The effect of shooting training on the development of the shot hit rate for basketball players

The aim of this study is to investigate the effect of shooting training for young basketball players and the development of shot percentage of special shot training. 30 male students-athletes participated in this study voluntarily participated in College Teams (age= 14,82 ± 1,0; height= 183,44 ± 6,13; body weight= 68,06 ± 5,38). Subjects were divided into 2 groups, consisting of continuous shooting training (experiment) (n = 15) and general basketball training group (control) (n = 15).Both training groups were subjected to a training program for 10 weeks, 4 days in a week. In this study, 60 minutes of normal basketball training plus shot training and 100-110 minutes of normal basketball training were applied to the control group. During the 10-week period, two-points jump shot (2000 pieces), three-points jump shot (2000 pieces)   and in the Zig-Zag run (two-points jump shot-1000 pieces , three-points jump shot-1000 pieces) and totally 6000 shots used as moving. There was no statistically significant difference in the pre-test results between the control and the experimental group in the study, and 2-points, 3-points and zig-zag between the control and the experimental group. However there is a statistically significant difference in all parameters in the final test. In the study, 2-points, 3-points and zig-zag drills 2 and 3-points shots pre-test and post-test results were found to be statistically significant in the experimental group. As a result; general basketball training has shown little improvement in young basketball players' shooting performance, but it has been proven that the long shot training with accurate shot technique training has significantly improved shot performance

Examining the Relationship between Referee Self-efficacy and General Self-efficacy Levels of Basketball Referees in Terms of Certain Variables

The aim of this study is to examine the relationship between referee self-efficacy and general self-efficacy levels of basketball referees in terms of gender, education, age and refereeing experience. The study group was created within a convenience sampling method. 192 referees, 10% (n=19) female, and 90% (n=173) male, who performed active refereeing within Turkish Basketball Federation during 2016-2017 basketball season participated in the study. The personal information form, Referee Self-Efficacy Scale (REFS) and the General Self-Efficacy Scale (GSE) were used as data collection tools. The analysis of the data was conducted using SPSS 21 and AMOS programs. Pearson Product Moment Correlation Coefficient, t-test and one-way variance analysis (ANOVA) were used in determining the relationships between variables, binary and multiple comparisons, respectively. Total scores of referees in REFS and scores obtained from sub-dimensions of physical fitness and decision making show a significant difference according to gender. There is a positive and significant relationship between referees’ physical fitness, game knowledge, decision making, pressure, communication, total scores in GES and REFS, and their age and refereeing experience. There is a positive and significant relationship between referees’ physical fitness, game knowledge, decision making, pressure, communication, total scores in GES and REFS, and all other variables. There is no significant difference between REFS total score, physical fitness, game knowledge, decision making, pressure and communication of referees, and education

Effects of Peer Education on Attitudes of Secondary School Students Towards the Course of Physical Education and Sports

The purpose of this study is to determine the changes in student attitudes towards the course of Physical Education and Sports as well as in students' development of skill as a result of using Peer Education in the course of Physical Education and Sports in secondary schools.The study was conducted with a total of 120 students, who studied in the 7th grade at Atatürk Secondary School located in the Province of Elazığ, District of Maden and at Cumhuriyet Secondary School located in the District of Sivrice, in the second term of 2015-2016 school year. The students in the sample group were divided into two 30-person groups, namely the control group and the experimental group. For heterogeneous selection of the students, the student selection was conducted by applying the Peer Educator Observation Form and the "Who is this?" Test in the classroom. The process was explained to the designated peer educators and their voluntary consent forms were obtained. "The Course of Physical Education Attitude Scale" was applied to all students before starting the process. After providing the students comprising the experimental group with the necessary information about peer education, the lessons were taught through the method of peer education. And in the control group, the course of physical education and sports was conducted through the traditional teaching methods. At the end of 4 weeks of application, "The Course of Physical Education Attitude Scale" was reapplied to both the experimental group and the control group.The attitude scale was applied twice, before and after the education. The qualitative data were obtained from the diaries of the physical education teachers and students. In the analysis of the data, for qualitative dimension, descriptive analysis, for quantitative data, %, frequency, for repetitive measurements, t test and one-way variance analysis were used. The SPSS (22) package program was used for the analysis of the quantitative data. The quantitative data were explained through tabulation. Again, the data obtained from observation forms were presented in the form of tables with their frequency and percentage values. Themes were obtained by coding the qualitative data.At the end of the research, the education received by the students in the experimental and control groups led to a significant difference in pre- and post-program attitude level in favor of the end-test. However, it was determined that being in different groups did not lead to a significant difference in students' attitude scores

Adölesanlarda Akdeniz Diyeti Kalite İndeksinin (KIDMED) değerlendirilmesi

This study has been carried out for the purpose of determining nutrition habits of adolescents who join selections for national basketball team and evaluating nutrition condition by means of KIDMED index (Mediterranean Diet Quality Index) which is a quick, easy and valid means. 785 male adolescents between 11-14 ages participated in the study. General characteristics, applications about nutrition habits of the participators have been determined by using a questionnaire of 16 questions including Mediterranean Diet Quality Index (KIDMED). Furthermore, heights (cm) and weights (kg) of the participators have been measured, BMI (Body mass index-kg/m²) values of them have been calculated and they have been contrasted with standard BMI values. In statistical evaluation of data, SPSS 15.0 statistics packaged program has been used. The average age of the participators is 12.7 ± 0.6 year (11-14), weight is 58.9 ± 12.9 kg (31.30-103.8), height is 160 ± 10 cm (130-190) and BMI (Body mass index) average is 20.3 ± 2.8 kg/m2 (14.0-32.1). It is determined that the most missed meal is lunch and then the second one is breakfast. According to evaluation of healthy eating index, 55.7% of the participators are in poor diet quality. Although diet quality of the participators is in medium and good level, it is concluded that informing on nutrition is needed. Bu çalışma, Türkiye’nin değişik bölgelerinden mili takım basketbol seçmelerine katılan adölesanların, beslenme alışkanlıklarını saptamak ve beslenme durumunu hızlı, kolay ve geçerli bir araç olan KIDMED (Akdeniz Diyeti Kalite indeksini) indeksi ile değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Çalışmaya 11-14 yaş grubu 785 erkek adölesan katılmıştır. Katılımcıların genel özellikleri, beslenme ile ilgili uygulamaları ve beslenme alışkanlıkları, 16 soruluk Akdeniz Diyet Kalite İndeksini de (KIDMED) içine alan bir anket formu kullanılarak belirlenmiştir. Sağlıklı beslenme göstergesi KIDMED, uygulaması sonunda elde edilen puana göre; ≥8 puan ise en uygun (optimal) diyet kalitesi, 4-7 puan; orta kalite/diyette iyileştirme gerekiyor ve ≤3 puan ise, diyet kalitesi çok düşük olarak değerlendirilmektedir. Ayrıca, katılımcıların boy uzunluğu (cm) ve vücut ağırlığı (kg) ölçülerek, BKİ (Beden kütle indeksi-kg/m2) değerleri hesaplanmış, adölesanların standart BKİ değerleri ile kıyaslanmıştır. Verilerin istatistiksel değerlendirmesinde, SPSS 15.0 istatistik paket programı kullanılmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması, 12.7 ± 0.6 yıl (11-14), vücut ağırlığı 58.9 ± 12.9 kg (31.30-103.8), boy uzunluğu 160 ± 10 cm (130-190) ve BKİ (Beden kütle indeksi) ortalamaları 20.3 ± 2.8 kg/m2 (14.0-32.1) bulunmuştur. En çok atlanılan öğün olarak ilk sırayı öğle öğünü, ikinci sırayı ise kahvaltının aldığı belirlenmiştir. Öğün arasında tüketimde en çok tercih edilen besinlerde, ilk üç sırayı sırasıyla; sandviç, tost, börek (%20,4), bisküvi, kurabiye (%19,5) ve simit (%17,5) almıştır. Günlük sıvı tüketimleri, 1,9±0,8 L bulunmuştur. “Beslenme destek ürünü kullanıyor musunuz?” sorusunu yanıtlayan 756 kişiden %22,9’u herhangi bir beslenme destek ürünü kullandığını ifade ederken, en fazla kullanılan ürünün balık yağı (%14,8) ve multivitamin tabletleri (%5,2) olduğu saptanmıştır. Sağlıklı yeme indeksi değerlendirmesine göre, katılımcıların %55,7’si orta, % 39,9’u iyi, % 4,5’i ise düşük diyet kalitesi sınıflamasına girmektedir. Katılımcıların çoğunun diyet kalitesinin orta ve iyi düzeyde olduğu buna karşın beslenme konusunda bilgilendirme yapılması gerektiği sonucuna varılmıştır

Kısa kamp döneminde uygulanan yoğun antrenmanların yıldız erkek basketbolcuların biyomotorik ve teknik performansları üzerine etkileri

Purpose of the camp period, men's basketball stars applied to the intensive training is to investigate the effects of the biomotoric and technical performance.Materials and Methods; Yenimahalle City Sports Club, played basketball in our study who joined 15 male basketball players. The mean age of 13.9±0.5 years, basketball, body weight 70.4±8.2 kg., Height 184.1±7.8 cm. 3.0±1.1 years in age and fitness were olaerak. Biyomotorik tests in basketball, 20 m., 30 m. speed, vertical jump squat, vertical jump on one foot right-left, right and left hand grip, back strength, flexibility, endurance, 3000 m. was applied. As technical testing, basic stance, changing hands from the front, rear changing hands, legs, between the left-right turns against time was performed in reverse. Period of 12 days at the camp was planned. Ten (10) days training and daily double training as planned. In the period since the end of the camp and the tester was applied. The data obtained from the arithmetic mean and standard deviation values were determined using paired t-test was applied.Findings, physical measurements of body weight, a significant decrease (p>0.05) was seen, biomotoric features 30 m sprint, shuttle, left aAyak vertical jump, flexibility, endurance and technical tests for a significant improvement was observed (p<0.05)The result we obtained based on the data at the level of the stars of the camp period of intensive training and technical performance biyomotorik were found to positively influence a large part of.Amaç; kısa kamp dönemi yıldız erkek basketbolculara uygulanan yoğun antrenmanların biyomotorik ve teknik performansları üzerine etkilerinin araştırılmasıdır. Materyal ve Metot; çalışmamıza Yenimahalle Belediye Spor Kulübünde basketbol oynayan 15 erkek basketbolcu katıldı. Basketbolcuların ortalama yaşları 13.9±0.5 yıl, vücut ağırlıkları 70.4±8.2 kg., boyları 184.1±7.8 cm. ve spor yaşları da 3.0±1.1 yıl olarak belirlendi. Basketbolculara biyomotorik testlerden, 20 m., 30 m. sürat, squat dikey sıçrama, sağ-sol tek ayak dikey sıçrama, sağ-sol el kavrama kuvveti, sırt kuvveti, esneklik, 3000 m. dayanıklılık testleri uygulandı. Teknik test olarak da, temel duruş, önden el değiştirme, arkadan el değiştirme, bacak arası, reverse sağ-sol turnike zamana karşı (BASTEK programında) uygulandı. Kısa kamp dönemi 12 gün üzerinden planlandı. Antrenmanlar on (10) gün ve günde çift antrenman olarak planlandı. Kamp dönemi başlangıcı ve bitişinde testler uygulandı. Elde edilen verilerin aritmetik ortalama ve standart sapma değerleri belirlenerek paired t-test uygulandı. Bulgular; Fiziksel ölçüm değerlerinden, vücut ağırlığında anlamlı bir düşüş olduğu (p>0,05) görülürken, biyomotorik özelliklerden 30 m sürat, mekik, sol ayak dikey sıçrama, esneklik, 3000 m. dayanıklılık ve teknik test değerlerinde anlamlı bir gelişme olduğu görüldü (p<0,05). Sonuç; Elde ettiğimiz verilere dayanarak, yıldız basketbolcular seviyesinde kısa kamp dönemi yoğun antrenmanların biyomotorik ve teknik performanslarının büyük bir kısmını olumlu etkilediği görüldü. Ayrıca uygulanan antrenman programının amaca yönelik etkin bir program olduğu da söylenebilir

A comparison of the problem solving skills of the representatives of juveniles from youth centers by different variables

Bu araştırmanın amacı, Türkiye’deki Gençlik Merkezleri’ne üye gençlerin temsilcilerinin problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler bakımından incelenmesidir. Araştırmanın evrenini Türkiye’deki 135 Gençlik Merkezi’ne üye gençlerin temsilcisi 19.73±2.20 yaş ortalamasına sahip 95 öğrenci oluşturmakta, örneklemini ise bu öğrenciler arasından 78 gönüllü genç temsil etmektedir. Araştırmada Hepner ve Peterson (1982) tarafından geliştirilen, Türkçe’ye uyarlaması ise Şahin, Şahin ve Heppner (1993) tarafından yapılan Problem Çözme Envanteri (PÇE) kullanılmıştır. Envanter, bireyin depresyon, diğer kişilerle ilişkiler, meslek seçme v.b. kişisel, sosyal problemleri çözme becerisini nasıl algıladığını ve değerlendirdiğini, ayrıca problem çözmedeki kendine güvenini, bireyin gerçek problem çözme yeteneğini değil, problem çözme becerisini nasıl algıladığını ve değerlendirdiğini ölçmektedir. Temsilci gençlerin problem çözme becerilerinin ölçümünde iki bölümden oluşan bir anket uygulanmıştır. İlk bölüm, öğrencilerin demografik bilgilerinden oluşmaktadır. İkinci bölümde ise, 35 maddeden oluşan ve problem çözme becerilerini ölçen likert tipi ölçek kullanılmıştır. Anketin güvenilirlik katsayısı ?=.809 olarak bulunmuştur. Araştırmada, istatistiksel verileri elde etmek için frekans, t- Testi ve Anova Testi T ve parametrik olmayan değerler için Kruskal Wallis testi uygulanmıştır. Anlamlılık için ise 0.05 anlamlılık düzeyi seçilmiştir. Araştırmanın sonucunda, öğrencilerin cinsiyetleri ile envanterin aceleci yaklaşım alt boyutunda, okudukları okul türü ile kaçıngan ve kendine güvenli yaklaşım alt boyutlarında, aile gelir durumu ile aceleci yaklaşım alt boyutunda, spor yapma durumu ile düşünen, kaçıngan ve planlı yaklaşım alt boyutlarında anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Öğrencilerin yaşları ve temsil ettikleri bölge değişkenine göre envanter alt boyutlarında anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir. Sonuç olarak, Gençlik Merkezleri’ne üye gençlerin temsilcilerinin yaş ve bölge değişkenine göre problem çözme becerilerinde anlamlı farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Cinsiyet, öğrenim durumu, gelir ve spor yapma değişkenlerine göre problem çözme becerilerinin anlamlı farklılık gösterdiği tespit edilmiştir.This research aims to review the problem solving skills of juveniles from the Youth Centers in Turkey in terms of different variables. The research population comprises 95 students between the ages of 19.73 ±2.20 who are the representatives of the juvenile members of 135 Youth Centers in Turkey. The sample group consists of 78 voluntary students. The Problem Solving Inventory, developed by Hepner and Peterson (1982) and adopted into Turkish by Şahin, Şahin and Heppner (1993), has been used in the research. The inventory measures how individuals percept and evaluate depression, interpersonal relations, career choices etc, their problem solving abilities, not their actual abilities. It also measures their self-confidence in problem-solving.A duplex questionnaire has been applied to measure the problem solving skills of the sample. The first part consists of demographic information on the students. The second part comprises a likert scale that has 35 items and measures the problem solving skills. The reliability coefficient of the questionnaire was α=,809. The frequency, t-test, Anova test and Krusukal-Wallis test were used to obtain statistical data. 0.05 significance level was selected. According to research findings, there is a significant difference in the lower dimension of inventory‘s hasty approach in terms of gender and family income level variable, in the lower dimension of avoidant and self-confident in terms of the type of school, in the level dimension of considering, avoidant and a planned approach in terms of sporting variable. The inventory does not represent a significant difference in any lower dimension between age and region variable that they represent. As a result, representative male student members of Youth Centers have a higher problem solving skills than female students. Four-year college education and active sporting have a positive effect on problem-solving skills. And also it has been determined that the high income levels have a negative effect on problem solving skills. However, it has been determined that there are no significant differences in the problem solving skills of the juveniles in the sample by age or region variables

INVESTIGATION OF SUCCESS PERCEPTION, ACADEMIC OPTIMISM, PSYCHOLOGICAL WELL-BEING AND PHYSICAL RESPECT LEVELS OF PHYSICAL EDUCATION TEACHERS

Araştırmanın amacı beden eğitimi öğretmenlerinin başarı algısı, akademik iyimserlik, psikolojik iyi oluş ve fiziksel saygı düzeylerini farklı değişkenlere gore incelemektir. Araştırma tarama modelinde betimsel bir araştırmadır. Araştırmanın örneklemini, Ankara ili merkez ilçelerinden tabakalı örnekleme yöntemiyle seçilen 374 beden eğitimi öğretmeni oluşmaktadır. Verilerin çözümlenmesi SPSS 21, LISREL 8.8 ve AMOS programları kullanılarak yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre başarı algısı ve akademik iyimserlik düzeyleri cinsiyete göre kadın beden eğitimi öğretmenleri lehine anlamlı bir şekilde değişmektedir. Beden eğitimi öğretmenlerinin fiziksel saygı düzeyleri ortaokullarda çalışan beden eğitimi öğretmenleri lehine anlamlı bir farklılık göstermektedir. Beden eğitimi öğretmenlerinin spor yapma değişkenine göre fiziksel saygı düzeyleri spor yapma sıklığı yüksek olanlar lehine anlamlı farklılık göstermektedir. Beden eğitimi öğretmenlerinin psikolojik iyi oluş ve fiziksel saygı düzeyleri ile beden kitle indeksleri arasında anlamlı bir fark olduğu görülmüştür. Bu farklılık psikolojik iyi oluş düzeyinde normal kilolular, fiziksel saygı düzeyinde ise zayıf olan beden eğitimi öğretmenleri lehinedir. Beden eğitimi öğretmenlerinin başarı algısı, akademik iyimserlik, psikolojik iyi oluş ve fiziksel saygı düzeyleri ile yaş ve kıdemleri arasında anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür