Endothelin-1 (ET-1), N-terminal fragment of pro-atrial natriuretic peptide (NTpro-ANP), and tumour necrosis factor alpha (TNF-α) in children with primary hypertension and hypertension of renal origin

Introduction: Hypertension is regarded as a condition of mild inflammation and endothelial imbalance. The aim of the study was to evaluate serum concentrations of biomarkers of inflammation and endothelial function: tumour necrosis factor alpha (TNF-α), endothelin-1 (ET-1), and N-terminal fragment of pro-atrial natriuretic peptide (NTpro-ANP) in hypertensive and normotensive children.Material and methods: We studied 63 children aged 13.56 ± 3.73 years, divided into two groups: a group with primary hypertension (n = 50) and a group with renal hypertension (n = 13). The control group consisted of 34 normotensive children aged 12.76 ± 3.96 years. Biomarkers were measured with ELISA tests.Results: ET-1 levels were significantly higher in primary hypertension (9.93 ± 1.73 pg/ml) and renal hypertension (10.77 ± 1.50 pg/ml) in comparison to controls (4.03 ± 0.97 pg/ml), (p < 0.001, p < 0.001, respectively). NT-pro ANP concentrations in primary hypertension (71.03 ± 10.02 pg/ml), and renal hypertension (84.78 ± 6.44 pg/ml) were significantly higher than in the control group (29.62 ± 5.56 pg/ml) (p < 0.001, p < 0.001, respectively). TNF-α concentrations in primary hypertension (8.36 ± 1.60 pg/ml) and renal hypertension (7.35 ± 0.93 pg/ml) significantly exceeded concentrations in controls (4.49 ± 0.93 pg/ml), (p < 0.001, p < 0.001, respectively). ET-1 and NT-pro ANP concentrations in renal hypertension significantly exceeded those in primary hypertension (p = 0.049, p < 0.001, respectively) while TNF-α levels in renal hypertension were significantly lower than in primary hypertension (p = 0.046).Conclusions: The results of our study show that ET-1, NT-pro ANP, and TNF-a concentrations are increased in hypertension in children.Our investigation indicates significant importance of inflammation and endothelial involvement in hypertension in youth

Utility of the dobutamine stress echocardiography in the evaluation of the effects of a surgical repair of aortic coarctation in children

Background: Exercise-induced hypertension following repair of the coarctation of the aorta (CoA) is a well known phenomenon. The most important functional parameters in the assessment of the effects of a surgical repair of CoA are the maximal pressure gradient in the descending aorta (GRAD) and systolic blood pressure (SBP). Results of treadmill exercise test using the Bruce protocol (treadmill test) and dobutamine stress echocardiography (DSE) were compared to determine utility of the DSE in the evaluation of the effects of surgical treatment of CoA in children. Methods: The study population comprised of 29 patients, including 20 males and 9 females (mean age 12 years) who underwent a surgical repair of CoA. Changes of the cardiovascular parameters including SBP, GRAD and heart rate (HR) during the treadmill test and DSE were compared. Results: During the treadmill test, SBP at peak exercise ranged from 120 to 230 (mean 163.7) mm Hg, GRAD ranged from 29 to 109 (mean 59.8) mm Hg, and HR ranged from 140 to 188 (mean 169) bpm. At the end of DSE, SBP ranged from 123 to 215 (mean 164.7) mm Hg, GRAD ranged from 29 to 113 (mean 55.4) mm Hg, and HR ranged from 76 to 155 (mean 111) bpm. We found positive correlations of SBP (r = 0.68, p < 0.001) and GRAD (r = 0.82, p < 0.001) values during both tests but no significant correlation for HR (r = 0.42, p = NS). Conclusions: Dobutamine stress echocardiography is useful in the evaluation of the effects of surgical repair of CoA in children

TOWARDS DIGITAL TWIN-DRIVEN PERFORMANCE EVALUATION METHODOLOGY OF FMS

The paper presents a method of automated modelling and performance evaluation of concurrent production flows carried out in Flexible Manufacturing Systems. The method allows for quick assessment of various variants of such systems, considering their structure and the organization of production flow of possible ways of their implementation. Its essence is the conditions imposed on the designed model, limiting the space of possible variants of the production flow only to deadlock-free variants. The practical usefulness of the model implemented in the proposed method illustrates the example, which describes the simultaneous assessment of alternative variants of the flexible machining module's structure and the planned multi-assortment production. The ability of the method to focus on feasible solutions offers attractive perspectives for guiding the Digital Twin-like scenario in situations caused by the need to change the production flow

Badania archeologiczne przy ul. Podgórnej 1 we Wronkach, pow. szamotulski, woj. wielkopolskie. Przyczynek do historii miasta

W pierwszej dekadzie kwietnia 2019 r. przeprowadzono archeologiczne badania ratownicze przy ulicy Podgórnej 1 we Wronkach. Dotąd na terenie wronieckiej Starówki nie rozpoznano metodą archeologiczną żadnej historycznej działki mieszkalnej. W wykopach wytyczonych w partii frontowej posesji zarejestrowano układ nawarstwień kulturowych z końca XIV – początków XXI w., odsłonięto pozostałości domu mieszkalnego wzniesionego w konstrukcji szkieletowej w drugiej połowie XVII – początkach XVIII w., pozyskano zbiór ponad 1300 fragmentów ceramiki średniowiecznej, nowożytnej i współczesnej. Niestety, ograniczenia wynikające z przyjętego ratowniczego trybu badań uniemożliwiły dogłębne przebadanie całej powierzchni parceli

Application of Cardio-O-Fix occluders for transcatheter closure of patent ductus arteriosus and interatrial communications: Preliminary experience

Background: Transcatheter treatment has become the method of choice for treating many heart defects. Recently, Cardio-O-Fix occluder (COF) - a new, self-expandable nitinol wire-mesh device very similar to the Amplatzer device - has been introduced into clinical practice. To the best of our knowledge, this is the first publication related to its application. Methods: Five patients aged from six months to 69 years were included in the study: two with atrial septal defect (ASD), one with patent foramen ovale (PFO) after cryptogenic stroke, and two with patent ductus arteriosus (PDA). These latter two comprised one six month old infant with co-existent hypertrophied cardiomyopathy, and a 53 year-old woman with recanalized PDA after previous ligation. All were treated percutaneously with COF. There was no preliminary patient selection. The only limitation was the size of the devices in our possession (16 and 22 mm ASD COF, 25 PFO COF, 4/6 and 6/8 PDA COF). The implantation technique was the same as previously described for Amplatzer occluders. Results: All procedures were finished successfully with complete closure of the shunt. No complications were observed during a six month follow-up. In the child with PDA, we observed decrease of gradient from 80 to 60 mm Hg in hypertrophied left ventricular outflow tract, although a small protrusion of PDA-COF device was noted in the descending aorta (8 mm Hg gradient in ECHO). In the patient with recanalized PDA, the procedure was performed after arterio-venous loop creation. Mean fluoroscopy time was 4.4 (range from 1.6 to 11) minutes. Conclusions: Our preliminary experience indicates that the application of Cardio-O-Fix devices is safe and effective. (Cardiol J 2010; 17, 6: 607-611

Zastosowanie implantów Cardio-O-Fix do przezskórnego zamykania przetrwałego przewodu tętniczego i połączeń międzyprzedsionkowych: doświadczenia wstępne

Wstęp: Droga przezcewnikowa stała się metodą z wyboru w leczeniu wielu wad serca. Niedawno do praktyki klinicznej wprowadzono implant Cardio-O-Fix (COF) &#8212; nowe, samorozprężalne urządzenie z siatki nitinolowej, bardzo podobne do zapinek Amplatzera. Zgodnie z wiedzą autorów niniejszej pracy jest to pierwsza publikacja związana z zastosowaniem wspomnianego urządzenia. Metody: Pięciu pacjentów w wieku od 6 miesięcy do 69 lat włączono do badania: 2 z nich miało ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej (ASD), 1 &#8212; drożny otwór owalny (PFO) z informacjami na temat udaru kryptogennego w wywiadzie, a 2 osoby &#8212; drożny przewód tętniczy (PDA). Do grupy złożonej z 2 ostatnich osób należało 6-miesięczne niemowlę z współistniejącą kardiomiopatią przerostową oraz 53-letnia kobieta z rekanalizowanym PDA po wcześniejszym podwiązaniu. U wszystkich wspomnianych osób zastosowano COF wprowadzany metodą przezskórną. Nie przeprowadzono wstępnej selekcji chorych. Jedyne ograniczenie stanowiły rozmiar posiadanych urządzeń (16 i 22 mm ASD COF, 25 PFO COF, 4/6 oraz 6/8 PDA COF). Technika implantacji przedstawionego urządzenia była identyczna jak w przypadku wcześniej opisanych implantów Amplatzera. Wyniki: Wszystkie zabiegi zakończyły się pomyślnym zamknięciem miejsca przecieku. W ciągu 6 miesięcy obserwacji nie stwierdzono żadnych powikłań. U dziecka z PDA zaobserwowano zmniejszenie gradientu z 80 do 60 mm Hg w drodze odpływu przerośniętej lewej komory serca, chociaż zanotowano niewielkie wysunięcie implantu PDA COF w kierunku aorty zstępującej (gradient 8 mm Hg w badaniu echokardiograficznym). U pacjentki z rekanalizowanym PDA zabieg wykonano po utworzeniu pętli tętniczo-żylnej. Średni czas stosowania fluoroskopii wyniósł 4,4 (zakres 1,6&#8211;11) min. Wnioski: Przeprowadzone wstępne doświadczenia wskazują, że zastosowanie urządzeń Cardio- O-Fix jest bezpieczne i skuteczne. (Folia Cardiologica Excerpta 2011; 6, 1: 1&#8211;5

Przeznaczyniowe zamykanie ubytków przegrody międzyprzedsionkowej - doświadczenia własne na podstawie 111 cewnikowań

Przeznaczyniowe zamykanie ASD II Wstęp: Przezcewnikowe zamykanie ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II (ASD) staje się coraz powszechniej stosowaną metodą leczenia. Materiał i metody: W okresie od października 1997 do marca 2001 roku cewnikowanie serca z zamiarem zamknięcia ubytku międzyprzedsionkowego (ASD) przeprowadzono u 111 pacjentów w wieku 0,4&#8211;63 lat (śr. 19,3) o masie ciała 3,5&#8211;90 kg (śr. 49). Po diagnostycznym cewnikowaniu serca i pomiarze balonem rozmiaru rozciągniętego ubytku pacjentów kwalifikowano do odpowiedniej metody leczenia &#8212; Amplatzer septal occluder lub Cardioseal/Starflex. Badania kontrolne wykonywano po 24 h, a następnie po 1, 3, 6, 12 miesiącach oraz w odstępach rocznych. Wyniki: Zabieg przeznaczyniowego zamknięcia ASD przeprowadzono skutecznie u 95 pacjentów. U 90 pacjentów zastosowano ASO o rozmiarach 5&#8211;38 mm, w tym u 19 z mnogimi ubytkami (u 1 zastosowano dwa ASO). Układ Starflex (28 i 33 mm) zastosowano u 4 pacjentów (w tym u 2 z mnogimi ubytkami), a Cardioseal 33 mm &#8212; u 1 z mnogimi perforacjami tętniaka przegrody międzyprzedsionkowej. Od zabiegu odstąpiono u pozostałych pacjentów (głównie z powodu braku większych implantów w początkowym okresie). Średni czas rentgenoskopii wynosił 15 min w przypadku implantacji ASO i 19 min u pacjentów leczonych Cardioseal lub Starflex. W jednym przypadku wystąpiła wczesna embolizacja ASO do aorty. Średni okres obserwacji po zabiegu wynosił 13,5 miesięcy (0,2&#8211;41), a odsetek pełnego zamknięcia ASD po implantacji ASO &#8212; 91% po 24 h, 94% po miesiącu, 96% po 3 miesiącach, 95% po roku oraz 100% po 2 latach. Ubytki zaopatrywane za pomocą Cardioseal i Starflex były szczelnie zamknięte po 24 h. Wnioski: Przezcewnikowe zamykanie ASD za pomocą ASO lub takich zestawów, jak Cardioseal lub Starflex, powinno być proponowane pacjentom jako możliwość uniknięcia leczenia kardiochirurgicznego. Dobór implantu zależy od anatomii ubytku oraz doświadczenia operatora. Obecność mnogich ASD nie wyklucza możliwości ich skutecznego przeznaczyniowego zamknięcia. (Folia Cardiol. 2001; 8: 225&#8211;231

Przeznaczyniowe zamykanie ubytków przegrody międzyprzedsionkowej - doświadczenia własne na podstawie 111 cewnikowań

Przeznaczyniowe zamykanie ASD II Wstęp: Przezcewnikowe zamykanie ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II (ASD) staje się coraz powszechniej stosowaną metodą leczenia. Materiał i metody: W okresie od października 1997 do marca 2001 roku cewnikowanie serca z zamiarem zamknięcia ubytku międzyprzedsionkowego (ASD) przeprowadzono u 111 pacjentów w wieku 0,4&#8211;63 lat (śr. 19,3) o masie ciała 3,5&#8211;90 kg (śr. 49). Po diagnostycznym cewnikowaniu serca i pomiarze balonem rozmiaru rozciągniętego ubytku pacjentów kwalifikowano do odpowiedniej metody leczenia &#8212; Amplatzer septal occluder lub Cardioseal/Starflex. Badania kontrolne wykonywano po 24 h, a następnie po 1, 3, 6, 12 miesiącach oraz w odstępach rocznych. Wyniki: Zabieg przeznaczyniowego zamknięcia ASD przeprowadzono skutecznie u 95 pacjentów. U 90 pacjentów zastosowano ASO o rozmiarach 5&#8211;38 mm, w tym u 19 z mnogimi ubytkami (u 1 zastosowano dwa ASO). Układ Starflex (28 i 33 mm) zastosowano u 4 pacjentów (w tym u 2 z mnogimi ubytkami), a Cardioseal 33 mm &#8212; u 1 z mnogimi perforacjami tętniaka przegrody międzyprzedsionkowej. Od zabiegu odstąpiono u pozostałych pacjentów (głównie z powodu braku większych implantów w początkowym okresie). Średni czas rentgenoskopii wynosił 15 min w przypadku implantacji ASO i 19 min u pacjentów leczonych Cardioseal lub Starflex. W jednym przypadku wystąpiła wczesna embolizacja ASO do aorty. Średni okres obserwacji po zabiegu wynosił 13,5 miesięcy (0,2&#8211;41), a odsetek pełnego zamknięcia ASD po implantacji ASO &#8212; 91% po 24 h, 94% po miesiącu, 96% po 3 miesiącach, 95% po roku oraz 100% po 2 latach. Ubytki zaopatrywane za pomocą Cardioseal i Starflex były szczelnie zamknięte po 24 h. Wnioski: Przezcewnikowe zamykanie ASD za pomocą ASO lub takich zestawów, jak Cardioseal lub Starflex, powinno być proponowane pacjentom jako możliwość uniknięcia leczenia kardiochirurgicznego. Dobór implantu zależy od anatomii ubytku oraz doświadczenia operatora. Obecność mnogich ASD nie wyklucza możliwości ich skutecznego przeznaczyniowego zamknięcia. (Folia Cardiol. 2001; 8: 225&#8211;231

Przezcewnikowe zamknięcie leczonego uprzednio chirurgicznie pozawałowego ubytku przegrody międzykomorowej nitynolowym korkiem Amplatza

Przedstawiono przypadek 51-letniego pacjenta z rozpoznaną cukrzycą, po 2-krotnych incydentach ostrej niewydolności trzustki, u którego wystąpił rozległy zawał tylno-dolnej ściany powikłany w 7. dobie pęknięciem tętniaka lewej komory oraz przegrody międzykomorowej z tamponadą serca i wstrząsem. W trybie pilnym chirurgicznie usunięto tętniak wolnej ściany lewej komory, zamknięto ubytek przegrody międzykomorowej oraz wykonano pomostowanie lewej tętnicy wieńcowej z użyciem żylnego graftu. Po zabiegu stwierdzono resztkowy ubytek w tylno-dolnej części przegrody międzykomorowej. Trzy miesiące po interwencji chirurgicznej resztkowy ubytek międzykomorowy zamknięto przezskórnie za pomocą korka Amplatza, uzyskując znaczną poprawę wydolności pacjenta. Przedstawiono technikę implantacji 16-milimetrowego korka Amplatza, analizując możliwości powikłań oraz kryteria kwalifikowania pacjentów do tej metody leczenia

Przezcewnikowe zamknięcie leczonego uprzednio chirurgicznie pozawałowego ubytku przegrody międzykomorowej nitynolowym korkiem Amplatza

Przedstawiono przypadek 51-letniego pacjenta z rozpoznaną cukrzycą, po 2-krotnych incydentach ostrej niewydolności trzustki, u którego wystąpił rozległy zawał tylno-dolnej ściany powikłany w 7. dobie pęknięciem tętniaka lewej komory oraz przegrody międzykomorowej z tamponadą serca i wstrząsem. W trybie pilnym chirurgicznie usunięto tętniak wolnej ściany lewej komory, zamknięto ubytek przegrody międzykomorowej oraz wykonano pomostowanie lewej tętnicy wieńcowej z użyciem żylnego graftu. Po zabiegu stwierdzono resztkowy ubytek w tylno-dolnej części przegrody międzykomorowej. Trzy miesiące po interwencji chirurgicznej resztkowy ubytek międzykomorowy zamknięto przezskórnie za pomocą korka Amplatza, uzyskując znaczną poprawę wydolności pacjenta. Przedstawiono technikę implantacji 16-milimetrowego korka Amplatza, analizując możliwości powikłań oraz kryteria kwalifikowania pacjentów do tej metody leczenia