The Past, Present and Future of Weed Problems in the Lentil (Lens culinaris Medik.) Production in Turkey: Şanlıurfa Province Example

Mercimek, Güneydoğu Anadolu Bölgesinde kuru tarım yapılan alanlarda, buğday veya arpa ile münavebe yapılarak yetiştirilmektedir. Bu çalışma, mercimek üretim alanlarında bulunan yabancı ot türlerinin belirlenmesi amacıyla, Şanlıurfa ilinde yürütülmüştür. Yabancı ot türlerinin yaygınlık ve yoğunluklarının belirlenmesi amacıyla, 2014 yılında 70 mercimek tarlasında survey yapılmıştır. İncelenen tarlalardaki en yaygın türler %64,29, 55,71, 51,43, 50,00, 45,71 ve 44,29 oranlarıyla; Sinapis arvensis L. (yabani hardal), Avena sterilis L. (yabani yulaf), Cephalaria syriaca (L.) Schrader (pelemir), Triticum aestivum L. (kendi gelen buğday), Galium aparine L. (dilkanatan) ve Vaccaria hispanica (Mill.) Rauschert (arap baklası) olarak sıralanmıştır. Çalışma yapılan tarlalarda yaygın ve yoğun olmamasına rağmen bazı geofit ve endemik türlere de rastlanılmıştır. Bölgede daha önce yapılan çalışmalarla kıyaslandığında, yabancı ot türleri ile bu türlerin yaygınlık ve yoğunluklarında önemli düzeyde değişiklikler olduğu belirlenmiştir. Bu değişikliklerin bölgede sulanan alanların artmasından sonra bitki deseninin ve üretim şeklinin değişmesiyle birlikte, herbisit kullanımı başta olmak üzere bazı tarımsal uygulamaların değişmesi gibi nedenlerle gelecekte daha da artacağı tahmin edilmektedir.Lentil is grown in dry areas in Southeastern Anatolia Region in Turkey by rotating with wheat or barley. This study was carried out in the Şanlıurfa province to determine the weed species and their densities in lentil fields. To determine weed prevalence and densities, 70 lentil fields were surveyed in 2014. The most prevalent species were ranked as; Sinapis arvensis (wild mustard), Avena sterilis L. (sterile oat), Cephalaria syriaca (L.) Schrader (Syrian cephalaria), Triticum aestivum L. (volunteer wheat), cleavers (Galium aparine L.) and Vaccaria hispanica (Mill.) Rauschert (cow soapwort) with the rates of 64.29, 55.71, 51.43, 50.00, 45.71 and 44.29%. Some geophytic and endemic species were also recorded in the area, although they were not high distribution and density. Compared with previous studies in the region, the weed species, the prevalence and intensity of these species have been changed significantly. It is predicted that these changes will increase further in the future in consequence of change in the crop and cropping pattern after the increase of irrigated areas and also chance in some agricultural practices, especially the use of herbicides

Türkiye Mercimek (Lens culinaris Medik.) Üretimindeki Yabancı Ot Sorunlarının Dünü, Bugünü ve Yarını - Şanlıurfa Örneği

Mercimek, Güneydoğu Anadolu Bölgesinde kuru tarım yapılan alanlarda, buğday veya arpa ile münavebe yapılarak yetiştirilmektedir. Bu çalışma, mercimek üretim alanlarında bulunan yabancı ot türlerinin belirlenmesi amacıyla, Şanlıurfa ilinde yürütülmüştür. Yabancı ot türlerinin yaygınlık ve yoğunluklarının belirlenmesi amacıyla, 2014 yılında 70 mercimek tarlasında survey yapılmıştır. İncelenen tarlalardaki en yaygın türler %64,29, 55,71, 51,43, 50,00, 45,71 ve 44,29 oranlarıyla; Sinapis arvensis L. (yabani hardal), Avena sterilis L. (yabani yulaf), Cephalaria syriaca (L.) Schrader (pelemir), Triticum aestivum L. (kendi gelen buğday), Galium aparine L. (dilkanatan) ve Vaccaria hispanica (Mill.) Rauschert (arap baklası) olarak sıralanmıştır. Çalışma yapılan tarlalarda yaygın ve yoğun olmamasına rağmen bazı geofit ve endemik türlere de rastlanılmıştır. Bölgede daha önce yapılan çalışmalarla kıyaslandığında, yabancı ot türleri ile bu türlerin yaygınlık ve yoğunluklarında önemli düzeyde değişiklikler olduğu belirlenmiştir. Bu değişikliklerin bölgede sulanan alanların artmasından sonra bitki deseninin ve üretim şeklinin değişmesiyle birlikte, herbisit kullanımı başta olmak üzere bazı tarımsal uygulamaların değişmesi gibi nedenlerle gelecekte daha da artacağı tahmin edilmektedir

Anatomic Course of the Superficial Branch of the Radial Nerve in the Wrist and Its Location in Relation to Wrist Arthroscopy Portals: A Cadaveric Study

Purpose: The aim of this study was to assess the course of the superficial branch of the radial nerve (SBRN) at the level of the wrist and its branches in relation to wrist arthroscopy portals. Methods: Dissections were performed on I I hands from 6 cadavers in the section starting from the point where the SBRN begins to emerge and ending at the terminal branches of the dorsal hand. The distribution of the SBRN, the distance from the superficial branch to the dorsal portals used in wrist arthroscopy, and the distance from the superficial branch to the anatomic determinants (styloid process of the radius, Lister tubercle) were studied. Results: At the level of the wrist, the nerve bifurcated into 2 branches in 8 of I I wrists (73%) and into 3 branches in 3 of I I wrists (27%). The mean distance from the SBRN where it was first detected proximal to the Lister tubercle was 73 mm. The mean distance between the styloids was 52 rum; the distance between the Lister tubercle and styloid process of the radius was 23 trim. At the wrist level, the distance from the branch closest to the radial side to the Lister tubercle was 28 mm (L-D 1), 21 mm (L-D2/3), and 7 mm (RS-D1). The distance of the closest nerve branch to the 3-4 portal was 9 min. The distances of the other portals were 5 mm (1-2RMC-D1), 8 min (1-2RMC-D2/3), 8 mm (1-2P-D1), and 9 mm (1-2P-D2/3). Conclusions: The limited size of the area where portals can be positioned and the anatomic variations between individuals are major obstacles in developing a guideline for reducing the risk of SBRN injury in wrist arthroscopy. Clinical Relevance: Great care must be taken when using the 1-2 portal. We suggest making a skin-only incision for this portal and then using blunt dissection to help prevent injury to the SBRN

Ischial and pubic osteotomies performed by medial approach during periacetabular osteotomies: an anatomical study.

Objective: The aim of this study was to identify the anatomic landmarks of ischial and pubic osteotomies performed as part of Bernese periacetabular osteotomy, measure the distances of these landmarks to the main neurovascular structures and determine whether these osteotomies can be performed and visualized using a medial approach