Unilateral Renal Tromboz ve Hiperkoagülabilite: Olgu Sunumu

Kliniğimize şiddetli sağ renal kolik benzeri lomber ağrı şikayeti ile başvuran, 40 yaşındaki erkek hastada hiperkoagülabilite sonucu gelişen parsiyel unilateral renal arter trombozu olgusu sunulmuştur. Kontrastsız spiral BT incelemede şiddetli kolik yan ağrısını açıklayıcı, tıkayıcı özellikte bir patoloji gözlenmeyen hastada, kontrastlı BT ile sağ renal arter parsiyel trombozu saptandı ve hasta hospitalize edilerek, düşük moleküler ağırlıklı heparin tedavisine alındı. Akut tübüler nekroza ait poliüri evresi geçtikten sonra, tromboza yatkınlık oluşturan risk faktörleri açısından tetkik edilen hastada Lupus Antikoagülanı pozitif ve PAI-1 4G/5G polimorfizmi heterozigot olarak saptandı. Hiperkoagülabiliteye bağlı arteriyel tromboz geliştiği düşünülen hastaya, tromboz proflaksisi amacıyla oral antikoagülan başlandı

Association of b7-h4 gene polymorphisms in urothelial bladder cancer

Background/aim: We aimed to study polymorphisms of the B7-H4 gene in order to evaluate a possible association in urothelial carcinoma, as it is highly expressed in cancer tissues. Materials and methods: In this study B7-H4 gene rs10754339, rs10801935, and rs3738414 SNPs were studied by PCR-RFLP method in paraffin-embedded tumor specimens from 62 urothelial carcinoma patients and in a control group including 30 patients without bladder cancer. Results: We detected that the rs10754339 polymorphism was more frequent in the cancer patients when compared with the control group (P < 0.05). Only the rs3738414 polymorphism showed a statistically significant difference in frequency between pathologic diagnostic groups. Conclusion: The rs10754339 AA genotype distribution was found to have a higher frequency whereas the rs3738414 AG genotype distribution was lower in the bladder cancer group (P < 0.05). None of the genotype distributions showed a significant difference from the control group for the rs10801935 polymorphism. We conclude that B7-H4 has the potential to be a useful prognostic marker in urothelial carcinoma

Genetic anomalies detected in patients with non-obstructive azoospermia and oligozoospermia

Genetik faktörler erkek infertilitesi nedenleri arasında önemli bir yer tutmaktadır. Sayısal ve yapısal kromozomal düzensizliklere, sebebi bilinmeyen oligozoospermik ve azoospermik olgularda sık rastlanmaktadır. Bu çalışmada 1995-2005 yılları arasında infertilite kıliniğine başvuran 383 azoospermik ve 436 şiddetli oligozoospermik toplam 819 Türk erkek incelemeye alındı. Bir ay ara ile iki kez spermogram ve basal hormon profilleri (FSH-Testosterone) çalışıldı. Tüm olguların karyogram analizleri yapıldı. İncelenen 383 azoospermik olgunun 47(%12,3) tanesinde, 436 oligozoospermik olgunun 20(%4,6) tanesinde kromozomal düzensizlik tesbit edilmiştir. Azoospermik olgularda tesbit edilen kromozomal düzensizliklerin 9(%19,1) tanesi otosomal ve 38(%80,9) tanesi gonozomal kromozomlara ait bulunmuştur. Oligozoospermik olgularda ise tespit edilen kromozomal düzensizliklerin 8(%40) tanesi otozomal, 12(%60) tanesi gonozomal kromozomlara aittir. Erkekte infertiliteye neden olan genetik nedenlerin belirlenmesi ve yardımcı üreme teknikleri kullanılarak elde edilecek bu bireylere ait çocukların taşıyabilecekleri genetik riskin saptanması amacıyla infertilite kliniğine başvuran azoospermik, oligozoospermik infertil erkeklerde genetik danışma verilmesi ve sitogenetik inceleme yapılması doğru tanının konmasına yardımcı olacaktır.Genetic factors have major importance in male infertility etiology. Numerical and structural chromosomal abnormalities seem to be frequent inoligospermia and azoospermia cases with unknown etiology. In this study 819 patients with azoospermia (383) and oligospermia (436) who attended to infertility depantinent between 1995-2005 were evaluated. Spermogram and basic hormone proties (FSHTestesterone) were studied two times with one month interval from each patient and all the cases were evaluated cytogenetically. The 47(12,3%) of 383 azoospermia patients and the 20(4,6%) of 436 oligospermia patients were found to have chromosomal abnormalities. The 9(19,1%) of the chromosomal abnormalities found in azoospermia patients were autosomal and the 38(80,9%) were gonosomal. In oligospermia cases the 8(40%) of the chromosomal abnormalities were autosomal and 12(60%) were gonosomal. Cytogenetic analysis and genetic counseling would be heepful in infertile males with azoospermia and oligospermia by determining the genetic factors causing infertility and by assesing the genetic risks of the offsprigs prowided by assisted reproductive techniques

BPH tedavisinde terazosin ve doksazosin anahtarlama sonuçları

Objective: Medical treatment of the BPH is one of the alternatives among a variety of therapeutic options. Doxazosin and terazosin are the most widely used molecules in the treatment of BPH. We compared the effectivity of these molecules by switching the drug in those who did not benefit from the first drug. Methods: This was a prospective randomized study. Patients in the study were similar in age, prostatic weight, International Prostatic Symptom Score (I-PSS), uroflow parameters and PSA levels. Fifty men (mean age 59.4 years, SD 7.6, range 48-78) received either doxazosin (25 men), or terazosin (25 men), once daily at night. Patients were evaluated at one, 2 and 3 months. Improvement in I-PSS and the maximal flow rate (Qmax) by minimum 20% was accepted as improvement. Patients who showed improvement in none of the parameters have switched the drug and these patients were followed in the next 3 months. Results: Of the 25 men using doxazosin, 11 (44%) showed improvement both in I-PSS and Qmax at 3 months. Of the 25 men using terazosin, 10 (40%) showed improvement both in I-PSS and Qmax at 3 months (p>0.05). After 3 months of treatment, the peak urinary flow rate increased significantly (p< 0.001) for both doxazosin (+4.5 mL/s) and terazosin (+3.1 mL/s) groups. The International Prostatic Symptom Score improved significantly (p< 0.01) with both alpha-blockers after 3 months of treatment in these groups. Nineteen patients, who did not show improvement in any of the parameters, switched the drug. Of the patients who switched the drug, 2 (4%) showed improvement both in I-PSS and in the peak urinary flow rate, 2 (4%) showed improvement only in I-PSS but not in the peak urinary flow rate and 15 (30%) did not show improvement in any of the parameters. Conclusion: These results suggest that alpha blockade with either doxazosin or terazosin is effective in men with symptomatic BPH. Two of the alpha-blocking molecules showed equal effectivity in the treatment of BPH. If one of the molecules is ineffective in the treatment of BPH, then the other molecule will probably be ineffective.Amaç: BPH'nin tıbbi tedavisi, çeşitli tedavi seçenekleri arasındaki alternatiflerden biridir. Doksazosin ve terazosin, BPH tedavisinde en yaygın kullanılan moleküllerdir. İlk molekülten faydalanmayanlarda ilacı değiştirerek bu moleküllerin etkinliğini karşılaştırdık. Yöntemler: Bu prospektif bir randomize çalışmaydı. Çalışmadaki hastalar yaş, prostat ağırlığı, Uluslararası Prostat Semptom Skoru (I-PSS), üroflow parametreleri ve PSA düzeylerinde benzerdi. Elli erkek (ortalama yaş 59.4 yıl, SD 7.6, aralık 48-78), günde bir kez, günde bir kez, doksazosin (25 erkek) veya terazosin (25 erkek) almıştır. Hastalar bir, 2 ve 3 ayda değerlendirildi. I-PSS'de ve maksimum debinin (Qmax) en az% 20 oranında iyileştirilmesi iyileştirme olarak kabul edildi. Parametrelerin hiçbirinde düzelme göstermeyen hastalar ilacı değiştirdi ve bu hastalar sonraki 3 ayda takip edildi. Bulgular: Doksazosin kullanan 25 erkekten 11'i (% 44) 3 ayda hem I-PSS hem de Qmax'ta düzelme gösterdi. Terazosin kullanan 25 erkekten 10'u (% 40) 3 ayda hem I-PSS hem de Qmax'ta düzelme gösterdi (p> 0.05). 3 aylık tedaviden sonra, her iki doksazosin (+4.5 mL / s) ve terazosin (+3.1 mL / s) grupları için pik üriner akış hızı anlamlı şekilde (p <0.001) arttı. Uluslararası Prostatik Semptom Skoru, bu gruplarda 3 aylık tedaviden sonra her iki alfa bloker ile önemli ölçüde düzeldi (p <0.01). Herhangi bir parametrede düzelme göstermeyen 19 hasta ilacı değiştirdi. İlacı değiştiren hastaların, 2 (% 4) hem I-PSS'de hem de en yüksek idrar akış hızında iyileşme gösterdi, 2 (% 4) sadece I-PSS'de düzelme gösterdi, ancak en yüksek idrar debisinde değil ve 15 (% 30) iyileşme göstermedi parametrelerin herhangi birinde. Sonuç: Bu sonuçlar, semptomatik BPH'li erkeklerde, doksazosin veya terazosinli alfa blokajının etkili olduğunu göstermektedir. Alfa bloke edici moleküllerden ikisi, BPH tedavisinde eşit etkinlik göstermiştir. Eğer moleküllerden biri BPH tedavisinde etkili değilse, diğer molekül muhtemelen etkisiz olacaktır. Alfa bloke edici moleküllerden ikisi, BPH tedavisinde eşit etkinlik göstermiştir. Eğer moleküllerden biri BPH tedavisinde etkili değilse, diğer molekül muhtemelen etkisiz olacaktır. Alfa bloke edici moleküllerden ikisi, BPH tedavisinde eşit etkinlik göstermiştir. Eğer moleküllerden biri BPH tedavisinde etkili değilse, diğer molekül muhtemelen etkisiz olacaktır

BPH tedavisinde terazosin ve doksazosin anahtarlama sonuçları

Objective: Medical treatment of the BPH is one of the alternatives among a variety of therapeutic options. Doxazosin and terazosin are the most widely used molecules in the treatment of BPH. We compared the effectivity of these molecules by switching the drug in those who did not benefit from the first drug. Methods: This was a prospective randomized study. Patients in the study were similar in age, prostatic weight, International Prostatic Symptom Score (I-PSS), uroflow parameters and PSA levels. Fifty men (mean age 59.4 years, SD 7.6, range 48-78) received either doxazosin (25 men), or terazosin (25 men), once daily at night. Patients were evaluated at one, 2 and 3 months. Improvement in I-PSS and the maximal flow rate (Qmax) by minimum 20% was accepted as improvement. Patients who showed improvement in none of the parameters have switched the drug and these patients were followed in the next 3 months. Results: Of the 25 men using doxazosin, 11 (44%) showed improvement both in I-PSS and Qmax at 3 months. Of the 25 men using terazosin, 10 (40%) showed improvement both in I-PSS and Qmax at 3 months (p>0.05). After 3 months of treatment, the peak urinary flow rate increased significantly (p< 0.001) for both doxazosin (+4.5 mL/s) and terazosin (+3.1 mL/s) groups. The International Prostatic Symptom Score improved significantly (p< 0.01) with both alpha-blockers after 3 months of treatment in these groups. Nineteen patients, who did not show improvement in any of the parameters, switched the drug. Of the patients who switched the drug, 2 (4%) showed improvement both in I-PSS and in the peak urinary flow rate, 2 (4%) showed improvement only in I-PSS but not in the peak urinary flow rate and 15 (30%) did not show improvement in any of the parameters. Conclusion: These results suggest that alpha blockade with either doxazosin or terazosin is effective in men with symptomatic BPH. Two of the alpha-blocking molecules showed equal effectivity in the treatment of BPH. If one of the molecules is ineffective in the treatment of BPH, then the other molecule will probably be ineffective.Amaç: BPH'nin tıbbi tedavisi, çeşitli tedavi seçenekleri arasındaki alternatiflerden biridir. Doksazosin ve terazosin, BPH tedavisinde en yaygın kullanılan moleküllerdir. İlk molekülten faydalanmayanlarda ilacı değiştirerek bu moleküllerin etkinliğini karşılaştırdık. Yöntemler: Bu prospektif bir randomize çalışmaydı. Çalışmadaki hastalar yaş, prostat ağırlığı, Uluslararası Prostat Semptom Skoru (I-PSS), üroflow parametreleri ve PSA düzeylerinde benzerdi. Elli erkek (ortalama yaş 59.4 yıl, SD 7.6, aralık 48-78), günde bir kez, günde bir kez, doksazosin (25 erkek) veya terazosin (25 erkek) almıştır. Hastalar bir, 2 ve 3 ayda değerlendirildi. I-PSS'de ve maksimum debinin (Qmax) en az% 20 oranında iyileştirilmesi iyileştirme olarak kabul edildi. Parametrelerin hiçbirinde düzelme göstermeyen hastalar ilacı değiştirdi ve bu hastalar sonraki 3 ayda takip edildi. Bulgular: Doksazosin kullanan 25 erkekten 11'i (% 44) 3 ayda hem I-PSS hem de Qmax'ta düzelme gösterdi. Terazosin kullanan 25 erkekten 10'u (% 40) 3 ayda hem I-PSS hem de Qmax'ta düzelme gösterdi (p> 0.05). 3 aylık tedaviden sonra, her iki doksazosin (+4.5 mL / s) ve terazosin (+3.1 mL / s) grupları için pik üriner akış hızı anlamlı şekilde (p <0.001) arttı. Uluslararası Prostatik Semptom Skoru, bu gruplarda 3 aylık tedaviden sonra her iki alfa bloker ile önemli ölçüde düzeldi (p <0.01). Herhangi bir parametrede düzelme göstermeyen 19 hasta ilacı değiştirdi. İlacı değiştiren hastaların, 2 (% 4) hem I-PSS'de hem de en yüksek idrar akış hızında iyileşme gösterdi, 2 (% 4) sadece I-PSS'de düzelme gösterdi, ancak en yüksek idrar debisinde değil ve 15 (% 30) iyileşme göstermedi parametrelerin herhangi birinde. Sonuç: Bu sonuçlar, semptomatik BPH'li erkeklerde, doksazosin veya terazosinli alfa blokajının etkili olduğunu göstermektedir. Alfa bloke edici moleküllerden ikisi, BPH tedavisinde eşit etkinlik göstermiştir. Eğer moleküllerden biri BPH tedavisinde etkili değilse, diğer molekül muhtemelen etkisiz olacaktır. Alfa bloke edici moleküllerden ikisi, BPH tedavisinde eşit etkinlik göstermiştir. Eğer moleküllerden biri BPH tedavisinde etkili değilse, diğer molekül muhtemelen etkisiz olacaktır. Alfa bloke edici moleküllerden ikisi, BPH tedavisinde eşit etkinlik göstermiştir. Eğer moleküllerden biri BPH tedavisinde etkili değilse, diğer molekül muhtemelen etkisiz olacaktır

Novel diagnostic markers and prognosticators in superficial bladder cancer

Mesane kanseri en sık görülen genito-üriner kanserler arasında yer almaktadır. Hastalığın tanısı sistoskopik inceleme ve transüretral rezeksiyon ile konulmaktadır. Yüzeyel mesane tümörlerinin üçte ikisi tekrarladığından sistoskopi ile yakın izlem yapmak gerekmektedir. Sistoskopik incelemelerin invaziv yapısı ve yüksek maliyeti nedeniyle yüzeyel mesane tümörlü hastalarda hastalığı non-invaziv bir şekilde saptamak amacıyla yeni moleküler belirleyiciler araştırılmaktadır. Bu yeni molekü- ler tümör belirleyicileri idrar sitolojisinin tanısal duyarlılı- ğını artırarak, hastalığın seyri sırasında rekürren hastalığın non-invaziv şekilde saptanabilmesini olanaklı kılabilirler ve mesane kanserli hastaların tanı ve incelemesinin de- ğişmesine yol açabilirler. Günümüzde hiçbir tümör belirleyicisi %100 doğruluğa sahip değildir. Bu derlemede literatürde yer alan mesane kanseri tanı ve izleminde kullanı- lan yeni moleküler tümör belirleyicilerinin gözden geçirilmiştir.Bladder cancer is one of the most common genito-urinary malignancies. The diagnosis of the disease is made via cystoscopic examination and transurethral resection. Because two-thirds of bladder cancers recur close cystoscopic surveillance is mandatory. Due to the invasiveness and expense of frequent cystoscopies, novel molecular markers have been investigated in order to detect the tumors non-invasively early in its course. In this review we summarize the available literature regarding new molecular markers for the detection and follow-up of superficial bladder tumors

Brucella epydidymo-orchitis: A case report

Testiste akut olarak büyüme yapan nadir nedenlerden birisi de Brusella epididimoorşitidir. Bu bildiride bruselloza bağlı olarak gelişen unilateral epididimoorşit olgusu irdelenmiş ve son literatür ışığında tartışılmıştır. Brusellozun endemik olduğu yerlerde testis büyümelerinin ve/veya epididimitin ayırıcı tanısında Brusella infeksiyonu da akla gelmelidir.One of the rare cause of acute swelling of the testis is Brucella epididymoorchitis. The case of unilateral epididymoorchitis due to Brucellosis was presented and discussed with current literature. In the regions where Brucellosis is endemic, Brucella epididymoorchitis must be kept in mind in the differantial diagnosis of acute swelling of the testis

Brucella epydidymo-orchitis: A case report

Testiste akut olarak büyüme yapan nadir nedenlerden birisi de Brusella epididimoorşitidir. Bu bildiride bruselloza bağlı olarak gelişen unilateral epididimoorşit olgusu irdelenmiş ve son literatür ışığında tartışılmıştır. Brusellozun endemik olduğu yerlerde testis büyümelerinin ve/veya epididimitin ayırıcı tanısında Brusella infeksiyonu da akla gelmelidir.One of the rare cause of acute swelling of the testis is Brucella epididymoorchitis. The case of unilateral epididymoorchitis due to Brucellosis was presented and discussed with current literature. In the regions where Brucellosis is endemic, Brucella epididymoorchitis must be kept in mind in the differantial diagnosis of acute swelling of the testis