Warunki udzielania przez sąd pouczeń na podstawie art. 5 k.p.c. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 2019 r. (II PK 307/17, LEX nr 2626246)

The author agrees with the Supreme Court’s opinion that giving instructions by the court referred to in Article 5 of the Code of Civil Procedure should be exceptional and depend on judgement and recognition of court credited with a specific procedural situation. Giving instructions by the court is determined by justified need and necessary nature of instructions. It can take place when there is a need to prevent inequality of subjects of pending proceedings in the context of the principle of equality of parties, i.e. when a party, due to its clumsiness and complexity of the case, is not able to understand the essence of proceedings or take appropriate procedural steps.Autorka podziela stanowisko Sądu Najwyższego, że udzielanie przez sąd pouczeń, o których mowa w art. 5 k.p.c., powinno mieć charakter wyjątkowy i zależeć od oceny i uznania sądu uwiarygodnionego konkretną sytuacją procesową. Udzielanie przez sąd pouczeń determinowane jest uzasadnioną potrzebą i niezbędnym charakterem pouczeń. Ma ono miejsce wówczas, gdy zachodzi potrzeba zapobieżenia nierówności podmiotów toczącego się postępowania w kontekście zasady równości stron, a więc gdy strona z uwagi na swoją nieporadność i stopień skomplikowania sprawy nie jest w stanie ani zrozumieć istoty prowadzonego postępowania, ani podjąć stosownych czynności procesowych

Kurator dla osoby niepełnosprawnej a kurator dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo

A guardianship court may appoint in non-litigious proceedings a guardian for a disabled person (Article 183 of the Polish Family and Guardianship Code, hereinafter: FGC) and for a partially incapacitated person (Article 181 FGC). It is not always possible to precisely delimit the areas of application of these provisions which entails problems in practice. Particularly problematic is the nature of the guardianship established for a disabled person and for a partially incapacitated person and the scope of the powers of both guardians. Especially debatable is the status of the guardian of a partially incapacitated person, who has not been authorized by the court to manage the assets of the ward and represent him/her. The purpose of this article is to indicate the scope of action of the guardian appointed for a disabled person and for a partially incapacitated person together with the determination of their status. The guardian is established for a partially incapacitated person, who, under the authority to represent and manage the property of the ward, is the ward’s statutory representative. The guardian appointed for a disabled person, who is not a statutory representative of this person, has a different status. The guardian under Article 183 FGC provides, above all, factual assistance to a person who has not been incapacitated, even if the person is affected by mental dysfunctions, while the guardian under Article 181 FGC provides assistance in legal acts, procedural acts and factual acts not relating to legal acts for a person who has been partially incapacitated.Sąd opiekuńczy w trybie postępowania nieprocesowego może ustanowić kuratora dla osoby niepełnosprawnej (art. 183 k.r.o.) oraz dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo (art. 181 k.r.o.). Precyzyjne rozgraniczanie zakresów stosowania wskazanych przepisów nie zawsze jest możliwe i w praktyce nastręcza sporo problemów. Problematyczny jest zwłaszcza charakter kurateli ustanowionej dla osoby niepełnosprawnej i dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo oraz zakres uprawnień obu kuratorów. Dyskusyjny jest szczególnie status kuratora osoby ubezwłasnowolnionej częściowo, którego sąd nie upoważnił do zarządu majątkiem i do reprezentacji kuranda. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie zakresu działania kuratora ustanawianego dla osoby niepełnosprawnej i dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo wraz z określeniem ich statusu. Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawiany jest kurator, który na podstawie udzielonego upoważnienia do reprezentacji i zarządu majątkiem kuranda jest jego przedstawicielem ustawowym. Odmienny status ma kurator ustanawiany dla osoby niepełnosprawnej, który nie jest jej przedstawicielem ustawowym. Kurator z art. 183 k.r.o. świadczy przede wszystkim pomoc faktyczną dla osoby, która nie została ubezwłasnowolniona, nawet jeśli dotknięta jest dysfunkcjami psychicznymi, natomiast kurator z art. 181 k.r.o. świadczy pomoc w czynnościach prawnych i procesowych oraz w czynnościach faktycznych niezwiązanych z czynnościami prawnymi dla osoby, która została ubezwłasnowolniona częściowo

Znaczenie zasady równouprawnienia stron w procesie cywilnym

The authors make the classification rules of Civil Procedure and the location of their system of law principles, and analyze the relationship between the principle of a legal norm. Overview of the different ways of defining the principles of process leads them to think that many representatives of the doctrine of procedural rules is treated as ideas, thoughts, guiding, which may mean that they have more optimization, and not directly normative character. This does not, however, prevent the analysis of legal provisions under which assumes the existence of the principle of the process, and the doctrine of civil procedure meets the distinction to distinguish between descriptive and procedural rules directive shot. One can even meet the notion that ideas are procedural rules only when there are adequate expression in the law. The authors analyzed the principle of equality between the parties, agreed with the statement that it occupies a high position in the hierarchy of procedural rules, as derived from the constitutional norm, and fulfills a specific role in the system of rules of civil procedure – as an axiom of all other rules and institutions in that process. This is due to the fact that the principle of equality is for the importance of civil procedure – interpretation of the Directive, which is the correct interpretation of the rules of the procedure.Autorzy dokonują klasyfikacji zasad postępowania cywilnego oraz umiejscowienia ich w systemie zasad prawa. Analizują relację między zasadą a normą prawną. Przegląd różnych sposobów definiowania zasad procesowych skłania ich do refleksji, że wielu przedstawicieli doktryny traktuje zasady procesowe jako idee, myśli przewodnie, co może oznaczać, że mają one bardziej optymalizacyjny, a nie bezpośrednio normatywy charakter. Nie stoi to jednak na przeszkodzie analizowaniu rozwiązań ustawowych, na podstawie których przyjmuje się istnienie danej zasady procesowej, a w doktrynie postępowania cywilnego rozróżnia się opisowe i dyrektywalne ujęcie zasad procesowych. Można spotkać pogląd, że idee stają się zasadami procesowymi tylko wtedy, gdy znajdują odpowiedni wyraz w przepisach prawa. Autorzy, analizując zasadę równouprawnienia stron, zgadzają się ze stwierdzeniem, że zajmuje ona wysoką pozycję w hierarchii zasad procesowych, gdyż wywodzi się z normy konstytucyjnej oraz spełnia szczególną rolę w systemie zasad procesu cywilnego jako aksjomat obowiązywania wszystkich innych zasad i instytucji tego procesu. Wynika to z tego, że zasada równouprawnienia ma dla procedury cywilnej znaczenie zasady – dyrektywy interpretacyjnej, która służy właściwej wykładni norm z przepisów proceduralnych

Kilka uwag o charakterze i zasadach wymiaru kar dyscyplinarnych orzekanych w stosunku do sędziów sądów powszechnych w służbie czynnej

By the Act of 20 December 2019 amending the Act – Law on the system of common courts, the Act on the Supreme Court and some other Acts, changes were made to the catalog of disciplinary penalties provided for judges of common courts and the rules for adjudicating them by introducing Article 109 § 1a of the Law on the system of common courts. Despite the common repressive element, disciplinary penalties differ in nature and severity. In the catalog of disciplinary penalties, they are graded from the mildest to the most severe, from educational, through more and more repressive, to the elimination penalty. The first group consists of the mildest punishments – reprimand and rebuke, which focus on the ethical and educational aspect. The second group consists of more repressive penalties of a financial nature – reduction of the basic salary by 5%–50% for a period from six months to two years and a fine. The third group are penalties concerning the service relationship of a judge, which impede the development of his professional career – removal from the position held and transfer to another place of service. The fourth group is an elimination penalty – dismissal of a judge from office. The conducted analysis shows the existing tendency for disciplinary courts to apply the principles and institutions from the general part of the Penal Code, such as the assumptions of the sentence.Ustawą z dnia 20 grudnia 2019 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy o Sądzie Najwyższym oraz niektórych innych ustaw dokonano zmian w katalogu kar dyscyplinarnych przewidzianych dla sędziów sądów powszechnych oraz w zasadach ich orzekania poprzez wprowadzenie art. 109 § 1a Prawa o ustroju sądów powszechnych. Pomimo wspólnego elementu represyjnego, kary dyscyplinarne różnią się między sobą charakterem i stopniem dolegliwości. W katalogu kar dyscyplinarnych stopniowane są one od najłagodniejszej do najsurowszej, od wychowawczej przez coraz bardziej represyjne, na karze eliminacyjnej kończąc. Pierwszą grupę stanowią kary najłagodniejsze – upomnienie i nagana, które koncentrują się na aspekcie etyczno-wychowawczym. Drugą grupę stanowią kary bardziej represyjne o charakterze finansowym – obniżenie wynagrodzenia zasadniczego o 5%–50% na okres od sześciu miesięcy do dwóch lat oraz kara pieniężna. Trzecią grupę stanowią kary dotyczące stosunku służbowego sędziego, które wstrzymują rozwój jego kariery zawodowej – usunięcie z zajmowanej funkcji i przeniesienie na inne miejsce służbowe. Czwartą grupę stanowi kara o charakterze eliminacyjnym – złożenie sędziego z urzędu. Przeprowadzona analiza wskazuje na istniejącą tendencję do stosowania przez sądy dyscyplinarne zasad i instytucji z części ogólnej Kodeksu karnego, jak np. założenia wymiaru kary

The invalidity of legal acts of a lawsuit made against the prohibition against the sale of real estate or a cooperative ownership right to a flat

The Act of 7 April 2017 on amending certain acts to facilitate the recovery of receivables has, among others, facilitations in securing claims. The amendment introduced in this regard concerns, in particular, the prejudice of the legislator to the effect of the invalidity of a legal transaction carried out contrary to the security provided (added Articles 7523a and 7564 of the Code of Civil Procedure). The article presents the legal status existing before and after the entry into force of the law. In the previous legal status, there was no provision regulating this issue, which caused numerous disputes in the doctrine and jurisprudence regarding the nature of sanctions. In the current legal status, this dispute has been resolved by normalizing expressis verbis in the Code of Civil Procedure of the eff ects of violation of the prohibition on the sale or encumbrance of a real estate or cooperative ownership right to a flat.Ustawa z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności dokonała m.in. ułatwień w zabezpieczeniu roszczeń. Wprowadzona w tym zakresie nowelizacja dotyczy w szczególności przesądzenia przez ustawodawcę skutku nieważności czynności prawnej dokonanej wbrew udzielonemu zabezpieczeniu (dodany art. 7523a i 7564 k.p.c.). Artykuł przedstawia stan prawny istniejący przed i po wejściu w życie powołanej ustawy. W poprzednim stanie prawnym brak było przepisu regulującego tę kwestię, co powodowało liczne spory w doktrynie i orzecznictwie co do charakteru sankcji. W obecnym stanie prawnym spór ten został rozwiązany poprzez unormowanie expressis verbis w kodeksie postępowania cywilnego skutków naruszenia zakazu zbywania lub obciążenia nieruchomości lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu

The invalidity of legal acts of a lawsuit made against the prohibition against the sale of real estate or a cooperative ownership right to a flat

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publicationUstawa z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności dokonała m.in. ułatwień w zabezpieczeniu roszczeń. Wprowadzona w tym zakresie nowelizacja dotyczy w szczególności przesądzenia przez ustawodawcę skutku nieważności czynności prawnej dokonanej wbrew udzielonemu zabezpieczeniu (dodany art. 7523a i 7564 k.p.c.). Artykuł przedstawia stan prawny istniejący przed i po wejściu w życie powołanej ustawy. W poprzednim stanie prawnym brak było przepisu regulującego tę kwestię, co powodowało liczne spory w doktrynie i orzecznictwie co do charakteru sankcji. W obecnym stanie prawnym spór ten został rozwiązany poprzez unormowanie expressis verbis w kodeksie postępowania cywilnego skutków naruszenia zakazu zbywania lub obciążenia nieruchomości lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.Th e Act of 7 April 2017 on amending certain acts to facilitate the recovery of receivables has, among others, facilitations in securing claims. Th e amendment introduced in this regard concerns, in particular, the prejudice of the legislator to the eff ect of the invalidity of a legal transaction carried out contrary to the security provided (added Articles 7523a and 7564 of the Code of Civil Procedure). Th e article presents the legal status existing before and after the entry into force of the law. In the previous legal status, there was no provision regulating this issue, which caused numerous disputes in the doctrine and jurisprudence regarding the nature of sanctions. In the current legal status, this dispute has been resolved by normalizing expressis verbis in the Code of Civil Procedure of the eff ects of violation of the prohibition on the sale or encumbrance of a real estate or cooperative ownership right to a fl at

Studies in Law. Research papers no. 2 (21), 2017

Do rąk czytelników oddajemy kolejny numer naszego czasopisma. Tym razem zawiera on głównie cywilistyczne opracowania związane z projektem naukowym „Nowe regulacje prawne w celu ułatwienia w dochodzeniu wierzytelności” kierowanym przez prof. Mariusza Załuckiego, a finansowanym przez Ośrodek Naukowo-Szkoleniowy działający przy Krajowej Radzie Komorniczej. Cieszymy się, że praktyka współpracuje z nauką – i że możemy być tego częścią. W bieżącym numerze „Studiów Prawniczych” znalazły się także i inne publikacje związane z realizacją projektów naukowych finansowanych ze źródeł zewnętrznych, jak np. artykuł prof. Jana Widackiego i Marcina Gołaszewskiego czy tekst autorstwa dr Moniki Augustyniak. Zachęcamy do lektury i zapraszamy do dalszej współpracy