Adding abiraterone to androgen deprivation therapy in men with metastatic hormone-sensitive prostate cancer: a systematic review and meta-analysis

BACKGROUND: There is a need to synthesise the results of numerous randomised controlled trials evaluating the addition of therapies to androgen deprivation therapy (ADT) for men with metastatic hormone-sensitive prostate cancer (mHSPC). This systematic review aims to assess the effects of adding abiraterone acetate plus prednisone/prednisolone (AAP) to ADT. METHODS: Using our framework for adaptive meta-analysis (FAME), we started the review process before trials had been reported and worked collaboratively with trial investigators to anticipate when eligible trial results would emerge. Thus, we could determine the earliest opportunity for reliable meta-analysis and take account of unavailable trials in interpreting results. We searched multiple sources for trials comparing AAP plus ADT versus ADT in men with mHSPC. We obtained results for the primary outcome of overall survival (OS), secondary outcomes of clinical/radiological progression-free survival (PFS) and grade III-IV and grade V toxicity direct from trial teams. Hazard ratios (HRs) for the effects of AAP plus ADT on OS and PFS, Peto Odds Ratios (Peto ORs) for the effects on acute toxicity and interaction HRs for the effects on OS by patient subgroups were combined across trials using fixed-effect meta-analysis. FINDINGS: We identified three eligible trials, one of which was still recruiting (PEACE-1 (NCT01957436)). Results from the two remaining trials (LATITUDE (NCT01715285) and STAMPEDE (NCT00268476)), representing 82% of all men randomised to AAP plus ADT versus ADT (without docetaxel in either arm), showed a highly significant 38% reduction in the risk of death with AAP plus ADT (HR = 0.62, 95% confidence interval [CI] = 0.53-0.71, p = 0.55 × 10(-10)), that translates into a 14% absolute improvement in 3-year OS. Despite differences in PFS definitions across trials, we also observed a consistent and highly significant 55% reduction in the risk of clinical/radiological PFS (HR = 0.45, 95% CI = 0.40-0.51, p = 0.66 × 10(-36)) with the addition of AAP, that translates to a 28% absolute improvement at 3 years. There was no evidence of a difference in the OS benefit by Gleason sum score, performance status or nodal status, but the size of the benefit may vary by age. There were more grade III-IV acute cardiac, vascular and hepatic toxicities with AAP plus ADT but no excess of other toxicities or death. INTERPRETATION: Adding AAP to ADT is a clinically effective treatment option for men with mHSPC, offering an alternative to docetaxel for men who are starting treatment for the first time. Future research will need to address which of these two agents or whether their combination is most effective, and for whom

Nowotwory neuroendokrynne żołądka i dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma — zasady postępowania (rekomendowane przez Polską Sieć Guzów Neuroendokrynnych)

W niniejszej pracy przedstawiono uaktualnione zalecenia grupy ekspertów Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych dotyczące zasad postępowania w nowotworach neuroendokrynnych żołądka i dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma. Omówiono epidemiologię, patogenezę i obraz kliniczny tych nowotworów. Przedstawiono zalecenia dotyczące zasad postępowania diagnostycznego, z uwzględnieniem diagnostyki biochemicznej, histopatologicznej oraz lokalizacyjnej. Uwzględniono także zasady postępowania terapeutycznego, w tym leczenie endoskopowe i chirurgiczne, oraz omówiono możliwości leczenia farmakologicznego i radioizotopowego. Przedstawiono także zalecenia odnośnie monitorowania chorych z NEN żołądka, dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma

The Accuracy of Clinical Staging of Stage I-IIIa Non-Small Cell Lung Cancer : An Analysis Based on Individual Participant Data

BACKGROUND: Clinical staging of non-small cell lung cancer (NSCLC) helps determine the prognosis and treatment of patients; few data exist on the accuracy of clinical staging and the impact on treatment and survival of patients. We assessed whether participant or trial characteristics were associated with clinical staging accuracy as well as impact on survival. METHODS: We used individual participant data from randomized controlled trials (RCTs), supplied for a meta-analysis of preoperative chemotherapy (+/- radiotherapy) vs surgery alone (+/- radiotherapy) in NSCLC. We assessed agreement between clinical TNM (cTNM) stage at randomization and pathologic TNM (pTNM) stage, for participants in the control group. RESULT: Results are based on 698 patients who received surgery alone (+/- radiotherapy) with data for cTNM and pTNM stage. Forty-six percent of cases were cTNM stage I, 23% were cTNM stage II, and 31% were cTNM stage IIIa. cTNM stage disagreed with pTNM stage in 48% of cases, with 34% clinically understaged and 14% clinically overstaged. Agreement was not associated with age (P = .12), sex (P = .62), histology (P = .82), staging method (P = .32), or year of randomization (P = .98). Poorer survival in understaged patients was explained by the underlying pTNM stage. Clinical staging failed to detect T4 disease in 10% of cases and misclassified nodal disease in 38%. CONCLUSION: This study demonstrates suboptimal agreement between clinical and pathologic staging. Discrepancies between clinical and pathologic T and N staging could have led to different treatment decisions in 10% and 38% of cases, respectively. There is therefore a need for further research into improving staging accuracy for patients with stage I-IIIa NSCLC.Peer reviewe

Neuroendocrine neoplasms of the small intestine and the appendix — management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

W pracy przedstawiono uaktualnione polskie zalecenia postępowania z chorymi na nowotwory neuroendokrynne (NEN) jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego. Jelito cienkie, a przede wszystkim jelito kręte jest miejscem najczęstszego występowania tych nowotworów. Większość z nich to nowotwory wysokozróżnicowane i wolno rosnące. Rzadko są to nowotwory niskozróżnicowane, szybko rosnące o niekorzystnym rokowaniu. Ich objawy mogą być nietypowe, a rozpoznanie przypadkowe. Typowe objawy zespołu rakowiaka występują w mniej niż 10% przypadków. W diagnostyce laboratoryjnej najbardziej przydatne jest oznaczenie stężenia chromograniny A, badanie stężenia kwasu 5-hydroksyindolooctowego jest pomocne w monitorowaniu zespołu rakowiaka. W obrazowaniu stosuje się ultrasonografię, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny, kolonoskopię, wideoendoskopię kapsułkową, enteroskopię dwubalonową, scyntygrafię receptorów somatostatynowych. Szczegółowe badanie histologiczne jest kluczowym dla właściwego rozpoznania i leczenia chorych z NEN jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego. Leczeniem z wyboru jest postępowanie chirurgiczne, radykalne lub paliatywne. W leczeniu farmakologicznym czynnych i nieczynnych hormonalnie NEN jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego podstawowe znaczenie mają analogi somatostatyny. Terapia radioizotopowa u chorych z dobrą ekspresją receptorów somatostatynowych stanowi kolejną opcję terapeutyczną. Chemioterapia jest na ogół nieskuteczna. U pacjentów z rozsianym NEN jelita cienkiego i progresją choroby oraz nieskutecznością innych metod terapii można zastosować ewerolimus. Przedstawiono także zalecenia odnośnie monitorowania chorych z NEN jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego. (Endokrynol Pol 2013; 64 (6): 444–493)We present revised Polish guidelines regarding the management of patients harbouring neuroendocrine neoplasms (NENs) of the small intestine and appendix. The small intestine, especially the ileum, is the most common origin of these neoplasms. Most of them are well differentiated with slow growth. Rarely, they are less differentiated, growing fast with a poor prognosis. Since symptoms can be atypical, the diagnosis is often accidental. Typical symptoms of carcinoid syndrome occur in less than 10% of patients. The most useful laboratory marker is chromogranin A; 5-hydroxyindoleacetic acid is helpful in the monitoring of carcinoid syndrome. Ultrasound, computed tomography, magnetic resonance imaging, colonoscopy, video capsule endoscopy, balloon enteroscopy and somatostatin receptors scintigraphy are used in the visualisation. A histological report is crucial for the proper diagnostics and therapy of NENs, and it has been extensively described. The treatment of choice is surgery, either radical or palliative. Somatostatin analogues are crucial in the pharmacological treatment of the hormonally active and non-active small intestine NENs and NENs of the appendix. Radioisotope therapy is possible in patients with a good expression of somatostatin receptors. Chemotherapy is not effective in general. Everolimus therapy can be applied in patients with generalised NENs of the small intestine in progression and where there has been a failure or an inability to use other treatment options. Finally, we make recommendations regarding the monitoring of patients with NENs of the small intestine and appendix. (Endokrynol Pol 2013; 64 (6): 480–493

Gastroduodenal neuroendocrine neoplasms, including gastrinoma — management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

W niniejszej pracy przedstawiono uaktualnione zalecenia grupy ekspertów Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych dotyczące zasad postępowania w nowotworach neuroendokrynnych żołądka i dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma. Omówiono epidemiologię, patogenezę i obraz kliniczny tych nowotworów. Przedstawiono zalecenia dotyczące zasad postępowania diagnostycznego, z uwzględ­nieniem diagnostyki biochemicznej, histopatologicznej oraz lokalizacyjnej. Przedstawiono także zasady postępowania terapeutycznego, w tym leczenie endoskopowe i chirurgiczne, oraz omówiono możliwości leczenia farmakologicznego i radioizotopowego. Przedstawiono także zalecenia odnośnie do monitorowania chorych z NEN żołądka, dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma.This paper presents the updated Polish Neuroendocrine Tumour Network expert panel recommendations on the management of neuroendocrine neoplasms (NENs) of the stomach and duodenum, including gastrinoma. The recommendations discuss the epidemiology, pathogenesis, and clinical presentation of these tumours as well as their diagnosis, including biochemical, histopathological, and localisation diagnoses. The principles of treatment are discussed, including endoscopic, surgical, pharmacological, and radionuclide treatments. Finally, there are also recommendations on patient monitoring

Nowotwory neuroendokrynne żołądka i dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma — zasady postępowania (rekomendowane przez Polską Sieć Guzów Neuroendokrynnych)

This paper presents the updated Polish Neuroendocrine Tumour Network expert panel recommendations on the management of neuroendocrine neoplasms (NENs) of the stomach and duodenum, including gastrinoma. The recommendations discuss the epidemiology, pathogenesis and clinical presentation of these tumours as well as their diagnosis, including biochemical, histopathological and localisation diagnosis. The principles of treatment are discussed, including endoscopic, surgical, pharmacological and radionuclide treatment. Finally, recommendations on patient monitoring are given. (Endokrynol Pol 2013; 64 (6): 444–458)W niniejszej pracy przedstawiono uaktualnione zalecenia grupy ekspertów Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych dotyczące zasad postępowania w nowotworach neuroendokrynnych żołądka i dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma. Omówiono epidemiologię, patogenezę i obraz kliniczny tych nowotworów. Przedstawiono zalecenia dotyczące zasad postępowania diagnostycznego, z uwzględnieniem diagnostyki biochemicznej, histopatologicznej oraz lokalizacyjnej. Uwzględniono także zasady postępowania terapeutycznego, w tym leczenie endoskopowe i chirurgiczne, oraz omówiono możliwości leczenia farmakologicznego i radioizotopowego. Przedstawiono także zalecenia odnośnie monitorowania chorych z NEN żołądka, dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma. (Endokrynol Pol 2013; 64 (6): 444–458

Nowotwory neuroendokrynne trzustki — zasady postępowania (rekomendowane przez Polską Sieć Guzów Neuroendokrynnych)

We present revised diagnostic and therapeutic guidelines for the management of pancreatic neuroendocrine neoplasms (PNENs) proposed by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours.These guidelines refer to biochemical (determination of specific and nonspecific neuroendocrine markers) and imaging diagnostics (EUS, CT, MR, and radioisotope examination with a 68Ga or 99Tc labelled somatostatin analogue).A histopathological diagnostic, which determines the further management of patients with PNENs, must be necessarily confirmed by immunohistochemical tests. PNENs therapy requires collaboration between a multidisciplinary team of specialists experienced in the management of these neoplasms. Surgery is the basic form of treatment. Medical therapy requires a multidirectional procedure, and therefore the rules of biotherapy, peptide receptor radionuclide therapy, chemotherapy and molecular targeted therapy are discussed. (Endokrynol Pol 2013; 64 (6): 459–479)W niniejszej publikacji przedstawiono zaktualizowane zalecenia dotyczące diagnostyczno-terapeutycznego postępowania w nowotworach neuroendokrynnych trzustki (PNEN) zaproponowane przez Polską Sieć Guzów Neuroendokrynnych.Dotyczą one diagnostyki biochemicznej (oznaczanie specyficznych i niespecyficznych markerów neuroendokrynnych) i lokalizacyjnej (z uwzględnieniem EUS, CT, MR, scyntygrafii receptorów somatostatynowych z użyciem analogów znakowanych 68Ga lub 99Tc).Duże znaczenie ma rozpoznanie histopatologiczne, które determinuje dalsze postępowanie z chorymi na PNEN i musi być potwierdzone badaniem immunohistochemicznym.Terapia PNEN wymaga współpracy wielodyscyplinarnej grupy doświadczonych specjalistów zajmujących się nowotworami neuroendokrynnymi. Leczenie chirurgiczne jest postawową metodą postępowania. Dalsza terapia wymaga wielokierunkowego działania, dlatego omówiono zasady bioterapii, leczenia izotopowego, chemioterapii oraz celowanego leczenia molekularnego. (Endokrynol Pol 2013; 64 (6): 459–479

Colorectal neuroendocrine neoplasms — management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

Nowotwory neuroendokrynne (NENs) jelita grubego stanowią 20% wszystkich nowotworów neuroendokrynnych. Najczęstszą ich lokalizacją jest odbytnica. Nowotwory neuroendokrynne jelita grubego są wykrywane coraz częściej i liczba ta będzie wzrastać z uwagi na powszechność wykonywania kolonoskopii, w tym badań przesiewowych oraz usuwanie wykrytych zmian. W pracy przedstawiono aktualne zalecenia dotyczące diagnostyki i terapii NEN jelita grubego, z uwzględnieniem diagnostyki biochemicznej, patomorfologicznej, nowych technik obrazowania oraz leczenia endoskopowego, chirurgicznego, farmakologicznego i radioizotopowego. Omówiono także epidemiologię, charakterystykę kliniczną i monitorowanie leczenia. (Endokrynol Pol 2013; 64 (6): 494–504)Neuroendocrine neoplasms of the large intestine account for 20% of all neuroendocrine neoplasms (NENs) and are most commonly found in the rectum. The rate of detection of colorectal NENs is increasing, and this tendency will continue due to the widespread use of colonoscopy as a screening tool and the removal of all diagnosed lesions. This paper provides updated guidelines for the management of patients with colorectal NENs. Recent data on epidemiology, clinical characteristics, biochemical, and pathomorphological diagnosis as well as useful imaging techniques are presented. We look in detail at novel methods of treatment including endoscopic and surgical management, pharmacological and radioisotope therapy. We summarise monitoring of the treatment. (Endokrynol Pol 2013; 64 (6): 494–504

What is the optimal systemic treatment of men with metastatic, hormone-naive prostate cancer? A STOPCAP systematic review and network meta-analysis

Abstract Background: Our prior Systemic Treatment Options for Cancer of the Prostate systematic reviews showed improved survival for men with metastatic hormone-naive prostate cancer when abiraterone acetate plus prednisolone/prednisone (AAP) or docetaxel (Doc), but not zoledronic acid (ZA), were added to androgen-deprivation therapy (ADT). Trial evidence also suggests a benefit of combining celecoxib (Cel) with ZA and ADT. To establish the optimal treatments, a network meta-analysis (NMA) was carried out based on aggregate data (AD) from all available studies. Methods: Overall survival (OS) and failure-free survival data from completed Systemic Treatment Options for Cancer of the Prostate reviews of Doc, ZA and AAP and from recent trials of ZA and Cel contributed to this comprehensive AD-NMA. The primary outcome was OS. Correlations between treatment comparisons within one multi-arm, multi-stage trial were estimated from control-arm event counts. Network consistency and a common heterogeneity variance were assumed. Results: We identified 10 completed trials which had closed to recruitment, and one trial in which recruitment was ongoing, as eligible for inclusion. Results are based on six trials including 6204 men (97% of men randomised in all completed trials). Network estimates of effects on OS were consistent with reported comparisons with ADT alone for AAP [hazard ration (HR) = 0.61, 95% confidence interval (CI) 0.53–0.71], Doc (HR = 0.77, 95% CI 0.68–0.87), ZA + Cel (HR = 0.78, 95% CI 0.62–0.97), ZA + Doc (HR = 0.79, 95% CI 0.66–0.94), Cel (HR = 0.94 95% CI 0.75–1.17) and ZA (HR = 0.90 95% CI 0.79–1.03). The effect of ZA + Cel is consistent with the additive effects of the individual treatments. Results suggest that AAP has the highest probability of being the most effective treatment both for OS (94% probability) and failure-free survival (100% probability). Doc was the second-best treatment of OS (35% probability). Conclusions: Uniquely, we have included all available results and appropriately accounted for inclusion of multi-arm, multi-stage trials in this AD-NMA. Our results support the use of AAP or Doc with ADT in men with metastatic hormone-naive prostate cancer. AAP appears to be the most effective treatment, but it is not clear to what extent and whether this is due to a true increased benefit with AAP or the variable features of the individual trials. To fully account for patient variability across trials, changes in prognosis or treatment effects over time and the potential impact of treatment on progression, a network meta-analysis based on individual participant data is in development