Impact of plant-based diet on lipid risk factors for atherosclerosis

Background: The aim of the study was to investigate the effect of a vegan diet on the serum lipid profile with particular regard to the parameters characterizing the high-density lipoprotein (HDL) fractions in subjects without subclinical atherosclerosis, measured by carotid Doppler ultrasonography. Methods and Results: Forty-two 23 to 38 year old subjects (21 omnivores and 21 vegans) participated in the study. Compared to the omnivores, the vegan subjects were characterized by lower parameters of lipid profile: total cholesterol (p < 0.001), low-density lipoprotein (LDL)-cholesterol (p < 0.001), non-HDL-cholesterol (p < 0.001), apolipoprotein B (apoB) (p < 0.001) and phospholipids (p < 0.01). Concentration of HDL-cholesterol was apparently similar between groups. Furthermore, the parameters which characterize HDL particles (con­centration of apolipoproteins AI [apoAI] and AII, HDL-phospholipids, LpAI fraction and pre-b1-HDL fraction) were not significantly different between omnivore and vegan subjects. The apoB/apoAI ratio in vegans was lower than in omnivores (p < 0.01). There was no difference between serum concentration of triacylglycerols between omnivores and vegans. The activity of paraoxonase-1 and 8-iso-prostaglandin F2a concentration were also not different between the study groups. Conclusions: We suggest that a vegan diet may have a beneficial effect on serum lipid profile and cardiovascular protection, but it is not associated with changes in HDL composition

Complete pathological remission after palliative therapy with sorafenib in hepatocellular carcinoma — case report

Hepatocellular carcinoma (HCC) is the most frequent primary malignant liver cancer. The five-year overall survival (OS) in men diagnosed with HCC does not exceed 9%. Patients (pts) with advanced disease are treated with sorafenib (multikinase inhibitor). In randomised trials the OS advantage was within the range of three months for sorafenib. Stabilisation of disease was achieved in 71% of patients, and no case of CR was reported. We present a case of 60-year-old patient with locally advanced cT3aN0M0 (stage IIIA according to seventh TNM) bifocal HCC (12 × 10 cm and 10 × 8 cm). The diagnosis was confirmed by pathologic examination. Due to the clinical stage, palliative treatment with sorafenib was administered from January 2016 to February 2017. A clinical partial response (cPR) enabled surgery. In May 2017, left-sided liver bisegmentomy and resection of residual lesion in segment 6 were performed. The pathological report revealed ypCR. Subsequently, pathology verification changed the primary diagnosis to PR. In September 2017 thermoablation of lesion in segment 5 of the liver was performed. The increased AFP (alpha-fetoprotein) level at baseline was normalised during treatment. The sorafenib therapy was completed after one year. The patient remains in follow-up with no evidence of relapse. Treatment with sorafenib in the presented case enabled radical therapy, so the palliative treatment turned out to be an induction treatment. Clinical CR (especially pCR) in advanced non-operable solid tumours after systemic treatment is quite rare (3–15%), and even less common in HCC. So far, only a few cases of achievement of CR during sorafenib therapy in HCC have been described

Całkowita remisja potwierdzona patomorfologicznie po leczeniu paliatywnym sorafenibem w raku wątrobowokomórkowym — opis przypadku

Rak wątrobowokomórkowy (HCC) jest najczęstszym pierwotnym nowotworem złośliwym wątroby. Pięcioletnie przeżycie całkowite (OS) u mężczyzn z rozpoznaniem HCC nie przekracza 9%. Chorzy na zaawansowanego i nieoperacyjnego HCC są kwalifikowani do leczenia sorafenibem (inhibitor wielokinazowy), który jest pierwszym lekiem o udowodnionym wpływie na OS — zastosowanie sorafenibu w prospektywnym badaniu z randomizacją wydłużyło medianę OS u chorych na HCC o 3 miesiące, 71% pacjentów osiągnęło stabilizację choroby, ale nie odnotowano żadnego przypadku całkowitej remisji (CR). W obecnej pracy przedstawiono przypadek 60-letniego chorego z pierwotnie nieoperacyjnym dwuogniskowym (12 × 10 cm i 10 × 8 cm) HCC, potwierdzonym w badaniu histologicznym, o zaawansowaniu klinicznym cT3aN0M0 (IIIA według 7. edycji klasyfikacji TNM), którego leczono paliatywnie sorafenibem w okresie od stycznia 2016 roku do lutego 2017 roku. W związku z uzyskaniem radiologicznej częściowej odpowiedzi (cPR) chorego zakwalifikowano do operacji. W maju 2017 roku wykonano bisegmentomię lewoboczną wątroby z resekcją zmian resztkowych segmentów 2 i 3 oraz resekcję segmentu 6. W pooperacyjnym badaniu patomorfologicznym nie znaleziono komórek raka — opisano cechę ypCR. Ponowna weryfikacja materiału podważyła pierwotne rozpoznanie i ostatecznie opis zmian pooperacyjnych zakwalifikowano jako ypPR. We wrześniu 2017 roku wykonano termoablację ogniska widocznego w badaniach obrazowych w segmencie 5 wątroby. Uzyskano normalizację stężenia markera nowotworowego alfa-fetoproteiny (AFP). Po zakończeniu leczenia sorafenibem chory pozostaje pod obserwacją bez cech nawrotu choroby. W opisywanym przypadku sorafenib umożliwił przeprowadzenie radykalnego postępowania, a leczenie w założeniu paliatywnym stało się leczeniem indukującym odpowiedź. Odpowiedzi całkowite (szczególnie potwierdzone patomorfologicznie — pathologic complete response, pCR) w zaawansowanych nieoperacyjnych nowotworach litych po leczeniu systemowym są dość rzadkie (3–15%), a w przebiegu HCC występują wyjątkowo rzadko. Dotychczas opisano zaledwie kilkanaście przypadków CR u chorych z HCC w trakcie stosowania sorafenibu, jednak pCR stwierdzono zaledwie w kilku przypadkach na świecie

Ocena żywności jako elementu środowiska człowieka w oparciu o badania zawartości witamin grupy B : implikacje analityczne

Zawiera także publ. stanowiące podstawę habilitacji.

Wpływ spożycia produktów bogatych w węglowodany na glikemię poposiłkową wśród biegaczy

Background. Running causes that people become more and more willing to engage in physical activity. It is an valid exercise that significantly decreases postprandial glycemia. The higher the training load, the more important it is to complement nutrients necessary for organism regeneration. Modern food industry provides many products that can help in resynthesis of muscle glycogen. The study presents a mutual correlation between consuming high-carbohydrate products with and without having exercise afterwards and the shape of the blood glucose curve. Material and methods. Nine healthy and hard training male adult athletes participated in 2-part (P1 and P2) research: P1 with, and P2 without run. After the run, the athletes had a specified meal, after which capillary blood glucose test was taken for P1 before the run and for both groups 2-3 min, at 30, 60, 90 and 120 min after the meal. Results. The comparison of the area under the curve (AUC ) at rest and after 1 hr run showed statistically significant variations after every 30 minutes period and in the overall AUC . The smallest AUC occurred after consuming chips and spinach pasta and the highest after potatoes, white and brown rice. Conclusions. Physical activity does not change the way glucose is released into the blood, but it lowers postprandial glycemia, especially after 30-90 minutes after training completion. This study indicates that consuming potatoes and rice leads to the highest rate of muscle glucose uptake and further faster glycogen re-synthesis after the run. Accordingly, these products can be a good choice for athletes having a short break between training bouts.Wprowadzenie. W ostatnich latach bieganie stało się bardzo popularną formą aktywności fizycznej, która skutecznie obniża glikemię poposiłkową. Wraz ze wzrostem obciążeń treningowych, nabiera znaczenia odpowiednie uzupełnienie składników odżywczych, w celu zapewnienia optymalnej regeneracji. Współczesny przemysł spożywczy dostarcza wielu produktów mogących pomóc w resyntezie zapasów glikogenu mięśniowego. Celem pracy jest określenie wzajemnej korelacji między spożyciem produktów bogatych w węglowodany po lub bez treningu oraz kształtem krzywej poposiłkowego stężenia glukozy we krwi. Materiał i metody. Dziewięciu zdrowych, dobrze wytrenowanych biegaczy uczestniczyło w badaniu stężenia glukozy w krwi kapilarnej po 2-3, 30, 60, 90 i 120 minutach po określonym posiłku. W pierwszej części (P1) spożycie był poprzedzone treningiem biegowym. W części drugiej (P2) pobranie pokarmu nie odbywało się po wysiłku fizycznym. Wyniki. Porównanie pola pod krzywą stężenia (AUC ) glukozy we krwi w warunkach odpoczynku i po godzinie biegu pokazało znaczące różnice zarówno w całkowitym AUC , jak i w ilości glukozy po 30 minutach od spożycia posiłku. Najmniejsze AUC wykazano po spożyciu frytek i makaronu ze szpinakiem, a największe po gotowanych ziemniakach oraz białym i brązowym ryżu. Wnioski. Wysiłek fizyczny nie wpływa na sposób uwalniania glukozy do krwi po posiłku, ale wpływa na obniżenie glikemii poposiłkowej, szczególnie po 30-60 minutach od zakończenia treningu. Uzyskane wyniki mogą sugerować, że spożycie ryżu i ziemniaków po bieganiu może przyczyniać się do szybszej resyntezy glikogenu mięśniowego, co może być szczególnie korzystne w przypadku krótkich odstępów czasu między kolejnymi sesjami treningowymi

Opinion of pharmacy interns of causes, consequences and prevention of dispensing errors in pharmacy - a qualitative study.

License to practice the profession as a pharmacist in Poland has a person who has graduated at least five years of studies, including six months of traineeship in a pharmacy. Traineeship takes place in a pharmacy that has received positive opinions from the provincial pharmaceutical inspector and the district pharmacy self-government. A Student who realise traineeship performs tasks according to the professional practice program under the direct supervision of a supervisor. The professional activities that a student must learn as part of professional practice include dispensing medicinal products from a pharmacy. There is a risk of making a mistake. Errors made in a pharmacy may pose a risk to the health and life of patients, and may also have financial consequences. This work is an attempt to examine pharmacy practice in the area of drug dispensing safety. The main aim of the study is to assess pharmacy practice, attitudes and opinions of trainees on the causes, consequences and prevention of errors when dispensing medicinal products. The in-depth interview method was used. The studied group were sixth-year pharmacy students of the Medical University of Gdańsk undergoing a 6-month professional traineeship in generally available pharmacies. The interviews were conducted using a previously developed framework interview script. The interview recordings were listened to by at least 3 people each within a period not exceeding two weeks. Then, each interview was transcribed using the intelligent transcription model. The transcript of each interview was read by three researchers, who were students associated with the Pharmaceutical Law Student Scientific Club of MUG. Initial coding was performed into five categories created a priori. In the first stage, an in vivo coding technique was used, then a second coding cycle called "Pattern coding" was carried out. The interviews were anonymized when transcribing them. The study showed that the similarity of packaging and names is the main reason for errors during the shipment of medicines. The most common errors involve dispensing a different dose or form of the drug. High awareness of patients about their own pharmacotherapy increases its safety. Moreover, it was confirmed that the functionality of the e-prescription and the appropriate pharmacy program minimize errors during the expedition. Despite the implementation of various procedures and solutions aimed at increasing security, sometimes errors are detected with a delay or are ignored. Students doing traineeship in pharmacies complain about the lack of adequate preparation and support. The study showed that a six-month professional traineeship in a pharmacy, despite legal regulations, is an area that is insufficiently researched and insufficiently supervised in the student education process. The study showed that the similarity of packaging and names is the main reason for errors during the shipment of medicines. The most common errors involve dispensing a different dose or form of the drug High awareness of patients about their own pharmacotherapy increases its safety. Moreover, it was confirmed that the functionality of the e-prescription and the appropriate pharmacy program minimize errors during the expedition. Despite the implementation of various procedures and solutions aimed at increasing security, sometimes errors are detected with a delay or are ignored. Students doing internships in pharmacies complain about the lack of adequate preparation and support. The study showed that a six-month professional internship in a pharmacy, despite legal regulations, is an area that is insufficiently researched and insufficiently supervised in the student education process

The use of enteral nutrition in pediatric patients with Crohn’s disease

Crohn's disease belongs to the group of inflammatory bowel disease and is characterized by inflammatory changes that can affect all part of the gastrointestinal tract. The etiology of Crohn’s disease includes genetic background as well as environmental factor, such as diet (for instance, consumption of sugar, milk, and gluten). The disease progresses with periods of progression and remission. Inflammation often occurs in one part of gastrointestinal tract, however, usually involves several distant sections of the gastrointestinal tract. The complex therapy for Crohn's disease should include pharmacotherapy and nutritional treatment. Pediatric patients may have specific nutritional deficiencies depending on the gastrointestinal tract affected. When lesions are located in the distal part of the ileum, vitamin B12 deficiency may occur. Besides vitamin B12 deficiency, iron, folic acid, and magnesium deficiency may also be developed. The assessment of nutritional status of patients with Crohn’s disease seems to be important due to identification of patients suffering from malnutrition or being at risk of malnutrition development. If the protein-caloric demand is not covered, the oral nutrition should be supplemented using oral nutritional supplements (ONS) and other oral food supplements. Enteral nutrition, which is given via artificial access to the alimentary tract, should be included in children with active Crohn's disease, when oral nutrition with oral nutritional supplements does not cover the quantitative and qualitative demand of the body. The efficiency of enteral nutrition is similar to the effect provided by corticosteroids. There are available several types of enteral formula including also immunomodulatory components, such as glutamine. The aim of nutritional therapy is to improve the patients’ nutritional status and to achieve disease remission and its maintenance. The introduction of appropriate nutritional treatment prevents the occurrence of a deficiency of nutrients, minerals, and vitamins, and as a consequence supports the appropriate growth and development of the child.Choroba Leśniowskiego-Crohna (ChLC) należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit i charakteryzuje się zmianami zapalnymi mogącymi obejmować każdy odcinek przewodu pokarmowego. Częstość występowania objawów klinicznych ChLC jest odmienna u dzieci i osób dorosłych. Choroba przebiega z okresami zaostrzeń oraz remisji. Kompleksowa terapia ChLC powinna obejmować farmakoterapię oraz leczenie żywieniowe. U pacjentów pediatrycznych mogą wystąpić określone niedobory pokarmowe w zależności od odcinka przewodu pokarmowego objętego zmianami chorobowymi. Gdy zmiany chorobowe są zlokalizowane w dystalnej części jelita krętego może wystąpić niedobór witaminy B12. U dzieci z ChLC może wystąpić także niedobór żelaza, kwasu foliowego oraz magnezu. Ze względu na duże ryzyko rozwinięcia niedożywienia w tej grupie chorych, istotna jest prawidłowa ocena stanu odżywienia. W przypadku braku możliwości całkowitego pokrycia zapotrzebowania białkowo-kalorycznego, żywienie doustne należy uzupełnić stosując doustne suplementy pokarmowe (ONS). Żywienie dojelitowe należy włączyć u dzieci z aktywną postacią ChLC, gdy żywienie doustne uzupełnione o suplementy pokrywa potrzeb ilościowych i jakościowych organizmu. Według najnowszych badań, żywienie dojelitowe jest skuteczne w osiągnięciu remisji choroby, a otrzymane efekty są porównywalne do efektów uzyskanej dzięki zastosowanej glikokortykoterapii. Celem leczenia żywieniowego jest poprawa stanu odżywienia pacjenta oraz osiągnięcie remisji choroby i jej utrzymanie. Odpowiednie leczenie żywieniowe wspomaga także prawidłowy wzrost i rozwój dziecka