Myocardial involvement during the early course of type 2 diabetes mellitus: usefulness of Myocardial Performance Index

To evaluate whether myocardial performance index detects a subclinical impairment of left ventricular systolic and diastolic function in patients with early stage of type 2 diabetes, without coronary artery disease, with or without hypertension. Furthermore, to evaluate whether some echocardiographic parameters relate to the metabolic control. Fourty-five consecutive male patients (mean age 52.5 years) with type 2 diabetes mellitus of recent onset (23 hypertensives and 22 normotensives) and 22 age matched healthy controls males were analysed. All participants had normal exercise ECG. All subjects underwent standard and Doppler echocardiography for the assessment of the isovolumic Doppler time interval and Doppler-derived myocardial performance index. In all diabetic patients a glycated haemoglobin test was also performed

Evidence for a Prehypertensive Water Dysregulation Affecting the Development of Hypertension: Results of Very Early Treatment of Vasopressin V1 and V2 Antagonism in Spontaneously Hypertensive Rats

In addition to long-term regulation of blood pressure (BP), in the kidney resides the initial trigger for hypertension development due to an altered capacity to excrete sodium and water. Betaine is one of the major organic osmolytes, and its betaine/gamma-aminobutyric acid transporter (BGT-1) expression in the renal medulla relates to interstitial tonicity and urinary osmolality and volume. This study investigated altered water and sodium balance as well as changes in antidiuretic hormone (ADH) activity in female spontaneously hypertensive (SHR) and normotensive Wistar Kyoto (WKY) rats from their 3-5 weeks of age (prehypertensive phase) to SHR's 28-30 weeks of age (established hypertension-organ damage). Young prehypertensive SHRs showed a reduced daily urine output, an elevated urine osmolarity, and higher immunostaining of tubule BGT-1, alpha-1-Na-K ATPase in the outer medulla vs. age-matched WKY. ADH circulating levels were not different between young prehypertensive SHR and WKY, but the urine aquaporin2 (AQP2)/creatinine ratio and labeling of AQP2 in the collecting duct were increased. At 28-30 weeks, hypertensive SHR with moderate renal failure did not show any difference in urinary osmolarity, urine AQP2/creatinine ratio, tubule BGT-1, and alpha-1-Na-K ATPase as compared with WKY. These results suggest an increased sensitivity to ADH in prehypertensive female SHR. On this basis, a second series of experiments were set to study the role of ADH V1 and V2 receptors in the development of hypertension, and a group of female prehypertensive SHRs were treated from the 25th to 49th day of age with either V1 (OPC21268) or V2 (OPC 41061) receptor antagonists to evaluate the BP time course. OPC 41061-treated SHRs had a delayed development of hypertension for 5 weeks without effect in OPC 21268-treated SHRs. In prehypertensive female SHR, an increased renal ADH sensitivity is crucial for the development of hypertension by favoring a positive water balance. Early treatment with selective V2 antagonism delays future hypertension development in young SHRs

Wartość diagnostyczna echokardiografii obciążeniowej z dobutaminą u chorych na cukrzycę

INTRODUCTION. The aim of this study was to assess the incremental value of dobutamine stress echocardiography (DSE) for the risk stratification of diabetic patients who are unable to perform an adequate exercise stress test. Exercise capacity is frequently impaired in patients with diabetes. The role of pharmacologic stress echocardiography in the risk stratification of diabetic patients has not been well defined. MATERIAL AND METHODS. We studied 396 diabetic patients (mean age 61 &plusmn; 11 years, 252 men [64%]) with limited exercise capacity who underwent DSE for evaluation of known or suspected coronary artery disease (CAD). End points were hard cardiac events (cardiac death and nonfatal myocardial infarction) and all causes of mortality. RESULTS. During a median follow-up of 3 years, 97 patients (24%) died (55 cardiac deaths), and 27 patients had nonfatal myocardial infarction. In an incremental multivariate analysis model, clinical predictors of hard cardiac events were history of congestive heart failure, previous myocardial infarction, hypercholesterolemia, and ejection fraction at rest. The percentage of ischemic segments was incremental to the clinical model in the prediction of hard cardiac events (c2 = 37 vs. 18, P < 0.05). Clinical predictors of all causes of mortality were history of congestive heart failure, age, hypercholesterolemia, and ejection fraction at rest. Wall motion score index at peak stress was incremental to the clinical model in the prediction of mortality (c2 = 52 vs. 43, P < 0.05). CONCLUSIONS. DSE provides incremental data for the prediction of mortality and hard cardiac events in patients with diabetes who are unable to perform an adequate exercise stress test.WSTĘP. Celem badania była ocena rosnącej wartości echokardiografii obciążeniowej z dobutaminą (DSE, dobutamine stress echocardiography) dla stratyfikacji ryzyka chorych na cukrzycę, którzy nie są w stanie wykonać odpowiedniego, wysiłkowego testu obciążeniowego. Wydolność fizyczna chorych na cukrzycę jest często zmniejszona. Dotychczas nie określono dobrze roli farmakologicznej echokardiografii obciążeniowej w stratyfikacji ryzyka u chorych na cukrzycę. MATERIAŁ I METODY. Przebadano 396 chorych na cukrzycę (średnia wieku 61 &plusmn; 11 lat, 252 mężczyzn &#8212; 64%) z ograniczoną wydolnością wysiłkową, u których wykonano DSE, by ocenić rozpoznaną lub podejrzewaną chorobę wieńcową (CAD, coronary artery disease). Kryteriami oceny badania były ciężkie epizody kardiologiczne (śmierć sercowa i zawał serca niezakończony zgonem) oraz zgon bez względu na przyczynę. WYNIKI. Podczas badania trwającego średnio 3 lata zmarło 97 pacjentów (24%) (55 zgonów z powodu śmierci sercowej), a u 27 chorych stwierdzono zawał serca niezakończony zgonem. W analizowanym, przyrostowym, wielozmiennym modelu, predyktorami klinicznymi ciężkich epizodów sercowych były: zastoinowa niewydolność serca w wywiadzie, wcześniejszy zawał serca, hipercholesterolemia oraz frakcja wyrzutowa w spoczynku. Odsetek niedokrwionych odcinków serca przyrastał w stosunku do modelu klinicznego w prognozowaniu ciężkich epizodów sercowych (c2 = 37 vs. 18, p < 0,05). Klinicznymi predyktorami zgonów bez względu na przyczynę były: zastoinowa niewydolność serca w przeszłości, wiek, hipercholesterolemia oraz frakcja wyrzutowa w spoczynku. Wskaźnik punktowy ruchomości ściany serca na szczycie obciążenia przyrastał w stosunku do modelu klinicznego w prognozowaniu umieralności (c2 = 52 vs. 43, p < 0,05). WNIOSKI. Echokardiografia obciążeniowa z dobutaminą dostarcza istotnych danych dotyczących prognozowania umieralności oraz ciężkich epizodów sercowych u chorych na cukrzycę, u których nie można przeprowadzić odpowiedniego testu stresowego

Prognostic value of dobutamine stress echocardiography in patients with diabetes

WSTĘP. Celem badania była ocena rosnącej wartości echokardiografii obciążeniowej z dobutaminą (DSE, dobutamine stress echocardiography) dla stratyfikacji ryzyka chorych na cukrzycę, którzy nie są w stanie wykonać odpowiedniego, wysiłkowego testu obciążeniowego. Wydolność fizyczna chorych na cukrzycę jest często zmniejszona. Dotychczas nie określono dobrze roli farmakologicznej echokardiografii obciążeniowej w stratyfikacji ryzyka u chorych na cukrzycę. MATERIAŁ I METODY. Przebadano 396 chorych na cukrzycę (średnia wieku 61 &plusmn; 11 lat, 252 mężczyzn &#8212; 64%) z ograniczoną wydolnością wysiłkową, u których wykonano DSE, by ocenić rozpoznaną lub podejrzewaną chorobę wieńcową (CAD, coronary artery disease). Kryteriami oceny badania były ciężkie epizody kardiologiczne (śmierć sercowa i zawał serca niezakończony zgonem) oraz zgon bez względu na przyczynę. WYNIKI. Podczas badania trwającego średnio 3 lata zmarło 97 pacjentów (24%) (55 zgonów z powodu śmierci sercowej), a u 27 chorych stwierdzono zawał serca niezakończony zgonem. W analizowanym, przyrostowym, wielozmiennym modelu, predyktorami klinicznymi ciężkich epizodów sercowych były: zastoinowa niewydolność serca w wywiadzie, wcześniejszy zawał serca, hipercholesterolemia oraz frakcja wyrzutowa w spoczynku. Odsetek niedokrwionych odcinków serca przyrastał w stosunku do modelu klinicznego w prognozowaniu ciężkich epizodów sercowych (c2 = 37 vs. 18, p < 0,05). Klinicznymi predyktorami zgonów bez względu na przyczynę były: zastoinowa niewydolność serca w przeszłości, wiek, hipercholesterolemia oraz frakcja wyrzutowa w spoczynku. Wskaźnik punktowy ruchomości ściany serca na szczycie obciążenia przyrastał w stosunku do modelu klinicznego w prognozowaniu umieralności (c2 = 52 vs. 43, p < 0,05). WNIOSKI. Echokardiografia obciążeniowa z dobutaminą dostarcza istotnych danych dotyczących prognozowania umieralności oraz ciężkich epizodów sercowych u chorych na cukrzycę, u których nie można przeprowadzić odpowiedniego testu stresowego.INTRODUCTION. The aim of this study was to assess the incremental value of dobutamine stress echocardiography (DSE) for the risk stratification of diabetic patients who are unable to perform an adequate exercise stress test. Exercise capacity is frequently impaired in patients with diabetes. The role of pharmacologic stress echocardiography in the risk stratification of diabetic patients has not been well defined. MATERIAL AND METHODS. We studied 396 diabetic patients (mean age 61 &plusmn; 11 years, 252 men [64%]) with limited exercise capacity who underwent DSE for evaluation of known or suspected coronary artery disease (CAD). End points were hard cardiac events (cardiac death and nonfatal myocardial infarction) and all causes of mortality. RESULTS. During a median follow-up of 3 years, 97 patients (24%) died (55 cardiac deaths), and 27 patients had nonfatal myocardial infarction. In an incremental multivariate analysis model, clinical predictors of hard cardiac events were history of congestive heart failure, previous myocardial infarction, hypercholesterolemia, and ejection fraction at rest. The percentage of ischemic segments was incremental to the clinical model in the prediction of hard cardiac events (c2 = 37 vs. 18, P < 0.05). Clinical predictors of all causes of mortality were history of congestive heart failure, age, hypercholesterolemia, and ejection fraction at rest. Wall motion score index at peak stress was incremental to the clinical model in the prediction of mortality (c2 = 52 vs. 43, P < 0.05). CONCLUSIONS. DSE provides incremental data for the prediction of mortality and hard cardiac events in patients with diabetes who are unable to perform an adequate exercise stress test

Evaluation of the myocardial performance index for early detection of mitoxantrone-induced cardiotoxicity in patients with multiple sclerosis

Abstract AIMS: Multiple sclerosis is the most common cause of neurological disability in young adults. Mitoxantrone is a synthetic anthracenedione, recently approved for the treatment of worsening multiple sclerosis, which is known to induce cardiotoxicity. This study was designed to evaluate the early alterations in left ventricular function in patients with multiple sclerosis receiving mitoxantrone, by the use of the myocardial performance index, a new parameter of global (systolic and diastolic) ventricular function. METHODS AND RESULTS: The study included 29 Caucasian patients with multiple sclerosis (mean age 41.8+/-9.3 years, 12 males and 17 females) treated with mitoxantrone (mean cumulative dose 30.8+/-18.2 mg/m(2)) who were compared with 28 healthy subjects (mean age 37.8+/-11.8 years, 13 males and 15 females). Both groups underwent a complete two-dimensional and Doppler echocardiography including assessment of the mitral inflow and left ventricular outflow patterns for estimation of the Doppler-derived myocardial performance index. This parameter is defined as the sum of isovolumic contraction time and isovolumic relaxation time, divided by ventricular ejection time. No differences were observed in blood pressure, heart rate, left ventricular diameters, mass and ejection fraction in multiple sclerosis patients compared to the controls. The mitral flow pattern showed a significant decrease of E wave calculated as peak velocity (E(pv)) (63.3+/-13.4 vs. 77.2+/-17.2, P<0.002) and time velocity integral (E(tvi)) (8.8+/-1.9 vs. 10.3+/-2.4, P<0.02), with a significant decrease of E(pv)/A(pv) ratio and a non-significant decrease of E(tvi)/A(tvi) ratio in the patients. In addition, E-wave deceleration time was significantly increased in multiple sclerosis patients compared to controls (178.2+/-30.2 vs. 137.9+/-14.7, P<0.0001). The mean value of myocardial performance index was 0.55+/-0.1 in patients compared to 0.37+/-0.06 in the controls (P<0.0001). A significant correlation between the given cumulative dose of mitoxantrone and myocardial performance index (r=0.67, P<0.001) and E-wave deceleration time (r=0.45, P<0.001) respectively were demonstrated. CONCLUSION: The myocardial performance index represents a parameter of combined systolic and diastolic myocardial performance strongly correlated with the given cumulative dose of mitoxantrone. The myocardial performance index may be an adjunctive parameter to conventional echocardiography for detecting sub-clinical cardiotoxicity of mitoxantrone in the clinical management of the multiple sclerosis patients