Ocena bezpieczeństwa i wczesnych wyników leczenia zaburzeń statyki narządów płciowych (ZSNP) w zależności od rodzaju zastosowanej siatki i techniki jej zakładania

Objectives: Evaluation of safety and effectiveness of POP (pelvic organ prolapse) treatment with the use of polypropylene mesh depending on type of mesh and application technique. Materials and methods: We carried out a retrospective study and compared the frequency of perioperative complications and treatment results three months after the surgical procedure in two groups of patients, divided according to POP type. The first group comprise of patients with anterior compartment disorders who had Prolift Anterior (n=100) or Pelvimesh Anterior (n=98) placed. The second group included patients with posterior and central compartment who had Prolifit Posterior (n=72) and Pelvimesh Posterior (n=89) fitted. Early peri- and postoperative complications criteria were: profuse intraoperative bleeding (hemoglobin decrease of 3g%), intraoperative damage of urinary bladder and bowel, presence of hematoma in paravesical and perirectal space, urine retention after miction on the second day after the operation (>100ml), uroschesis after catheter removal, early operative failure (during 3 months after the operation), mesh erosion. Results: No statistically significant differences in peri- and postoperative complications were reported between the studied groups (Pelvimesh vs. Prolift). No damage of urinary bladder or bowel was found in any of the studied groups. Other complications in Prolift Ant. Vs. Pelvimesh Ant groups were: postoperative anemia (4.00% vs. 4.09%); presence of hematoma (1.00% vs. 1.03%); postoperative urine retention (7.00% vs. 5.11%); uroschesis (1.00% vs. 1.03%); mesh erosion (2.00% vs. 1.03%); early operative failure (1.00% vs. 3.07%). Early postoperative results did not statistically differ between the Pelvimesh and the Prolift group. Results in the Prolift Post. vs. Pelvimesh Post. Groups were: postoperative anemia (2.78% vs. 5.62%); mesh erosion (1.38% vs. 0%), early operative failure (1.38% vs. 5.62%). Damage to bowel and hematoma was not observed in these groups. Conclusions: Our research failed to observe an advantage of any of the ready POP treatment kits. Despite application of different systems for mesh placement and pulling the arms through ligaments (either obturator foramen or sacrospinous ligament), no statistically significant differences were demonstrated with regard to the occurrence of early peri- and postoperative complications or efficiency in POP treatment in Prolift Anterior vs. Pelvimesh Anterior and Prolift Posterior vs. Prolift Pelvimesh groups.Cel pracy: Ocena bezpieczeństwa i wczesnych wyników leczenia zaburzeń statyki narządów płciowych (ZSNP) przy zastosowaniu siatek polipropylenowych w zależności od rodzaju zastosowanej siatki i techniki jej zakładania. Materiał i metodyka: W retrospektywnym badaniu porównywaliśmy częstość występowania powikłań okołooperacyjnych oraz wczesnych wyników leczenia w 3 miesiącu po operacji u pacjentek operowanych z powodu zaburzeń statyki narządów płciowych (ZSNP). W pierwszej grupie znajdowały się pacjentki z zaburzeniami kompartmentu przedniego, u których zakładano siatkę Prolift Anterior (n=100) oraz Pelvimesh Anterior (n=98). W drugiej grupie znalazły się pacjentki z zaburzeniami kompartmentu tylnego i szczytowego, u których zakładano siatkę Prolift Posterior (n=72) oraz Pelvimesh Posterior (n=89). Za kryterium obecności wczesnych powikłań śród- i pooperacyjnych przyjęto: obfite krwawienie śródoperacyjne (spadek hemoglobiny o 3g%), śródoperacyjne uszkodzenie pęcherza moczowego i jelita grubego, obecność krwiaków w przestrzeni zapęcherzowej i okołoodbytniczej, zaleganie moczu po mikcji w drugiej dobie po operacji (>100 ml), zatrzymanie moczu po wyjęciu cewnika, wczesny nawrót zaburzeń statyki (w ciągu 3 miesięcy po operacji), erozję siatki. Wyniki badań: W zakresie opisywanych powikłań śród- i pooperacyjnych nie odnotowano znamiennych statystycznie różnic pomiędzy badanymi grupami (Prolift vs Pelvimesh). W grupie Prolift Anterior stwierdzono jeden przypadek śródoperacyjnego uszkodzenia pęcherza, w żadnej z badanych grup nie stwierdzono uszkodzenia odbytnicy. Pozostałe powikłania w grupie Prolift Ant. Vs Pelvimesh Ant. kształtowały się następująco: niedokrwistość pooperacyjna (4,00% vs 4,09%); obecność krwiaka (1,00% vs 1,03%); pooperacyjne zaleganie moczu (7,00% vs 5,11%); zatrzymanie moczu (1,00% vs 1,03%); erozja siatki (2,00% vs 1,03%); wczesny nawrót (1,00% vs 3,07%). Wczesne pooperacyjne wyniki leczenia POP również nie różniły się istotnie statystycznie pomiędzy grupą z Proliftem a grupą z Pelvimesh. W grupie Prolift Post. vs Pelvimesh Post. uzyskano wyniki: niedokrwistość pooperacyjna (2,78% vs 5,62%); erozja siatki (1,38% vs 0%), wczesny nawrót (1,38% vs 5,62%). W żadnej z grup nie obserwowano uszkodzenia odbytnicy ani krwiaka. Wnioski: Na podstawie przeprowadzonego badania nie wykazano przewagi któregokolwiek z gotowych zestawów do leczenia POP. Pomimo stosowania odmiennych systemów do zakładania siatek i przeciągania ramion przez powłoki (przez otwór zasłoniony lub wiązadło krzyżowo-kolcowe) w grupach Prolift Anterior vs Pelvimesh Anterior oraz Prolift Posterior vs Pelvimesh Posterior nie wykazano istotnych statystycznie różnic dotyczących występowania wczesnych powikłań śród- i pooperacyjnych oraz skuteczności leczenia POP

Dynamic active telepathology over National Health Laboratory service network, South Africa: feasibility study using Nikon Coolscope

Telepathology recently entered a new era with the introduction of digital microscopes combined with Internet technology. The microscope allows viewing real time of whole slide (macro) as well as different chosen fields in four different magnifications. Three Nikon Coolscope were installed in NHLS laboratories in Mthatha, East London and Port Elizabeth. All these microscopes are connected to NHLS server allowing real time viewing of the full slide at any time of the day using Internet browser. Viewing is possible from any PC connected to NHLS Intranet. The challenge was to be able to view slides from other than NHLS computers due to NHLS IT Department network security measures. This was solved by installing NHLS Virtual Private Network server. About 60 cases were viewed by pathologists in Cape Town (Stellenbosh University) and Pretoria (MEDUNSA). All users assessed the system as a helpful tool allowing easy access to cases needing consultation or second opinion. The quality of images was very good. Our experience with Nikon Coolscope is positive. It is an excellent tool for remote small histopathology departments lacking specialists in such areas as dermatopathology, oncology, and haematopathology. Further studies are needed especially in the scope of full utilization of the microscopes installed and impact on laboratory services

Karyometric evaluations of the seminal tubule cells in men with azoospermia

Objectives: The aim of the study is to confirm that karyometric evaluations of the seminal tubule cells in men with azoospermia indicate stimulating influence of the Leydig cell and testosterone on the functions of Sertoli cells, whereas serum LH concentration may in fact lead to regressive changes in the wall of the seminal tubule. Material and methods: Material consists of 75 patients with azoospermia and hypospermatogenesis. In all patients surgical biopsy of the testes was done, prior to an assessment of serum LH and testosterone levels. In histopathology, sperminal epithelium, basal membrane, myoid cells of the tubular wall and interstitial cells have been examined. Karyometry in Sertoli cells, spermatogonia and myoid cells was performed. Also, the thickness of the tubular wall was assessed quantitatively. Results: The size of Sertoli cells nuclei was significantly bigger in hypospermatogenesis associated with hyperplasia of Leydig cells than in hypospermatogenesis alone (p=0,01). Regression analysis revealed positive correlations between serum testosterone and the size of Sertoli cells nuclei (p=0,02), between the size of Sertoli cell nuclei and of spermatogonia and between nuclear size of myoid cells and spermatogonia (p=0,0001). Serum LH correlated positively with the thickness of tubular wall (p=0,01). Conclusions: Leydig cell hyperplasia and testosterone stimulate the functions of Sertoli cells whereas Sertoli cells activate spermatogonia. The Sertoli cell function is positively interrelated with the function of myoid cells. There is a close interrelationship between LH and the thickness of tubular wall, which may suggest that hippersecretion of LH causes the enlarged thickness of tubular wall, observed in hipergonadotropizm

Established and potential echocardiographic markers of embolism and their therapeutic implications in patients with ischemic stroke

Cardiogenic strokes comprised 11% of all strokes and 25% of ischemic strokes. An accurate identificationof the cause of stroke is necessary in order to prepare an adequate preventive strategy. In this reviewthe confirmed and potential causes of embolic strokes are presented, which can be detected in echocardiography in the context of present treatment guidelines and gaps in evidence. There remains a need for further studies assessing the meaning of potential cardiac sources of embolism and establishment of rules for optimal medical prevention (antiplatelet therapy [APT] vs. oral anticoagulation [OAC]) andinterventional procedures to reduce the incidence of ischemic strokes. Currently available data does not provide definitive evidence on the comparative benefits of OAC vs. APT in patients with cryptogenic stroke or embolic stroke of undetermined source. There is a lack of antithrombotic treatment scheme in the time between stroke and the completed diagnosis of potential sources of thromboembolism

The impact of cystocele repair on urge symptoms in women with pelvic organ prolapse

Objectives: The purpose of this study was to evaluate the impact of cystocele repair on urinary urge symptoms and to determine the likelihood that urge symptoms are caused by cystocele and therefore cured by cystocele repair. The secondary aim was to assess the impact of baseline cystocele stage POP on the improvement of urge symptoms following surgical treatment of POP. Material and methods: A total of 321 female patients with cystocele stages II, III or IV (POP), who underwent repair surgery for pelvic organ prolapse, were included. A retrospective analysis was performed to determine the presence of urge symptoms in patients with cystocele and to evaluate how many patients were cured from urge symptoms by the cystocele repair. Postoperative data were obtained by interview during a follow-up examination six weeks after surgery. Results: Preoperatively, 52.02% of all patients diagnosed with cystocele stages II, III or IV POP experienced urge symptoms. Urge symptoms were cured in 88.62% of patients with cystocele stages  II after POP repair (p < 0.005). 88.60% of patients with cystocele stage II POP and 88.68% of patients with cystocele stages III to IV POP reported improvement in urge symptoms (p < 0.005). Despite cystocele repair, 11.4% of patients with preoperative cystocele stage II POP and 11.32% with preoperative cystocele stages III and IV POP reported persistent urge symptoms. 5.84% of the study group who showed no urge symptoms preoperatively, experienced de novo urge symptoms after following surgery (p < 0.005). Conclusions: Cystocele repair cured urge symptoms in the majority of patients. Therefore, repair of bladder prolapse may help to differentiate urge symptoms from other urinary tract dysfunctions and assist in determining a proper diagnosis and treatment. However, the severity of POP had no significant influence on the improvement in urge symptoms following cystocele repair. Risk of de novo urge symptoms after anatomical repair still needs to be explored

Echocardiographic evaluation of cardiovascular system in adolescent athletes in view of physiological adaptation to physical training

Wstęp. Ocena układu krążenia u młodych sportowców pozostaje tematem aktywnych badań. Duże trudności pojawiają się w zakresie oceny wielkości i grubości jam serca ze względu na istotne różnice antropometryczne między poszczególnymi zawodnikami gdzie trening fizyczny (nierzadko bardzo intensywny) nakłada się na okres dojrzewania i szybkiego wzrostu. Celem pracy była ocena wpływu regularnego wysiłku fizycznego na układ krążenia u dorastających sportowców. Materiał i metody. W badaniu oceniano 89 sportowców — 41 jeden piłkarzy oraz tenisistów (grupa 1.) oraz 48 rozpoczynających karierę sportową wioślarzy (grupa 2.). U wszystkich kwalifikujących się zawodników wykonano badanie ergospirometryczne z oceną szczytowego pochłaniania tlenu (VO2max) oraz badania elektrokardiograficzne i echokardiograficzne. Wyniki. Porównano sportowców z obu grup, tj. piłkarzy i tenisistów (grupa 1.) z grupą wioślarzy (grupa 2.). Obie grupy nie różniły się wiekiem (14,2 ± 1,1 v. 14,3 ± 1,2 roku; p = NS) oraz płcią (dziewczęta: 6 [7,6%] v. 8 [10,2%]; p = NS]. Dłużej trenujący piłkarze i tenisiści, w porównaniu z grupą wioślarzy, różnili się pod względem parametrów antropometrycznych, parametrów wydolności fizycznej oraz spoczynkowej częstości rytmu serca. Większość wymiarów jam serca indeksowanych względem pola powierzchni ciała była większa w grupie osób dłużej trenujących piłkarzy i tenisistów (końcoworozkurczowy wymiar lewej komory: 29,1 ± 2,5 v. 26,8 ± 2,7 mm/m2; p < 0,001; grubość przegrody międzykomorowej: 6,0 ± 0,7 v. 5,4 ± 0,8 mm; p = 0,001; grubość ściany tylnej: 0,8 ± 0,6 v. 5,2 ± 0,6; p < 0,001; proksymalny fragment drogi odpływu prawej komory: 16,1 ± 2,2 v. 14,5 ± 2,0 mm/m2; p = 0,001; wymiar drogi napływu prawej komory: 19,9 ± 2,1 v. 18,5 ± 2,6 mm/m2; p = 0,01). Po zastosowaniu indeksacji allometrycznej większość oberwanych różnic przestała mieć znaczenie istotne statystycznie, z wyjątkiem indeksowanej masy lewej komory (87,0 ± 13,9 v. 76,8 ± 12,2 g/(m2)1,5; p = 0,001). Wnioski. 1. Zastosowanie indeksacji allometrycznej w stosunku do parametrów echokardiograficznych u dorastających sportowców wydaje się właściwe ze względu na nieliniową zależność pomiędzy tempem wzrostu, a szybkością zwiększania się narządów wewnętrznych w tej grupie wiekowej. 2. Nawet krótki trening fizyczny u dorastających sportowców ma istotny wpływ na poprawę parametrów wydolności fizycznej, bez znaczącego wpływu na większość parametrów morfologicznych serca.Introduction. Assessment of cardiovascular system in young athletes is a subject of active research. Cardiac morphology is difficult to evaluate due to significant anthropometric differences between individuals, especially during puberty and growth spurt. The aim of this paper was an assessment of systematic physical training’s impact on cardiovascular system and cardiac remodeling in young athletes. Material and methods. Study involved 89 adolescent athletes, including 41 football players and tennis players (group 1) and 48 beginner rowers (group 2). All athletes included in the study underwent ergospirometric tests with evaluation of peak oxygen uptake (VO2max) as well as a 12-lead electrocardiographic and echocardiographic evaluation. Results. Athletes in group 1 (football/tennis players) were compared to group 2 (rowers). There were no significant differences in age (14.2 ± 1.1 vs. 14.3 ± 1.2 years, p = NS) or sex (6 [7.6%] vs. 8 women [10.2%], respectively, p = NS). Differences were observed in anthropometric parameters, cardiopulmonary fitness, and resting heart rate. Most parameters of cardiac morphology indexed to body area (indexed value: raw data/bodu surface area) were greater in group 1 (left ventricular end-diastolic dimension 29.1 ± 2.5 vs. 26.8 ± 2.7 mm/m2, p < 0.001; septal thickness: 6.0 ± 0.7 vs. 5.4 ± 0.8 mm, p = 0.001; posterior wall thickness: 0.8 ± 0.6 vs. 5.2 ± 0.6, p < 0.001; proximal part of right ventricle outflow tract: 16.1 ± 2.2 vs. 14.5 ± 2.0 mm/m2, p = 0.001; right ventricle inflow tract: 19.9 ± 2.1 vs. 18.5 ± 2.6 mm/m2, p = 0.01). When allometric scaling was employed, most differences were insignificant, apart from indexed left ventricle mass (87.0 ± 13.9 vs. 76.8 ± 12.2 g/(m2)1.5, p = 0.001). Conclusions. 1. Allometric indexation of echocardiographic parameters in young athletes is appropriate since relationship between body height increase and the rate of internal organ growth in these subjects is non-linear. 2. Even a short physical training in young athletes has impact on their condition but does not significantly affect parameters of cardiac morphology