Son dönem Walt Disney animasyon filmlerinde “Öteki”nin temsili

SON DÖNEM WALT DİSNEY ANİMASYON FİLMLERİNDE “ÖTEKİ”NİN TEMSİLİ Global sanat anlayışı, sanatı giderek farklı amaçların aracı konumuna indirgemektedir. Sanat, kitle kültürünü örgütleyen ideolojik araçlar vasıtasıyla nesneleştirilerek tüketime sunulur hale gelmiştir. Kültürün endüstrileşmesinde “boş zaman” ve eğlence, iki önemli araç olarak karşımıza çıkar. Eğlence söyleminin en belirgin olduğu alanlardan biri de animasyon filmleridir. Bu filmlerin boş zaman eğlencesi olarak görülüyor olması, eleştirel bilincin düşük olmasına sebebiyet verir. Bu sayede hakim güçlerin ideolojisi kitlelere kolaylıkla geçebilmektedir. Temsil, burada kilit rol oynar. Egemen söylem telkinlerini kurduğu temsiller vasıtasıyla kitlelere iletmektedir. Kitlelerin açıktan ve gizliden maruz kaldığı bu telkinler çoğu zaman sorunlu bir hal teşkil eder. Temsillerin en sorunlu olduğu alanlardan biri de “öteki”ne dair olan temsillerdir. Bu çalışma da sanat-ideoloji ilişkisinin en sıcak uygulama alanlarından biri olan animasyon filmleri üzerinden “öteki”nin temsili sorunsalını irdelemeyi amaçlamıştır. Bu kapsamda ele alınan animasyon filmlerini, animasyon dünyasının en “masum” görünümlü karaktere sahip Walt Disney yapımları oluşturmuştur. Çalışma ile amaçlanan, “öteki”ne dair kültürel üretimin nasıl bir görünüm arz ettiğini tespit etmektir. Varılan sonuç, egemen söylemin direktifleri doğrultusunda kurulup sunulan temsillerin sorunlu olduğunu tespit etmek olmuştur. ABSTRACT REPRESENTATION OF “THE OTHER” IN RECENT WALT DISNEY ANIMATION FILMS Global understanding of art, make art usable for diverse purposes. Art pieces become objects to consume by uses of ideological apparatus that organize the mass culture. In the course of industrializing culture, leisure and entertainment are the two important concepts. Animations films is one of the most significant areas that entertainment discourse is observed. These films are seen as an instrument of leisure and critical reflection about them is very low. So that ideological elements of power can easily be adopted by the mass. Representation plays a key role in this process. Dominant ideology indoctrinates the mass by using these representations. These open or close indoctrinations often cause problematic situations. One of the most problematic cases of representations is the representation of “the other”. In this study, we tried to discuss the problematic of the representation of “the other”, a hotly debated case of art and ideology relationships. The Walt Disney productions, that is seem to have the most “innocent” characters in animation world, is chosen for this study. The main purpose of this study is to reflect how cultural production about “the other” takes place. The result of this investigation shows us the representations that is produced in the direction of dominant ideologies intentions, is highly problematic

Son dönem Walt Disney animasyon filmlerinde “Öteki”nin temsili

ÖZETSON DÖNEM WALT DİSNEY ANİMASYON FİLMLERİNDE “ÖTEKİ”NİN TEMSİLİGlobal sanat anlayışı, sanatı giderek farklı amaçların aracı konumuna indirgemektedir. Sanat, kitle kültürünü örgütleyen ideolojik araçlar vasıtasıyla nesneleştirilerek tüketime sunulur hale gelmiştir. Kültürün endüstrileşmesinde “boş zaman” ve eğlence, iki önemli araç olarak karşımıza çıkar. Eğlence söyleminin en belirgin olduğu alanlardan biri de animasyon filmleridir. Bu filmlerin boş zaman eğlencesi olarak görülüyor olması, eleştirel bilincin düşük olmasına sebebiyet verir. Bu sayede hakim güçlerin ideolojisi kitlelere kolaylıkla geçebilmektedir. Temsil, burada kilit rol oynar. Egemen söylem telkinlerini kurduğu temsiller vasıtasıyla kitlelere iletmektedir. Kitlelerin açıktan ve gizliden maruz kaldığı bu telkinler çoğu zaman sorunlu bir hal teşkil eder. Temsillerin en sorunlu olduğu alanlardan biri de “öteki”ne dair olan temsillerdir. Bu çalışma da sanat-ideoloji ilişkisinin en sıcak uygulama alanlarından biri olan animasyon filmleri üzerinden “öteki”nin temsili sorunsalını irdelemeyi amaçlamıştır. Bu kapsamda ele alınan animasyon filmlerini, animasyon dünyasının en “masum” görünümlü karaktere sahip Walt Disney yapımları oluşturmuştur. Çalışma ile amaçlanan, “öteki”ne dair kültürel üretimin nasıl bir görünüm arz ettiğini tespit etmektir. Varılan sonuç, egemen söylemin direktifleri doğrultusunda kurulup sunulan temsillerin sorunlu olduğunu tespit etmek olmuştur.ABSTRACTREPRESENTATION OF “THE OTHER” IN RECENT WALT DISNEY ANIMATION FILMSGlobal understanding of art, make art usable for diverse purposes. Art pieces become objects to consume by uses of ideological apparatus that organize the mass culture. In the course of industrializing culture, leisure and entertainment are the two important concepts. Animations films is one of the most significant areas that entertainment discourse is observed. These films are seen as an instrument of leisure and critical reflection about them is very low. So that ideological elements of power can easily be adopted by the mass. Representation plays a key role in this process. Dominant ideology indoctrinates the mass by using these representations. These open or close indoctrinations often cause problematic situations. One of the most problematic cases of representations is the representation of “the other”. In this study, we tried to discuss the problematic of the representation of “the other”, a hotly debated case of art and ideology relationships. The Walt Disney productions, that is seem to have the most “innocent” characters in animation world, is chosen for this study. The main purpose of this study is to reflect how cultural production about “the other” takes place. The result of this investigation shows us the representations that is produced in the direction of dominant ideologies intentions, is highly problematic

Diabetic radiculoplexus neuropathy ınvolving the upper extremity : A case report

Diyabetik radikülopeksus nöropati diyabetli hastalarda akut veya subakut gelişen genellikle kalça çevresini tutan tek veya iki yanlı proksimal kas gücü kaybı ile seyreden, göreceli olarak nadir görülen bir nöropati tipidir. 71 yaşındaki diyabetli erkek hastada 3 ay içerisinde sağ omuz ve kol kaslarında atrofiyle seyreden kas zafiyeti gelişti. Hastanın sağ omuz hareketleri kısıtlıydı ve sol kolunu kaldıramıyordu. Klinik ve elektrodiagnostik bulgularla hastaya diyabetik radikülopeksus nöropati tanısı kondu. Bu yayında olgu literatür eşliğinde sunuldu.Diabetic radiculoplexus neuropathy is a relatively rare condition, in which unilateral or bilateral muscular weakness that acutely or subacutely develops mainly around the hip in type 2 diabetes patients. A 71-year-old man with diabetes mellitus presented with asymmetrical weakness and atrophy of the right shoulder girdle muscles for the last 3 months. He had limitation of right shoulder range of motions and could not raise his right arm. Our patient, who fulfilled the criteria for the diagnosis of diabetic radiculoplexus neuropathy based on clinical and electrodiagnostic features, is reported and discussed in the light of the literature

Ovarian Reserve and Pelvic Ultrasound Assessment in Familial Mediterranean Fever

Introduction Familial Mediterranean fever (FMF) is an inflammatory rheumatic disease that affects people in their reproductive period. The aim of this study was to investigate the number of gravida, ovarian reserve, and ovarian doppler characteristics in FMF patients. Methods The study design is cross-sectional. Between November 1, 2018, and October 31, 2019, 40 FMF patients, and 40 age-matched volunteers were included in the study. Early follicular phase follicle-stimulating hormone (FSH), luteinizing hormone (LH), estrogen (E2), progesterone, and anti-Mullerian hormone (AMH) levels, as well as ovarian volume, antral follicle count (AFC), ovarian stromal artery doppler findings, and pelvic pathologies, were evaluated. Results The number of gravida, and the AFC was significantly higher in the control group (16.00 ± 5.22) compared to the patients with FMF (13.00 ± 4.09) (p = 0.026). LH values were significantly higher in the FMF group. Thirteen patients (32.5%) received anakinra and colchicine, and 27 patients (67.5%) received only colchicine. There was no significant difference between the patients receiving anakinra, and the patients receiving colchicine in terms of AMH, FSH, AFC, and E2 values. Conclusion FMF patients were found to have low gravida and AFC, and a significant portion was observed to have pelvic fluid and hydrosalpinx. In conclusion, the presence of pelvic fluid, hydrosalpinx, and low AFC persist in FMF patients despite colchicine and/or anti-interleukin-1 treatments. The low gravida may be related to these pathologies detected in patients with FMF

Subclinical peripheral neuropathy in Behcet’s disease

Amaç: Behçet hastalarında santral sinir sistemi tutulumu iyi bilinmekle beraber periferik sinir sistemi tutulumu henüz netleşmemiştir. Bu çalışmanın amacı Behçet hastalarında elektrofizyolojik inceleme ile subklinik periferik nöropatinin sıklığını ve özelliklerini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya, nörolojik olarak semptom ve bulguları olmayan 33 Behçet hastası (23 erkek, 10 kadın) ile yaş ve cinsiyetleri uyumlu 33 sağlıklı gönüllü alındı. Periferik sinir işlevlerini etkileyebilecek diğer etkenleri saptamaya yönelik tetkikleri yapıldı. Çalışmaya katılan tüm hasta ve sağlıklı gönüllülere standart nörografik prosedürler kullanılarak elektrofizyolojik inceleme yapıldı. Sonuçlar Amerikan Diyabet Cemiyeti Diyabetik Nöropati protokolüne göre değerlendirildi. Bulgular: Sinir ileti çalışması 33 hastanın 11’inde (7 erkek, 4 kadın, %33,3) anormaldi. Beş (%15) hastada sensorimotor polinöropati, 4 (%12) hastada sural sensoriyel nöropati, 1 (%3) hastada median ve tibial motor nöropati mevcuttu. Yedi (%21) hastada sural sensöriyel sinir elde edilemedi ve geç F latansı 2 (%6) hastada mevcuttu. Kontrol grubu elektrofizyolojik olarak normaldi ve fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0,0001). Periferik nöropati varlığı ile cinsiyet arasında da istatistiksel olarak anlamlı ilişki yoktu (p=0,696) Sonuç: Behçet hastalarında detaylı nörolojik muayene normal olmasına rağmen subklinik nöropati gözlenebilir. Elektrofizyolojik inceleme, bu hastalarda subklinik periferik nöropatinin tespitinde faydalı bir yöntemdir.Background and Design: Central nervous system involvement is well known in patients with Behcet&amp;#8217;s disease but studies evaluating peripheral nervous system is not usual. The aim of this study is to evaluate the frequency and characteristics of subclinical neuropathy in patients with Behcet&amp;#8217;s disease. Material and Method: Thirty three Behcet&amp;#8217;s disease patients (23 male, 10 women) with no evident neurological sign and symptom and 33 healthy volunteers were enrolled to the study. To exclude the other causes of peripheral neuropathy, some laboratory investigations were made. Electrophysiological studies of peripheral nerves were performed to all patients and healthy volunteers. The results were assessed according to the American Diabetes Association Diabetic Neuropathy Protocol. Results: Nerve conduction studies were abnormal in 11 of 33 patients (7 men, 4 women; 33.3%). Five patients (15%) had sensorymotor polyneuropathy, 4 (12%) has sural sensory polyneuropathy, 1 (3%) had median and tibial motor neuropathy. Sural nerve were unobtainable in 7 (21%) patients. 2 patients (6%) had prolonged F latency. Control group were normal electrophysiologically and the difference was statistically important (p&lt;0.0001). There was no correlation between peripheral neuropathy and gender (p=0.696). Conclusion: Despite the detailed neurological examination, subclinical peripheral neuropathy can be seen in patients with Beh&ccedil;et&amp;#8217;s disease. Electrophysiological studies are useful for the early detection of peripheral neuropathy in these patients

The consistency between clinical and electrophysiological diagnoses

AMAÇ: Bu çalışma incelenmek üzere elektronöromiyografi (ENMG) laboratuvarına gönderilen hastaların klinik ön tanı ile ENMG sonuçlarının tutarlı olup olmadığını araştırmak amacıyla retrospektif olarak yapıldı. YÖNTEMLER: ENMG laboratuvarına çeşitli anabilim dallarınca yönlendirilen ve çeşitli klinik ön tanılarla istemleri yapılan 957 hasta bu çalışmaya dahil edilmiştir. Demografik bulguları, muhtemel klinik tanı, istemin yapıldığı anabilim dalı ve elektrofizyolojik inceleme sonrasında elde edilen sonuç kayıt edildi ve istatistiksel olarak değerlendirildi. BULGULAR: ENMG incelemesi yapılan 957 hastanın 644 (%67.3)’ü kadın, 313 (%32.7)’ü erkekti ve yaş ortalaması 45.40 ± 14.54 idi. Hastaların ENMG istemleri nöroloji, ortopedi, nöroşirürji ve fizik tedavi ve rehabilitasyon kliniklerince yapıldı. Hastalara uygulanan elektromiyografi sonucuna göre; hastaların %53.6’sının (n= 513) sonucu ön tanı ile uyumlu bulunurken, %41.5’inin (n= 397) ENMG’si normal olarak değerlendirildi, %4.9’una (n= 47) ise ön tanılardan farklı tanılar koyuldu. Ön tanıların ENMG ile de desteklenmesi bakımından analiz edildiğinde istem yapılan klinikler arasında istatistiksel bir farklılık saptanmadı (p= 0.794). Karpal tünel sendromu, polinöropati, radikülopati-pleksopati, tuzak nöropati ve miyopati ön tanılarının ENMG ile de desteklenmesi arasındaki farklılık istatistiksel olarak analiz edildiğinde; bu ön tanılar arasında ENMG ile uyum bakımından farklılık saptandı (p< 0.001). SONUÇ: Periferik sinir sistemi tutulumu gösteren hastalıkların tanısında önemli rol oynayan ENMG incelemesi nörolojik muayenenin bir devamıdır. Bu nedenle ENMG istemi klinik olarak koyulan tanıyı desteklemek için olduğu kadar, diğer olası ön tanıları dışlamak amacıyla da yapılabilir. Bu da çalışmamızdaki ön tanı ile ENMG sonrası tanılar arasındaki uyumdaki azlığın nedeni olabilir.OBJECTIVE: The aim of this study was to provide information concerning the impact of electrophysiological tests in the clinical management and diagnosis of patients, and to evaluate the consistency between referring clinical diagnoses and electrophysiological diagnoses. METHODS: The study included 957 patients referred to the electroneuromyography (ENMG) laboratory from different clinics with different clinical diagnoses in 2008. Demographic data, referring clinical diagnoses, the clinics where the requests wanted, and diagnoses after ENMG testing were recorded and statistically evaluated. RESULTS: In all, 957 patients [644 (67.3%) female and 313 (32.7%) male] were included in the study. Mean age of the patients was 45.40 &plusmn; 14.54 years. ENMG requests were made by different specialists; 578 (60.4%) patients were referred by neurologists, 122 (12.8%) by orthopedics, 140 (14.6%) by neurosurgeons, and 117 (12.2%) by physical treatment and rehabilitation departments. According to the results of ENMG testing, 513 (53.6%) patients&amp;#8217; referrals were related to their referral diagnosis, whereas 397 (41.5%) patients had normal ENMG test results, and 47 (4.9%) patients had a diagnosis that differed from the referring diagnosis. Among the relation between the referral diagnosis and electrophysiological diagnosis according to the clinics where the requests were made, there was no statistical difference (p= 0.794), but there were statistically significant differences between the support of different clinical diagnoses, such as carpal tunnel syndrome, polyneuropathy, radiculopathy-plexopathy, entrapment neuropathy, and myopathy based on ENMG test results (p&lt; 0.001). CONCLUSION: ENMG is a frequently used neurological examination. As such, referrals for ENMG can be made to either support the referring diagnosis or to exclude other diagnoses. This may explain the inconsistency between clinical referring diagnoses and diagnoses following ENMG

Liquid Chromatographic Methods for COVID-19 Drugs, Hydroxychloroquine and Chloroquine

COVID-19 has been a threat throughout the world since December 2019. In attempts to discover an urgent treatment regime for COVID-19, hydroxychloroquine (HCQ) and chloroquine (CQ) have been on solidarity clinical trial. However, many countries have pulled HCQ and CQ from their COVID-19 treatment regimens recently, some countries still continue using them for patients who have previously started HCQ and CQ and they may complete their course under the supervision of a doctor. HCQ and CQ are 4-aminoquinoline drugs and it is safe to use them for autoimmune diseases, rheumatoid arthritis, systemic lupus erythematosus and malaria as well. Determination of CQ, HCQ and their metabolites in biologic fluids and in pharmaceuticals has great importance, especially for pharmacokinetics, pharmacodynamics and epidemiological studies. In this review, liquid chromatographic methods developed in the last 10 years were summarized focusing on sample preparation and detection methods for HCQ and CQ determination in biological fluids and pharmaceutical preparations. It is hoped that this article could be helpful to facilitate the use of these drugs in clinical trials or drug research studies as it provides comprehensive information on the reported analytical methods