Protein C system in patients with idiopathic pulmonary fibrosis - preliminary report

Wstęp: Układ białka C to naturalny układ antytrombogenny, który może odgrywać istotną rolę w procesie samoistnego włóknienia płuc. Celem pracy było oznaczenie stężenia białka C (PC), białka S (PS), trombomoduliny (TM), selektyny E (sSelE) i kompleksu trombina-antytrombina (TAT) w osoczu krwi chorych na samoistne włóknienie płuc. Materiał i metody: Grupa badanych obejmowała 11 chorych na samoistne włóknienie płuc (średnia wieku 51,5 ± 8,62 rż.). Rozpoznanie ustalono na podstawie objawów klinicznych, badań czynnościowych, radiologicznych, u wszystkich chorych przeprowadzono biopsję otwartą płuca. Grupa kontrolna obejmowała 20 zdrowych ochotników, pierwszorazowych dawców krwi. W osoczu oznaczono stężenie PC, PS, TM, sSelE i TAT metodą immunoenzymatyczną (ELISA). Wyniki: U chorych na samoistne włóknienie płuc zaobserwowano istotnie obniżone stężenia PC (98,24 ± 16,17% vs. 130,59 ± ± 19,03%), PS (71,31 ± 12,95% vs. 93,47 ± 18,63%), TM (2,67 ± 0,40 ng/ml vs. 3,99 ± 1,16 ng/ml) oraz istotnie wyższe stężenie kompleksu TAT (Me = 4,00 mg/ml vs. 2,20 mg/ml) oraz sSelE (Me = 36,40 ng/ml vs. 22,84 ng/ml) w porównaniu z grupą kontrolną. Wniosek: Wstępne obserwacje wskazują, że we krwi chorych na samoistne włóknienie płuc występuje obniżenie potencjału antykoagulacyjnego układu białka C, które może być konsekwencją nasilonej wewnątrznaczyniowej aktywacji procesu krzepnięcia krwi.Introduction: The natural anticoagulant - activated protein C system plays an important role in the pathogenesis of idiopathic pulmonary fibrosis. The purpose of this study was to evaluate the concentration of protein C (PC), protein S (PS), thrombomodulin (TM), selectin E (sSelE), and thrombin–antithrombin complex (TAT) in patients with idiopathic pulmonary fibrosis (IPF). Material and methods: Study grup consisted of 11 patients aged 51.5 ± 8.62 years with idiopathic pulmonary fibrosis and 20 healthy adults as control. Concentration of PC, PS TM, sSelE and TAT in plasma with ELISA method was assessed. Results: We observed significantly lower plasma concentration of PC (98.24 ± 16.17% vs. 130.59 ± 19.03%), PS (71.31 ± ± 12.95% vs. 93.47 ± 18.63%), TM (2.67 ± 0.40 ng/ml vs. 3.99 ± 1.16 ng/ml) and significantly higher level of TAT complex (Me = 4.00 mg/ml vs. 2.20 mg/ml) and sSelE (Me = 36.40 ng/ml vs. 22.84 ng/ml) in patients with idiopathic pulmonary fibrosis as compared to controls. Conclusion: In presented pilot study we observed decreased activity of protein C system and increased thrombin generation in peripheral blood of patients with idiopathic pulmonary fibrosis

Using cluster analysis with principal component analysis to study the iron metabolism in polycythemia vera

Background. Iron deficiency is a common complication in patients with polycythemia vera (PV). Unfortunately, little is known about the pathomechanisms of iron deficiency in PV. There have been no studies in the last decade documenting iron disorders in PV, despite progress in understanding the iron metabolism and new laboratory techniques measuring iron parameters.Objectives. The aim of this study was to assess the relationships between iron metabolism parameters, haematological and biochemical factors and clinical attributes in polycythemia vera patients with the use of cluster analysis (CA) and principal component analysis (PCA).Patients and methods. The study was performed on 60 patients (F/M 26/34) aged 38–84 (66 ± 10) years. The following parameters were determined in blood samples: hepcidin, prohepcidin, iron, total iron binding capacity (TIBC), unsaturated iron binding capacity (UIBC), ferritin, soluble transferrin receptor (sTfR), transferrin saturation (TfS), complete blood cell count, erythropoietin (Epo), uric acid, lactate dehydrogenase (LDH).Results. The CA divided all the 17 parameters into three clusters and showed that hepcidin concentrationis related to the duration of hydroxyurea therapy. PCA also revealed a positive correlation between hepcidin and therapy duration.Conclusions. We demonstrated that CA and PCA are efficacious methods for assessing the relationship between iron metabolism parameters and clinical attributes in PV patients

Ability to determine the nontransferrin-bound iron and total iron in the human placenta using high-performance liquid chromatography method

Iron is one of the most important microelements in the human body. It is a component of haemoglobin, which transports oxygen to all cells in the organism. It is also used in the synthesis of myelin, neurotrans-mitters, and DNA and transfers electrons in biochemical reactions. Iron is also responsible for regular development of the foetus’ central nervous system. Furthermore, as a result of Fenton reactions, iron leads to formation of toxic free radicals. The existence of non-transferrin-bound iron (NTBI) and its part desfer-rioxamine-chelatable iron (DCI) can be used to assess this element in the body. The placenta is an organ transition that is formed during pregnancy in the female organism. It has a dense web of blood vessels in which dynamic exchange of blood between mother and foetus takes place. As a result, a fraction of NTBI may be present in the placenta. The main goal of this work was to develop a method for determining total iron and desferrioxamine-chelatable iron in solid tissues - the human placenta.Iron is one of the most important microelements in the human body. It is a component of hemoglobin which transports oxygen to all cells in the organism. It is also used in a synthesis of myelin, neurotransmitters and DNA, and transfers electrons in the biochemical reactions. Iron is also responsible for regular development of a fetus central nervous system. Furthermore, as a result of Fenton reactions, iron leads to formation of toxic free radicals. Existence of non-transferrin-bound iron (NTBI) and its part - desferrioxamine-chelatable iron (DCI) can be used for assess this element in a body. Placenta is an organ transition which is formed during pregnancy in a female organism. It has a dense web of blood vessels where dynamic exchange of blood between mother and fetus takes place. As a result, fraction of NTBI may be present in the placenta. The main goal of this work was to develop a method for determination of total iron and desferrioxamine-chelatable iron in solid tissues - a human placent

Stężenie osoczowe kompleksów plazmina-α2-antyplazmina (PAP) i D-dimerów u chorych z ostrym zawałem serca

Wstęp: Ostry zawał serca jest spowodowany nagłym zamknięciem światła tętnicy wieńcowej przez skrzeplinę. Powstaniu skrzepliny może sprzyjać względna przewaga układu krzepnięcia nad układem fibrynolizy osoczowej. W momencie powstania skrzepliny dochodzi do wtórnej aktywacji procesu fibrynolizy osoczowej. Kompleksy PAP powstają w wyniku reakcji plazminy i a2-antyplazminy i są czułym i powszechnie uznanym wskaźnikiem plazminogenezy in vivo. D-dimery są najmniejszymi fragmentami powstającymi w wyniku działania plazminy na usieciowaną fibrynę, a ich podwyższone stężenie świadczy zarówno o aktywacji krzepnięcia, jak i wtórnej do krzepnięcia aktywacji fibrynolizy. Celem pracy była ocena procesu krzepnięcia i fibrynolizy osoczowej poprzez oznaczenie stężenia kompleksów PAP i D-dimerów w surowicy pacjentów z ostrym zawałem serca z uniesieniem odcinka ST przed zastosowaniem leczenia zasadniczego. Materiał i metody: Badaniom poddano 70 chorych (56 mężczyzn, 14 kobiet) z ostrym zawałem serca. Średnia wieku badanych wynosiła 54,2 &plusmn; 7,7 roku. Grupę kontrolną stanowiło 25 osób zdrowych, dobranych pod względem płci i wieku. Wyniki: W grupie chorych z ostrym zawałem serca stwierdzono znamiennie wyższe (p < 0,0001) stężenie kompleksów PAP, istotnie wyższe (p < 0,0001) stężenie D-dimerów oraz wysoką dodatnią korelację (r = 0,52; p < 0,0001) pomiędzy stężeniem kompleksów PAP i D-dimerów. Wnioski: Znamiennie wyższe stężenie kompleksów PAP wskazuje na znaczną aktywację plazminogenezy w grupie chorych z ostrym zawałem serca, zaś istotnie wyższe stężenie D-dimerów i ich wysoka dodatnia korelacja z kompleksami PAP przemawia za wyraźną aktywacją krzepnięcia i wtórną do wykrzepiania aktywacją procesu fibrynolizy osoczowej. Dane te są kolejnym dowodem potwierdzającym zasadnicze znaczenie obydwu układów w patogenezie zawału serca. (Folia Cardiol. 2005; 12: 370&#8211;376

Evaluation of thrombinogenesis in vivo in acute myocardial infarction in relation to concentrations of thrombin-antithrombin III complexes and antithrombin III activity

Background: Thrombotic processes play an essential role in the progression of the atheromatosis and pathogenesis of acute coronary syndromes. The role of haemostatic factors in the development of circulatory system diseases, ischaemic heart disease in particular, has met with great research interest. The purpose of the present research is to define the role of haemostatic factors in the pathogenesis of atheromatosis and ischaemic heart disease and also to deal with their impact on diagnosis and prognosis. The aim of the present study was to evaluate thrombin generation in vivo and to define the role of the main inhibitor of coagulation in patients with acute myocardial infarction. Methods: The study was performed using a group of 70 patients with acute myocardial infarction with ST segment elevation (STEMI). The control group comprised 25 healthy subjects matched for age and gender. Concentrations of thrombin-antithrombin III complexes (TAT complexes) and antithrombin III (AT III) activity were measured; the sample was taken before essential treatment was administered. Results: In a group of patients with myocardial infarction, significantly higher average concentrations of TAT complexes (p < 0.0001) and AT III activity (p < 0.001) were found. An inverse correlation between AT III activity and kinase phosphocreatine concentration (p < 0.02) was shown as well as a positive correlation between AT III activity and the time elapsing from the onset of infarction symptoms to admission (p < 0.05). The increase in TAT complex concentration and AT III activity did not depend on sex, age and risk factors for ischaemic heart disease, nor did it predict late complications.Conclusions: The results provide evidence of an intensification of thrombinogenesis processes in patients with acute myocardial infarction. The increase of AT III activity may reflect a compensatory mechanism of the haemostatic system with regard to intensified thrombinogenesis

Comparison of serum prohepcidin and iron metabolism parameters in obese and non-obese elderly individuals

Wstęp: Obecny stan wiedzy wskazuje na ścisły związek pomiędzy nadwagą czy otyłością a zaburzeniami metabolizmu żelaza. Jednakże mechanizmtej zależności nie jest wyjaśniony. Hepcydyna może być istotnym czynnikiem niedoborów żelaza obserwowanych w populacji osób otyłych.Materiał i metody: Badanie zrealizowano wśród 58 otyłych osób (K/M 34/24), w wieku 65–91 lat (78,92 ± 8,32 lat). Grupę kontrolną stanowiło15 zdrowych ochotników z prawidłową masą ciała, dobranych odpowiednio pod względem wieku i płci. Na podstawie definicjiWHO, u 36 (62%) otyłych pacjentów zdiagnozowano niedokrwistości normo lub mikrocytową. W ramach badań oznaczono następująceparametry: prohepcydynę, hemoglobinę, stężenie żelaza, ferrytyny i erytropoetyny, białka C-reaktywnego (CRP).Wyniki: Wykazano istotnie wyższe stężenie surowiczej prohepcydyny w grupie pacjentów otyłych bez niedokrwistości (p &lt; 0,01)w porównaniu z wartościami obserwowanymi u pacjentów otyłych z niedokrwistością oraz u osób z grupy kontrolnej z prawidłowąmasą ciała (p &lt; 0,01). U osób otyłych z niedokrwistością, obserwowano obniżone stężenie żelaza przy jednocześnie podwyższonychwartościach erytropoetyny oraz białka CRP w porównaniu z pozostałymi dwoma analizowanymi grupami. Stężenie ferrytyny byłowyższe u pacjentów otyłych (zarówno z niedokrwistością oraz bez niedokrwistości) w odniesieniu do osób bez cech otyłości. W grupiepacjentów otyłych zarówno z niedokrwistością jak też bez niedokrwistości surowicza prohepcydyna pozytywnie korelowała z procentowązawartością tkanki tłuszczowej (r = 0,32; p = 0,02).Wnioski: Wyniki wstępnych badań sugerują, że tkanka tłuszczowa może mieć wpływ na stężenie surowiczej prohepcydyny a tym samymrównież na ogólnoustrojową homeostazę żelaza.Introduction: Current knowledge indicates that there is a close connection between being overweight, obesity and iron metabolism disorders,but the underlying mechanism is unclear. Hepcidin could be a major contributor to poor iron status observed in the obese population.Material and methods: The study was performed in 58 obese elderly individuals (F/M 34/24) aged 65-91 (78.92 ± 8.32) years. The controlgroup consisted of 15 non-obese elderly volunteers, age- and sex-matched. Based on the WHO definition, 36 (62%) obese individualswere diagnosed with normo- or microcytic anaemia. The following parameters were determined: prohepcidin, haemoglobin, serum iron,erythropoietin, ferritin and C-reactive protein (CRP).Results: Prohepcidin concentrations were significantly increased in obese elderly individuals without anaemia compared to obese andanaemic (p &lt; 0.01) as well as non-obese volunteers (p &lt; 0.01). In obese individuals with anaemia there was a decrease in serum iron,concomitant with increased levels of erythropoietin and CRP compared to two other groups. Ferritin concentration was increased inobese people (with and without anaemia) compared to the non-obese group. Serum prohepcidin levels were positively correlated withfat mass percentage in obese individuals without and with anaemia (r = 0.32; p = 0.02).Conclusion: Results of this preliminary study suggest that body fat content does have an impact on prohepcidin concentration, andthereby on iron homeostasis

Tkankowy aktywator plazminogenu (t-PA) i jego inhibitor typu 1 (PAI-1) u chorych z ostrym zawałem serca

Wstęp: Ostry zawał serca zwykle jest spowodowany nagłym zamknięciem światła tętnicy wieńcowej przez skrzeplinę tworzącą się na blaszce miażdżycowej, która uległa destabilizacji. Powstawaniu skrzepliny mogą sprzyjać zaburzenia układu fibrynolizy osoczowej, w którym zasadniczą rolę pelni tkankowy aktywator plazminogenu (t-PA) i jego inhibitor typu 1 (PAI-1). Cel pracy: Ocena stężenia antygenów t-PA (t-PA:Ag) i PAI-1 (PAI-1:Ag) w surowicy pacjentów z ostrym zawałem serca przed zastosowaniem leczenia fibrynolitycznego i przeciwkrzepliwego. Materiał i metody: Badaniom poddano 70 chorych (56 mężczyzn, 14 kobiet, średnia wieku 54,2 &plusmn; 7,7 lat) z ostrym zawałem serca. Grupę kontrolną stanowiło 25 osób zdrowych, dobranych pod względem płci i wieku. Stężenie t-PA:Ag i PAI-1:Ag oceniano za pomocą immunoenzymatycznej metody ELISA. Wyniki: W grupie chorych z ostrym zawałem serca stwierdzono znamiennie wyższe (p < 0,02) stężenie PAI-1:Ag oraz znamiennie wyższe (p < 0,0002) stężenie t-PA:Ag. Metodą regresji logistycznej wykazano, że stężenie t-PA:Ag było istotnym czynnikiem predykcyjnym rozpoznania zawału serca (OR = 2,84). Stwierdzono też następujące dodatnie korelacje między stężeniami: PAI-1:Ag i t-PA:Ag (r = 0,35; p < 0,005), PAI-1:Ag i triglicerydów (r = 0,29; p < 0,02) oraz stężeniem PAI-1:Ag i wskaźnikiem masy ciała (r = 0,47; p < 0,0001). Wnioski: Podwyższone stężenia PAI-1:Ag, t-PA:Ag oraz wysoka dodatnia korelacja między t-PA:Ag i PAI-1:Ag wskazują na udział tych wskaźników w patogenezie zawału serca. Podwyższone stężenie t-PA:Ag może być istotnym czynnikiem predykcyjnym rozpoznania ostrego zawału serca. Dodatnie korelacje między stężeniem PAI-1:Ag a stężeniem triglicerydów i wskaźnikiem masy ciała wskazują na ścisły związek antygenu PAI-1 z zespołem insulinooporności. PAI-1 może okazać się ogniwem łączącym otyłość, zespół insulinooporności i chorobę wieńcową

Large Extracellular Vesicles: Have We Found the Holy Grail of Inflammation?

The terms microparticles (MPs) and microvesicles (MVs) refer to large extracellular vesicles (EVs) generated from a broad spectrum of cells upon its activation or death by apoptosis. The unique surface antigens of MPs/MVs allow for the identification of their cellular origin as well as its functional characterization. Two basic aspects of MP/MV functions in physiology and pathological conditions are widely considered. Firstly, it has become evident that large EVs have strong procoagulant properties. Secondly, experimental and clinical studies have shown that MPs/MVs play a crucial role in the pathophysiology of inflammation-associated disorders. A cardinal feature of these disorders is an enhanced generation of platelets-, endothelial-, and leukocyte-derived EVs. Nevertheless, anti-inflammatory effects of miscellaneous EV types have also been described, which provided important new insights into the large EV-inflammation axis. Advances in understanding the biology of MPs/MVs have led to the preparation of this review article aimed at discussing the association between large EVs and inflammation, depending on their cellular origin

Tkankowy aktywator plazminogenu (t-PA) i jego inhibitor typu 1 (PAI-1) u chorych z ostrym zawałem serca

Wstęp: Ostry zawał serca zwykle jest spowodowany nagłym zamknięciem światła tętnicy wieńcowej przez skrzeplinę tworzącą się na blaszce miażdżycowej, która uległa destabilizacji. Powstawaniu skrzepliny mogą sprzyjać zaburzenia układu fibrynolizy osoczowej, w którym zasadniczą rolę pelni tkankowy aktywator plazminogenu (t-PA) i jego inhibitor typu 1 (PAI-1). Cel pracy: Ocena stężenia antygenów t-PA (t-PA:Ag) i PAI-1 (PAI-1:Ag) w surowicy pacjentów z ostrym zawałem serca przed zastosowaniem leczenia fibrynolitycznego i przeciwkrzepliwego. Materiał i metody: Badaniom poddano 70 chorych (56 mężczyzn, 14 kobiet, średnia wieku 54,2 &plusmn; 7,7 lat) z ostrym zawałem serca. Grupę kontrolną stanowiło 25 osób zdrowych, dobranych pod względem płci i wieku. Stężenie t-PA:Ag i PAI-1:Ag oceniano za pomocą immunoenzymatycznej metody ELISA. Wyniki: W grupie chorych z ostrym zawałem serca stwierdzono znamiennie wyższe (p < 0,02) stężenie PAI-1:Ag oraz znamiennie wyższe (p < 0,0002) stężenie t-PA:Ag. Metodą regresji logistycznej wykazano, że stężenie t-PA:Ag było istotnym czynnikiem predykcyjnym rozpoznania zawału serca (OR = 2,84). Stwierdzono też następujące dodatnie korelacje między stężeniami: PAI-1:Ag i t-PA:Ag (r = 0,35; p < 0,005), PAI-1:Ag i triglicerydów (r = 0,29; p < 0,02) oraz stężeniem PAI-1:Ag i wskaźnikiem masy ciała (r = 0,47; p < 0,0001). Wnioski: Podwyższone stężenia PAI-1:Ag, t-PA:Ag oraz wysoka dodatnia korelacja między t-PA:Ag i PAI-1:Ag wskazują na udział tych wskaźników w patogenezie zawału serca. Podwyższone stężenie t-PA:Ag może być istotnym czynnikiem predykcyjnym rozpoznania ostrego zawału serca. Dodatnie korelacje między stężeniem PAI-1:Ag a stężeniem triglicerydów i wskaźnikiem masy ciała wskazują na ścisły związek antygenu PAI-1 z zespołem insulinooporności. PAI-1 może okazać się ogniwem łączącym otyłość, zespół insulinooporności i chorobę wieńcową

Kompleksy trombina-antytrombina III (TAT) podczas pomostowania aortalno-wieńcowego z użyciem i bez zastosowania krążenia pozaustrojowego

Wstęp: Objawami zaburzeń układu hemostazy związanych z zabiegami kardiochirurgicznymi prowadzonymi przy użyciu krążenia pozaustrojowego są głównie krwawienia lub powikłania zakrzepowo-zatorowe. Kluczowym enzymem procesu krzepnięcia krwi jest trombina, która wykazuje oprócz właściwości prozakrzepowych działanie antykoagulacyjne i modulujące aktywność układu fibrynolitycznego. W związku z ważną rolą trombiny w patomechanizmie pooperacyjnych zaburzeń hemostazy celem pracy było zbadanie stężenia kompleksów TAT we krwi chorych poddanych zabiegowi rewaskularyzacji naczyń wieńcowych metodą pomostowania z zastosowaniem i bez użycia krążenia pozaustrojowego. Materiał i metody: Badaniem objęto 30 osób z chorobą wieńcową (22 mężczyzn, 8 kobiet) w wieku 58,0 &plusmn; 8,0 lat, u których przeprowadzono pomostowanie aortalno-wieńcowe z zastosowaniem krążenia pozaustrojowego (grupa I, n = 19) oraz bez użycia krążenia pozaustrojowego (grupa II, n = 11). Grupę kontrolną stanowiło 30 zdrowych ochotników w podobnym przedziale płci i wieku. W osoczu krwi pobieranej przed zabiegiem, podczas zabiegu oraz w 1. i 3. dobie pooperacyjnej (ogółem 6-krotnie), a także w grupie kontrolnej osób zdrowych oznaczono metodą immunoenzymatyczną stężenie kompleksów TAT. Wyniki: W badaniach przedoperacyjnych u osób z chorobą wieńcową stwierdzono znamiennie wyższe stężenie kompleksów TAT niż u osób zdrowych (p < 0,0001). W grupie chorych operowanych z zastosowaniem krążenia pozaustrojowego stężenia kompleksów TAT po wyłączeniu krążenia pozaustrojowego oraz podaniu siarczanu protaminy były istotnie podwyższone. W grupie chorych operowanych bez krążenia pozaustrojowego nie zaobserwowano istotnych zmian w stężeniu kompleksów TAT, zarówno w czasie operacji, jak i w 1. oraz 3. dobie po zabiegu. Wnioski: W badaniach przedoperacyjnych u pacjentów z chorobą wieńcową, w porównaniu z grupą kontrolną osób zdrowych, stwierdzono podwyższone stężenia kompleksów TAT, świadczące o wzmożonym wytwarzaniu trombiny in vivo. Wstępnie przeprowadzona analiza, która wymaga potwierdzenia w liczniejszej grupie operowanych, wskazuje, że zabiegi pomostowania aortalno-wieńcowego z użyciem krążenia pozaustrojowego w porównaniu z operacją bez jego zastosowania powodowały, pomimo intensywnej heparynizacji, znaczne zwiększenie wytwarzania trombiny i powstawanie kompleksów TAT we krwi badanych. (Folia Cardiol. 2004; 11: 839&#8211;845