Radiologic approach to jugular bulb paragangliomas

Background: Paragangliomas are highly vascular neoplasms that derive from neuroendocrine tissue. They account for about 0.6% of all head and neck tumors and most commonly occur in the carotid bifurcation, tympanic cavity, jugular foramen and in the area of vagal ganglia below the skull base. The aim of the study was retrospective evaluation of radiological features of jugular bulb paragangliomas in the group of 22 patients. Material/Methods: In the analyzed group, there were 16 females and 7 males, aged 14-81. All the patients underwent CT and MRI, in 12 cases carotid angiography and in 3 cases Doppler sonography was performed. We evaluated typical radiological features of jugular bulb paragangliomas and usefulness of various imaging methods in diagnosis and assessment of this pathology. Results: Computed tomography in all patients showed widening of the jugular foramen. MR images in 19 cases revealed the presence of intra-tumoral signal-void areas representing tumor vessels. Both methods showed intensive post-contrast enhancement of all tumors. Carotid angiography presented high vascularity and arterio-venous fistulas in all tumors. In the performed Doppler ultrasound studies, the tumors were not visible. In all cases, increased blood flow in the ipsilateral carotid artery and vein was observed, and in 2 patients with a coexisting carotid body paraganglioma was diagnosed. Conclusions: CT and MRI allow best evaluation of tumor extension and present features characteristic of jugular bulb paraganglioma. Carotid angiography confirms the diagnosis of a vascular tumor and is used for its preoperative embolization. Ultrasonography is a useful technique for exclusion of coexisting carotid body paraganglioma

Comparison of Magnetic Resonance Enterography Findings and Clinical Index of the Disease Activity Score in Crohn\u27s Disease

Introduction Crohn\u27s disease (CD) is a chronic inflammatory disease of the gastrointestinal tract. It usually affects younger people, with the peak of illness between the age of 15 and 25. MR enterography (MRE) is a proven and reliable modality in the evaluation of the lesion extent within this group of patients

Ultrasound-guided compression repair of iatrogenic femoral artery pseudoaneurysms after endovascular procedures

Wstęp. Praca dotyczy jatrogennych pseudotętniaków tętnic udowych występujących u chorych leczonych w ośrodku lubelskim. W artykule omówiono wstępne wyniki leczenia pseudotętniaków uciskiem sondą ultrasonograficzną pod kontrolą obrazów uzyskanych metodą kolorowego Dopplera. Materiał i metody. Spośród 18 000 chorych poddanych zabiegom wewnątrznaczyniowym z nakłucia tętnicy udowej u 194 pacjentów wykonano badanie dopplerowskie, podejrzewając przetrwałe uszkodzenia tętnicy. Badano obrazy B-mode oraz zapis dopplerowski uzyskany metodą kodowania kolorem oraz techniką power doppler. Podczas badań dokonywano pomiarów przepływu krwi w odcinkach tętnic udowych wspólnych, powierzchownych i głębokich powyżej i poniżej typowego miejsca nakłucia. U chorych, u których rozpoznano pseudotętniaki, wykonywano próbę uciskową sondą ultrasonograficzną pod kontrolą obrazu dopplerowskiego metodą znakowania kolorem. W przypadku skutecznej próby uciskowej, ucisk kontynuowano przez następne 30-60 minut, aż do uzyskania obrazu bez sygnału przepływu krwi w pseudotętniaku. W przypadku nieskuteczności próby uciskowej lub gdy za pomocą kontrolnego badania dopplerowskiego wykazano przepływ krwi w obrębie pseudotetniaka, chorych kierowano do leczenia chirurgicznego. Wyniki. Pseudotętniaki stwierdzono u 42 osób - 0,23% wszystkich chorych po zabiegach cewnikowania tętnic i 21,6% pacjentów z podejrzeniem przetrwałego uszkodzenia tętnic udowych. U 144 osób nie odnotowano uszkodzenia tętnic, a u 7 chorych rozpoznano przetokę tętniczo-żylną. U jednego pacjenta badanie ujawniło współistnienie pseudotętniaka i przetoki tętniczo-żylnej. U żadnego chorego nie stwierdzono zaburzeń drożności tętnic podziału udowego. U 39 osób wykonano próbę uciskową za pomocą sondy ultrasonograficznej. Leczenie uciskiem było skuteczne u 17 chorych (40,5%) z rozpoznanymi pseudotętniakami. Pozostałych pacjentów z pseudotętnikami i przetokami tętniczo-żylnymi poddano leczeniu chirurgicznemu. Wnioski. Leczenie jatrogennych pseudotętniaków tętnic udowych metodą ucisku sondą pod kontrolą dopplerowską z kolorowym odwzorowaniem przepływu jest metodą bezpieczną i należy ją stosować jako wstępną formę terapii. Osiągnięcie dobrych wyników wymaga właściwej kwalifikacji i dużego doświadczenia. Leczenie uciskiem jest korzystne dla chorych - skraca czas pobytu w szpitalu i zmniejsza koszty leczenia.Background. The paper discusses the issue of iatrogenic femoral artery pseudoaneurysm treatement and initial results of color Doppler ultrasound-guided compression repair of pseudoaneurysms. Material and methods. In the group of 18,000 patients subjected to femoral endovascular procedures, the Doppler examinations were performed in 194 individuals suspected of persistent arterial damage. The B-mode, Color and Power Doppler images were assessed. On examination, the blood flows in the common, superficial and deep femoral arteries above and below the typical site of puncture were measured. In the patients with the diagnosis of pseudoaneurysms, the color Doppler ultrasound-guided compression tests were performed. When the compression test was effective, compression was continued for 30-60 minutes until the image without the signal of blood flow in the pseudoaneurysm was obtained. When the compression test was ineffective or the control Doppler examination revealed the blood flow within the pseudoaneurysm, the patients were sent for surgical treatment. Results. Pseudoaneurysms were found in 42 patients, i.e. 0.23% of all the patients subjected to artery catheterization procedures and 21.6% of those suspected of persistent femoral artery damage. No artery damage was detected in 144 patients, in 7 cases the arteriovenous fistulas were diagnosed. In one patient, the examination revealed concurrent pseudoaneurysm and arteriovenous fistula. None of the patients showed the disorders of the femoral artery patency. The ultrasound-guided compression tests were performed in 39 patients. Compression repair was successful in 17 patients (40.5%) with diagnosed pseudoaneurysms. The remaining patients with pseudoaneurysms and arteriovenous fistulas were treated surgically. Conclusions. Color Doppler ultrasound-guided compression repair of iatrogenic femoral artery pseudoaneurysms is a safe method and should be used as an initial stage of treatment. Proper qualifications and experience are required to obtain good results. Successful compression repair is beneficial to patients, shortens the hospital stay and reduces the cost of treatment

Endovascular treatment of visceral artery aneurysms — a single-centre experience

Background. Visceral artery aneurysms (VAAs) are intra-abdominal aneurysms that occur in the coeliac trunk and the superior and inferior mesenteric arteries or their branches. They are uncommon vascular anomalies but can be life-threatening, with mortality ranging from 10 to 25% and up to 75% in pregnant women. Currently available treatment options include transcatheter embolisation, percutaneous implantation of covered stent, or surgical resection. The aim of our study was to demonstrate methods of minimally invasive endovascular treatment of visceral artery aneurysms and to assess their applicability and efficacy. Material and methods. Between January 2000 and September 2009, 34 patients with VAAs (aged 23–79 years) underwent endovascular treatment. Different techniques were used: 14 aneurysms were embolised with coils, covered stents were implanted in 12 patients, and in 8 cases transcatheter direct thrombin injection into the sack of the aneurysm was implemented. Results. Almost all aneurysms (33/34) were successfully excluded from the circulation. Follow-up examinations with Doppler USG or angio-CT were performed in 31 patients between 3 and 18 months after treatment. No reperfusion of aneurysmal sac was observed in any of the followed-up patients. Satisfactory results were observed in all 31 examined patients. Conclusions. Our experience shows that percutaneous treatment of visceral artery aneurysms is both safe and effective. Endovascular treatment of these lesions should be considered as the primary treatment option. Good treatment results depend on proper assessment of the aneurysm’s morphology by means of angio-CT or angiography as well as on selection of the appropriate vascular approach and endovascular technique. Acta Angiol 2011; 17, 3: 209–218Wstęp. Tętniaki tętnic trzewnych występują w pniu trzewnym, tętnicy krezkowej górnej i dolnej oraz gałęziach tych naczyń. Mimo że są rzadką patologią naczyniową, stanowią poważne zagrożenie dla życia (wskaźnik śmiertelności waha się od 10% do 25%, nawet do 75% u kobiet ciężarnych). Wśród dostępnych metod leczenia tych wad naczyniowych należy wymienić: przezcewnikową embolizację, przezskórną implantację stentów pokrywanych (stentgraftów) lub chirurgiczne wyłączenie tętniaka. Celem niniejszego badania było przedstawienie możliwości leczenia wewnątrznaczyniowego oraz ocena skuteczności tej metody leczenia. Materiał i metody. W okresie od stycznia 2000 r. do września 2009 r. 34 chorych (w wieku 23–79 lat) z tętniakami tętnic trzewnych poddano leczeniu wewnątrznaczyniowemu. Zastosowano różne metody: 14 tętniaków embolizowano za pomocą spiral, u 12 chorych implantowano stenty pokrywane, a u pozostałych 8 podano trombinę do worka tętniaka. Wyniki. Prawie wszystkie tętniaki (33/34) skutecznie wyłączono z krążenia. W okresie 3–18 miesięcy po zabiegu u 31 chorych przeprowadzono badanie kontrolne: USG metodą doplerowską lub angio-CT. U żadnego chorego nie stwierdzono napływu krwi do worka tętniaka. Wnioski. Doświadczenie autorów w leczeniu tętniaków tętnic trzewnych pokazuje, że zabiegi przezskórne są metodą zarówno skuteczną, jak i bezpieczną. Leczenie wewnątrznaczyniowe tętniaków powinno się rozważać jako pierwszą z możliwości terapeutycznych. Dobre wyniki leczenia zależą od poprawnie ocenionej morfologii tętniaka na podstawie angio-CT lub angiografii oraz właściwie wybranej metody leczenia wewnątrznaczyniowego. Acta Angiol 2011; 17, 3: 209–21

Effectiveness and safety of ICA stenting in conjunction with mechanical thrombectomy (antegrade approach) in acute ischaemic stroke patients due to tandem occlusion

Aim of study. We investigated the effectiveness and safety of an antegrade approach consisting of emergency ICA stenting in conjunction with mechanical thrombectomy (MT) in a one-stage procedure as a treatment for Tandem Occlusion (TO).Clinical rationale for study. We here describe our experience in the treatment of TO with an antegrade approach with long-term results. We also discuss the advantages and drawbacks of this treatment modality with special attention to possible haemorrhagic complications that can be encountered in patients with ischaemic stroke who receive antiplatelet treatment. We believe that our study adds to the limited number of reports on this topic.Materials and methods. We selected 34 patients diagnosed with acute ischaemic stroke due to ICA and ipsilateral intracranial occlusion treated with ICA stenting in conjunction with MT. We analysed the short- and long-term results as well as investigating complications with special regard to haemorrhagic transformationassociated with the need for antiplatelet treatment after stent implantation in patients after acute ischaemic stroke treatment.Results. A favourable angiographic outcome was defined as mTICI 2b–3. This was achieved in 33/34 patients (97%). On average, NIHSS at 24 hours after the procedure was 8.5 ± 7, which indicates a significant clinical improvement. Four cases of symptomatic ICH were observed (11.8%). One re-occlusion in stent was noted. At three-month follow-up, mRS scores were 0 in 11 (34.3%), 1 in 5 (16%), 2 in 1 (3%), 3 in 3 (9.3%), 4 in 3 (9.3%), and 5 in 2 (6%) patients. Seven patients did not survive (22%). Overall, a favourable outcome (mRS 0–2) was achieved in 17/34 patients (50%). The final mortality rate was 26.5% (9/34 patients).Conclusions and clinical implications. We conclude that an antegrade approach is a feasible and effective method for treating acute TO stroke, giving the patient the chance to regain his or her full independence in everyday life, with low overall complication and final mortality rates

Zespół podkradania wieńcowo-podobojczykowego u chorego po chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego z użyciem tętnicy piersiowej wewnętrznej

Zwężenie lub niedrożność początkowego odcinka lewej tętnicy podobojczykowej powoduje niedokrwienie lewej ręki, a u części chorych również objawy zespołu kręgowo-podstawnego. U pacjentów po wykonanym wcześniej pomostowaniu aortalno-wieńcowym (CABG) przy użyciu tętnicy piersiowej wewnętrznej dodatkowo występują objawy dławicy piersiowej. W przedstawianej pracy omówiono taki przypadek. Koronarografia kontrolna wykonana u chorego po CABG z nawrotem objawów dławicy piersiowej wykazała wsteczny przepływ krwi w pomoście wieńcowym w kierunku lewej tętnicy podobojczykowej, spowodowany zwężeniem początkowego odcinka tej tętnicy. Diagnostykę uzupełniono o konsultację neurologa i badanie ultrasonograficzne metodą duplex Doppler, które wykazały objawy zespołu kręgowo-podstawnego i odwrócenie kierunku przepływu krwi w lewej tętnicy kręgowej. Wykonano skuteczną angioplastykę balonową (PTA) zwężonego odcinka lewej tętnicy podobojczykowej. Dobry wynik leczenia pozwolił na przywrócenie prawidłowego przepływu krwi w obszarze zaopatrywanym przez lewą tętnicę podobojczykową, kręgową oraz pomost wieńcowy. Wieńcowo-podobojczykowy zespół podkradania jest jednym z potencjalnych mechanizmów niedokrwienia serca u chorych po CABG. Pomimo rzadkiego występowania tego zespołu celowa jest ocena łożyska naczyniowego tętnicy podobojczykowej z jej głównymi gałęziami u chorych kwalifikowanych do zabiegu CABG z zastosowaniem tętnicy piersiowej wewnętrznej. Angioplastyka balonowa jest skuteczną metodą wewnątrznaczyniowego leczenia zwężeń początkowych odcinków tętnic łuku aorty. (Folia Cardiol. 2004; 11: 611–617

Double thrombolysis in early pregnancy can be safe

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek kobiety w ciąży ze zdiagnozowaną masywną zatorowością płucną, która przeszła pomyślnie podwójną trombolizę. Pacjentka w wieku 23 lat w 7. tygodniu trzeciej ciąży została przyjęta na Oddział Intensywnej Opieki Kardiologicznej 2 h po nagłym pojawieniu się bólu w klatce piersiowej i duszności. W wykonanym w trybie pilnym badaniu elektrokardiograficznym stwierdzono tachykardię zatokową z typowym zespołem S1Q3T3 i rsr’ w odprowadzeniu V1. W przezklatkowym badanie echokardiograficznym przeprowadzonym przy przyjęciu wykazano przeciążenie prawej komory. W tomografii komputerowej klatki piersiowej z opcją naczyniową (angio-TK) wykonanej w trybie nagłym uwidoczniono rozległą skrzeplinę w obu tętnicach płucnych, ograniczającą przepływ krwi. Początkowo stosowano heparynę niefrakcjonowaną we wlewie, pod kontrolą czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji. Mimo leczenia stan pacjentki pogarszał się, dlatego też zdecydowano o podaniu pełnej dawki alteplazy (10 mg bolus, następnie 90 mg przez kolejne 2 h). Uzyskano istotną poprawę stanu klinicznego chorej. Badanie ultrasonograficzne naczyń miednicy i kończyn dolnych wykazało wrzecionowatego kształtu skrzeplinę w rozwidleniu prawej żyły biodrowej wspólnej i zewnętrznej żyły biodrowej. W 10. dniu hospitalizacji, podczas uruchamiania, wystąpiły u pacjentki objawy wstrząsu. Chora wymagała intubacji dotchawiczej, wentylacji mechanicznej i stosowania wlewu amin katecholowych. Drugi raz zastosowano pełną dawkę alteplazy. Nie zaobserwowano dalszych komplikacji podczas ciąży. Pacjentka urodziła w 38. tygodniu siłami natury zdrowego syna ważącego 3580 g (10 punktów w skali Apgar). Po porodzie zamieniono heparynę drobnocząsteczkową na warfarynę (pod kontrolą INR). Wykazano, że podwójna tromboliza u kobiety we wczesnym okresie ciąży może być bezpieczna zarówno dla matki, jak i dziecka, ale konieczne jest przeprowadzenie badań obejmującym większą grupę chorych.We describe the case of pregnant patient with diagnosed massive pulmonary embolism, who underwent successful double thrombolysis. A 23-year-old woman in the 7th week of her 3rd pregnancy was admitted to the Intensive Cardiac Care Unit 2 h after sudden onset of chest pain and dyspnoea. An immediate electrocardiography showed sinus tachycardia with typical S1Q3T3 pattern and rsr’ complex in lead V1. Transthoracic echocardiography on admission revealed right ventricular strain. We performed emergent computed tomography angiography of the chest, which showed significant thrombus in both pulmonary arteries, resulting in restricted blood flow. The patient was treated with unfractionated heparin infusion, monitored by activated partial thromboplastin time. Because of her deteriorating condition, we administered alteplase (10 mg bolus, then 90 mg over the next 2 h). Ultrasonography examination of her pelvis and lower extremities revealed spindle-shaped thrombus of the right common iliac and external iliac veins. On her 10th day of hospitalisation, during the patient’s mobilisation, she presented with symptoms of shock. She needed endotracheal intubation, mechanical ventilation and vasoconstrictor support. We treated her with a second round of full dose alteplase. No complications further developed for the mother or foetus in the subsequent days. She gave birth to a healthy son weighing 3580 g with Apgar score of 10 points in her 38th week of pregnancy by natural delivery. After delivery we switched low molecular weight heparin to warfarin according to her international normalised ratio. In conclusion, double thrombolysis in early pregnancy proved to be safe for both the mother and child, but additional studies need to be performed

Choroba naczyń wieńcowych a zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych oceniane metodą biopsji ultradźwiękowej

Wstęp: Miażdżyca jest chorobą ogólnoustrojową obejmującą zarówno naczynia szyjne, jak i wieńcowe, czego dowiodły badania autopsyjne. Istnieje więc prawdopodobieństwo ścisłej korelacji między zaawansowaniem zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych i wieńcowych, a także między typowymi czynnikami ryzyka choroby wieńcowej (CHD). Celem pracy była ocena związku pomiędzy obecnością zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych a obecnością istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych oraz wpływu czynników ryzyka CHD na zaawansowanie procesu miażdżycowego. Materiał i metody: Badaniem objęto 150 pacjentów (122 mężczyzn i 28 kobiet) w wieku 39&#8211;85 lat (średnio 60,4 &plusmn; 8,9 roku) ze stabilną dławicą piersiową i stwierdzaną w badaniu koronarograficznym chorobą jedno-, dwu-, trójnaczyniową (50 badanych w każdej grupie), którzy zostali poddani badaniu ultrasonograficznemu tętnic szyjnych metodą B-mode - biopsji ultradźwiękowej (BU). Zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych sklasyfikowano według następujących kryteriów: I - prawidłowy kompleks intima-media, II - zmiany zwyrodnieniowe śródbłonka, III - wczesne (< 2 mm), IV - jednorodne (> 2 mm), V - niejednorodne (> 2 mm), VI - liczne, różnorodne blaszki miażdżycowe, VII - niedrożność tętnicy. Każdej klasie została przypisana odpowiadająca wartość biopsji ultradźwiękowej (w punktach). Zaawansowanie miażdżycy w naczyniach szyjnych u każdego pacjenta oceniono za pomocą sumy wskaźnika BU, powstałej po dodaniu poszczególnych wyników BU dla obydwu tętnic szyjnych: większa suma wskaźnika BU świadczyła o większym zaawansowaniu procesu miażdżycowego. Wnioski: U większości (ok. 95%) pacjentów z CHD występują zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych, u 15% stwierdza się istotne hemodynamicznie zwężenia. Stopień nasilenia zmian, częstość występowania krytycznych zwężeń w tętnicach szyjnych koreluje z liczbą krytycznie zwężonych tętnic wieńcowych. Na nasilenie procesu miażdżycowego w tętnicach szyjnych wpływa istotnie starszy wiek i płeć męska. Nie stwierdzono związku między typowymi czynnikami ryzyka CHD a zmianami w naczyniach szyjnych. (Folia Cardiol. 2003; 10: 759&#8211;767

Choroba naczyń wieńcowych a zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych oceniane metodą biopsji ultradźwiękowej

Wstęp: Miażdżyca jest chorobą ogólnoustrojową obejmującą zarówno naczynia szyjne, jak i wieńcowe, czego dowiodły badania autopsyjne. Istnieje więc prawdopodobieństwo ścisłej korelacji między zaawansowaniem zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych i wieńcowych, a także między typowymi czynnikami ryzyka choroby wieńcowej (CHD). Celem pracy była ocena związku pomiędzy obecnością zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych a obecnością istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych oraz wpływu czynników ryzyka CHD na zaawansowanie procesu miażdżycowego. Materiał i metody: Badaniem objęto 150 pacjentów (122 mężczyzn i 28 kobiet) w wieku 39&#8211;85 lat (średnio 60,4 &plusmn; 8,9 roku) ze stabilną dławicą piersiową i stwierdzaną w badaniu koronarograficznym chorobą jedno-, dwu-, trójnaczyniową (50 badanych w każdej grupie), którzy zostali poddani badaniu ultrasonograficznemu tętnic szyjnych metodą B-mode - biopsji ultradźwiękowej (BU). Zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych sklasyfikowano według następujących kryteriów: I - prawidłowy kompleks intima-media, II - zmiany zwyrodnieniowe śródbłonka, III - wczesne (< 2 mm), IV - jednorodne (> 2 mm), V - niejednorodne (> 2 mm), VI - liczne, różnorodne blaszki miażdżycowe, VII - niedrożność tętnicy. Każdej klasie została przypisana odpowiadająca wartość biopsji ultradźwiękowej (w punktach). Zaawansowanie miażdżycy w naczyniach szyjnych u każdego pacjenta oceniono za pomocą sumy wskaźnika BU, powstałej po dodaniu poszczególnych wyników BU dla obydwu tętnic szyjnych: większa suma wskaźnika BU świadczyła o większym zaawansowaniu procesu miażdżycowego. Wnioski: U większości (ok. 95%) pacjentów z CHD występują zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych, u 15% stwierdza się istotne hemodynamicznie zwężenia. Stopień nasilenia zmian, częstość występowania krytycznych zwężeń w tętnicach szyjnych koreluje z liczbą krytycznie zwężonych tętnic wieńcowych. Na nasilenie procesu miażdżycowego w tętnicach szyjnych wpływa istotnie starszy wiek i płeć męska. Nie stwierdzono związku między typowymi czynnikami ryzyka CHD a zmianami w naczyniach szyjnych. (Folia Cardiol. 2003; 10: 759&#8211;767