A Randomized Incremental Algorithm for the Hausdorff Voronoi Diagram of Non-crossing Clusters

In the Hausdorff Voronoi diagram of a family of \emph{clusters of points} in the plane, the distance between a point $t$ and a cluster $P$ is measured as the maximum distance between $t$ and any point in $P$, and the diagram is defined in a nearest-neighbor sense for the input clusters. In this paper we consider %El."non-crossing" \emph{non-crossing} clusters in the plane, for which the combinatorial complexity of the Hausdorff Voronoi diagram is linear in the total number of points, $n$, on the convex hulls of all clusters. We present a randomized incremental construction, based on point location, that computes this diagram in expected $O(n\log^2{n})$ time and expected $O(n)$ space. Our techniques efficiently handle non-standard characteristics of generalized Voronoi diagrams, such as sites of non-constant complexity, sites that are not enclosed in their Voronoi regions, and empty Voronoi regions. The diagram finds direct applications in VLSI computer-aided design.Comment: arXiv admin note: substantial text overlap with arXiv:1306.583

Unique-Maximum and Conflict-Free Coloring for Hypergraphs and Tree Graphs

We investigate the relationship between two kinds of vertex colorings of hypergraphs: unique-maximum (UM) colorings and conflict-free (CF) colorings. In a UM coloring, the colors are ordered, and in every hyperedge of the hypergraph the maximum color in the hyperedge occurs in only one vertex of the hyperedge. In a CF coloring, in every hyperedge of the hypergraph there exists a color in the hyperedge that occurs in only one vertex of the hyperedge. We consider the corresponding UM and CF chromatic numbers and investigate their relationship in arbitrary hypergraphs. Then, we concentrate on hypergraphs that are induced by simple paths in tree graphs. Read More: http://epubs.siam.org/doi/abs/10.1137/12088047

The potential to improve the choice: list conflict-free coloring for geometric hypergraphs

Given a geometric hypergraph (or a range-space) $H=(V,\cal E)$, a coloring of its vertices is said to be conflict-free if for every hyperedge $S \in \cal E$ there is at least one vertex in $S$ whose color is distinct from the colors of all other vertices in $S$. The study of this notion is motivated by frequency assignment problems in wireless networks. We study the list-coloring (or choice) version of this notion. In this version, each vertex is associated with a set of (admissible) colors and it is allowed to be colored only with colors from its set. List coloring arises naturally in the context of wireless networks. Our main result is a list coloring algorithm based on a new potential method. The algorithm produces a stronger unique-maximum coloring, in which colors are positive integers and the maximum color in every hyperedge occurs uniquely. As a corollary, we provide asymptotically sharp bounds on the size of the lists required to assure the existence of such unique-maximum colorings for many geometric hypergraphs (e.g., discs or pseudo-discs in the plane or points with respect to discs). Moreover, we provide an algorithm, such that, given a family of lists with the appropriate sizes, computes such a coloring from these lists

Algorithms and complexity: graph and hypgraph colorings

We study several vertex coloring problems for graphs and hypergraphs. We concentrate on conflict-free coloring. The conflict-free coloring problem has applications in efficient frequency assignment in cellular networks. We show the relation of conflict-free coloring paths of graphs with other graph coloring problems, like ordered coloring (also known as vertex ranking), square free coloring, and traditional graph coloring. We prove properties of the above colorings and upper and lower bounds for the colors needed for several graph classes (chains, rings, trees, grids). We analyze several versions of conflict-free coloring chain and ring graphs with respect to paths. For chain graphs, the problem is also known as conflict- free coloring with respect to intervals. For an online version of the problem where vertices of the graph appear one by one, and an algorithm has to commit on the color of a vertex before seeing the positions of the future vertices, we analyze the first-fit greedy and the unique maximum greedy algorithms. We prove tights bounds for the colors used by the first-fit greedy algorithm and we analyze special input sequences for the unique maximum greedy algorithm. We also relate unique maximum colorings with i occurrences of color ‘1’ with permutations with i — 1 valleys. An essential part of the analysis is based on counting the number of uniquely occurring colors. Finally, we define two new online algorithm models for conflict-free coloring with respect to intervals: one is deterministic and the algorithm has knowledge of the absolute final positions of the vertices to be colored, and the other is probabilistic and the adversary has to commit to the input before the algorithm starts coloring. For these two models, we provide algorithms that use a logarithmic number of colors.Μελετάμε διάφορους χρωματισμούς κορυφών για γράφους και υπεργράφους. Επικεντρωνόμαστε στους χρωματισμούς χωρίς συγκρούσεις. Οι χρωματισμοί χωρίς συγκρούσεις έχουν εφαρμογές στην αποδοτική ανάθεση συχνοτήτων σε κυψελωτά δίκτυα. Δείχνουμε πώς σχετίζονται οι χρωματισμοί χωρίς συγκρούσεις ως προς μονοπάτια γράφων με άλλα προβλήματα χρωματισμού γράφων, όπως: διατεταγμένοι χρωματισμοί (ή αλλιώς κατάταξη κορυφών), χρωματισμοί χωρίς τετράγωνα (συμβολοσειρές), και κλασικοί χρωματισμοί γράφων. Αποδεικνύουμε ιδιότητες των παραπάνω χρωματισμών καθώς και άνω και κάτω φράγματα για τα χρώματα που απαιτούνται για διάφορες κλάσεις γράφων (αλυσίδες, δακτύλιοι, δένδρα, πλέγματα). Αναλύουμε διάφορες εκδοχές του χρωματισμού χωρίς συγκρούσεις για γράφους αλυσίδες και γράφους δακτυλίους ως προς μονοπάτια. Στην περίπτωση των αλυσίδων το πρόβλημα είναι επίσης γνωστό ως χρωματισμός χωρίς συγκρούσεις ως προς διαστήματα. Για μία άμεση (online) εκδοχή του προβλήματος όπου οι κορυφές του γράφου εμφανίζονται μία μία και ο αλγόριθμος πρέπει να δεσμευτεί στο χρώμα της κορυφής προτού δει τις θέσεις των μελλοντικών κορυφών, αναλύουμε τον άπληστο αλγόριθμο πρώτου ταιριάσματος και τον άπληστο αλγόριθμο μοναδικού μεγίστου. Αποδεικνύουμε ακριβώς πόσα χρώματα χρησιμοποιεί ο άπληστος αλγόριθμος πρώτου ταιριάσματος στην χειρότερη περίπτωση και αναλύουμε ειδικές εισόδους για τον άπληστο αλγόριθμο μοναδικού μεγίστου. Επίσης, συσχετίζουμε χρωματισμούς μοναδικού μεγίστου όπου το χρώμα «1» εμφανίζεται i φορές με μεταθέσεις με i — 1 κοιλάδες. Ένα ουσιώδες μέρος της ανάλυσής μας βασίζεται στον αριθμό των χρωμάτων που εμφανίζονται μόνον μία φορά (στον εκάστοτε χρωματισμό). Τέλος, ορίζουμε δύο νέα μοντέλα άμεσων αλγορίθμων χρωματισμών χωρίς συγκρούσεις ως προς διαστήματα: ένα αιτιοκρατικό στο οποίο ο αλγόριθμός γνωρίζει τις απόλυτες τελικές θέσεις των προς χρωματισμό κορυφών, και ένα πιθανοκρατικό στο οποίο ο αντίπαλος του αλγορίθμου πρέπει να δεσμευτεί στην είσοδο του πριν ο αλγόριθμος αρχίσει να χρωματίζει. Για αυτά τα δύο μοντέλα δίνουμε αλγορίθμους που χρησιμοποιούν λογαριθμικό αριθμό χρωμάτων