Yabancı dil olarak İngilizce öğreten öğretim elemanlarının sözlü geri bildirim hakkındaki inanışları ve uygulamaları.

TEZ12494Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2019.Kaynakça (s. 83-92) var.xiv, 97 s. :_tablo ;_29 cm.Gu?nu?mu?zde ög?retmenler, dil ög?retim araştırmalarının ve teorilerinin önerdiklerini uygulayan bireylerden ziyade, kendine özgu? ög?retim yöntemleri olan aktif karar mekanizmaları olarak göru?lmektedir. Birçok araştırma, ög?retmenlerin uygulamalarını yu?ru?tu?rken inançlarından etkilendiklerini iddia etmiştir (Pajares, 1992; Johnson, 1992). Fakat bu du?şu?nce son yirmi yılda deg?işmiş ve ög?retmen inanç ve uygulamaları arasında bazı uyumsuzluklar olabileceg?i öne su?ru?lmu?ştu?r (Baştu?rkmen, Loewen & Ellis, 2004). Bu araştırma, İngilizce’ yi yabancı dil olarak ög?reten u?ç ög?retim elemanının sözlu? geri bildirim kullanımı hakkında inanç ve uygulamaları arasındaki uyumsuzlug?un sebeplerini araştıran nitel bir örnek olay çalışmasıdır. Bir devlet u?niversitesinin Yabancı Diller Yu?ksekokulu’nda çalışan u?ç ög?retim elemanı, sözlu? geri bildirim hakkındaki inançları alınmak u?zere yarı-yapılandırılmış ders öncesi göru?şmeler için seçilmiştir. Göru?şmelerde ög?retmenlere en sık kullandıkları ve olumlu etkisine en çok inandıkları sözlu? geri bildirim tu?rleri, tercih ettikleri sözlu? geri bildirim zamanı ve ög?renciyi du?zeltmekten kaçındıkları durumlar u?zerine sorular sorulmuştur. Ög?retmenlerin sözlu? geri bildirim uygulamalarını gözlemlemek için her bir ög?retmen için dörder saatlik dersler video kamera ile kaydedilmiştir. Sonrasında inançlarına ters du?şen uygulamalarını belirlemek için ög?retim görevlileriyle hatırlatıcı göru?şmeler yapılmıştır. Göru?şmeler içerik analizine tabi tutulmuştur. Araştırma sonuçları göstermiştir ki ög?retim elemanlarının sözlu? geri bildirim hakkındaki inanç ve uygulamaları arasında uyumsuzluklar vardır. Bu araştırma, ög?retim elemanlarının sözlu? geri bildirim kararlarını ve uygulamalarını deg?erlendirmesi gerektig?ini ortaya koymuştur.Until recently, teachers have been viewed as active decision-makers who have their own unique teaching styles rather than individuals who implement what is suggested by language teaching researchers and theories. A number of studies claim that teachers are affected by their beliefs during implementations of their practices (Pajares, 1992; Johnson, 1992). However, this view has been challenged over the last two decades and researchers suggest that there can be mismatches between teachers’ beliefs and practices (Baştu?rkmen, Loewen & Ellis, 2004). This study reports on a qualitative case study which aimed to identify the reasons for mismatches (if any) between three EFL (English as a Foreign Language) instructors’ beliefs and practices with respect to their OCF (Oral Corrective Feedback) use. Three EFL instructors working at the School of Foreign Languages in a state university were selected to identify their beliefs about OCF through pre-lesson semi-structured interviews. The questions were about the OCF types that they most frequently used and believed remarkably effective, their preferred timing of OCF and avoidance of OCF. Four hours of video-recording of their lessons were made to observe their OCF practices, followed by semi-structured Stimulated Recall Interviews to justify (in)consistency between beliefs and actual classroom practices. The interviews were subjected to content analysis. The findings of the study revealed that there were discrepancies between instructors’ beliefs and practices concerning OCF. The study recommended that instructors evaluate their own OCF decisions and practices

Gastrostomy in hospitalized patients with acute stroke: "NoroTek" Turkey point prevalence study subgroup analysis

Objective: Nutritional status assessment, dysphagia evaluation and enteral feeding decision are important determinants of prognosis in acute neurovascular diseases. Materials and Methods: NöroTek is a point prevalence study conducted with the participation of 87 hospitals spread across all health sub regions of Turkey conducted on 10-May-2018 (World Stroke Awareness Day). A total of 972 hospitalized neurovascular patients [female: 53%, age: 69±14; acute ischemic stroke in 845; intracerebral hematoma (ICH) in 119 and post-resuscitation encephalopathy (PRE) in 8] with complete data were included in this sub-study. Results: Gastrostomy was inserted in 10.7% of the patients with ischemic stroke, 10.1% of the patients with ICH and in 50% of the patients with PRE. Independent predictors of percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) administration were The National Institutes of Health Stroke Scale score at admission [exp (β): 1.09 95% confidence interval (CI): 1.05-1.14, per point] in ischemic stroke; and mechanical ventilation in ischemic [exp (β): 6.18 (95% CI: 3.16-12.09)] and hemorrhagic strokes [exp (β): 26.48 (95% CI: 1.36-515.8)]. PEG was found to be a significant negative indicator of favorable (modified Rankin’s scale score 0-2) functional outcome [exp (β): 0.032 (95% CI: 0.004-0.251)] but not of in-hospital mortality [exp (β): 1.731 (95% CI: 0.785-3.829)]. Nutritional and swallowing assessments were performed in approximately two-thirds of patients. Of the nutritional assessments 69% and 76% of dysphagia assessments were completed within the first 2 days. Tube feeding was performed in 39% of the patients. In 83.5% of them, tube was inserted in the first 2 days; 28% of the patients with feeding tube had PEG later. Conclusion: The NöroTek study provided the first reliable and large-scale data on key quality metrics of nutrition practice in acute stroke in Turkey. In terms of being economical and accurate it makes sense to use the point prevalence method.Amaç: Akut nörovasküler hastalıklarda nütrisyonel durum ve disfaji değerlendirmesi ve enteral beslenme kararı önemli prognoz belirleyicilerindendir. Gereç ve Yöntem: NöroTek, 10 Mayıs 2018’de (Dünya İnme Farkındalık Günü) Türkiye’nin tüm sağlık alt bölgelerine yayılmış 87 hastanenin katılımıyla gerçekleştirilen bir nokta prevalans çalışmasıdır. Hastanede yatan ve bu alt çalışma için toplanan verisi tam olan toplam 972 nörovasküler hasta (kadın: %53, yaş: 69±14 yıl; 845’i akut iskemik inme; 119’u intraserebral hematom ve 8’i post-resüsitasyon ensefalopatisi) analiz edildi. Bulgular: Gastrostomi iskemik inmeli hastaların %10,7, intraserebral kanamalıların %10,1 ve post-resusitasyon ensefalopatisi olanların %50’sine uygulanmıştır. Perkütan endoskopik gastrostomi (PEG) gereksiniminin bağımsız belirleyicileri, iskemik inme grubunda kabul NIHSS [exp (β): 1,09, %95 güven aralığı (GA): 1,05-1,14, puan başına] ile hem iskemik hem de hemorajik inmelerde mekanik ventilasyon uygulanmış olmasıdır [iskemik için: exp (β): 6,18, %95 GA: 3,16- 12,09] ve hemorajik inme için: [exp (β): 26,48, 95% GA: 1,36-515,8]. İnme olgularında PEG uygulaması hastane içi mortalite için bağımsız belirleyici değildi [exp (β): 1,731, 95% GA: 0,785-3,829]. Ancak, PEG uygulanmış olması taburculuk esnasında iyi prognoza (modifiye Rankin skoru 0-2) sahip olabilme için anlamlı bir negatif etmen olarak bulundu [exp (β): 0,032, %95 GA: 0,004-0,251]. Hastanede yatan nörovasküler hastaların yaklaşık üçte ikisinde malnütrisyon ve yutma bozukluğu açısından değerlendirme yapılmıştı. Nutrisyonel status değerlendirmesinin %69’u ve disfaji değerlendirmesinin %76’sı ilk 48 saat içinde gerçekleştirilmişti. Tüple enteral nütrisyon uygulama oranı %39’du. Beslenme tüplerinin %83,5’i ilk 2 gün içinde yerleştirilirken beslenme tüpü olan hastaların %28’ine daha sonra PEG açılmıştı. Sonuç: NöroTek çalışması ile Türkiye’de hastanede yatan akut inme hastalarında nutrisyonel uygulamaların temel kalite ölçütlerine ilişkin ilk güvenilir ve büyük ölçekli veri sağlanmıştır. Ekonomik olması ve doğruluğu açısından nokta yaygınlık yönteminin bu tip verilerin temini için daha fazla kullanılması mantıklıdır