A Needs-Based Partial Theory of Human Injustice: Oppression, Dehumanization, Exploitation, and Systematic Inequality in Opportunities to Address Human Needs

The article presents an original needs-based partial theory of human injustice and shows its relationship to existing theories of human need and human liberation. The theory is based on an original typology of three social structural sources of human injustice, a partial theorization of the mechanisms of human injustice, and a needs-based theorization of the nature of human injustice, as experienced by individuals. The article makes a sociological contribution to normative social theory by clarifying the relationship of human injustice to human needs, human rights, and human liberation. The theory contends that human injustice is produced when oppression, mechanistic dehumanization, and exploitation create systematic inequality in opportunities to address human needs, leading to wrongful need deprivation and the resulting serious harm. In one longer sentence, this needs-based party theory of the sources, mechanisms, and nature of human injustice contends that three distinct social systemic sources—oppression, mechanistic dehumanization, and exploitation—produce unique and/or overlapping social mechanisms, which create systematic inequality in opportunities to address universal human needs in culturallyspecific ways, thus producing the nature of the human injustice theorized here: wrongfully unmet needs and serious harm

Evaluation of Allergen Sensitization in Patients with Allergic Rhinitis and/or Asthma in Tekirdag

Aim: Allergic rhinitis (AR) and asthma are the most prevalent allergic diseases, and environmental allergens are important factors in the pathogenesis and the exacerbation of these diseases. Although there are many studies investigating aeroallergen sensitivities in different regions of our country, this study aimed to identify the aeroallergen sensitization in the Tekirdag province in the part of Turkey in Europe, namely Thrace, where it is important to know aeroallergen sensitivities. Materials and Methods: Four hundred and sixty children with asthma and AR who were followed up and had at least one aeroallergen sensitivity in a skin prick test (SPT) were retrospectively evaluated. All patients had undergone a SPT using the standard extracts, including house dust mites, molds, animal dander, pollens, and latex. Results: The mean age of the patients was 10.2 +/- 3.4 (5-18) years, 57.6% of them were male. The diagnoses of the patients were AR in 57.8%, asthma in 22.6% and both in 19.6%. 42.6% (n=196) of the patients were sensitized to more than one allergen. The most common aeroallergens in SPT were house dust mites (63%), grass-rye mix (26.5%), grass mix (26.1%), molds (19.8%), cat epithelium (11.3%), cockroach (8.5%), weed mix (7%), olive tree (7%), dog (5.7%), cupressus (4.3%), tree pollen mix (3.5%), poplar (1.5%), mugwort (1.3%), and latex (0.4%). Although the cockroach, pet, olive tree and multiple allergen sensitivities were more frequent among male children (p0.05). House dust mites were the most common allergens throughout all seasons. Conclusion: The results of this study will be important in guiding elimination measures against the triggering allergens which are important for the treatment and the course of the disease of the those patients with asthma and/or AR in this region

Acute Facial Paralysis Due to EBV Infection

Ebstein Barr virüs (EBV) Herpes-viridae ailesinin bir üyesidir. EBV enfeksiyonu seyrinde üst solunum yolu enfeksiyonu bulguları ile birlikte asemptomatik karaciğer enzimlerinde yükselme sıklıkla izlenmekle birlikte akut fasiyal paralizi oldukça nadir görülmektedir. Burada sekiz yaşında EBV enfeksiyonuna bağlı akut fasiyal paralizi olgusu sunulmuştur. Semptomatik tedavi ile birlikte hasta kortikosteroid ve antiviral tedavi ile sekelsiz iyileşmiş ve herhangi bir komplikasyon gelişmemiştir. Hekimler EBV’ye bağlı gelişen enfeksiyöz mononükleoz seyri sırasında üst solunum yolu enfeksiyonları dışında fasiyal paralizi gibi nörolojik komplikasyonların da gelişebileceğini ve hastaların yakından takip edilmesi gerektiğini akılda bulundurmalıdır.Ebstein Barr virus (EBV) is a member of Herpes-viridae. Altough elevations of liver enzymes and upper respiratory tract infection findings is commonly seen during the EBV infection, acute facial paralysis is rare complication. Here, we report acute facial paralysis associated with EBV infection in an eight years old girl. With symptomatic treatment, the patient recovered without cure with corticosteroids and antiviral therapy and no complications developed. Physicians should keep in mind that neurological complications, such as facial paralysis, other than upper respiratory tract infections, may develop during infectious mononucleosis due to EBV and that patients should be followed closely

Meme ve jinekolojik kanser tanılı hastalarda travma sonrası büyüme gelişimi ile serotonin transporter gen promotor bölge polimorfizmi ve psikososyal faktörler arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

GİRİŞ: Kanser beraberinde getirdiği sağlık sorunlarının yanı sıra, maddi ve manevi yönden uzun süreli mücadele gerektiren bir hastalıktır. Morbidite ve mortalite riskinin varlığıyla da ilişkili olarak kanser tanısı almak travmatize edici bir durumdur. Son zamanlarda yapılan çalışmalar, kanser sonrası bazı bireylerin; kendilik algısında, kişilerarası ilişkilerinde, sipiritüel gelişiminde olumlu değişimlerin olduğu ''Travma Sonrası Büyüme (TSB)'' şeklinde kavramlaştırılan sürece girdiğini göstermektedir. Anksiyete, depresyon, otizm, bipolar bozukluk gibi birçok psikiyatrik hastalık ve davranışın düzenlenmesinde, stresli yaşam olaylarına verilen yanıtta serotonin polimorfizmi etkili bulunmuştur (Lesch ve ark. 1996, Klauck ve ark. 1997, Flory ve ark. 1999, Lenziger ve ark. 1999, Ohara ve ark.1999). Bu çalışmada birincil amacımız; 18-65 yaş arası yeni tanı almış, meme kanseri ya da jinekolojik kanser tanısı olan hastalarda serotonin transporter gen promotor bölge polimorfizmi ile travma sonrası büyüme arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. İkincil amacımız ise; travma sonrası büyüme kavramı ile tıbbi, sosyodemografik ve psikolojik değişkenler arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. YÖNTEM: 18-65 yaş arası yeni tanı almış meme kanseri ya da jinekolojik kanser tanısı olan alım ve dışlama kriterlerine uyan tüm gönüllü hastalar randomizasyon yapılmadan çalışmaya dahil edilmiştir. İlk görüşmede bilgilendirilmiş onam alındıktan sonra hastalara ayrıntılı psikiyatrik değerlendirme yapılarak DSM-5 Kesitsel Belirti Ölçeği, Hamilton Depresyon Değerlendirme Ölçeği (HAM-D-17), Hamilton Anksiyete Değerlendirme Ölçeği, Travma Sonrası Stres Bozukluğu Ölçeği, Travma Sonrası Büyüme Ölçeği, Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri-II, Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeği, Stresle Başetme Becerileri Ölçeği uygulanmıştır. DSM-5 Kesitsel Belirti Ölçeğinden herhangi bir bölümde 2 ve üstü puan alan hastalara SCID-5 uygulanmıştır. İlk görüşmede hastalardan 2 adet toplam 8ml EDTA'lı kan alınmıştır. Bu kanlardan uygun protokol ile psikiyatrik hastalıklarla ilişkisi gösterilmiş olan serotonin transporter gen promotor bölge polimorfizmi çalışılarak travma sonrası büyüme ile ilişkisi araştırılmıştır. İlk görüşmeden üç ve altı ay sonra hastalar yeniden değerlendirilmiştir. Bu değerlendirmede HAM-D-17, Hamilton Anksiyete Değerlendirme Ölçeği, Travma Sonrası Stres Bozukluğu Ölçeği, Travma Sonrası Büyüme Ölçeği, Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği tekrar uygulanarak psikiyatrik görüşme yapılmıştır. BULGULAR: Travma sonrası büyüme ile sosyodemografik veriler, kanser ile ilgili veriler ve psikiyatrik veriler arasında ilişki saptanmamıştır. Travma sonrası büyüme ile genetik polimorfizm arasında anlamlı ilişki saptanmamıştır (p>0,05). Çocukluk çağı travma ölçeği ''Duygusal istismar'' alt ölçeği puanları travma sonrası büyüme gelişen ve gelişmeyen grupta istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermiştir (p=0,0251). Duygusal istismar puanı yüksek olanlarda daha az oranda travma sonrası büyüme gelişimi olmuştur. Psikolojik dayanıklılık ölçeği skorlarının travma sonrası büyüme gelişimi olan ve olmayan grupta istatistiksel olarak anlamlı farklılık gösterdiği, dayanıklılığı yüksek olan grupta büyüme gelişim oranının daha fazla olduğu saptanmıştır (p=0,0412). SONUÇ: Çalışmamızın; travma sonrası büyüme ve genotip ilişkisini araştıran ilk çalışma olması, literatürde sınırlı sayıda yer alan prospektif nitelikte bir çalışma olması, ayrıntılı psikiyatrik verilere de yer verilmesi açısından ileride bu alanda yapılacak çalışmalara yol gösterebileceği, literatüre katkı sağlayabileceği düşünülmektedir. Kanser günümüzün önemli bir sağlık sorunu olduğu ve bu alanda ruhsal iyileştirmelere ihtiyaç duyulduğu için travma sonrası büyüme ile ilgili daha net bilgilere erişebilmek amacıyla daha geniş örneklemli ve daha uzun süreli izlemlerin yapıldığı çalışmalara ihtiyaç vardır.INTRODUCTION : Cancer is a disease that requires long-term struggle. Associated with the presence of morbidity and mortality risk having a cancer diagnosis is a traumatizing condition. On the other hand recent studies have shown that, after getting cancer diagnosis, some individuals enter into a period which is called “posttraumatic growth” that includes positive changes in their self-perception, interpersonal relationships, and psychological development. Serotonin polymorphism was found effective in the regulation of behaviors and many psychiatric diseases such as anxiety, depression, autism, bipolar disorder and in response to stressful life events. The primary aim of this study is to investigate the relationship between SERT gene promoter region polymorphism and posttraumatic growth in patients with newly diagnosed breast cancer and gynecological cancer. Our secondary aim is to investigate the relationship between posttraumatic growth and medical, socio-demographic and psychological variables. METHOD: Patients with newly diagnosed breast cancer or gynecological cancer between 18- 65 years of age were included in the study without randomization. During the first interview, after having informed consent detailed psychiatric examination was performed, DSM-5 Crosssectional Symptom Scale, Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D-17), Hamilton Anxiety Rating Scale, Post-Traumatic Stress Scale, Post-Traumatic Growth Scale, Psychological Resilience Scale, Multidimensional Perceived Social Support Scale, Experiences in Close Relationship Inventory-II, Childhood Psychological Trauma Scale, Stress Coping Skills Scale were applied. SCID-5 was applied if scores were 2 or more in any section from the DSM-5 Crosssectional Symptom Scale. In the first assessment, a blood sample was taken from the patients, and serotonin transporter gene promoter region polymorphism, which was shown to be associated with psychiatric disorders, was investigated. The relationship between this polymorphism and posttraumatic growth was examined. Patients were reevaluated three and six months after the initial interview. HAM-D-17, Hamilton Anxiety Rating Scale, Posttraumatic Stress Disorder Scale, Post-Traumatic Growth Scale, Psychological Resilience Scale, Stress Coping Skills Scale were applied again, and psychiatric interview was performed. RESULTS: There is no association between posttraumatic growth and sociodemographic variables, cancer-related variables and psychiatric variables. No significant relationship is found between posttraumatic growth and genetic polymophism. The scores of childhood trauma scale 'Emotional abuse' subscale are statistically higher in the patients who developed posttraumatic growth than the patients who did not develop posttraumatic growth (p = 0.0251). Psychological Resilence scores are found to be statistically higher in the patients who developed posttraumatic growth than the patients who did not develop posttraumatic growth (p = 0.0412). DISCUSSION AND CONCLUSION: It is considered to make a contribution to the literature by being the first study to investigate the relationship between posttraumatic growth and genotype and considered to be a prospective study in the literature with including detailed psychiatric variables Since cancer is an important health problem and psychological improvements are needed in this area, studies with larger samples and longer follow-ups are needed to access clearer information about post-traumatic growth

ROA and ROE Forecasting in Iron and Steel Industry Using Machine Learning Techniques for Sustainable Profitability

Return on equity (ROE) and return on assets (ROA) are important indicators that reveal the sustainability of a company’s profitability performance for both managers and investors. The correct prediction of these indicators will provide a basis for the strategic decisions made by the company managers. The estimation of these signs is a significant factor in supporting the decisions and up-to-date knowledge of potential investors. In this study, return on equity and return on assets were estimated using artificial neural networks (ANNs), multiple linear regression (MLR), and support vector regression (SVR) on the financial data of thirteen companies operating in the iron and steel sector. The success of predicting ROA in the designed model was 86.4% for ANN, 79.9% for SVR, and 74% for MLR. The success of estimating the ROE of the same model was 85.8% for ANN, 80.9% for SVR, and 63.8% for MLR. It is concluded that ANN and SVR can produce successful prediction results for ROA and ROE both accurately and reasonably