Sobre a estandarización da antroponimia: Anxelo/Anxela e familia

In the fi rst part of this article I will address general questions regarding the linguistic standardization of personal names, given their signifi cance in terms of the lexicon. In addition, criteria regulating their legal use and modifi cation will be considered. In the second part, these issues are examined in terms of the names Anxelo/Anxela, and the different forms that they have generated over time. Their history in Galicia is reviewed, from their emergence during the seventeenth century, the existence of authentic Galician forms and the tendency to Castilianise them in offi cial written uses, to their rapid consolidation and the emergence of new forms during the twentieth century. The historical data employed in this article are sourced mainly from the land registries (catastros) of Ensenada for the eighteenth century, and from the 2002 census of the Statistical National Institute (INE-Madrid) for the twentieth century. Finally, the standard forms are propounded by drawing upon the different forms which occurred in the several sources

Farruco. Paco, Fran: datos históricos e evolución dos hipocorísticos en Galicia

[Resumo] Os hipocorísticos, ou formas afectivas dos nomes persoais, apenas foron obxecto de estudo en Galicia ata agora. Neste traballo comézase reflexionando sobre a súa delimitación con- ceptual e as dificultades metodolóxicas para o seu estudo. Logo, examínanse os rexistrados en Galicia ao longo dos séculos, desde a Idade Media, os Séculos Escuros e o século XX ata as tendencias máis recentes. A partir deles faise unha análise dos procedementos de for- mación dos hipocorísticos máis tradicionais (a adxunción de sufixos, a supresión de sons, o uso de certas consoantes palatais, e outros) e considérase a influencia que sobre eles tive- ron os cambios nas tendencias onomásticas dos últimos anos. Ao final reprodúcese a com- pilación das máis de 400 formas rexistradas.[Abstract] Hypocoristics, or affectionate forms of personal names, have scarcely been the subject of study in Galicia until now. In this work the author reflects upon their conceptual delimita- tion and the methodological difficulties posed by their study. Hipocoristics registered in Galicia during the course of several centuries are examined, from the period of the Middle Ages, to the so-called Dark Centuries and the twentieth century until more recent trends. Processes associated with the formation of more traditional hipocoristics are analyzed (the addition of suffixes, suppression of sounds, use of certain palatals consonants, etc.), with especial emphasis places on the influence that changes in naming trends have exercised upon them in recent years. Finally, the compilation of the more of 400 forms is reproduced

A edición da documentación medieval non literaria en Galicia

Reflexionar sobre a edición da documentación medieval en Galicia. A limitación do número de páxinas obríganos a acouta-lo tema ós textos non literarios, posto que a análise da produción literaria esixiría ter en conta condicionantes moi diferentes

As copias como testemuños lingüísticos: a lingua galega no manuscrito V da Crónica de Iria (s. XVII)

A Crónica de Iria chegou ata nós a través de varios manuscritos, dos cales o máis antigo conservado é o da catedral de Santiago, C, escrito por Rui Vázquez en 1468, como el mesmo deixou dito no colofón da obra. A pesar dun indicio tan claro, desde un principio suscitou dúbidas en canto á súa autoría, porque varios estudosos o consideraron copista, non autor

A antroponimia nos textos documentais galegos ata o século XIII

A finalidade deste traballo é examinar a evolución do tratamento da antroponimia nos textos medievais ata o século XIII, para determinar como esta parte especial do léxico se comporta nos documentos escritos en latín e nos escritos en romance. Para isto teremos en conta dous corpus diferentes: un de documentos orixinais latinos e outro, máis reducido, dos documentos en galego localizados ata 1260, para que sexan máis homoxéneos cronoloxicamente, e para pór de relevo as vacilacións propias dos primeiros textos. O grao de romanceamento existente en ambos os corpora porase de manifesto non só na evolución fonética, senón tamén no tratamento dos sufixos patronímicos, pois constitúen unha evidencia da vontade latinizante dos escribas