Rola samorządowych organów ochrony środowiska w systemie prawa ochrony środowiska

Zagadnienie systemowe prawa ochrony środowiska, którym została poświęcona książka, ma wielkie teoretyczne i praktyczne znaczenie w dogmatyce prawa. Rozważania, które wypełniają treść książki, dotyczą wybranych zagadnień prawa ochrony środowiska, tworząc w ten sposób pewien zarys systemowego ujęcia tej gałęzi prawa. Przedmiot badanej problematyki potraktowany zostało przez Autorów w sposób otwarty na zainteresowania i potrzeby przedstawicieli innych dziedzin prawoznawstwa. Ważną częścią składową problemu doskonalenia modelu prawnego ochrony środowiska jest lepsze wykorzystanie instrumentów prawnych pozwalających racjonalnie połączyć różne metody regulacji prawnej w system prawa. Budowanie mechanizmu ochrony prawnej środowiska jest oczywiście zadaniem wielowymiarowym i wymaga kompleksowego doń podejścia z uwzględnieniem szerokiej analizy systemowej najważniejszych zagadnień z tej dziedziny. Książka poświęcona jest teoretycznemu opracowaniu wybranych zagadnień systemowych prawa ochrony środowiska. Nie obejmuje ona wszystkich stron przedstawionego problemu, co oczywiście trudno jest dokonać w jednej pracy. Koncepcji zagadnień systemowych prawa ochrony środowiska, wysuwanej w pracy, nie można uważać za bezsporną, ale jest ona poważnie uargumentowana i daje asumpt do poważnych przemyśleń. Oddając w ręce Czytelnika tę książkę, żywimy nadzieję, że wypełni ona istotną lukę w piśmiennictwie dotyczącym analizy systemowej prawa ochrony środowiska. Książka jest pierwszą monografią w serii „Biblioteka Problemów Prawa Ochrony Środowiska”, w ramach którego będą prezentowane poglądy przedstawicieli doktryny oraz praktyków zajmujących stosowaniem prawa ochrony środowiska.Publikacja dofinansowana ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Łodzi oraz Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego

Pierwotna afazja postępująca - opis przypadku

Pierwotna afazja postępująca (PPA, primary progressive aphasia) to jedna z trzech klinicznych postaci zwyrodnienia czołowo-skroniowego (FTLD, fronto-temporal lobar degeneration), obok otępienia czołowo-skroniowego (FTL, fronto-temporal dementia) i demencji semantycznej (SD, semantic dementia). Jest to schorzenie neurodegeneracyjne, charakteryzujące się wybiórczymi postępującymi zaburzeniami językowymi o dominującym charakterze, do których w późniejszym okresie dołącza się otępienie. Wyniki badań neuroobrazowych u chorych z PPA wykazują zanik struktur lewej półkuli mózgu, a zwłaszcza obszarów odpowiedzialnych za regulację procesów językowych. W artykule przedstawiono przypadek 83-letniej kobiety skarżącej się od 6 lat na trudności w przypominaniu nazw. Badania przesiewowe sugerowały występowanie łagodnych zaburzeń poznawczych. W badaniu neurologicznym zaobserwowano dodatnią próbę Romberga, natomiast w badaniu psychiatrycznym nie stwierdzono zaburzeń. Tomografia komputerowa wykazała uogólniony miernego stopnia zanik korowo-podkorowy, bez cech ogniskowego uszkodzenia mózgu. W badaniu neuropsychologicznym zaobserwowano trudności w zakresie aktualizacji słów i nazywaniu, bez zaburzeń dyskursu. Uwaga i pamięć epizodyczna były w nieznacznie zaburzone. Orientacja w czasie, miejscu i co do własnej osoby, rozumienie, abstrahowanie, funkcje wykonawcze, praksja oraz gnozja wzrokowa i funkcjonowanie socjalne były prawidłowe. W kolejnym badaniu po upływie roku wyniki skal przesiewowych nie zmieniły się. Badanie neuropsychologiczne ujawniło wybiórcze pogorszenie pamięci semantycznej oraz fluencji werbalnej. Wyniki ostatniego badania wskazują na dalsze pogłębianie się deficytu w zakresie aktualizacji słów, brak kompensacji brakujących słów w wypowiedziach, narastające zaburzenia nazywania i pamięci słownej, bez zaburzeń artykulacyjnych i prozodycznych, z dyskretnym pogorszeniem pozostałych procesów poznawczych, ale bez trudności w zakresie aktywności dnia codziennego

Źródła finansowania zadań z zakresu ochrony środowiska w Polsce – przegląd stosowanych rozwiązań

A significant development of investments to protect environment has been noticed in the past ten years in Poland. The purpose of this paper is to present financial instruments which are the financing sources of the tasks in the field of environmental protection. It has been noticed their special role. It has also been emphasized that without the participation of all those instruments would be impossible to achieve environmental plans and priorities, projected in the National Environmental Policy and local environmental programs. This study is a comprehensive analysis of the normative material and ideas presented in the literature of financial and environmental law.W ciągu ostatnich dziesięciu lat w Polsce odnotować należy znaczący rozwój inwestycji na rzecz ochrony środowiska. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie instrumentów finansowych stanowiących źródła finansowania zadań w sferze ochrony środowiska. Zwrócono uwagę na ich szczególną rolę. Podkreślono, iż bez udziału tych wszystkich instrumentów niemożliwe byłoby osiągnięcie zakładanych w Polityce Ekologicznej Państwa oraz samorządowych programach ochrony środowiska, zamierzeń i priorytetów ekologicznych. Niniejsze opracowanie jest kompleksową analizą materiału normatywnego oraz poglądów prezentowanych w literaturze prawa finansowego i prawa ochrony środowiska

The use vacuum therapy in wound healing after fasciotomy in compartment syndrome — case report and literature review

Fasciotomy (opening of the fascial compartments) is one of the main and most effective methods used for emergency treatment of compartment syndrome. Post-fasciotomy wounds may be the cause of the patient’s prolonging hospitalization and may be a challenge in terms of their treatment. In order to avoid potential complications, the wound should be closed as quickly as possible — once the compartment’s pressure on the muscle has been relieved. A large size of the surgical wounds constitutes a significant care problem as it may substantially prolong their healing period and increase infection risk. The use of skin transplants may lead to complications and rigid scars both in the place of harvest and the post-fasciotomy wound; therefore immediate wound closure to allow healing by primary intention is a better option for the patient. This technique allows limiting complications and gives better aesthetic effects; however, it may often be difficult to apply due to the significant limb swelling and shrinking or necrosis of the wound edges. In this paper the authors present a case of a 58-year-old man after the open fasciotomy for whom Negative Pressure Wound Therapy (NPWT) was applied as a method auxiliary to compartment syndrome treatment and shortening wound healing period. In the summary, the use of NPWT in facilitating the treatment of compartment syndrome and healing of fasciotomy wound was discussed briefly, based on the literature review

Distal pedal bypass in an the era of endovascular procedures — still worthful and effective treatment option

Prezentujemy przypadek 70-letniego pacjenta, leczonego z powodu cukrzycy (leki doustne) i miażdżycy zarostowej tętnic kończyn dolnych, który zgłosił się do szpitala z powodu stałych, spoczynkowych bólów stopy lewej i martwicy palca III stopy lewej z naciekiem zapalnym przodostopia. W wykonanym badaniu angio-TK tętnic kończyn dolnych uwidoczniono typowy dla cukrzycy obraz obwodowej postaci miażdżycy z nasiloną kalcyfikacją ścian wszystkich tętnic podudzia i ich licznymi wielopoziomowymi zwężeniami i niewielkie zmiany miażdżycowe w tętnicach stopy. Wartości ABI dla obu kończyn były porównywalne i wynosiły 0,62. W badaniach laboratoryjnych odnotowano wysokie wartości parametrów stanu zapalnego (CRP). Uznano, że główną przyczyną dolegliwości bólowych pacjenta jest ropny stan zapalny w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej oraz miażdżycy zarostowej tętnic kończyn dolnych i że w chwili obecnej pacjent nie wymaga leczenia rewaskularyzacyjnego. Wykonano amputację palca III stopy lewej i pacjenta wypisano do dalszego leczenia ambulatoryjnego. Po 8 tygodniach od amputacji, wobec braku gojenia rany, pacjenta zakwalifikowano do leczenia operacyjnego. Wykonano pomost naczyniowy z odwróconej żyły odpiszczelowej pomiędzy tętnicą podkolanową a tętnicą piszczelową tylną w miejscu jego przebiegu za kostką przyśrodkową. W ciągu kolejnych 10 tygodni uzyskano prawie całkowite wyleczenie rany.70 years old patient treated for type 2 diabetes mellitus (oral hypoglycemic agents) was admitted to the surgical department of our hospital because of rest pain of his left foot and necrosis of its third toe with underlying purulent inflammation of antetarsum. Computed tomographic angiography revealed typical for diabetes distal pattern of peripheral artery disease with a multilevel stenoses of both tibial and peroneal arteries with only distinct findings in pedal arteries. There was patent femoral and popliteal artery with typical calcification. ABI meassured bilaterally was of 0.62 and in laboratory assignments there was a rise of CRP level, that was 145 mg/l. Because of aferomentioned findings patient was temporally discharged of revascularization and his treatment was diminished to amputation of third toe of his left foot only. His pain resolved and it was obvious it was caused previously mainly by purulent inflammation. However after eight weeks of treatment his wound stayed still unhealed and anergic and then patient was treated surgically. We performed a distal pedal bypass originated in popliteal artery below the knee using inverted saphenous vein harvested in thigh. A runoff artery was posterior tibial artery just below the ankle. After next ten weeks the healing of postoperative wound was almost completed. Its bed was filled up with a granulation tissue and there was prompt epithelization

A qualitative analysis of the ACE-III profile in the differential diagnosis of dementia syndromes

Skala Addenbrooke’s Cognitive Examination III (ACE-III) jest poszerzonym narzędziem przesiewowej oceny funkcji poznawczych, użytecznym we wczesnym wykrywaniu zaburzeń poznawczych, wstępnej diagnostyce różnicowej zespołów otępiennych oraz monitorowaniu postępu choroby. ACE-III ocenia uwagę i orientację, pamięć, fluencję słowną, funkcje językowe i wzrokowo-przestrzenne. Skala może być używana przez lekarzy i psychologów, zarówno jako narzędzie przesiewowe, jak i jako wstęp do kompleksowej oceny neuropsychologicznej. ACE-III zawiera również krótsze narzędzie, Mini-ACE, które w razie potrzeby może być stosowane niezależnie. W niniejszej pracy ACE-III porównano z innymi najbardziej popularnymi skalami przesiewowej oceny funkcji poznawczych: Mini-Mental State Examination (MMSE) oraz Montrealską Skalą Oceny Funkcji Poznawczych (Montreal Cognitive Assessment, MoCA). Następnie omówiono przydatność kliniczną analizy profilu wykonania ACE-III w diagnostyce różnicowej wybranych chorób neurozwyrodnieniowych. Zaprezentowano profile wykonania ACE-III typowe dla choroby Alzheimera (zarówno o wczesnym, jak i o późnym początku), zwyrodnienia czołowo-skroniowego, choroby Parkinsona, atypowych zespołów parkinsonowskich oraz otępienia naczyniopochodnego. Spośród atypowych wariantów choroby Alzheimera uwzględniono zanik korowy tylny, wariant logopeniczny afazji pierwotnej postępującej i wariant czołowy. Spośród podstawowych wariantów zwyrodnienia czołowo-skroniowego przedstawiono wariant behawioralny otępienia czołowo-skroniowego oraz niepłynny i semantyczny wariant afazji pierwotnej postępującej. Wreszcie spośród zespołów parkinsonizm plus omówiono otępienie z ciałami Lewy’ego, zanik wieloukładowy, postępujące porażenie ponadjądrowe i zwyrodnienie korowo-podstawne.Addenbrooke’s Cognitive Examination III (ACE-III) is an extended cognitive screening instrument for an early detection of cognitive impairment, initial differential diagnosis of dementia syndromes and monitoring of disease progression. ACE-III assesses attention and orientation, memory, verbal fluency, language and visuospatial function. The scale may be used by physicians and psychologists as either a stand-alone cognitive screening or an introduction to a more in-depth neuropsychological assessment. It comprises a shorter scale, Mini-ACE, which can also be used independently as a very short screening. In this paper, the ACE-III was compared with other most common cognitive screening tools, such as the Mini-Mental State Examination (MMSE) and the Montreal Cognitive Assessment (MoCA). We have presented the clinical utility of ACE-III profile analysis in the differential diagnosis of selected neurodegenerative diseases. We have reviewed ACE-III profiles typical for late and early onset Alzheimer’s disease, frontotemporal lobar degeneration syndromes, Parkinson’s disease and a typical parkinsonian syndromes as well as vascular dementia. Among Alzheimer’s disease atypical variants, posterior cortical atrophy, logopenic variant of primary progressive aphasia and frontal variant have been discussed. As regards the frontotemporal lobar degeneration spectrum, the behavioural variant of frontotemporal dementia, non-f luent and semantic variants of primary progressive aphasia have been presented. Finally, among parkinsonism plus syndromes, dementia with Lewy bodies, multiple system atrophy, progressive supranuclear palsy and corticobasal degeneration have been reviewed

Is descriptive writing useful in the differential diagnosis of logopenic variant of primary progressive aphasia, Alzheimer's disease and mild cognitive impairment?

Current classification of primary progressive aphasia (PPA) encompasses three variants: non-fluent (nfvPPA), semantic (svPPA) and logopenic (lvPPA). Previously lvPPA was regarded as aphasic form of Alzheimer's disease (AD). However, not all patients with lvPPA phenotype present with AD pathology. Despite abundant literature on differentiation of lvPPA from svPPA and nfvPPA, studies comparing lvPPA with AD and mild cognitive impairment (MCI) are scarce. This study aimed at analyzing written descriptive output in lvPPA, AD and MCI. Thirty-five patients participated in the study: 9 with lvPPA, 13 with AD and 13 with MCI. Most aspects of writing performance were comparable in three groups. However, letter insertion errors appeared in 44% patients with lvPPA, while they were absent in AD and MCI. Patients with lvPPA used more verbs than patients with AD. Writing profile may complement other neuropsychological assessment results in the differential diagnosis of lvPPA. Letter insertion errors and frequent verb use may raise a query of lvPPA

Predicting the conversion of mild cognitive impairment to Alzheimer's disease based on the volumetric measurements of the selected brain structures in magnetic resonance imaging

Introduction Mild cognitive impairment (MCI) is defined as abnormal cognitive state, but does not meet the criteria for the diagnosis of dementia. According to the new guidelines Alzheimer's disease (AD) involves not only dementia's phase but also predementia phase which is asymptomatic and pathological process in the brain is already present. For this reason it is very important to determine the suitability of markers which should be positive before onset of the first symptoms. One of these biomarkers is a structural magnetic resonance imaging with hippocampal volumetric assessment. The aim of this study was to investigate the usefulness of structural brain magnetic resonance imaging with volumetric assessment of the hippocampus and entorhinal cortex, posterior cingulate gyrus, parahippocampal gyrus, temporal gyri: superior, medial and inferior, to predict the conversion of MCI to AD. Material and methods Magnetic resonance imaging of brain was performed at the baseline visit in 101 patients diagnosed with MCI. Clinic follow-ups were scheduled after 6.12 and 24 months. Results Amongst 101 patients with MCI, 17 (16.8%) converted into AD within two years of observation. All measured volumes were lower in converters than non-converters. Discriminant analysis was conducted and sensitivity for MCI conversion to AD was 64.7%, specificity 96.4%. 91% of patients were correctly classified (converter or non-converter). Conclusions Volumetric measurements may help clinicians to predict MCI conversion to AD but due to low sensitivity it cannot be use separately. The study group requires further observation

Eversion endarterectomy of the external iliac artery

Introduction. To redraw attention to the meaning and value of eversion endarterectomy (EA) of external iliac arteries as a still effective surgical method used in the treatment of advanced arterial occlusive disease. The authors of this article would like to present their experience in this scope. Material and methods. This is a presentation of the applied method of treatment; it comprises the descriptions of nine consecutive cases of patients suffering from atherosclerotic stenosis or occlusion of external iliac arteries and advanced lower limb ischaemia, manifesting in a short distance of claudication, rest pain and commencing necrotic lesions in the lower limbs, who were operated on in the years 2013–2014, for whom the restoration of patency in the external iliac arteries was achieved by use of eversion endarterectomy. It also comprises two other patients for whom the restoration of patency in the external iliac arteries was achieved by eversion endarterectomy but who were operated on for acute lower limb ischaemia. Results. In all but one patient the restoration of patency by eversion endarterectomy was successful, resulted in improvement of blood flow in the limb and reduction of the patients’ ailments. In one case there was no improvement and the patient required more surgical interventions. In the same case a retroperitoneal aneurysm arose, requiring surgical removal. In another case early thrombosis of the operated artery developed and was successfully treated with thrombectomy. The other patients reported alleviation or absence of pain directly after the surgery. In our patients’ group we noted one serious undesired extra-vascular event — a myocardial infarction type 2. Mortality after 30 days was zero. Conclusions. Eversion endarterectomy of the external iliac artery is an effective and relatively simple surgical method of known and proven effectiveness. It constitutes a bit forgotten but valuable supplement to an armamentarium of surgical methods in the treatment of atherosclerosis of an aortoiliac segment

Tętniakowate poszerzenie protezy poliestrowej u pacjenta po operacji pękniętego tętniaka aorty brzusznej — opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

A polyester graft dilatation is a rare complication after reconstructive surgery on blood vessels. The mechanism underlying it remains unclear while the procedures to follow in such cases have not been definitely established. The article presents the case of a 68-year old man who was operated in 2008 for a ruptured abdominal aortic aneurysm and in whose case the aortic graft diameter doubled subsequently. Admitted to hospital in a critical general condition, the patient underwent an emergency surgery. A classic laparotomy was performed and the abdominal aorta was reconstructed using a straight polyester graft (InterGard Knitted). The surgery itself was uncomplicated, nor were any complications registered during the postoperative treatment in the Intensive Care Unit and in the General Surgery Ward. The patient was discharged in a good general condition, without neurological deficits, with both the dorsalis pedis and the posterior tibial arterial pulses palpable in both feet. The patient remains in the care of the Surgical Outpatient Department. The postoperative follow-up over a number of years has revealed a continuous gradual dilatation of the vascular graft diameter. The regularly repeated scans (ultrasonography, angiotomography) detected a recurrence of aneurysm-like dilatation where the aorta had been reconstructed. The patient is in a good general condition and does not report any ailments. A physical examination has revealed no alarming symptoms. Based on collected literature, the conclusions of the present article briefly discuss the possible reasons for the afore-discussed complications and make suggestions as to the procedures to be followed in such cases.Tętniakowate poszerzenie protezy poliestrowej jest rzadkim powikłaniem po operacjach rekonstrukcyjnych naczyń. Mechanizm powstawania jest niejasny, a zasady postępowania w tych przypadkach nie zostały jednoznacznie ustalone. W niniejszej pracy autorzy pragną przedstawić przypadek 68-letniego mężczyzny leczonego operacyjnie z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej w 2008 roku, u którego doszło do ponad dwukrotnego poszerzenia protezy aortalnej. Pacjent został przyjęty do szpitala w stanie ogólnym bardzo ciężkim i był operowany w trybie nagłym. Wykonano klasyczną laparotomię i rekonstrukcję aorty brzusznej za pomocą prostej protezy poliestrowej (InterGard Knitted). Leczenie operacyjne przebiegło bez powikłań chirurgicznych śródoperacyjnych i wczesnych pooperacyjnych. W związku z niewydolnością oddechową i krążeniową w przebiegu choroby pacjent początkowo był hospitalizowany na Oddziale Intensywnej Terapii (OIT), a następnie, po ustabilizowaniu funkcji życiowych, na Oddziale Chirurgii Ogólnej. Mężczyzna w stanie ogólnym zadowalającym, bez ubytków neurologicznych, z obecnym tętnem na tętnicach obu stóp został wypisany ze szpitala. Pacjent pozostaje pod kontrolą chirurgicznej poradni przyszpitalnej. Kilkuletnia obserwacja pooperacyjna ujawniła ciągłe stopniowe poszerzanie światła protezy naczyniowej. W regularnie powtarzanej diagnostyce obrazowej (USG, angioTK) zaobserwowano wytworzenie tętniakowatego poszerzenia protezy w miejscu uprzednio zrekonstruowanego odcinka aorty. Pacjent pozostaje w stanie ogólnym dobrym, nie zgłasza dolegliwości. W badaniu przedmiotowym nie stwierdza się niepokojących objawów. W podsumowaniu na podstawie zebranej literatury krótko omówiono możliwe przyczyny powstawania tego typu zmian, a także sugestie odnośnie do postępowania w podobnych przypadkach