 85%, a w masie korzeni od 30 do 81%. Ujemny wpływ arsenu na plon zielonej masy i przyrost masy korzeniowej kukurydzy najskuteczniej ograniczyło zastosowanie dodatków takich jak kompost i il. Zaobserwowano dodatni wpływ wzrastającego zanieczyszczenia gleby arsenem na zawartość chlorofilu w liściach kukurydzy. Najsilniej zależność ta wystąpiła w seriach, w których zastosowano zeolit naturalny, a najsłabiej w seriach z wapnem.The study was based oil a pot experiment with the aim of determining the effect of compost, charcoal, clay, lime and natural zeolite on the immobilization of arsenic in the soil contaminated with this element. The effect of the applied substances on the immobilization of arsenic was evaluated indirectly on the basis on the yield of maize green mass and its chlorophyll content and the root mass grown by this crop. Increasing arsenic contamination of soil resulted in a gradual decrease in the yield of maize over-ground mass and root mass. This decrease in the extreme cases with the lowest and highest soil contamination with arsenic (i.e. 25 and 100 mg As·kg⁻¹) ranged, on average, from 9 to 85% for the maize yield and from 30 to 81% for the root mass. The adverse effect of arsenic on the yield of green mass and growth of roots of maize can be most effectively limited by the application of supplements such as compost and clay. Increasing soil contamination with arsenic was found to have a positive effect on the content of chlorophyll in the maize leaves. This correlation was the closest in the experimental series with natural zeolite and the weakest in the series with lime

Wplyw komponentow z osadow sciekowych na zawartosc potasu, wapnia i magnezu w wybranych roslinach uprawnych

Celem pracy było porównanie kompostów sporządzonych z osadów ściekowych z dodatkiem wapna, trocin, słomy i obornika jako źródła potasu, wapnia i magnezu dla roślin uprawnych. Sporządzone komposty wprowadzono do gleby w dawce 2% oraz 4% w stosunku do suchej masy gleby. Badane komposty przetestowano w doświadczeniu wazonowym z pszenicą, kukurydzą i rzodkiewką. Zawartość potasu w plonach roślin wzrastała wraz z dawką kompostu i jego zasobnością w ten składnik. Zwiększone dawki kompostów spowodowały wzrost zawartości wapnia w zielonce kukurydzy i korzeniach rzodkiewki natomiast w ziarnie pszenicy nastąpiło obniżenie zawartości tego pierwiastka. Nawożenie kompostami nie miało większego wpływu na zawartość magnezu w ziarnie pszenicy i w korzeniach rzodkiewki, podczas gdy w zielonce kukurydzy zanotowano wzrost zawartości tego pierwiastka.The aim of the research was to compare some composts as a potassium, calcium and magnesium source for cultivated plants. Composts were made with the addition of sewage sludge with lime, sawdust, straw and manure. The plants were fertilized with 2 and 4% compost (in relation to the dry soil in the pot). Investigated composts were tested in a pot experiment with spring wheat, maize and radish. Potassium content in crops increased according to compost doses and potassium concentration in each compost. Higher doses of compost caused increase of calcium concentration in green maize and radish roots whereas concentration of this element in wheat grain decreased. Fertilization with sewage sludge compost did not cause an increase of magnesium concentration in wheat, grain and radish roots whereas in green maize an increase of this element was observed

Dynamika zawartosci fosforu w osadach sciekowych podczas ich kompostowania z roznymi komponentami

Celem badań było określenie dynamiki zmian zawartości fosforu w osadach ściekowych podczas ich 24 tygodniowego kompostowania. Określono zawartość fosforu ogólnego i rozpuszczalnego w 0,5 mol HCl·dm⁻³. Osady ściekowe kompostowano same oraz z dodatkiem wapna, słomy, trocin i obornika. W trakcie kompostowania we wszystkich mieszaninach znacznie wzrosła zawartość fosforu ogółem oraz rozpuszczalnego w 0,5 mol·dm⁻³. Największy wzrost zawartości obu form fosforu odnotowano w kompostach, w których było najwięcej substancji organicznej. Były to komposty sporządzone z osadów ściekowych z dodatkiem trocin, słomy i obornika. W kombinacjach z samym osadem ściekowym oraz z osadem zobojętnionym wapnem odnotowano wyraźnie mniejsze zmiany zawartości fosforu ogólnego i rozpuszczalnego.The aim of the experiment was to study the fluctuation dynamics of phosphorus content in sewage sludge composted for 24 weeks. Concentrations of total and 0.5 mol·dm⁻³ soluble phosphorus were determined. Sewage sludge was composted with addition of calcium, straw, sawdust farmyard manure, and free of any additives. While being composted, all types of sewage sludge were observed to gain in the content of total phosphorus and phosphorus soluble in 0.5 mol·dm⁻³. The highest increase in both forms of phosphorus was recorded in the composts containing the highest quantities of organic matter. Those were the composts made of sewage sludge with sawdust, stra

Dynamika zawartosci wegla i azotu w osadach sciekowych podczas ich kompostowania

Celem przeprowadzonych badań było określenie zmian składu chemicznego osadów ściekowych podczas ich kompostowania z różnymi substancjami. Do badań użyto przefermentowane osady ściekowe z Miejskiej Oczyszczalni Ścieków w Olsztynie. Osady ściekowe kompostowano same bądź z dodatkiem słomy (20 i 40%), obornika (20 i 40%), trocin (20 i 40%) a także wapna. W materiałach wyjściowych i kompostowanej masie oznaczono: azot ogólny, azot amonowy, azot azotanowy i węgiel ogółem. We wszystkich badanych obiektach najintensywniejsze zmiany zawartości poszczególnych składników miały miejsce na początku kompostowania w fazie termofilnej. Doświadczenie wykazało, iż zastosowane dodatki do osadów ściekowych wpłynęły korzystnie na jakość uzyskanych kompostów. Dodatek wapna spowodował znaczne przyśpieszenie tempa przemian związków węgla i azotu a także zwiększeni zawartości przyswajalnych form azotu oraz niższy indeks C : N w gotowym produkcie. Spośród badanych dodatków organicznych najkorzystniejszy wpływ na procesy kompostowania miał obornik. Mimo, że zastosowanie wszystkich materiałów organicznych korzystnie wpłynęło na przebieg procesu kompostowania, to żaden z uzyskanych kompostów nie był w pełni ustabilizowany. Aby badane komposty mogły być uważane za pełnowartościowe to powinny one być poddane dalszemu kompostowaniu.The purpose of this study was to assess the changes in chemical composition of sewage sludge composted with different substances. Fermented sewage sludge from communal sewage treatment plant was composted alone or with the addition of straw (20 and 40%), manure (20 and 40%), sawdust (20 and 40%) and lime. Total nitrogen, ammonium nitrogen, and total carbon were determined in the components and composted matter. Additionally, pH was tested during composting. The changes in the contents of analysed components were most intensive at the beginning of composting period, during its thermophilous phase. The experiment proved that the application of sewage sludge additives improved the quality of produced composts. Lime addition accelerated the rate of carbon and nitrogen compounds conversion, increased the content of available nitrogen forms and lowered C : N ratio in the compost. Farmyard manure showed most desirable effect on composting processes. Although all the organic materials added to composts positively affected the process of composting, none of the composts obtained was completely stabilized. In order to attain the full value, the of the composts the composting process should be continued

Wplyw zanieczyszczenia gleby arsenem i aplikacji roznych substancji na zawartosc manganu w roslinach

The aim of the study has been to determine the effect of some substances such as dolomite, loam, compost, pinewood bark, peat, lime, charcoal, natural and synthetic zeolite on reducing the impact of soil contamination with arsenic on the content of manganese in some plant species. The content of manganese in the test plants depended on the degree of soil contamination with arsenic, application of different substances as well as on the plant species and organ. Soil contamination with arsenic caused either an increase or a decrease in the content of manganese in plants depending on a plant species and organ. In the series without soil amending substances, in the arsenic contaminated objects the manganese content decreased in above-ground parts of cocksfoot and swede but increased in above-ground parts and roots of maize and yellow lupine, in roots of cocksfoot and swede and in straw and roots of spring barley. On the other hand, the highest rates of arsenic depressed the content of manganese in roots of cocksfoot, swede and spring barley. Addition of any of the aforementioned substances to contaminated soil changed the content of manganese in the plants. The most unambiguous effect of the different substances was determined in the case of above-ground parts of maize as well as above-ground parts and roots of cocksfoot, in which the manganese content fell down, and in roots of yellow lupine, grain and straw of spring barley, in which the content of manganese rose. Charcoal and loam caused the largest and synthetic zeolite led to the smallest changes in the content of manganese in plants.Celem badań było określenie oddziaływania dodatku do gleby wybranych substancji: dolomitu, iłu, kompostu, kory sosnowej, torfu, wapna, węgla drzewnego, zeolitu naturalnego i zeolitu syntetycznego na ograniczenie wpływu zanieczyszczenia gleby arsenem i zawartość manganu w wybranych roślinach. Zawartość manganu w badanych roślinach zależała od poziomu zanieczyszczenia gleby arsenem, aplikacji substancji oraz od gatunku i organu roślin. Zanieczyszczenie gleby arsenem powodowało zwiększenie lub zmniejszenie zawartości manganu w roślinach, w zależności od ich gatunku i organu. W serii bez dodatków, w obiektach zanieczyszczonych arsenem, odnotowano zmniejszenie zawartości manganu w częściach nadziemnych kupkówki i brukwi oraz zwiększenie jego zawartości w częściach nadziemnych oraz korzeniach kukurydzy i łubinu żółtego, w korzeniach kupkówki pospolitej i brukwi pastewnej, a także w słomie i korzeniach jęczmienia jarego. Jednakże najwyższe dawki arsenu wywołały zmniejszenie zawartości manganu także w korzeniach kupkówki, brukwi i jęczmienia jarego. Dodatek do gleby różnych substancji spowodował zmiany w zawartości manganu w badanych roślinach. Ich najbardziej jednoznaczny wpływ stwierdzono w częściach nadziemnych kukurydzy oraz w częściach nadziemnych i korzeniach kupkówki, w których następowało, na ogół, zmniejszenie, oraz w korzeniach łubinu żółtego, ziarnie i słomie jęczmienia jarego, gdzie wykazano zwiększenie zawartości manganu. Węgiel drzewny i ił powodowały największe zmiany w zawartości manganu w roślinach, a zeolit syntetyczny najmniejsze