The Importance of the Early Sending to the Nephrology Team within the Health Promotion

Introduction: The kidney disease is a common situation, it is accompanied by a significantmorbidity/mortality and despite the development of substitution renal functions methods (SRFM) and transplantation, the prognosis is unfavorable.Aim: The aim of the present review is the assessment of the necessity for sending to theNephrology Team (NT) in the early stage of RF.Results: Lately, it has been documented that the timely sending to the NT, can significantlyimprove the survival of patient with kidney disease. On the contrary, the delayed sending has asa result not only the non timely measure uptake for the delay of the loss of renal function, butalso the later therapy for the uremic complications.According to Eadington (1996) the sending is considered as a delayed, when the provision ofhealthcare services could be improved with the timely contact with the Nephrology Services.Both in Europe and North America, the delayed sending comes up to the 30-40% of people whoare inducted in dialysis.The benefit from the early sending to the NT, it is important and consists of the regimens forthe delay of the kidney disease development,, timely information for the patient about theSRFM, timely vascular preparation or other kind of accessibility, non-urgent dialysis initiation,patients’ training, lower financial cost, less hospitalization days, transplantation preparation andlower mortality.Conclusions: Optimal sending is the timely sending since it makes possible the diagnosis, thedelay of the development of KD and the prevention of the complications. Furthermore, givestime for the appropriate medical and psychological preparation of the patient and the initiation ofdialysis in the appropriate time.The measures which should be adopted include the improvement training and communication ofhealthcare workers and services interference, as well as the enactment of guidelines

Diabetic Patients are often Sub-Optimally Aware about their Disease and its Treatment

Background: Diabetes mellitus (DM) represents a continuously growing worldwide threat with major financial impact on the healthcare systems. The importance of tight glycaemic control in patients with DM type II is well established and is most effectively accomplished with the proper cooperation of both the treating physicians aswell as the treated subjects.Aims: The aim of our study was to evaluate the level of awareness of patients with DM type II about the various aspects of DM, including the nature of the disease, its precipitating factors and complications, as well as its treatment.Methodology: The patients were asked to complete anonymously a questionnaire concerning their knowledge about diabetes, its basic pathophysiology and complications, the treatment options and possible side-effects. Data were analyzed using STATA statistical software (Version 9.0).Results: Eighty patients were on oral hypoglycaemic agents (OHA), 34 on insulin while 4 were under a hybrid treatment. Among patients on OHA, 40 patients (50%) were taking a combination of them. 13.4% of the sample was aware of what DM stands for, 84.9% did not know the type of DM they were suffering from, while (85.7%) considered that obesity plays a major role in the pathogenesis of DM. Concerning the therapy of DM, only 54.83% of the patients were aware of the brand names of their antidiabetic medication, 88.2% did not know theirway of action, while 60.5% did not know the possible side effects. The majority of the sample, 60.5%, assumed that blood glucose should be measured only before meals.Conclusions: The knowledge of the subjects visiting the center for the first time was found to be inadequate. This is probably due to inadequate information, non-availability of educational material and improper guidance

Клінічні та поведінкові практики лікарів первинної ланки при призначенні антибіотиків у Греції

Aim: To evaluate primary health physicians’ clinical and behavioral practices towards antibiotics administration in a specific region in Greece. Materials and methods: A cross sectional study was conducted using a questionnaire in all structures of primary health care (PHC) of the Peloponnese Region. The study was conducted in May-October 2020. Results: In total, 306 out of 404 primary healthcare physicians completed the questionnaire (response rate of 75.8%). Our results showed that most of physicians used to prescribing antibiotics empirically in common diseases, except for the prevention of secondary respiratory tract infection. Overall, 66.3% answered that they do not feel diagnostic uncertainty that would lead them to prescribe antibiotics. Approximately 40% of the physicians stated an increase on antibiotics use and patients demand for antibiotic prescribing, however 71.4% “rarely/never” affected by this requirement. 51.9% of the sample used to prescribed brand name antibiotics. Statistically significant differences were found between demographic and professional characteristics, and physicians’ clinical and behavioral practices (p≤ 0.05). Conclusions: Our findings could provide decision makers with information on how to manage antibiotic prescribing in primary health care in the country, focusing mainly on the use of specific diagnostic tests as well as relevant guidelines and protocols for changing prescription behavior.Мета: оцінити клінічну та поведінкову практику лікарів первинної медико-санітарної допомоги щодо введення антибіотиків у конкретному регіоні Греції. Матеріали і методи: Було проведено перехресне дослідження з використанням анкети у всіх структурах первинної медико-санітарної допомоги (ПМСД) Пелопоннесу Дослідження проводилося у травні-жовтні 2020 року. Результати: Загалом анкету заповнили 306 з 404 лікарів первинної ланки (відсоток відповідей 75,8%). Наші результати показали, що більшість медиків звикли призначати антибіотики дослідним шляхом при поширених захворюваннях, крім профілактики вторинної інфекції дихальних шляхів. Загалом 66,3% відповіли, що не відчувають діагностичної невизначеності, яка змусила б їх призначати антибіотики. Приблизно 40% лікарів заявили про збільшення щодо використання антибіотиків та попиту пацієнтів на призначення антибіотиків, однак 71,4% «рідко/ніколи» не постраждали від цієї вимоги. 51,9% вибірки звиклих до призначення антибіотиків. Статистично значущі відмінності були виявлені між демографічними та професійними характеристиками, а також клінічними характеристиками лікарів і поведінкових практик (с≤ 0,05). Висновки: Наші висновки можуть надати особам, які приймають рішення, інформацію про те, як керувати призначенням антибіотиків у первинній медико-санітарній допомозі в країні, зосередження уваги головним чином на використанні специфічних діагностичних тестів, а також відповідних керівних принципів та протоколів для зміни рецептурної поведінки

S P E C I A L P A P E R Patient Safety and Healthcare Quality

Abstract Introduction: Due to a variety of circumstances and world-wide research findings, patient safety and quality care during hospitalization have emerged as major issues. Patient safety deficits may burden health systems as well as allocated resources. The international community has examined several proposals covering general and systemic aspects in order to improve patient safety; several long-term programs and strategies have also been implemented promoting the participation of health-related agents, and also government agencies and non-governmental organizations. Aim: Those factors that have negative correlations with patient safety and quality healthcare were determined; WHO and EU programs as well as the Greek health policy were also reviewed. Method: Local and international literature was reviewed, including EU and WHO official publications, by using the appropriate keywords. Conclusions: International cooperation on patient safety is necessary in order to improve hospitalization and healthcare quality standards. Such incentives depend heavily on establishing worldwide viable and effective health programs and planning. These improvements also require further steps on safe work procedures, environment safety, hazard management, infection control, safe use of equipment and medication, and sufficient healthcare staff

A comprehensive health effects assessment of the use of sanitizers and disinfectants during COVID-19 pandemic: a global survey

COVID-19 has affected all aspects of human life so far. From the outset of the pandemic, preventing the spread of COVID-19 through the observance of health protocols, especially the use of sanitizers and disinfectants was given more attention. Despite the effectiveness of disinfection chemicals in controlling and preventing COVID-19, there are critical concerns about their adverse effects on human health. This study aims to assess the health effects of sanitizers and disinfectants on a global scale. A total of 91,056 participants from 154 countries participated in this cross-sectional study. Information on the use of sanitizers and disinfectants and health was collected using an electronic questionnaire, which was translated into 26 languages via web-based platforms. The findings of this study suggest that detergents, alcohol-based substances, and chlorinated compounds emerged as the most prevalent chemical agents compared to other sanitizers and disinfectants examined. Most frequently reported health issues include skin effects and respiratory effects. The Chi-square test showed a significant association between chlorinated compounds (sodium hypochlorite and per-chlorine) with all possible health effects under investigation (p-value \u3c0.001). Examination of risk factors based on multivariate logistic regression analysis showed that alcohols and alcohols-based materials were associated with skin effects (OR, 1.98; 95%CI, 1.87–2.09), per-chlorine was associated with eye effects (OR, 1.83; 95%CI, 1.74–1.93), and highly likely with itching and throat irritation (OR, 2.00; 95%CI, 1.90–2.11). Furthermore, formaldehyde was associated with a higher prevalence of neurological effects (OR, 2.17; 95%CI, 1.92–2.44). Furthermore, formaldehyde was associated with a higher prevalence of neurological effects (OR, 2.17; 95%CI, 1.92–2.44). The use of sodium hypochlorite and per-chlorine also had a high chance of having respiratory effects. The findings of the current study suggest that health authorities need to implement more awareness programs about the side effects of using sanitizers and disinfectants during viral epidemics especially when they are used or overused

Post-intervention Status in Patients With Refractory Myasthenia Gravis Treated With Eculizumab During REGAIN and Its Open-Label Extension

OBJECTIVE: To evaluate whether eculizumab helps patients with anti-acetylcholine receptor-positive (AChR+) refractory generalized myasthenia gravis (gMG) achieve the Myasthenia Gravis Foundation of America (MGFA) post-intervention status of minimal manifestations (MM), we assessed patients' status throughout REGAIN (Safety and Efficacy of Eculizumab in AChR+ Refractory Generalized Myasthenia Gravis) and its open-label extension. METHODS: Patients who completed the REGAIN randomized controlled trial and continued into the open-label extension were included in this tertiary endpoint analysis. Patients were assessed for the MGFA post-intervention status of improved, unchanged, worse, MM, and pharmacologic remission at defined time points during REGAIN and through week 130 of the open-label study. RESULTS: A total of 117 patients completed REGAIN and continued into the open-label study (eculizumab/eculizumab: 56; placebo/eculizumab: 61). At week 26 of REGAIN, more eculizumab-treated patients than placebo-treated patients achieved a status of improved (60.7% vs 41.7%) or MM (25.0% vs 13.3%; common OR: 2.3; 95% CI: 1.1-4.5). After 130 weeks of eculizumab treatment, 88.0% of patients achieved improved status and 57.3% of patients achieved MM status. The safety profile of eculizumab was consistent with its known profile and no new safety signals were detected. CONCLUSION: Eculizumab led to rapid and sustained achievement of MM in patients with AChR+ refractory gMG. These findings support the use of eculizumab in this previously difficult-to-treat patient population. CLINICALTRIALSGOV IDENTIFIER: REGAIN, NCT01997229; REGAIN open-label extension, NCT02301624. CLASSIFICATION OF EVIDENCE: This study provides Class II evidence that, after 26 weeks of eculizumab treatment, 25.0% of adults with AChR+ refractory gMG achieved MM, compared with 13.3% who received placebo

Minimal Symptom Expression' in Patients With Acetylcholine Receptor Antibody-Positive Refractory Generalized Myasthenia Gravis Treated With Eculizumab

The efficacy and tolerability of eculizumab were assessed in REGAIN, a 26-week, phase 3, randomized, double-blind, placebo-controlled study in anti-acetylcholine receptor antibody-positive (AChR+) refractory generalized myasthenia gravis (gMG), and its open-label extension

Knowledge and attitudes of health workers on antibiotics' administration in pediatric patients

Η καταχρηστική χρήση των αντιβιοτικών αποτελεί σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη βακτηριακής αντοχής σε κοινά παθογόνα μικρόβια. Παρά το γεγονός ότι οι αρχές ορθής χρήσης των αντιμικροβιακών παραγόντων έχουν προσδιοριστεί εδώ και πολλά χρόνια, τα αντιμικροβιακά είναι ανάμεσα στα πιο συχνά συνταγογραφούμενα φάρμακα τόσο στο νοσοκομείο, όσο και στην κοινότητα και συχνά συνταγογραφούνται για αυτοπεριοριζόμενες καταστάσεις οι οποίες έχουν ιογενή μη λοιμώδη αιτιολογία. Διεθνώς υπολογίζεται ότι το 20%-50% των αντιβιοτικών που χορηγούνται στον άνθρωπο, είναι αμφίβολης ωφελιμότητας ή ακατάλληλα. Ειδικά στην παιδιατρική, τα αντιβιοτικά συγκαταλέγονται μεταξύ των πιο συχνά συνταγογραφούμενων φαρμάκων. Η συνταγογράφηση των αντιβιοτικών ευρέως φάσματος υπολογίζεται στο 50% για επείγουσα παιδιατρική χρήση καθώς και για αναπνευστικές καταστάσεις για τις οποίες τα αντιβιοτικά δεν ενδείκνυνται. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η καταγραφή των γνώσεων και στάσεων των ιατρών, νοσηλευτών και φαρμακοποιών των δημοσίων νοσοκομείων της Ελλάδας, σχετικά με τη συνταγογράφηση αντιβιοτικών, τη μικροβιακή αντοχή και τη φαρμακοεπαγρύπνηση σε παιδιατρικούς ασθενείς. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Για τη μέτρηση των στάσεων και των γνώσεων διεξήχθη συγχρονική πανελλαδική έρευνα από Ιανουάριο έως Ιούλιο του 2012. Ο πληθυσμός αναφοράς ήταν εργαζόμενοι ιατροί, νοσηλευτές και φαρμακοποιοί σε δημόσια νοσοκομεία τα οποία παρέχουν δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια παιδιατρική περίθαλψη στην Ελλάδα. Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά 3 από τα 4 εξειδικευμένα παιδιατρικά νοσοκομεία και 33 από τα 59 παιδιατρικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων. Βάσει των διαθέσιμων στοιχείων σχετικά με το προσωπικό των υπό μελέτη νοσοκομείων, την περίοδο διεξαγωγής της έρευνας, εστάλησαν συνολικά 813 ερωτηματολόγια από τα οποία συλλέχθηκαν 625 (RR=77%). Το ερωτηματολόγιο, εκτός των κοινωνικο-δημογραφικών χαρακτηριστικών, περιλάμβανε ερωτήσεις για τις γνώσεις και στάσεις σχετικά με: α) τη χορήγηση-συνταγογράφηση αντιβιοτικών, β) τη μικροβιακή αντοχή και γ) τη φαρμακοεπαγρύπνηση. Οι στατιστικές αναλύσεις που χρησιμοποιήθηκαν για τη διεξαγωγή των αποτελεσμάτων ήταν: ανάλυση αξιοπιστίας του ερωτηματολογίου, περιγραφική και επαγωγική στατιστική, ανάλυση συσχέτισης και λογιστική παλινδρόμηση. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η πλειοψηφία των επαγγελματιών υγείας 93,9% των φαρμακοποιών, 93,1% των ιατρών και 91,9% των νοσηλευτών αναγνωρίζει τη σημαντική συμβολή της καταχρηστικής συνταγογράφησης αντιβιοτικών στην ανάπτυξη της μικροβιακής αντοχής την οποία, οι γιατροί και νοσηλευτές αντιλαμβάνονται περισσότερο ως εθνικό πρόβλημα παρά ως πρόβλημα της καθημερινής τους πρακτικής (62,9% και 74,9% αντίστοιχα). Το 77,6% των φαρμακοποιών, το 72,4% των παιδιάτρων και το 55,5% των νοσηλευτών θεωρεί τη διαγνωστική αβεβαιότητα ως σημαντική αιτία συνταγογράφησης αντιβιοτικών. Ποσοστό 61,2% των φαρμακοποιών αναφέρει ως μια αιτία συνταγογράφησης την έλλειψη ελέγχου συνταγογράφησης, άποψη με την οποία συμφωνεί το 46,8% των νοσηλευτών και μόλις το 19,3% των παιδιάτρων, αντίθετα για ένα σημαντικό ποσοστό παιδιάτρων (41%), η ικανοποίηση γονέων και ασθενών αποτελεί σημαντικό παράγοντα καταχρηστικής συνταγογράφησης. Σχετικά με τα μέτρα μείωσης της συνταγογράφησης, η τήρηση πρωτοκόλλων εθνικών/διεθνών οδηγιών αναφέρθηκε ως μέτρο περισσότερο σημαντικό και από τις τρεις ομάδες επαγγελματιών υγείας (97,9% φαρμακοποιοί, 94,4% νοσηλευτές, 92,3% παιδίατροι), ακολουθούμενο από την εκπαίδευση στη συνταγογράφηση με ποσοστά 93,8%, 88,4% και 78,3% αντίστοιχα. Το υψηλό οικονομικό κόστος της καταχρηστικής συνταγογράφησης αναγνωρίζεται από το 78% των νοσηλευτών, το 1,4% των φαρμακοποιών και το 63,4% των παιδιάτρων. Μεγαλύτερο ήταν το ποσοστό των φαρμακοποιών (82,8%) το οποίο θεωρεί ότι τα τελευταία χρόνια η χορήγηση των αντιβιοτικών έχει αυξηθεί, σε σύγκριση με το 68,2% των νοσηλευτών και το 37,7% των παιδιάτρων. Ως προς την αναφορά ανεπιθύμητων ενεργειών στα αντιβιοτικά, το 41,5% των παιδιάτρων αναφέρει ότι σπάνια τις δηλώνει, ενώ το 63% των νοσηλευτών δεν έχει προβεί ποτέ σε δήλωσή τους. Το επίπεδο γνώσης σχετικά με το ποιους αφορά η αναφορά των ανεπιθύμητων ενεργειών μέσω της κίτρινης κάρτας, ήταν καλύτερο μεταξύ των παιδιάτρων με ποσοστό 64,3%, ακολουθούμενοι από τους νοσηλευτές με 51,2% και τους φαρμακοποιούς με ποσοστό 43,8%. Τα αποτελέσματα της λογιστικής παλινδρόμησης έδειξαν ότι το είδος και ο τύπος του νοσοκομείου, το φύλο, η ηλικία, η εκπαίδευση, η θέση όπως και τα έτη προϋπηρεσίας, αποτελούν στατιστικά σημαντικούς παράγοντες όσον αφορά τις γνώσεις και τις στάσεις των συμμετεχόντων επαγγελματιών υγείας, σχετικά με τη συνταγογράφηση αντιβιοτικών, τη μικροβιακή αντοχή και τη φαρμακοεπαγρύπνηση. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η διαγνωστική αβεβαιότητα αποτελεί βασικό παράγοντα μη σωστής χορήγησης αντιβιοτικών και συνδέεται με την μειωμένη εμπειρία στην παιδιατρική. Οι επαγγελματίες υγείας υποεκτιμούν τη μικροβιακή αντοχή ως πρόβλημα της καθημερινής τους πρακτικής, όπως επίσης και πολλούς από τους σημαντικούς παράγοντες οι οποίοι συμβάλλουν στην ανάπτυξη αυτής. Παρόλα αυτά αναγνωρίζουν την καταχρηστική συνταγογράφηση ως την κυριότερη αιτία της μικροβιακής αντοχής και τάσσονται υπέρ των εκπαιδευτικών μέτρων και παρεμβάσεων για τη μείωσή της. Το εύρημα αυτό δηλώνει ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος για το σχεδιασμό και την εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε όλες τις κατηγορίες των εμπλεκομένων στη χορήγηση αντιβιοτικών επαγγελματιών υγείας. Οι παρεμβάσεις για τον περιορισμό της συνταγογράφησης αντιβιοτικών στην παιδιατρική κλινική πρακτική, πρέπει να λάβουν προτεραιότητα δεδομένου του ότι οι παιδιατρικοί ασθενείς αποτελούν συχνούς χρήστες αντιβιοτικών. Σημαντικό εργαλείο στον έλεγχο αυτό θα προσδώσει η αυστηρή εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων και η ηλεκτρονική ελεγχόμενη διαδικασία συνταγογράφησης και αποτύπωσης των διαδικασιών. Η επικαιροποίηση και η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου θεωρείται μονόδρομος εάν πραγματικά η Πολιτεία επιθυμεί τον έλεγχο της υπερκατανάλωσης αντιβιοτικών ιδιαίτερα στην ευαίσθητη αυτή ομάδα του πληθυσμού. Ο σχεδιασμός επίσης και η εφαρμογή συστηματικών προγραμμάτων ενημέρωσης και εκπαίδευσης των επαγγελματιών υγείας, του γονεϊκού περιβάλλοντος και της κοινότητας ευρύτερα, θα συμβάλλει σημαντικά στον περιορισμό της κατανάλωσης αντιβιοτικών

Patient Safety and Healthcare Quality

Introduction: Due to a variety of circumstances and world-wide research findings, patient safety andquality care during hospitalization have emerged as major issues. Patient safety deficits may burdenhealth systems as well as allocated resources. The international community has examined severalproposals covering general and systemic aspects in order to improve patient safety; several long-termprograms and strategies have also been implemented promoting the participation of health-relatedagents, and also government agencies and non-governmental organizations.Aim: Those factors that have negative correlations with patient safety and quality healthcare weredetermined; WHO and EU programs as well as the Greek health policy were also reviewed.Method: Local and international literature was reviewed, including EU and WHO official publications,by using the appropriate keywords.Conclusions: International cooperation on patient safety is necessary in order to improvehospitalization and healthcare quality standards. Such incentives depend heavily on establishing worldwideviable and effective health programs and planning. These improvements also require further stepson safe work procedures, environment safety, hazard management, infection control, safe use ofequipment and medication, and sufficient healthcare staff

Workplace interpersonal conflicts among healthcare professionals: A survey on conflict solution approach at a General Hospital

We investigated the factors that shape the working environment and workload, as these are reflected by the presence of conflicts among employees of a General Hospital in Greece. A cross-sectional study was conducted using a 20-part questionnaire, which was administered to 200 health care professionals. 24,5% of the participants referred that they want to quit their profession soon and nurses showed the majority and the doctors the lowest percentage (60%vs 7%). The willingness to change the working environment did not appear to depend on gender, marital status, work position and work schedule. The majority of the respondents reported that conflicts occur at their workplace, with the medical staff showing the greatest average number of conflicts in relation to both the other two professional groups. In particular, it was found that those who did not have a managerial position were 3.9 times more likely to choose to compromise in a conflict