Loxosceles: Acil tıp kliniğince nekrozsuz tam iyileştirilen olgu ve literatürün gözden geçirilmesi

Loxosceles ısırığında görülen en sık bulgu ısırık yerinde progresif ülsere dermonekrozdur. Sphingomyelinase D zehirdeki asıl dermonekrotik faktördür. Zehir küçük kapillerlerde doku nekrozu başlangıcı olan hızlı koagülasyon ve oklüzyona neden olarak etkisini gösterir. 28 yaşında kadın hasta, sabah ayakkabısını giymeye çalışırken kahverengi bir örümcek tarafından ısırılmasından 3-4 saat sonra kliniğimize başvurdu. Sağ ikinci parmak iç proksimalinde lokal minimal inflamasyondan başka bulgusu yoktu. Ertesi gün gelen hastada ayak bileğine kadar orta derecede ödem, ısırık yerinden başlayarak proksimale ilerleyen sınırları net olmayan palpasyonla ısı artışı ve geniş kırmızı-mor cilt lezyonu mevcuttu. Hospitalizasyonun ilk günü CBCde RDW 15,50, lökosit 11,20, nötrofil %79,80, lenfosit %11,30, CRP 16, ABKda CPK 455, LDH 78, se- dimantasyon, PT, PTZ, kan gazı parametreleri normal sınırlarda idi. Ayak düz filmi çekildi. Ayak stabilizasyon ve elevasyonu sağlandı. Loxosceles zehirlenmesi öntanısıyla Acil Tıp adına 5 gün hospitalize edildi. Hospitalizasyonda sıvı replasmanı, antibiyotik, kortikosteroid, antiinflamatuar ile konservatif tedavi başlandı. Dördüncü hafta hafif pigmente cilt bulgusu dışında doku nekrozuna ait komplikasyon gelişmeksizin iyileşme sağlandı. Böcek sokmaları ile ilk anlarda belirgin bir şikayet ve bulgu olmaması klinisyeni yanıltmamalıdır. Bu hastaların izlemi ve kontrole çağrılmasının ciddi komplikasyonlar ve atlanabi- lecek olgularda önemi açıktır. (JAEM 2013; 12: 101-4)The most common finding of Loxosceles biting is a progresive ulcerous dermanecrosis. The responsible dermonecrotic factor found in the venom is Sphingomyelinase D. Poison effects are indicated by coagulation and occlusion which are the initial triggers of tissue necrosis in small capillaries. A 28 year old female patient was admitted after being bitten by a brown spider 3-4 hours earlier while putting on her shoes in the morning. There was a finding wit t a local inflammation on the medial proximal part of the right second toe. The following day, there was a medium grade edema reaching to the ankle, a large lesion colored in red-purple with undetermined borders and increased temperature on palpation. On the first day of hospitalization, RDW was 15.50, WBC was 11.20, neutrophil was 79.80%, lymphocyte was 11.30% on CBC, CRP was16, CPK was 455, LDH was 78 whereas the parameters of sedimentation, PT, PTT, blood gas were in normal ranges. An x-ray of the foot was taken. Stabilization and elevation of the extremity were provided. She was hospitalized due to Loxosceles poisoning in the Emergency Department for 5 days. The conservative treatment with fluid, antibiotics, corticosteroid, antiinflamatory drugs were initiated. The foot healed with a minimal pigmented dermal finding without any complication of tissue necrosis on the fourth week. The patient without any significant initial complaints and findings in insect bites should not confuse the clinician. The importance of observation of these patients is clear for control of probable complications and misdiagnosis cases. (JAEM 2013; 12: 101-4

Soğuk savaş döneminde İran ve Türkiye'nin dış politikasındaki ittifak tercihleri: Benzerlikler, farklılıkları

Uluslararası ilişkiler ve politikada ittifak önemli bir kavramdır. İki ülke veya ülkeler arasında yapılan ittifak örneklerinin tarih boyunca görülmesine karşın ittifak teorilerinin ortaya atılması ve ilgi görmesi 2.Dünya Savaşı sonrasına rastlar. İttifaklar kısaca gerçek veya algılanan tehdit karşısında başta güvenlik endişesi olmak üzere ülkelerin başka devlet veya devletlerle yapmış olduğu resmi birliktelikler olarak bilinir. İran ve Türkiye değişik isimler ve rejimler altında Ortadoğu coğrafyasında yüzyıllardır etkin rol oynamış önemli iki ülke ve iddialı bölgesel güçler olarak tarih sahnesinde kendisinden bahsettirmişlerdir. İnsanlık tarihinin en kapsamlı, can ve maddi kayıplar bakımından en tahripkar savaşı olan 2.Dünya Savaşı sonrası başlayan dönem “Soğuk Savaş” olarak isimlendirilir. ABD’nin liderliğinde kapitalist-liberal Batı bloğu ve SSCB’nin liderlik yaptığı sosyalist-doğu bloğu olmak üzere iki kutuplu bir politik ve ideolojik dünya sistemi başlamış oldu. Soğuk Savaş tüm Ortadoğu'da yaşanmış olmasına karşın en çok etkilenen iki ülke Türkiye ve İran olmuştur. SSCB ve Varşova paktının 1990 yılında başlayan dağılma süreci Soğuk Savaşın sonunu oluşturmuştur. Kısaca 1945-1990 yıllarını kapsayan bu dönemde ülkeler kendilerini bloklardan birisi içinde yer almaya adeta zorunlu hissetmişlerdir. İran tercihini Batı bloğundan, özellikle ABD’den yana kullanmıştır. Soğuk savaşın önemli bir kısmında Rıza Şah Pehlevi ülkeyi yönetmiştir. Rıza Şah Pehlevi’nin liderliğindeki otoriter monarşi birbirine ideolojik olarak çok zıt grupların ortak düşman Şah karşısında birleşmesine neden olmuştur.Bu güçler Şahlık rejimini devirmiştir. Sonrasında ise 20. yüzyılın en önemli değişimlerinden sayılan İslam Cumhuriyeti kurulmuştur. Soğuk Savaşın son çeyreğinde İran’da çok farklı bir ideoloji ve dış politika egemen olmuştur.Yeni kurulan dini referanslı rejim Orta Doğu coğrafyasında ve belli ölçüde küresel düzeyde ciddi politik değişikliklere ve yeni denge hesaplarına yol açmıştır. Türkiyee İran'a benzer şekilde Ortadoğu'nun güçlü ve iddialı bir ülkesidir. Batı bloğunun askeri kanadını oluşturan NATO'nun tek Müslüman ülkesi olarak Soğuk Savaş döneminin önde gelen ülkelerinden olmuştur. Türkiye Batı bloğu lehine tercihini kullanmıştır.Tezin sorunsalı Batı bloğunda yer almak yönünde verilen kararın her iki ülke bakımından iç ve dış nedenlerini,Soğuk Savaş'ın ileri yıllarındaki değişimlerin nedenlerini, bütünüyle Soğuk Savaş döneminin fayda ve zararlarının başta neorealist teori olmak üzere diğer teroilerinde katkısıyla değerlendirilmesini yapmaktır.İki ülkeyi kıyaslayarak bu konuda yapılmış literatürde az çalışma olduğundan bir katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Alliances are important elements of international relations and politics. Many examples in history have been observed although alliance theories have been proposed and gained attention following World War II. Alliance theories are dominated to a great extent by realist and neoreliast schools of thought. Alliance is basicly known as a response to real or perceived threat to the security of the nation. Alliances may be established either between two states or between groups of states depending upon the circumstanes. They may be formal or informal. Iran and Turkey have been neighbours for centuries and are important actors in Middle East. They both have searched for power and influence in their region. Their mutual relations have fluctuated depending upon domestic affairs and international politics. The end of II. World War, the most devastating war in human history, marked the beginning of a new era in international arena named as “Cold war”. The international political system was divided into two camps under the leadership of United States of America and Soviet Union. United States of America represented the democratic, liberal western bloc while the Soviets represented the socialist eastern bloc.This bipolar system eventually urged countries to make alliances with either of the blocks. Cold war lasted until 1990 when Soviet Union and the Warshaw pact disintegrated which marked the fall of Communist ideology. Iran and Turkey, with similar and reasonable drives preferred to make alliances with western block. Their main concern was to protect their territorial integrity and defend their countries against overt Soviet threat. This threat had historical roots as well as the diplomatic and military initatives taken by USSR during the years of II. World War. During the cold war period both Iran and Turkey suffered from isolation as an inevitable consequence of extreme dependence on west and in particular to USA. Their experience derived from the events and relations of the cold war, Iran and Turkey prompted to revise their international relations and follow relatively multidimensional policies. The detant policy among the two blocks in the following years of cold war faciliated such a limited shift in the international relations of Turkey and Iran. The relations of Iran with USA and other western countries have influnced her relations with Turkey while the reverse is also valid. This thesis aims to analyze the reasons of the alliances of Iran and Turkey during the cold war, pros and cons of their alliances, the events of the cold war, and results of their choices.Search of the literature has revealed not enough studies comparing the two nations during cold war.In that respect contribution to the literature is expected