INFANTIL FIBROUS HAMARTOMA LOCATED IN LABIUM MAJUS; REPORT OF A RARE CASE

Änfantil fibröz hamartom; 2 yas altında, sıklıkla erkek çocuklarında görülen nadir ve benign kökenli bir kitledir. Tümör cilt altı dokusu mezensimal hücreleri olan fibroblast ve myofibroblastlardan köken alır. Sıklık sırasıyla aksilla, omuz bölgesi, inguinal bölge ve göğüs duvarında bulunur, eksternal genitalya ve özellikle labiumlarda oldukça nadir rastlanır.Infantil fibrous hamartoma is a rare benign mass which usually occurs in boys under 2 years of age. It had been reported that this neoplasm originates from fibroblasts and myofibroblasts which are mesenchymal cells of subcutaneous tissue. Axilla, shoulder, inguinal area and thoracic wall are the most common sites, respectiveley. It rarely occurs in external genitalia, and labiums are less common sites

JUVENILE MYOFIBROMA OF THE NAPE

Kemik ve iç organlar gibi lokalizasyonları dışında, en sık deri ve deri altı yerleşimi olan miyofibromlar, çocuk yaş grubunda daha sık görülür. Sunulan hastada, geç çocukluk döneminde ortaya çıkan, ense orta hatta yakın yerleşimli subkutan kitlenin total eksizyonu sonrasında histopatolojik bulguları miyofibromla uyumlu bulundu. Rastlantısal olarak orta hatta yakın yerleşimi, bu hastada farklı ayırıcı tanıların da düşünülmesini gerektirdi. Cutaneous and subcutaneous myofibromas except bone and visceral lesions are more frequently seen in the pediatric age group. In the presented case, a subcutaneous nodule was detected close to the midline of the nape. Total excision was performed and the nodule found to be consistent with myofibroma histopathologically. Several other pathologies were considered in differential diagnoses due to midline location of the lesion

EVALUATION OF RELATIONSHIP BETWEEN THE AGENTS OF URINARY TRACT INFECTIONS WITH AGE AND SEX IN CHILDREN

Amaç: İdrar yolu infeksiyonları (İYE) ön tanısı ile laboratuara gönderilen idrar örneklerindeki üreme oranı ve etkenlerin cinsiyet ve yaş gruplarındaki dağılımını araştırmaktır. Gereç ve yöntem: 2004- 2005 yıllarında, mikrobiyoloji laboratuarına idrar yolu enfeksiyonu ön tanısı ile idrar örnekleri gönderilen 0-12 yaş arası çocuklarda yapıldı. Çalışma grubu yaş gruplarına göre A grubu (0- 6 yaş) ve B grubu (7 - 12 yaş) olmak üzere iki gruba ayrıldı. A grubu ise A1 (0- 1 yaş) ve A2 (2- 6 yaş) olmak üzere iki alt grupta incelendi. İdrar örnekleri idarını tutamayan çocuklarda steril idrar torbası ile, tutabilenlerde ise orta akım idrar örneği steril idrar alma prensiplerine uygun olarak toplandı. 0,01 ml miktarında idrar %5 koyun kanlı agar ve Eosine Methylene Blue (EMB) besiyerlerine ekildi. 18-24 saat inkübasyonu takiben değerlendirme yapıldı. 105 koloni/ml ve üzeri değerler pozitif kabul edildi. Bulgular: Toplam 1100 örnekten 204 (%8,5)'ünde üreme saptandı ve bu örnekler 104 (% 51,0)'ü erkek, 100 (%49,0)'ü kız çocuklardan alınmış idi. Genel olarak izole edilen mikroorganizmalar sıklık sırasıyla; E.coli (%51,0), K.pneumoniae,(%15,2), E. faecalis (%8,2) idi. A1 grubunda erkek çocuklarda İYE sıklığı kızlara oranla yaklaşık iki kat yüksek iken, B grubunda ise bu oran kız çocuklarda yaklaşık yedi kat artmaktadır. İnfeksiyon sıklığı açısından cinsiyete göre yaş grupları arasındaki farklılık anlamlı bulunmuştur (p<0,01). 0-1 ve 2-6 yaş gruplarında kız ve erkeklerde en sık izole edilen etken E.coli iken, 2-6 yaş grubunda erkeklerde izolasyon sıklığı azalmıştır. 7 -12 yaş grubunda ise kızlarda E.coli' nin sıklığı %75,9 ‘a yükselirken, erkelerde hiç izole edilmemiştir. Sonuç: Çocuklarda İYE etkeni olan mikroorganizmaların çoğunlukla enterik kaynaklı olduğu, yaşa ve cinse göre etkenlerin değişim gösterdiği görülmüştür. Objective: To investigate the frequency of growth in urine specimens suspected of urinary tract infection (UTI) and distribution regarding to age and sex. Material and method: The study was performed with the urine specimens of children aged between 0-12, that were suspected of UTI and sent to the microbiology laboratory in years 2004-2005. The study group was divided into A (0- 6 years) and B (7- 12 years) groups according to ages. Group A is divided into two subgroups as, A1 (0- 1 years) ve A2 (2- 6 years). Urine specimens were collected by sterile bags in incontinent children and mid urine stream was collected in continent children. Urine specimens were inoculated onto 5% sheep blood and Eosine Methylene Blue (EMB) agars, and the results were evaluated after 18-24 hours of incubation. Growth more than10 5 CFU/ml of a single pathogen was considered to be the infectious agent. Results: Growth was obtained in 204 (18.5%) of 1100 specimens and 104(51%) were from boys and 100(49%) were from girls. The frequency of the isolates was, E.coli (51%), K.pneumoniae,( 15.2%), E. faecalis (8.2%) respectively. In the first group the rate of infection was about two folds higher in boys than girls, but between 7-12 years this was about seven folds higher in girls. The infection rate according to age and sex was found considerably different (p=0.000).The most frequent agent was E.coli in 0-1 and 2-6 years, the frequency was decreased in 2-6 years in boys. In 7-12 years the isolation rate of E.coli was 75.9% in girls, whereas no growth was obtained in boys in this group. Conclusion: The agents of UTI are generally originated from intestinal flora members and variated due to age and sex

PNEUMOTHORAX IN NEWBORN: OUR EXPERIENCE

Amaç: Yenidoğan döneminde solunum sıkıntısı yapan nedenlerden biri de pnömotoraks olup, mekanik ventilasyon tedavisi, mekonyum aspirasyonu sendromu, solunum güçlüğü sendromu ve perinatal asfiksi nedeniyle canlandırma işlemi uygulanan olgularda gelişme riski yüksektir. Hastanemiz yenidoğan bakım ünitesinde semptomatik pnömotoraks saptanarak tedavi edilen olgular geriye dönük olarak incelenmiştir. Gereç ve yöntem: Ocak 2003-Ocak 2006 tarihleri arasındaki 7 pnömotorakslı olguda gestasyonel yaş, ağırlık, aminon sıvısının mekonyumla boyalı olup olmadığı, primer akciğer patolojisi varlığı ve pnömotoraksın tarafı değerlendirildi. Tanıda akciğer grafisi ve bazı olgularda konjenital anomali varlığını araştırmak için bilgisayarlı tomografi yapıldı. Toraks drenaj işlemi için 10 F tüp kullanıldı. Bulgular: 7 olgunun değerlendirilmesinde; pnömotoraks insidansı %1,2 (7/570), erkek kız oranı 1,3, başvuru zamanı 10 saat ile 6 gün idi. 5 hasta (%71,4) prematürdü. Pnömotoraks sağda 3 (%42,9), bilateral 4 (%57,1) vakada mevcuttu. Serimizde mortalite % 57,1 olarak bulunmuştur. Vefat eden olguların büyük bir kısmı (%75) prematüre, solunum güçlüğü sendromlu ve iki taraflı pnömotoraksı olan olgulardı. Sonuç: Yenidoğan pnömotoraks olgularında mortalitenin prematürite, SGS ve iki taraflı pnömotoraks varlığında yüksek olması literatür ile uyumlu bulundu. Objective: Pneumothorax is one of the important etiologic factors in newborn which causes respiratory distress. Pneumothorax usually occurs in newborns under mechanical ventilation. Respiratory distress syndrome, meconium aspiration syndrome and resuscitation after birth may also cause pneumothorax. We retrospectively reviewed patients who were hospitalized for pneumothorax in our newborn intensive care unit. Material and method: Between January 2003 and January 2006, 7 cases were treated for pneumothorax. These cases were analyzed according to gestational age, existence of meconium in the amniotic fluid, primary lung pathology, weight, and side of pneumothorax. The relation between these criteria and the mortality was investigated. 10 F tube were used for thoracostomy. The diagnosis was made by chest x-rays, computerized tomography was used to examine presence of congenital anomalies. Results: The incidence of pneumothorax in the neonates treated in our intensive care unit is found to be 1,2 % (7/570). M:F ratio was 1.3. Age of admittance ranged from 10 hours to 6 days. Five patients (71,4) were premature. Pneumothorax was present at right hemithorax in 3 (42,9%) while 4 patients (%57,1) were bilaterally affected. Mortality rate was 57,1%. Most of the patients who died were premature (75%) and had bilateral pneumothorax. Conclusion: Also seen in the literature, we found that the mortality rate was higher in premature, RDS patients and the patients who had bilateral pneumothorax

CAN PULSE OXYMETER BE USED FOR MEASURING INTESTINAL BLOOD FLOW?

Amaç: Doku ve organlardaki dinamik kan akım hızı çeşitli yöntemlerle ölçülebilmektedir. Bu yöntemlerin çoğu bir sefere mahsus ölçme imkanı sağlamaktadır. Radyoaktif işaretli eritrositlerle (RİE) ölçüm yöntemi de bir kereye mahsus ölçme imkanı veren yöntemlerdendir. Barsak volvulusu modelinde allopurinolün barsak perfüzyonuna etkisini RİE yöntemi ile barsak kan akım hızı (BKA) ölçerken, puls oksimetrenin (PO)'da barsak kan akımının sürekli ölçülmesinde kullanılıp kullanılamayacağını değerlendirdik. Gereç ve Yöntem: Tavşan barsak volvulusu modelinde, barsak kan akımı RİE yöntemi ve PO ile ölçüldü. Bulgular: PO ve RİE yöntemi ile ölçümlerin birbiri ile doğru orantı gösterdiği saptandı. Altı saatlik volvulus sonunda her ikisi de barsak kan akımının durduğunu gösterdi. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, volvulus oluşturulup volvulusu açılan grupta BKA'nın anlamlı olarak azaldığı görüldü (p 0,05). BKA'ın PO ölçümleri ile RİE ölçüm yöntemi ile bulunan değerleri birbiri ile doğru orantılı bulundu. Sonuç: BKA ölçümünde PO'nun diğer dinamik doku akımı ölçüm yöntemlerine alternatif ve güvenilir olduğu saptandı. Objective: While we studied intestinal blood flow (IBF) with radiolabelled erythrocytes on the intestinal volvulus model we also evaluated whether pulse oxymeter (PO) can be used to measure IBF. Material and method: In the rabbit midgut volvulus model, IBF was measured by radiolabelled erythrocytes and PO. Results: The PO and scintigraphic measurements were in correlation and show that: IBF stopped following volvulus for 6 hr. IBF was significantly decreased in the volvulus plus devolvulus group compared to the baseline group (p 0.05). IBF as measured with PO were in correlation with scintigraphic measurements. Conclusion: It is concluded that PO is useful for the measurement of IBF and may be a cheap and reliable alternative to other blood flow measurement methods

Juvenile myofibroma of the nape

Kemik ve iç organlar gibi lokalizasyonları dışında, en sık deri ve deri altı yerleşimi olan miyofibromlar, çocuk yaş grubunda daha sık görülür. Sunulan hastada, geç çocukluk döneminde ortaya çıkan, ense orta hatta yakın yerleşimli subkutan kitlenin total eksizyonu sonrasında histopatolojik bulguları miyofibromla uyumlu bulundu. Rastlantısal olarak orta hatta yakın yerleşimi, bu hastada farklı ayırıcı tanıların da düşünülmesini gerektirdi.Cutaneous and subcutaneous myofibromas except bone and visceral lesions are more frequently seen in the pediatric age group. In the presented case, a subcutaneous nodule was detected close to the midline of the nape. Total excision was performed and the nodule found to be consistent with myofibroma histopathologically. Several other pathologies were considered in differential diagnoses due to midline location of the lesion

Fungal agents as a cause of surgical wound infections: An overview of host factors

WOS: 000250267600003PubMed: 26110365Microbial virulence and host resistance are the determinants of the surgical infections. Bacteria are responsible for the majority of cases, but fungi are rare. The aim of this study was to evaluate the fungi causing surgical infections and discuss host factors predisposing the infection. Methods. A total of 824 surgical wound specimens had been evaluated. The specimens were cultured using 5% sheep blood, Sabouraud Dextrose, and Eosin methylene blue agars and the isolates were identified by classical methods and API identification system. Results. Growth was obtained in 455 (55.2%) out of 824 specimens. Nine (2%) of the agents of surgical infections were yeasts: Candida albicans was isolated in 5 (55.6%), C tropicalis in 3 (33.3%), and C glabrata in 1 (11.1%) specimen(s). Examining the characteristics of the patients, fungal infection could be explained with the presence of at least I predisposing factor. Immunosuppression was closely related with fungal growth. Conclusion. Predisposing factors impairing the immune system were detected in most of the patients showing the possibility of onset of fungal, predominantly Candidal infections. It is important for clinicians to be aware of fungal infections that may develop in this group under risk, particularly after surgery and all Candida species isolated from high-risk patients should be identified to species level, as non-albicans strains are often associated with resistance to antifungal agents

Circumcision as a screening method in diagnosis of external genitourinary system and inguinal canal pathologies

Amaç: Sünnet ülkemizde genellikle dini ve kültürel nedenlerle ilk 10 yaş içinde yapılan bir ameliyattır. Bu yaş grubundaki erkek çocuklarının en sık ameliyat nedenleri kasık bölgesi ve dış genito-üriner sistem patolojileridir. Yazımızda; hedef kitle olarak belirlenen ilkokul 1. sınıfta okuyan erkek öğrencileri dış genito-üriner sistem ve kasık kanalı patolojileri açısından değerlendirilmiş, bu patolojilere ait istatistiksel bilgiler verilerek, patoloji saptanan sünnetli olgularda bu operasyonu gerçekleştiren kişilerin patolojilerin tanı ve tedavilerindeki önemi tartışılmıştır. Gereç ve Yöntem: İl merkezinde bulunan 20 ayrı ilköğretim okuluna kayıtlı 745 birinci sınıfta okuyan erkek öğrenci saha tarama yöntemi ile incelendi. Patoloji saptanan çocukların ailelerine mektupla anket yollanarak mevcut patoloji hakkında bilgi sahibi olup olmadıkları, çocukları sünnetli ise bu ameliyatın kim tarafından gerçekleştirildiği soruldu. Bulgular: Değerlendirilen 745 çocuğun 35'inde (%4.69) dış genito-üriner sistem ve kasık kanal patolojisi saptanmıştır. Saptanan 35 çocuğun 8'i (% 22.8) sünnet edilmişti. Anketlerden 24'ü (18 sünnetsiz, 6 sünnetli çocuğa ait) cevaplandırılarak tarafımıza ulaştırılmıştır. Anket sonuçlarından; 10 (%45.45) ailenin çocuğuna ait patolojiden haberdar olduğu, 14'ünün (%54.55) ise mevcut patolojiden haberdar olmadığı saptanmıştır. Bu 14 aileden 6'sının çocuğu sünnetli idi. Bu ailelerin çocuklarını sünnetçi olarak tanımladıkları kişilere sünnet ettirdiklerini saptandı. Sonuç: Sünnet penis ve kasık bölgesi patolojilerini bilen kişiler tarafından yapılmalıdır. Bu sayede, dış genito-üriner sistem ve kasık kanalı patolojilerinin tanısında sünnetin bir tarama yöntemi olarak kullanılabileceği kanısındayız.Objective: Circumcision is an operation performed during the first decade of child's life, due to religious and cultural reasons. Most common surgical operations performed during this period among boys are related with inguinal region and external genitourinary system pathologies. With the present study, male primary school students in first grade were evaluated in terms of inguinal canal and external genitourinary system pathologies and descriptive statistics were analyzed. Fellows who performed the circumcision and their significance on diagnosis and treatment of inguinoscrotal pathologies were discussed. Material and Method: Seven hundred forty five first grade male students were evaluated by field screening in 20 primary schools located in the city center. A survey form was sent to families of pathology detected boys informing them about the pathologies and seeking information about who had performed the circumcision operations. Results: Thirty five (4.69%) external genitourinary system and inguinal canal pathologies were detected in 745 children. Among these, 8 (22.8%) were circumcised. Twenty-four surveys were replied (18 noncircumcised and 6 circumcised). Ten (45.45%) families were aware of the pathology while 14 (54.55%) were not aware of the pathology. Six of these 14 children were circumcised and the operations had been performed by the people known as circumcisers. Discussion: Circumcisions should be performed by persons who are familiar with inguinal region and external genitourinary system pathologies. Thus, we recommend circumcision as a feasible screening method in diagnosis of external genito-urinary system and inguinal canal pathologies

Effect of age on the response to in vitro ischemia and reperfusion of the rabbit bladder

PubMed ID: 17293657Background/Aims: Urinary bladder dysfunction secondary to outlet obstruction is a common condition, seen in both children and adults. Using in vitro models of ischemia/reperfusion (I/R), we compared the contractile and biochemical responses of bladders isolated from young and old rabbits. Materials and Methods: Fourteen male New Zealand White rabbits were separated into two groups of 7. Group 1 (young) included rabbits 6-7 weeks old and group 2 (old) consisted of rabbits 2 years old. Isolated bladder body strips were subjected to in vitro I/R, and the effects on contractility were determined. The strips were then frozen and stored for quantitative malondialdehyde (MDA) analysis. Results: Contractile responses of young and old rabbit bladders to all forms of stimulation - field stimulation (FS), carbachol and potassium chloride (KCl) - were equal. The rate of tension to 32 Hz FS was significantly higher for group 1 in comparison with group 2. The old and young rabbits were equally sensitive to I/R in regard to FS, but the old rabbits were more sensitive to I/R in regard to carbachol and KCl stimulation. Basal MDA concentration of both young and aged bladder strips were similar. Ischemia mediated a significant increase in MDA in bladder strips from both young and old rabbits, but the MDA level was significantly greater for the young than for the old. Conclusion: Although the level of oxidative damage was greater in the young rabbit bladders, functionally, the old rabbit bladders were more sensitive to I/R damage. Copyright © 2007 S. Karger AG

Can pulse oxymetry be used for measuring intestinal blood flow?

hakguder, Gulce/0000-0003-1967-6214WOS: 000248413800009PubMed: 17638160Aim: When studying intestinal blood flow (IBF) using radiolabeled erythrocytes in the rabbit intestinal volvulus model, we also evaluated whether a pulse oxymeter (POX) could be used for the measurement of intestinal blood flow. Methods: IBF was measured with radiolabeled erythrocytes and POX in the rabbit intestinal volvulus model. The study was performed on 3 groups: 1) baseline, 2) volvulus, 3) volvulus plus devolvulus. Results: The POX and scintigraphic measurements were in correlation and showed that IBF stopped for 6 hours following volvulus. IBF was significantly decreased in the volvulus plus de-volvulus group compared to the baseline group (p < 0.01). IBF measured with POX correlated with scintigraphic measurements. Conclusion: POX is useful for the measurement of IBF and thus may be a cheap and reliable alternative to other intestinal blood flow measurement methods