Three-act structure of television series’ plots as the basic element of the construction of modern drama series

Współczesne seriale będące produktem telewizji jakościowej znacznie odbiegają od wzorców jakie zakorzeniły się w kulturze serialowej od czasów istnienia tego medium. Dawniej formaty telewizyjne były tematycznie podporządkowane wymogom ramówek telewizyjnych. Charakteryzowała je pięcioaktowa struktura z wymuszonymi przez stacje telewizyjne punktami kulminacyjnymi przed kolejnymi przerwami reklamowymi. Dominującym były seriale o konstrukcji epizodycznej zamknięte w jednym odcinku, których następstwem są obecnie szeroko rozpowszechnione procedurale. Dzisiaj w dobie post sieci i złożonej narracyjności dominuje trzyaktowa konstrukcja wątków serialowych. Osie fabularne nie są zakłócona przerwami reklamowymi a scenarzyści tworzą poszczególne historie nie ograniczając ich do pojedynczych odcinków serialowych. Jednak pomimo ich rozciągłości czasowej czasami na cały sezon czy jak w przypadku głównego wątku nawet całej serii ich przebiegi dramaturgiczne są zbliżone do konstrukcji wątków filmów fabularnych. Wyodrębniając poszczególne wątki serialowe czy to epizodyczne czy poboczne można zbadać ich przebiegi w oparciu o teorie dramaturgiczne poczynione na gruncie filmów fabularnych. O ile relikt przeszłości w postaci stricte epizodycznych narracji nadal może odbiegać od schematu trzyaktowego o tyle złożone narracyjnie wątki poboczne jak i główny charakteryzuje już trzyaktowa budowa. Obserwowana jest korelacja z paradygmatem Syda Fielda charakteryzowanego między innymi dwoma punktami zwrotnymi. Wyniki poczynionych obserwacji są przedstawione na przykładzie pierwszych sezonów trzech seriali wyprodukowanych w różnych okres telewizji jakościowej: Rodzina Soprano, Prawo ulicy, Breaking bad. Wszystkie trzy seriale reprezentują odmienny typ równowagi wielowątkowej. Począwszy od ukierunkowanej na epizodyczny typ opowiadania Rodziny Soprano poprzez skupionym na głównym bohaterze Breaking Bad kończąc na komplementarnych wątkach rozciągniętych na cały sezon serialu w Prawie ulicy

Rozwój złożonej narracyjności w amerykańskich serialach

Modern television series are a product of quality television and thus significantly differ from the models that have been deeply rooted in serial culture since the very beginning of the media’s existence. At that time, the dominating category constituted series with an episodic structure closed within one episode. Nowadays, the dominant format is the narrative continuity The text aims to show the series in which the creators used innovative solutions as a result of which a new narrative paradigm was formed, described as a „narrative complexity”. The article briefly analyzes various series genres: soap operas, sitcoms and postmodernist series. All the examples cited represent a different types of multi-threaded balance, that affects the evolution of narrative pattern

Neoserial, serial premium czy post soap opera? W poszukiwaniu wyznaczników dla seriali nowej generacji

Borowiecki Artur, Neoserial, serial premium czy post soap opera? W poszukiwaniu wyznaczników dla seriali nowej generacji [Neo series, premium series or post soap opera? In looking for characteristics of the new generation TV series]. “Images” vol. XXV, no. 34. Poznań 2019. Adam Mickiewicz University Press. Pp. 163–171.ISSN 1731–450X. DOI 10.14746/i.2019.34.11. Modern television series are a product of quality television and thus significantly differ from the models that have been deeply rooted in serial culture since the very beginning of the media’s existence. In the past, television formats were thematically subject to the requirements of television broadcast programming. They were characterized by five-act structures, with climaxes forced by television stations to occur before subsequent commercial breaks. At that time, the dominating category constituted series with an episodic structure closed within one episode. This resulted in the appearance of the currently widespread procedurals. Nonetheless, the three-act structure of sitcom plots dominates nowadays, in the post-network era. Another significant feature of the post soap is its narrative complexity (Mittell), which, in addition to formal procedures, often uses quotes, and autotematic references. The purpose of this article is to analyze the narrative complexity of new generation TV series, called “post soap”. A new genre of TV series has been examined through the examples of a popular show: Ślepnąc od świateł (2018).Borowiecki Artur, Neoserial, serial premium czy post soap opera? W poszukiwaniu wyznaczników dla seriali nowej generacji [Neo series, premium series or post soap opera? In looking for characteristics of the new generation TV series]. “Images” vol. XXV, no. 34. Poznań 2019. Adam Mickiewicz University Press. Pp. 163–171.ISSN 1731–450X. DOI 10.14746/i.2019.34.11. Modern television series are a product of quality television and thus significantly differ from the models that have been deeply rooted in serial culture since the very beginning of the media’s existence. In the past, television formats were thematically subject to the requirements of television broadcast programming. They were characterized by five-act structures, with climaxes forced by television stations to occur before subsequent commercial breaks. At that time, the dominating category constituted series with an episodic structure closed within one episode. This resulted in the appearance of the currently widespread procedurals. Nonetheless, the three-act structure of sitcom plots dominates nowadays, in the post-network era. Another significant feature of the post soap is its narrative complexity (Mittell), which, in addition to formal procedures, often uses quotes, and autotematic references. The purpose of this article is to analyze the narrative complexity of new generation TV series, called “post soap”. A new genre of TV series has been examined through the examples of a popular show: Ślepnąc od świateł (2018)

Struktury narracyjne we współczesnych amerykańskich serialach

Pomimo stosowania nowych środków stylistycznych, jak i formalnych, można zaobserwować powtarzalność pewnych wzorców w strukturze serialowej, zarówno na poziomie pojedynczych odcinków, jak i całych sezonów. To w konsekwencji daje możliwość opracowania kilku modeli teoretycznych, którym podlegają neoseriale (seriale wielosezonowe, które są obecnie dominującym formatem na rynku telewizyjnym). Pomimo znacznego zróżnicowania seriali nowego typu, ich twórcy działają w ramach pewnych ograniczeń. Jednym z nich jest komercyjność powstających produkcji i konieczność osiągnięcia pewnych progów oglądalności. Główna hipoteza badawcza zakłada, iż istnieją wzorce konstrukcji narracji neoseriali. Celem badań jest wyznaczenie wzorców struktur narracyjnych „neoseriali” W przeprowadzonych obserwacjach zastosowałem spójną metodologię badawczą, która wykorzystuje elementy analizy strukturalnej (funkcjonalnej), analizy neoformalnej oraz metody stosowanej przez scenarzystów (analiza dramaturgiczna). Przyjmuję, podobnie jak strukturaliści czy wcześniej formaliści, iż struktura fabularna staje się wykładnią konstrukcyjną przyszłego dzieła. Poszukiwane w ramach tego projektu schematy, „struktury głębokie”, współczesnych seriali mogą być czynnikiem różnicującym neoseriale. Wraz z zastosowaniem konkretnej struktury fabularnej występuje odmienna organizacja wydarzeń, ich funkcyjności w strukturze dramaturgicznej, a także konstrukcji bohaterów. W postępowaniu badawczym zostały wyodrębnione wątki serialowe (główny, poboczne, równoległe, epizodyczne) z całości wydarzeń fabularnych. Dalej nastąpiło zbadanie ich „dynamiki” (punkty inicjujące, zwrotne, kulminacyjne). Wykorzystując narzędzia analizy neoformalnej zbadałem horyzont i głębię poinformowania oraz zakłócenia w chronologii opowiadania (futurospekcje, retrospekcje, subiektywizacja itp.). Przeprowadzone analizy umożliwiły opracowanie czterech modeli teoretycznych, dla neoseriali oraz zdefiniowania dla nich charakterystycznych aspektów narracji.The product of quality TV, contemporary TV series (neo-series) have undergone significant changes compared to traditional productions. Previously, TV schedules were dominated by “soap operas” and episodic productions based on certain narrative templates. These days (in the new millennium), the format marked by a narrative continuity prevails. The main research hypothesis is that there is a patterns for the construction of the narration of neo-series. The main objective of the research is to determine templates of narrative structures of ‘neo-series’ (multiseasonal continuing serials which are currently the dominant format in the television market). The creators of these productions experiment with form, use new stylistic means to create genre hybrids, which leads to far-reaching changes in narrative structures. In the conducted observations I have applied a coherent research methodology, which uses elements of structural (functional) analysis, neo-formalist analysis, and the methods used by script doctors (dramatic analysis). I accept, like structuralists or earlier formalists, that the narrative structure determines the structure of interpretation of the produced work. With the use of a specific narrative structure, comes a different organization of events, their functioning in the dramatic structure and also the structure of characters. Using the tools of neo-formal analysis, I examine the horizon and depth of information as well as the distortions of the linearity of the story. During the analysis of the various plotlines in the series, there is made observations on the use of dramatic devices which disrupt the linearity of the story

Sześć etapów struktury fabularnej według teorii Michaela Hauge. Studium przypadku filmu Bogowie

The story structure in movies is currently one of the main points of interestin storytelling studies. The most popular film model of plot structure is proposed by Syd Field. In addition to Field’s model of plot structure of feature films, there are other models popular in the community of American screenwriters. For example, “8 sequence structure” of Frank Daniel or “Beat Sheet” proposed by Blake Snyder. This article discusses the theory of the American lecturer, Michał Hauge, “Six-Stage Plot Structure”. Hauge claims that each "well-constructed" film story consists of six stages that are separated by five characteristic turning points. The Hauge model is analysed on the example of the film Gods directed by Łukasz Palkowski

Typology of opening scenes in the new generation of TV series

The product of quality TV, modern TV series have undergone significant changes compared to traditional productions. TV series used to have a closed episodic structure, contained within a single episode. These days, the format marked by a narrative continuity prevails. The types of sequences that open TV series have changed, too. Filmmakers employ various ‘opening strategies’ to make their productions stand out and attract audiences’ attention. The initial scenes highlight dynamic action, set the tone and express the central conflict. Other types of opening aim to explicate the main protagonist to make them intriguing. This article will provide the definition of ‘opening scenes’, and their typology will be discussed based on selected examples.The product of quality TV, modern TV series have undergone significant changes compared to traditional productions. TV series used to have a closed episodic structure, contained within a single episode. These days, the format marked by a narrative continuity prevails. The types of sequences that open TV series have changed, too. Filmmakers employ various ‘opening strategies’ to make their productions stand out and attract audiences’ attention. The initial scenes highlight dynamic action, set the tone and express the central conflict. Other types of opening aim to explicate the main protagonist to make them intriguing. This article will provide the definition of ‘opening scenes’, and their typology will be discussed based on selected examples

Strategie narracyjne destabilizujące porządek czasowy w neoserialach

The serial narrative mode, regularly used in episodic productions with a repetitive plot structure, is now rarely used. As for contemporary series, researchers agree that filmmakers adhere to a new paradigm of television storytelling which Jason Mittell termed “narrative complexity.” One of its distinguishing features are temporal disturbances in which the creators use various narrative strategies that destabilize the temporal order, ranging from flashbacks that fill in the plot gaps to “mind game” strategies. In this article I analyze narrative strategies disrupting the linear plot in quality TV dramas and the characteristics of formal procedures used by artists.The serial narrative mode, regularly used in episodic productions with a repetitive plot structure, is now rarely used. As for contemporary series, researchers agree that filmmakers adhere to a new paradigm of television storytelling which Jason Mittell termed “narrative complexity.” One of its distinguishing features are temporal disturbances in which the creators use various narrative strategies that destabilize the temporal order, ranging from flashbacks that fill in the plot gaps to “mind game” strategies. In this article I analyze narrative strategies disrupting the linear plot in quality TV dramas and the characteristics of formal procedures used by artists