La polifarmacia como un factor de riesgo para síntomas depresivos en pacientes geriátricos: un estudio observacional transversal

The Authors would like to thank Proper Medical Writing Sp. z o.o., Poland for providing language assistanceObjetivo: El objetivo de este estudio es investigar la correlación entre la polifarmacia y los síntomas depresivos en adultos hospitalizados mayores de 65 años. Pacientes y métodos: Se obtuvo la historia clínica y los datos actuales de tratamiento de las historias clínicas. Se utilizó la puntuación de la prueba Mental Abreviado (AMTS) para excluir a los pacientes con demencia. La Escala de Depresión Geriátrica (GDS) se utilizó para evaluar los síntomas depresivos. Se usaron coeficientes Pearson y Spearman para determinar la relación entre las variables. Resultados: Se incluyó a un total de 206 individuos. El número medio de medicamentos tomados por los individuos fue de 6,9 ± 2,7 y la puntuación media GDS fue de 4,9 ± 3,4 puntos. Los síntomas de depresión (GDS puntuación> 5 puntos) se observaron en 68 (33,0%) individuos. La puntuación GDS de una correlación positiva con el número de medicamentos que se usaron (R = 0,74; P = 0,0001), el número de condiciones crónicas (R = 0,78; P = 0,001), y quejas de dolor (Z = 7,94; P = 0,0001). Se observó una asociación significativa entre la partitura GDS y el uso de los siguientes medicamentos: estatinas, agentes citostáticos, corticoesteroides, benzodiazepinas, glucósidos cardíacos, los fármacos no esteroides antiinflamatorios, relajantes musculares, medicamentos sin psicotrópicas con propiedades anticolinérgicas, y de acción central analgésicos (todos P <0,05). Conclusiones: Nuestro estudio indica que la polifarmacia se correlaciona positivamente con la presencia de síntomas depresivos en pacientes geriátricos. Se identificó una serie de medicamentos asociados con una mayor prevalencia de síntomas depresivos; Sin embargo, estas relaciones requieren un examen más detenido.Aim: The aim of this study was to investigate the correlation between polypharmacy and depressive symptoms in hospitalized adults aged over 65 years. Patients and methods: We obtained medical history and current treatment data from clinical records. We used the Abbreviated Mental Test Score (AMTS) to exclude patients with dementia. The Geriatric Depression Scale (GDS) was used assess depressive symptoms. Pearson and Spearman coefficients were used to determine the relationship between variables. Results: A total of 206 individuals were included. The average number of medications taken by the individuals was 6.9 ± 2.7 and the average GDS score was 4.9 ± 3.4 points. Depressive symptoms (GDS score >5 points) were observed in 68 (33.0%) individuals. GDS score positively correlated with the number of medications used (R = 0.74; P = 0.0001), the number of chronic conditions (R = 0.78; P = 0.001), and pain complaints (Z = 7.94; P = 0.0001). A significant association between GDS score and the use of the following medications was observed: statins, cytostatic agents, corticosteroids, benzodiazepines, cardiac glycosides, non-steroidal anti-inflammatory drugs, muscle relaxants, non-psychotropic drugs with anticholinergic properties, and centrally acting analgesics (all P < 0.05). Conclusions: Our study indicates that polypharmacy is positively correlated with the presence of depressive symptoms in geriatric patients. We identified a number of medications associated with a higher prevalence of depressive symptoms, however these relationships require further examination.No funding agency for the research wor

Polypharmacy as a risk factor for depressive symptoms in geriatric patients: an observational, cross-sectional study

Aim: The aim of this study was to investigate the correlation between polypharmacy and depressive symptoms in hospitalized adults aged over 65 years. Patients and methods: We obtained medical history and current treatment data from clinical records. We used the Abbreviated Mental Test Score (AMTS) to exclude patients with dementia. The Geriatric Depression Scale (GDS) was used assess depressive symptoms. Pearson and Spearman coefficients were used to determine the relationship between variables. Results: A total of 206 individuals were included. The average number of medications taken by the individuals was 6.9 ± 2.7 and the average GDS score was 4.9 ± 3.4 points. Depressive symptoms (GDS score >5 points) were observed in 68 (33.0%) individuals. GDS score positively correlated with the number of medications used (R = 0.74; P = 0.0001), the number of chronic conditions (R = 0.78; P = 0.001), and pain complaints (Z = 7.94; P = 0.0001). A significant association between GDS score and the use of the following medications was observed: statins, cytostatic agents, corticosteroids, benzodiazepines, cardiac glycosides, non-steroidal anti-inflammatory drugs, muscle relaxants, non-psychotropic drugs with anticholinergic properties, and centrally acting analgesics (all P < 0.05). Conclusions: Our study indicates that polypharmacy is positively correlated with the presence of depressive symptoms in geriatric patients. We identified a number of medications associated with a higher prevalence of depressive symptoms, however these relationships require further examination

Clinical research the functional state of elderly patients qualified to the geriatric physical activity program

BACKGROUND Even very thorough clinical research does not allow one to fully visualize the functional state of elderly patients. Many simple and complex functional tests are applied to analyse this state. The aim of the study was to evaluate the effectiveness of physiotherapy in the elderly age as well as to verify and indicate the factors determining the effectiveness of the improvement therapy process after clinical trial qualification and after 6 months of a physiotherapy program. MATERIAL AND METHODS The study group consisted of 30 elderly patients (18 female, 12 male) between 65 to 81 years of age (mean age of 72 5.3). To evaluate the state of the patients, selected elements of the following tests were used: Takata, Fullerton Fitness Test and Tinnetti test. RESULTS 16 patients (53%) achieved the maximum value in the Tinnetti test. The up and go test was not performed by one female only. The one leg stand test was not done by 2 persons (6.6%). The male patients had better results in palm grip muscle strength evaluated by a dynamometric test. The greatest improvement in physical functioning was observed after a 6-month period of rehabilitation in the studied active group, especially in the Fullerton test compared with the other groups. CONCLUSION The research results are show that the previously described diagnostic methods seem to be useful in geriatric rehabilitation. Rehabilitation regularly carried out under the supervision of a specialist most effectively improves the functional status of patients.WSTĘP Nawet bardzo dokładne badania kliniczne nie pozwalają w pełni zobrazować stanu funkcjonalnego pacjenta w podeszłym wieku. W jego ocenie zastosowanie znajduje wiele prostych i złożonych testów czynnościowych. Celem pracy jest ocena stanu czynnościowego osób zakwalifikowanych do programu aktywności fizycznej chorych geriatrycznych, kierowanych do leczenia szpitalnego, na podstawie wybranych wskaźników badania funkcjonalnego, przeprowadzonego na etapie zerowym badania oraz po 6 miesiącach programu rehabilitacyjnego. MATERIAŁ I METODY Grupę badaną stanowiło 30 pacjentów (18 kobiet oraz 12 mężczyzn) w wieku 61–81 lat (śr. 72 5,3 roku), spełniających kryteria włączenia (rokowanie przeżycia ≥ 3 lata, możliwość wykonania testów czynnościowych przewidzianych w programie). Większość badanych mieszkała razem z rodziną. Wszyscy uczestnicy badania określili swoje możliwości w zakresie lokomocji jako dobre. U 13 stwierdzono cukrzycę, u 10 niewydolność serca (w tym u 2 NYHA I oraz u 8 NYHA II), u 4 osteoporozę, u 24 chorobę zwyrodnieniową układu kostno-stawowego, u 2 astmę, u 2 przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, u 1 padaczkę, u 3 depresję oraz u 1 łagodne otępienie w chorobie Alzheimera. W analizie stanu czynnościowego grupy badanej zastosowano elementy testów: Takata, Fullerton Fitness Test oraz Tinetti. WYNIKI Aż 16 osób (53%) uzyskało maksymalną wartość w ocenie całościowej testu Tinetti. Próby wstań–siądź nie wykonała tylko jedna kobieta. Stanie na jednej nodze było czynnością, której nie potrafiły wykonać 2 osoby (6,6%). Siła mięśniowa oceniana na podstawie badania dynamometrycznego ściskania ręki była większa u mężczyzn. Największa poprawa stanu czynnościowego, zwłaszcza w zakresie testu Fullerton, po 6-miesięcznym okresie rehabilitacyjnym była obserwowana w grupie aktywnej badanych. WNIOSKI Zastosowane testy oceny czynnościowej na etapie zerowym badania są przydatne w planowaniu rehabilitacji geriatrycznej. Stan czynnościowy badanych najbardziej efektywnie poprawia rehabilitacja prowadzona regularnie pod nadzorem specjalisty

Clinical research the functional state of elderly patients qualified to the geriatric physical activity program – preliminary study

BACKGROUND Even very high quality clinical research does not show the functional state of elderly patients. Analysis of the functional status of patients was so far measured on by the commonly used and simple to implement functional tests. Aim of work was to evaluate the eff ectiveness of physiotherapy after clinical trial qualifi cation in the elderly age as well as to verify and indicate the factors determining the eff ectiveness of improvement therapy process. MATERIAL AND METHODS The study group consisted of 15 elderly patients (10 female, 5 male) between 65 to 81 years of age (mean age of 72 ± 5.6) For evaluation of the state of the patients, selected elements of following tests were used: Takata, Fullerton Fitness Test and Tinnetti test. RESULTS 4 patients (27%) achieved the maximum value in the Tinneti’s test. The highest values were observed for balanced test and gait test respectively in 7 (47%) and 8 (53%) patients. The up&go test was not performed by one female only. One leg stand test was not done by 2 persons (13%). Male patients had better results in palm grip muscle strength evaluated by dynamometric test. CONCLUSION The research results are showing that previously described diagnostic methods seem to be useful in geriatric rehabilitation.WSTĘP Nawet bardzo dokładne badania kliniczne nie pozwalają w pełni zobrazować stanu funkcjonalnego pacjenta w podeszłym wieku. W ocenie tego stanu znajdują zastosowanie proste lub złożone testy czynnościowe. Celem pracy jest ocena stanu czynnościowego osób zakwalifikowanych do programu aktywności fizycznej u chorych geriatrycznych, kierowanych do leczenia szpitalnego, na podstawie wybranych wskaźników badania funkcjonalnego, przeprowadzonego na etapie zerowym badania. MATERIAŁ I METODY Grupę badaną stanowiło 15 pacjentów (10 kobiet oraz 5 mężczyzn) w wieku od 61 do 81 lat (śr. 72 ± 5,6) spełniających kryteria włączenia (rokowanie przeżycia 3 lata, możliwość wykonania testów czynnościowych przewidzianych w programie). Większość badanych mieszkała razem z rodziną. Wszyscy uczestnicy badania określili swoje możliwości w zakresie lokomocji jako dobre. U 7 stwierdzono cukrzycę, u 5 niewydolność serca (w tym u 2 NYHA I oraz u 3 NYHA II), u 2 osteoporozę, u 1 astmę, u 1 przewlekłą obturacyjną chorobę płuc Tylko u 1 chorej zakwalifikowanej do programu rehabilitacji geriatrycznej rozpoznano zespół słabości. W analizie stanu czynnościowego grupy badanej zastosowano elementy testów Takata, Fullerton Fitness Test oraz test Tinetti. WYNIKI Aż 4 osoby (27%) uzyskały maksymalną wartość w ocenie całościowej testu Tinetti. Najwięcej punktów odnotowano odpowiednio w badaniu równowagi oraz badaniu chodu u 7 (47%) oraz 8 (53%) badanych. Próby wstań–siądź nie wykonała tylko jedna kobieta. Stanie na jednej nodze było czynnością, której nie potrafiły wykonać 2 osoby (13%). Siła mięśniowa oceniana na podstawie badania dynamometrycznego ściskania ręki była większa u mężczyzn. WNIOSKI Zastosowane testy oceny czynnościowej na etapie zerowym badania są przydatne w planowaniu rehabilitacji geriatrycznej

Cognition, function, and prevalent dementia in centenarians and near-centenarians: An individual participant data (IPD) meta-analysis of 18 studies.

INTRODUCTION: There are limited data on prevalence of dementia in centenarians and near-centenarians (C/NC), its determinants, and whether the risk of dementia continues to rise beyond 100. METHODS: Participant-level data were obtained from 18 community-based studies (N = 4427) in 11 countries that included individuals ≥95 years. A harmonization protocol was applied to cognitive and functional impairments, and a meta-analysis was performed. RESULTS: The mean age was 98.3 years (SD = 2.67); 79% were women. After adjusting for age, sex, and education, dementia prevalence was 53.2% in women and 45.5% in men, with risk continuing to increase with age. Education (OR 0.95;0.92-0.98) was protective, as was hypertension (odds ratio [OR] 0.51;0.35-0.74) in five studies. Dementia was not associated with diabetes, vision and hearing impairments, smoking, and body mass index (BMI). DISCUSSION: Among the exceptional old, dementia prevalence remains higher in the older participants. Education was protective against dementia, but other factors for dementia-free survival in C/NC remain to be understood