Light microscopic analysis of the effects of gd-dtpa dimeglumine and iopromide on rabbit hyaline cartilage and synovial membrane

Bu çalişmanin amaci kontrastli maddelerin eklem kikirdaği ve sinoviyal membran üzerine olan etkilerini tavşan modelinde araştirmaktir. Çalişmada 60 tavşan dizi kullanildi. Kontrastli ajan olarak iopromid ve Gd-DTPA diz eklemlerine intraartiküler uygulanarak 1. saat, 1.gün, 1.hafta ve 2.hafta sonra sinoviyal membran ve hiyalin kikirdak üzerine olan histolojik etkileri işik mikroskobisi yardimi ile incelendi. Kontrol grubu olarak serum fizyolojik kullanildi. iopromid ve Gd-DTPAuygulanmasindan sonra sinoviyal membranda hiperemi, hemoraji ve yüzeyel stromada vakuollü hücre artişina rastlandi. Hiyalin kikirdakta ise proliferasyon, hipertrofi ve yoğun glikojen birikimi, piknoz ve GlikozAmino Glikan boyanma azliğina neden olduğu görüldü. Bu etkilerin 2. hafta sonunda azalarak devam ettiği saptandi. Çalişmamizda kullanilan maddelerin uygulama süreleri boyunca eklem kikirdağina ve sinoviyal membran üzerine olan etkilerinin istatistiksel olarak anlamli olduğu gösterilememiştir (p>0.05).The aim of this study is to assess the effects of contrast agents on hyaline cartilage and synovial membrane in a rabbit model. Light microscopic analysis of the effects of intraarticular Iopromide and Gd-DTPA on synovial membrane and hyaline cartilage at 1st hour, 1st day, 1st week and 2nd week was performed. NaCl%0.9 was used as control. Hyperemia, hemorhage and increase in the vacuolised cell number in the superficial stroma were observed in the synovial membrane. Proliferation, hypertrophy, dense glycogen storage, pycnosis and decrease in glycosaminoglycan (GAG) staining were observed in the hyaline cartilage. These effects lessened in two weeks. We were not able to demonstrate that contrast agents have any significant effect on hyaline cartilage and synovial membrane (p>0.05)

SIÇANLARDA ­İSKELET­ KASININ­ CRUSH ­(EZİLME)­ YARALANMASINDA­ SATELLİT HÜCRELERİNİN­ ROLÜ

İskelet kasında doku dejenerasyonu ve rejenerasyonunun incelenmesinde ezilme (crush) tipi yaralanma oldukça sık kullanılmaktadır. Ezilme yaralanmasının ardından kas hemen rejenerasyona başlar.Bu süreçte kas hasarına oldukça duyarlı olan satellit hücrelerinin önemli rol üstlendiği düşünülmektedir.Bu çalışmada sıçanların iskelet kasında oluşturulan ezilme yaralanmasında satellit hücrelerin kas rejenerasyonu sürecinde nasıl bir rol üstlendiği mikroskobik düzeyde araştırılmıştır. Bu araştırmada toplam 36 adet Spraque-Dawley türü sıçan kullanıldı. Sıçanlar kontrol grubu ve 3 günlük, 7 günlük, 14 günlük ve 21 günlük deney grupları olacak şekilde 5 gruba ayrıldı. Deney grubundaki sıçanların sağ arka ekstremitelerine 6 saat süreyle 3,5kg'lık ağırlık konularak kaslar üzerinde ezilme tipi yaralanma oluşturuldu. Deney sürelerine göre sıçanlar ketamin (30mg/kg) + xylazine (10mg/kg) anestezi ile uyutularak sakrifiye edildiler ve mikroskobik incelemeler için kas doku örnekleri alındı. Crush yaralanmasından sonra özellikle 7.günde satellit hücrelerin yaralı bölgede sayıca artmış olduğu görüldü. Aynı şekilde 14. günde satellit hücrelerin fazlalığı ve rejenere miyofibrillerin bulunması dikkat çekti. 21. günde ise satellit hücreleri kontrol grubuna benzer şekilde gözlendi. Satellit hücrelerinin ezilme yaralanmasında iskelet kasının rejenerasyonuna aktif bir şekilde katıldıkları mikroskobik düzeyde gözlendi

SIÇANLARDA ­İSKELET­ KASININ­ CRUSH ­(EZİLME)­ YARALANMASINDA­ SATELLİT HÜCRELERİNİN­ ROLÜ

İskelet kasında doku dejenerasyonu ve rejenerasyonunun incelenmesinde ezilme (crush) tipi yaralanma oldukça sık kullanılmaktadır. Ezilme yaralanmasının ardından kas hemen rejenerasyona başlar.Bu süreçte kas hasarına oldukça duyarlı olan satellit hücrelerinin önemli rol üstlendiği düşünülmektedir.Bu çalışmada sıçanların iskelet kasında oluşturulan ezilme yaralanmasında satellit hücrelerin kas rejenerasyonu sürecinde nasıl bir rol üstlendiği mikroskobik düzeyde araştırılmıştır. Bu araştırmada toplam 36 adet Spraque-Dawley türü sıçan kullanıldı. Sıçanlar kontrol grubu ve 3 günlük, 7 günlük, 14 günlük ve 21 günlük deney grupları olacak şekilde 5 gruba ayrıldı. Deney grubundaki sıçanların sağ arka ekstremitelerine 6 saat süreyle 3,5kg'lık ağırlık konularak kaslar üzerinde ezilme tipi yaralanma oluşturuldu. Deney sürelerine göre sıçanlar ketamin (30mg/kg) + xylazine (10mg/kg) anestezi ile uyutularak sakrifiye edildiler ve mikroskobik incelemeler için kas doku örnekleri alındı. Crush yaralanmasından sonra özellikle 7.günde satellit hücrelerin yaralı bölgede sayıca artmış olduğu görüldü. Aynı şekilde 14. günde satellit hücrelerin fazlalığı ve rejenere miyofibrillerin bulunması dikkat çekti. 21. günde ise satellit hücreleri kontrol grubuna benzer şekilde gözlendi. Satellit hücrelerinin ezilme yaralanmasında iskelet kasının rejenerasyonuna aktif bir şekilde katıldıkları mikroskobik düzeyde gözlendi

Hippocampal Neural Cell Loss in High-fat-diet Induced Obese Rats– Exploring the Protein Networks, Ultrastructure, Biochemical and Bioinformatical Markers

Objective: Obesity, which has become one of the main health problems, results from irregular and unhealthy nutrition. In particular, an increase in the intake of high-fat foods leads to obesity and associated disorders. It is noteworthy to specify that obese individuals have memory problems. This study aims to examine the effects of high-fat diet on hippocampus, with stereological, histopathological methods and STRING bioinformatic tool. Methods: Female Adult Sprague Dawley rats (n = 20) were equally divided into control (CONT) and high-fat diet (HFD) groups. The control group was given standard rat pellet feed, while the high-fat diet group was fed with a 40 % fat content for 2 months. Following the feeding program, rats were sacrificed. The collected blood samples were analyzed biochemically to determine the level of oxidative stress while performing a stereological and histopathological examination of the brain tissues. Functional protein-protein networks for BDNF, C-Fos, CAT, LPO, SOD and MPO by gene ontology (GO) enrichment analysis were evaluated. Findings: The number of neurons decreased in the HFD group compared to the CONT group. Damage to the histological structure of the hippocampus region; such as degenerate neurons, damaged mitochondria and extended cisterns of the endoplasmic reticulum was observed. Although C-Fos level and oxidative stress parameters increased in HFD group, BDNF level decreased. While BDNF and C-Fos were observed in pathways related to neuron death, oxidative stress and memory, BDNF was pronounced in the mitochondria, and C-Fos in the endoplasmic reticulum. Discussion: This study shows that changes in both BDNF and C-Fos levels in obesity due to high-fat diet increase oxidative stress and cause neuron damage in the hippocampus

Antioxidant Effects of Melatonin and Coenzyme Q(10) on Oxidative Damage Caused by Single-Dose Ochratoxin A in Rat Kidney

In the study, the effects of relatively high single-dose of Ochratoxin A (OTA) and the antioxidant effects of Melatonin (Mel) and Coenzyme Q(10)) (CoQ(10)) on OTA-induced oxidative damages in rats were investigated. A total of 28 male Sprague-Dawley rats were divided into four groups of 7 rats each: Control, OTA, Mel+OTA and CoQ(10)+OTA groups. Malondialdehyde (MDA) levels in the plasma and glutathione (GSH) levels in whole blood were measured; kidneys (for histological inspection and for apoptosis detection by TUNEL method) and bone marrow samples (for chromosome aberration and mitotic index) were taken. The rats in the OTA group showed limited degeneration of tubular cells. In some tubules karyomegaly, desquamated cells and vacuolization were observed by light microscopy. Mel and CoQ(10) treatment significantly reduced the severity of the lesions. MDA levels of the OTA group were significantly higher than the control, OTA+Mel and OTA+CoQ(10) groups, while GSH levels were significantly lower than the control, OTA+Mel and OTA+CoQ(10) groups. Higher incidences of apoptotic bodies were observed in the kidneys of the OTA group although OTA administration did not significantly change the incidence of apoptotic bodies when compared to the control and antioxidant administrated groups. Although the percentage of the mitotic index was lowest in the OTA group, no statistical difference was found among the groups. Additionally, OTA had no numerical and structural significant effects on chromosomes. It was observed that single-dose OTA administration caused oxidative damages in rat kidney and Mel or CoQ(10) treatment appeared to ameliorate the OTA-induced tissue injuries

Comparison of the Effects and Mechanism of the Curcumin with Different Drugs in Experimental Vasospasm After Subarachnoid Hemorrhage

AIM: Cerebral vasospasm following subarachnoid hemorrhage (SAH) is the most important complication that effects the mortality and morbidity of patients with intracranial aneurysm. Today, the mechanisms of vasospasm are not understood in spite of experimental and clinical researches. The aim of our study was to investigate the effects of curcumin on vasospasm following SAH