Farklı iki seromer materyalinden yapılmış inleylerin farklı iki resin simanla yapıştırılması sonucu ortaya çıkan kenar uyumu ve kenar sızıntısının incelenmesi

Estetik dişhekimliğine karşı ilginin hızla artması sonucunda yeni materyal arayışı da hızlanmıştır. Hergün daha çok hastanın posterior dişlerinde dahi diş rengi restorasyonlar istemesi, amalgamın popüleritesini azaltmıştır. Porselen, dişhekimliğinde uzun yıllardan beri kullanılmakta olan bir materyaldir. Ancak, metal altyapının yansıması ve çok hassas ve uzun laboratuvar çalışmaları gerektirmesi gibi dezavantajları vardır. Bu nedenlerle geliştirilen ve polimerize olan seramikler olarak adlandırılabilecek seromer materyalleri gelecek vaat etmektedirler. Kenar uyumu ve kenar sızıntısı, restorasyonların kaybedilmesine veya yenilenmesine neden olan problemler olarak karşımıza çıkmaktadırlar. Bu çalışmanın amacı, iki farklı seromer materyali ile yapılan inleylerin iki farklı resin siman ile simantasyonu sonucunda meydana gelen kenar uyumu ve kenar sızıntısının incelenmesidir. Çalışmamızı gerçekleştirebilmek için çürüğü olmayan 40 adet insan molar dişi toplandı. Dişler, kullanılacakları zamana kadar uygun şartlarda saklandıktan sonra üzerlerine standart DO Black II kaviteler açıldı. Polyvynil siloxane ölçü maddesi ile ölçüler alınıp model elde edildi. modeller rastgele 1'den 40'a kadar numaralandırıldı. 1-20 arası dişe Artglass, 21-40 arası dişe de Targis inleyler yapıldı. İnleylerin yapımı, üretici firmaların yetki belgesine sahip laboratuvarlar tarafından gerçekleştirildi. Yapımı tamamlanan inleyler silikon ikinci maddesi ile dişler üzerine uyumlandı. Simantasyonda kullanılacak Sono-Cem ve Panavia 21 resin simanlarının kullanma talimatlarında belirtildiği gibi kumlanan inleylerden 1-10 ve 21-30 arası olanlar Sono-Cem, 11-20 ve 31-40 arası olanlar da Panavia 21 resin simanlarıyla simante edildi. örnekler 5-550 C'ler arasında 5000 ısı çevrim işlemine tabi tutuldu. Penetrasyon işlemi için 24 saat bazik füksin içerisinde bekletilen öeneklerin kökleri kesildi. Kesitlendirmede kolaylık sağlamak üzere şeffaf soğuk akriliğe gömüldükten sonra her örnekte 10 ölçüm noktası olacak şekilde yaklaşık 0.5 mm kalınlığında kesitler alındı. Elde edilen kesitler ışık mikroskopu altında kenar uyumu, kenar açıklığı, diş-siman arası sızıntı ve siman-dolgu arası sızıntı açısından incelendi. Elde edilen veriler istatistiksel olarak one and three way ANOVA, Mann-Whitney ve Wilcoxon testleriyle değerlendirildi. Kenar uyumu açısından Targis ve Artglass örneklerin oklüzal değerleri arasında belirgin bir farklılık bulundu ancak bu farklılık Targis örneklerde Panavia 21 lehineyken Artglass örneklerde Sono-Cem lehineydi. Targis örneklerin oklüzal değerleri Panavia 21 ile daha iyi olduğu halde Artglass örneklerin oklüzal değerleri Sono-Cem ile daha iyiydi. Kenar açıklığı değerleri sözkonusu olduğunda Artglass+Panavia 21 altgrubu hariç tüm örneklerde oklüzal ve basamak değerleri arasında belirgin farklılık bulundu. Kenar sızıntısı incelendiğinde tüm örneklerde kenar sızıntısının mine ile sınırlı olduğu görüldü. Örneklerin çoğunda skor '0' idi. SUMMARY MARGINAL ADAPTATION AND MARGINAL LEAKAGE OF TWO DIFFERENT POLYGLASS INLAYS LUTED WITH TWO DIFFERENT COMPOSITE RESINS As a result of interest of patients in esthetic dentistry, the search for new materials has accelerated. Amalgam has lost its popularity with every patient who declares his/her wish to have tooth-colored restorations, even in the posterior regions. Porcelain has been in service in dentistry for a long time. But, it has disadvantage of the metal framework and requires technique sensitive laboratory labor. The ceromer or polyglass materials that have been developed due to such reasons are promising. Marginal adaptation and leakage are the main factors for the loosing or the replacement of the restorations. The aim of this study was to investigate the marginal adaptation and marginal leakage of two different polyglass inlays luted with two different composite resins. 40 freshly extracted sound human molars were collected and stored under apropriate conditions. Standart DO cavities were prepared, and the teeth were dublicated with polyvynil siloxane impression material and die stone. After the teeth were numbered randomly from 1 to 40, Artglass and Targis inlays were manufactured by experienced dental technicians. The inlays were adjusted into the cavities with the help of a light body impression material. Each group was divided into two subgroups and luted with two different luting systems (Sono-Cem and Panavia 21). All inlays were then thermocycled between 5-550 C for 5000 cycles before staining with 0.5% basic fuchsin for 24 hours. After placing them into acrylic blocks, each tooth was sectioned to obtain 10 measurement points. Specimens were evaluated using a light microscope in terms of marginal adaptation and leakage. The results were analyzed statistically with one and three way ANOVA, Mann-Whitney and Wilcoxon tests. In terms of marginal discrepancy, there was a significant difference between the occlusal values of Targis and those of Artglass.But the difference was in the favor of Panavia 21 with Targis samples while it was in the favor of Sono-Cem with Artglass samples. In terms of marginal opening, distal box values of both Targis and Artglass were significantly higher than the occlusal values, except for the Artglass+Panavia 21 subgroup. All marginal leakage observed was within the enamel, and majority of the scores was '0