“There is Nothing There.” Dmitrii Danilov’s Travel Writing and the Lure of the Russian Provinces

Опираясь на фундаментальное исследование Michel de Certeau "Практика повседневности", автор утверждает, что очерки Дмитрия Данилова ("Двадцать городов", 2007-2009) переосмысливает символическую географию России, дестабилизируя традиционный оппозиционный центр - периферию. Вместо того, чтобы изображать провинциальный мир либо абсурдным и ужасным, либо хранилищем "истинной русскости", Данилов дает "де-централизованный" взгляд на провинцию, утверждающий уникальность каждого города, который он посещает. Однако роман "Описание города" (2012) воскрешает более традиционный взгляд на провинцию как на мир скуки и культурного дефицита. Для анализа этого вектора развития в статье рассматривается центральная фигура вялотекущего путешественника-расказчика, использование "повествования камеры-ока" (camera-eye narration) и других, в основном лингвистических, приёмов, подтверждающих понятие провинциального города "безымянность" как одной из его наиболее определяющих черт.Drawing on Michel de Certeau’s seminal study The Practice of Everyday Life, the author argues that Dmitrii Danilov’s travel writing (Twenty Cities, 2007-2009) reimagines Russia’s symbolic geography by destabilizing the traditional opposition centre – periphery. Rather than depicting the provincial world as either an absurd and horrid world, or as a repository of ‘true Russianness’, Danilov provides a ‘decentred’ perspective on the provinces that asserts the uniqueness of each city he visits. The novel Description of a City (2012), however, resurrects the more traditional view of the provinces as a world of boredom and cultural lack. To analyse this development the article looks at the central figure of the sluggish traveller-narrator, the employment of ‘camera-eye narration’ and other, mainly linguistic, devices that reaffirm the notion of the provincial city’s ‘namelessness’ as one of its most defining characteristics.Drawing on Michel de Certeau’s seminal study The Practice of Everyday Life, the author argues that Dmitrii Danilov’s travel writing (Twenty Cities, 2007-2009) reimagines Russia’s symbolic geography by destabilizing the traditional opposition centre – periphery. Rather than depicting the provincial world as either an absurd and horrid world, or as a repository of “true Russianness”, Danilov provides a “decentred” perspective on the provinces that asserts the uniqueness of each city he visits. The novel Description of a City (2012), however, resurrects the more traditional view of the provinces as a world of boredom and cultural lack. To analyse this development the article looks at the central figure of the sluggish traveller-narrator, the employment of “camera-eye narration” and other, mainly linguistic, devices that reaffirm the notion of the provincial city’s “namelessness” as one of its most defining characteristics.&nbsp

Leren musiceren als sociale praktijk

Leren is niet alleen een psychologisch proces, maar ook een tijd- en plaatsgebonden proces. Om zicht te krijgen op dit proces zijn kwalitatieve onderzoeksmethodes nodig, betoogt Evert Bisschop Boele. In dit artikel laat hij zien wat het narratief biografisch interview als onderzoeksinstrument ons vertelt over het leren musiceren. Zijn conclusie is dat de scheidslijnen tussen formeel en informeel leren minder hard zijn dan gedacht en dat het zinvoller is te denken in termen van een meervoudig continuüm

Tien jaar internationaal namenrecht in Nederland

Sinds tien jaar gelden in Nederland verdragsregels aangevuld met commune regels voor het IPR inzake namen. De wettelijke regeling is sinds begin vorig jaar gewijzigd. De invoering van de naamskeuze in het Nederlandse materiële namenrecht (artikel 1:5 leden 2-4 BW) gaf hiertoe aanleiding. In deze bijdrage worden vooral de nieuwe bepalingen in de Wet conflictenrecht namen besproken. Verder wordt de vraag gesteld of op het gebied van het IPR inzake namen niet meer uniformiteit in de vorm van een Europees internationaal namenrecht nodig en mogelijk is