The lean production educational simulation game

W artykule przedstawiono zagadnienia teoretyczne oraz analizę praktyczną odwzorowania mechanizmów zachodzących w rzeczywistości przy pomocy gry symulacyjnej. W szczególności podkreślono edukacyjny charakter modelowania realnych procesów logistycznych. Drugorzędnym, choć nie mniej istotnym aspektem tak przedstawianej rzeczywistości, jest atrakcyjny dla odbiorców aspekt rozrywkowy, który ułatwia odbiorcom podejmowanie właściwych decyzji, a jednocześnie przyswajanie poznanych w teorii zagadnień. Przedstawiona gra symulacyjna oparta jest na stworzeniu prostych elementów, co nie wymaga od uczestników dodatkowej wiedzy czy umiejętności manualnych w tym zakresie. Odpowiednie zorganizowanie stanowisk pracy, odzwierciedlające sytuację realnych komórek produkcyjnych, pomaga zrozumieć istotę narzędzi wspomagania sterowania produkcją w oparciu o metody Lean Production, wskazując różnice między produkcją tradycyjną w komórkach, systemem pchanym i systemem ssącym.The paper presents theoretical and practical analysis of the actual mapping mechanisms involved in the simulation game. In particular, the educational nature of real logistics processes modelling was emphasized. A secondary, but no less important aspect of reality as presented is attractive to buyers entertainment which helps receivers make the right decisions, known in the theory of assimilation issues. The presented simulation game is based on the creation of simple elements, which does not require additional knowledge and manual skills in this area from the participants. Suitably organizing jobs, reflecting the real production cells helps to understand the essence of the production control support tools based on Lean Production, pointing out the differences between conventional work cells,and the push and pull system

Wtórna prewencja u pacjentów po hospitalizacji z powodu choroby niedokrwiennej serca: co się zmieniło od 2006 roku?

Background: The evidence concerning the quality of secondary prevention of coronary artery disease (CAD) in Poland inrecent years is scarce.Aim: To compare the implementation of secondary prevention guidelines into everyday clinical practice between 2006–2007 and 2011–2012 in patients after hospitalisation due to CAD.Methods: Five hospitals with departments of cardiology serving a city and its surrounding districts in the southern part of Poland participated in the study. Consecutive patients aged ≤ 80 years, hospitalised from April 1, 2005 to July 31, 2006 (first survey) and from April 1, 2010 to June 30, 2011 (second survey) due to acute coronary syndrome or for a myocardial revascularisation procedure were recruited and interviewed 6–18 months after hospitalisation.Results: Medical records of 640 patients were reviewed and included in the first survey and 466 in the second survey. The proportion of medical records with available information on smoking did not differ between the surveys, whereas the proportion of medical records with available information on blood pressure and total cholesterol was lower in patients hospitalised in 2010–2011. The prescription rate of β-blockers at discharge decreased from 90% to 84% (p < 0.05), whereas the prescription rates at discharge of other drug classes did not change significantly. The proportion of patients with high blood pressure (≥ 140/90 mm Hg) one year after hospitalisation decreased in 2011–2012 compared to 2006–2007 (from 48% to 35%, p < 0.05), whereas the proportion of subjects with high LDL cholesterol, high fasting glucose, and obesity did not change significantly. We did not note a significant difference in the smoking rate. The proportions of patients taking an antiplatelet agent (90% vs. 91%), a β-blocker (87% vs. 79%), an ACE inhibitor or a sartan (79% vs. 76%), a calcium antagonist (22% vs. 25%), a diuretic (35%vs. 45%), and a lipid-lowering drug (86% vs. 87%) one year after discharge did not change significantly (all p > 0.05).Conclusions: We noted a modest improvement in the implementation of CAD secondary prevention guidelines in everyday clinical practice: blood pressure was better controlled, although the control of all other main risk factors did not change significantly. Our data provides evidence that there is a considerable potential for further reduction of cardiovascular risk in CAD patients.Wstęp: Zgodnie z aktualnymi wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego za najważniejszą grupę docelową działań profilaktycznych uważa się osoby z chorobami układu sercowo-naczyniowego na podłożu miażdżycowym. Wyniki kilku opublikowanych badań wykazały, że realizacja wtórnej prewencji choroby niedokrwiennej serca (CAD) w codziennej praktyce lekarskiej jest niewystarczająca. Jednak aktualna sytuacja w Polsce w tym zakresie nie jest znana.Cel: Celem pracy było porównanie realizacji wtórnej prewencji CAD po wypisaniu ze szpitala w latach 2006–2007 i 2011–2012.Metody: W badaniu uczestniczyło 5 krakowskich szpitali, w których strukturze znajduje się co najmniej jeden oddział kardiologii. Do badania kwalifikowano kolejnych pacjentów w wieku ≤ 80 lat, zamieszkałych na terenie byłego województwa krakowskiego, hospitalizowanych od 1.04.2005 do 31.07.2006 (pierwsze badanie) oraz od 1.04.2010 do 30.06.2011 (drugie badanie) z powodu ostrego zespołu wieńcowego, w celu wykonania angioplastyki wieńcowej lub zakwalifikowanych do operacji pomostowania aortalno-wieńcowego. Na podstawie standaryzowanego kwestionariusza dokonano systematycznego przeglądu dokumentacji szpitalnej pacjentów zakwalifikowanych do badania. Nasilenie czynników ryzyka i stosowane leki oceniono 6–18 miesięcy po hospitalizacji.Wyniki: Do analizy włączono dane 640 pacjentów hospitalizowanych w latach 2005–2006 oraz 466 osób w latach 2010–2011. Pacjenci leczeni w latach 2010–2011 byli starsi (66 ± 10 vs. 61 ± 9 lat). Odsetek historii chorób pacjentów zawierających informację o paleniu tytoniu (94% vs. 90%, p = NS) nie zmienił się istotnie, natomiast odsetek historii chorób zawierających informację o wartościach ciśnienia tętniczego (99% vs. 97%, p < 0,05) i stężenia cholesterolu całkowitego (90% vs. 84%, p < 0,05) był niższy w grupie hospitalizowanejw latach 2010–2011. Częstość zalecania β-adrenolityków przy wypisie ze szpitala zmniejszyła się (90% vs. 84%, p < 0,05), natomiast częstość zalecania przy wypisie leków przeciwpłytkowych (98% vs. 97%, p = NS), inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI) lub sartanów (89% vs. 87%, p = NS), antagonistów wapnia (22% vs. 28%, p = NS), diuretyków (36% vs. 43%, p = NS) orazleków hipolipemizujących (96% vs. 94%, p = NS) nie zmieniła się istotnie. Odsetek osób z podwyższonym ciśnieniem tętniczym (≥ 140/90 mm Hg) 6–18 miesięcy po hospitalizacji zmniejszył się w latach 2011–2012 w porównaniu z latami 2006–2007 (35% vs. 48%, p > 0,05). Natomiast częstość palenia tytoniu (20% w latach 2006–2007 vs. 17% w latach 2011–2012, p = NS), podwyższonego stężenia cholesterolu frakcji LDL (67% vs. 62%, p = NS), hiperglikemii (13% vs. 12%, p = NS) oraz otyłości (33% vs. 28%, p = NS) nie uległa zmianie. Po 6–18 miesiącach po hospitalizacji nie stwierdzono istotnej zmiany pod względem częstości stosowania leków przeciwpłytkowych (90% vs. 91%, p = NS), b-adrenolityków (87% vs. 79%, p = NS), ACEI lub sartanów (79% vs. 76%, p = NS), antagonistów wapnia (22%vs. 25%, p = NS), diuretyków (35% vs. 45%, p = NS) oraz leków hipolipemizujących (86% vs. 87%, p = NS).Wnioski: Wyniki badania wskazują na poprawę kontroli ciśnienia tętniczego. Jednak częstość kontroli pozostałych głównych czynników ryzyka i częstość stosowania leków poprawiających rokowanie u osób z CAD nie uległa zmianie. Wyniki badania wskazują na możliwość poprawy rokowania pacjentów po hospitalizacji z powodu CAD poprzez polepszenie realizacji zasad wtórnej prewencji w codziennej praktyce lekarskiej.