Rzymska gens: konstrukt antropologiczny czy realny byt społeczny?

(Roman gens: anthropological construct or a real social being?): The gens (clan) was one of the key social institutions in archaic Rome. It has given rise to much controversy in modern scholarship. The history of the Roman clan is one of those areas in which the volume of scholarly literature is out of all proportion com- pared to the limited evidence. The obscurity of the institution has not prevented imaginative reconstructions. A critical analysis of the sources runs counter to the well-entrenched theory that the gens originated as a prepolitical organisation, which collapsed after the rise of the state. Contrary to the views of numerous scholars that there was once a time when only patricians has clans, there is no evidence for this proposition: the clan system extended to all classes of Roman society. In the past, many descriptions of early Roman agriculture focused on the gentilicial ownership of land. The concept of gentilicial land has, however, fallen out of favour over time, rightly as it seems

Del Nido cardioplegia versus other contemporary solutions for myocardial protection – a literature review

Myocardial protection is one of the most important factors ensuring patient safety during cardiac surgery with the application of cardiopulmonary bypass. Infusion of cardioplegic solution into the coronary circulation protects the heart and provides a standstill operating field for the surgeon. Cold blood cardioplegia and crystalloid cardioplegia are the two main types of solutions with a long history of use and a large amount of research proving their efficacy and safety. Relatively new del Nido cardioplegia seems to be an interesting alternative. We reviewed the literature comparing del Nido cardioplegia with two other types of cardioplegic solutions. We took into consideration many different clinical and biochemical aspects may indicate the quality of cardioprotection

Analiza przyczyn i rodzaju wtórnych zabiegów interwencyjnych po całkowitej korekcji zespołu Fallota u dzieci. Obserwacje wczesne i średnioodległe

Cel pracy: Analiza przyczyn, rodzaju i częstości oraz wyników zabiegów reinterwencyjnych po całkowitej korekcji zespołu Fallota (TOF) w obserwacji średniookresowej. Materiał i metody: Badana grupa obejmowała 230 dzieci (137 M, 93 Ż) z TOF, poddanych całkowitej korekcji w wieku 2-202 miesięcy (śr. 53,5 ± 41,4), w tym 62 w wieku do 24 miesięcy, 93 w przedziale 25-60 miesięcy życia i 75 starszych, które leczono w okresie 01.01.1990-31.12.2000 r. Z grupy tej zmarło ogółem 10 dzieci (4,3%), głównie we wczesnym okresie pooperacyjnym (75%). Pozostałe obserwowano przez okres 1-125 miesięcy (śr. 45,7 ± 35,8) po zabiegu. Na podstawie analizy wyników badań echokardiograficznych, a u 16 dzieci także hemodynamicznych, zidentyfikowano pacjentów z nieprawidłowościami pooperacyjnymi, wymagających powtórnych zabiegów. U dzieci tych ocenie poddano typ nieprawidłowości, jej częstość oraz rodzaj i wynik podjętego leczenia w odniesieniu do wieku wykonania korekcji całkowitej. Wyniki: Zabiegów reinterwencyjnych wymagało 21 dzieci (9,1%), w tym 12,9% najwcześniej operowanych, 7,5% dzieci z grupy średniej i 8% spośród najstarszych. Czas od korekcji doreinterwencji wynosił 0,03-76 miesięcy, (śr. 21 ± 21,8). U 18 dzieci wykonano reoperacje (u 10 - z powodu resztkowych ubytków międzykomorowych, u 7 - z powodu znacznego zwężenia drogi wypływu z prawej komory, u 3 - z powodu zwężeń gałęzi tętnicy płucnej, u 2 - z powodu tętniaków pnia tętnicy płucnej, u 1 - z powodu znacznej niedomykalności zastawki trójdzielnej i u 1 - z powodu dużych tętnic krążenia obocznego), a u 3 spośród 4 wykonano skuteczną plastykę balonową obwodowych zwężeń tętnicy płucnej. Sześć miesięcy po reinterwencji zmarło 1 dziecko (4,76%) z powodu powikłań infekcyjnych i prawokomorowej niewydolności serca. Wnioski: Zabiegi reinterwencyjne po korekcji TOF u dzieci we wczesnym i pośrednim okresie obserwacji są rzadkie i obarczone niewielkim ryzykiem, a wyniki leczenia są zadowalające. (Folia Cardiol. 2001; 8: 575–580

Analiza przyczyn i rodzaju wtórnych zabiegów interwencyjnych po całkowitej korekcji zespołu Fallota u dzieci. Obserwacje wczesne i średnioodległe

Cel pracy: Analiza przyczyn, rodzaju i częstości oraz wyników zabiegów reinterwencyjnych po całkowitej korekcji zespołu Fallota (TOF) w obserwacji średniookresowej. Materiał i metody: Badana grupa obejmowała 230 dzieci (137 M, 93 Ż) z TOF, poddanych całkowitej korekcji w wieku 2-202 miesięcy (śr. 53,5 ± 41,4), w tym 62 w wieku do 24 miesięcy, 93 w przedziale 25-60 miesięcy życia i 75 starszych, które leczono w okresie 01.01.1990-31.12.2000 r. Z grupy tej zmarło ogółem 10 dzieci (4,3%), głównie we wczesnym okresie pooperacyjnym (75%). Pozostałe obserwowano przez okres 1-125 miesięcy (śr. 45,7 ± 35,8) po zabiegu. Na podstawie analizy wyników badań echokardiograficznych, a u 16 dzieci także hemodynamicznych, zidentyfikowano pacjentów z nieprawidłowościami pooperacyjnymi, wymagających powtórnych zabiegów. U dzieci tych ocenie poddano typ nieprawidłowości, jej częstość oraz rodzaj i wynik podjętego leczenia w odniesieniu do wieku wykonania korekcji całkowitej. Wyniki: Zabiegów reinterwencyjnych wymagało 21 dzieci (9,1%), w tym 12,9% najwcześniej operowanych, 7,5% dzieci z grupy średniej i 8% spośród najstarszych. Czas od korekcji doreinterwencji wynosił 0,03-76 miesięcy, (śr. 21 ± 21,8). U 18 dzieci wykonano reoperacje (u 10 - z powodu resztkowych ubytków międzykomorowych, u 7 - z powodu znacznego zwężenia drogi wypływu z prawej komory, u 3 - z powodu zwężeń gałęzi tętnicy płucnej, u 2 - z powodu tętniaków pnia tętnicy płucnej, u 1 - z powodu znacznej niedomykalności zastawki trójdzielnej i u 1 - z powodu dużych tętnic krążenia obocznego), a u 3 spośród 4 wykonano skuteczną plastykę balonową obwodowych zwężeń tętnicy płucnej. Sześć miesięcy po reinterwencji zmarło 1 dziecko (4,76%) z powodu powikłań infekcyjnych i prawokomorowej niewydolności serca. Wnioski: Zabiegi reinterwencyjne po korekcji TOF u dzieci we wczesnym i pośrednim okresie obserwacji są rzadkie i obarczone niewielkim ryzykiem, a wyniki leczenia są zadowalające. (Folia Cardiol. 2001; 8: 575–580

Państwo, gospodarka, społeczeństwo w integrującej się Europie TOM 1

Ze wstępu: "III Międzynarodowa Konferencja Naukowa, jaką w pierwszych dniach czerwca 2003 roku zorganizowała Krakowska Szkoła Wyższa, poświęcona była uczczeniu wyjątkowego jubileuszu 500-lecia urodzin jej patrona - Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Jednak to nie myśl polityczna tego wielkiego Polaka i reformatora stała się wiodącym tematem konferencji. W centrum zainteresowań znalazły się zagadnienia 0 wiele bardziej aktualne, dotyczące bowiem integracji europejskiej. Problematyka tym bardziej żywotna, gdyż dotykająca bieżącego życia politycznego - zwłaszcza w kontekście referendum akcesyjnego, które odbyło się w równy tydzień po konferencji. Tak więc jej uczestnicy mieli doskonałą okazję do podjęcia interesujących rozważań związanych z perspektywą rozwoju państwa, gospodarki i społeczeństwa w warunkach integracji europejskiej."(...

Total arterial revascularization coronary artery bypass surgery in patients with atrial fibrillation

Background: Atrial fibrillation (AF) is a relatively common comorbidity among patients referred for coronary artery bypass grafting (CABG) associated with poorer prognosis. However, little is known about how surgical technique influences survival in this population.Aim: The aim of the current analysis was to determine whether total arterial revascularization (TAR) is associated with improved long-term outcomes in patients with preoperative AF.Methods: We analyzed patient’s data from a HEIST (HEart surgery In atrial fibrillation and Supraventricular Tachycardia) registry. The registry, to date, involves five tertiary high-volume centers in Poland. Between 2006 and 2019, 4746 patients presented with pre-operative AF and multivessel coronary artery disease and underwent CABG. We identified cases of TAR and used propensity score matching to determine non-TAR controls. Median follow-up was 4.1 years (IQR, 1.9–6.8).Results: Propensity matching resulted in 295 pairs of TAR vs. non-TAR. The mean (standard deviation [SD]) number of distal anastomoses was 2.5 (0.6) vs. 2.5 (0.6) (P = 0.94) respectively. Operative and 30-day mortality were not different between TAR and non-TAR patients (hazard ratio [HR] and 95% confidence intervals [CIs], 0.17 (0.02–1.38); P = 0.12 and 0.74 [0.40–1.35]; P = 0.33), respectively. On contrary, TAR was associated with a nearly 30% improved late survival: HR, 0.72 (0.55–0.93); P = 0.01. This benefit was sustained in subgroup analyses, yet most appraised in low-risk patients (<70 years old; EuroSCORE II <2; no diabetes) and when off-pump CABG was performed.Conclusions: TAR in patients with pre-operative AF is safe and associated with improved survival with particular survival benefit in younger low-risk patients undergoing off-pump CABG

Les fils d'affranchis dans l'Ordo Pompeianus

The analysis of the Pompeian documentation leads the Α. to share P. Castrén's position on the social composition of the ruling class of Pompeii at the end of the Julio-Claudian era and under the Flavians (but for motives that are not identical). The second half of the first century B.C. has seen the growth of the political role of the descendants of freedmen. This phenomenon should be explained by a progressive erosion of the place occupied by the plebs ingenua in the first century A.D. It is the economic and social evolution of Italy that justifies this paradox : the old slaves and their children had more opportunity for attaining success (on the economic, then social and finally political level) than the plebs of free birth. Indeed all the farmers that Pliny cites as a model in his period were freedmen who, by their dynamism and their capacity to adapt themselves to new conditions of exploitation of the land, were able to see the door opening of the curiae for their descendants.L'analyse de la documentation pompéienne conduit l'A. à rejoindre la position de P. Castrén sur la composition sociale de la classe dirigeante de Pompéi à la fin des Julio-Claudiens et sous les Flaviens (mais pour des motifs non identiques) ; la seconde moitié du Ier siècle av. J.-C. a vu la croissance du rôle politique des descendants d'affranchis. Ce phénomène devrait s'expliquer par une érosion progressive de la place occupée par la plebs ingenua dans la société romaine du Ier siècle de notre ère ; c'est l'évolution économique et sociale de l'Italie qui justifie ce paradoxe : les anciens esclaves et leurs enfants avaient plus de chance de parvenir au succès (sur le plan économique puis social et enfin politique) que les plébéiens de naissance libre ; ainsi, tous les agriculteurs que Pline citait en modèle à son époque étaient des affranchis qui, par leur dynamisme et leur capacité à s'adapter aux nouvelles conditions d'exploitation de la terre, pouvaient ainsi voir ouvrir la porte des curies pour leurs descendants.Łoś Andrzej. Les fils d'affranchis dans l'Ordo Pompeianus. In: Les élites municipales de l’Italie péninsulaire des Gracques à Néron. Actes de la table ronde de Clermont-Ferrand (28-30 novembre 1991) Rome : École Française de Rome, 1996. pp. 145-152. (Publications de l'École française de Rome, 215

Quibus patet curia municipalis. Remarques sur la structure de la classe dirigeante de Pompei

Lós Andrzej. Quibus patet curia municipalis. Remarques sur la structure de la classe dirigeante de Pompei. In: Cahiers du Centre Gustave Glotz, 3, 1992. pp. 259-297

Les affaires "industrielles" des élites des villes campaniennes sous les Julio-Claudiens et les Flaviens

Andrzej Łoś, Les affaires «industrielles» des élites des villes campaniennes sous les Julio-Claudiens et les Flaviens, p. 243-277. Au cours des dernières décennies, certains chercheurs ont concentré leurs efforts à rechercher des preuves directes ou indirectes de l'engagement de notables municipaux dans des activités de production n'appartenant pas au secteur de l'agri- culture. Ils n'ont cependant abouti qu'à des résultats fort maigres, pour ne pas dire décevants. L'analyse des sources épigraphiques des villes campaniennes, en particulier des timbres apparaissants sur les céramiques (amphores, dolia, tegulae) et sur les objets de bronze ne permet pas de remettre en question l'opinion dominante chez les historiens, qui pensent que l'intérêt des notables municipaux pour les revenus de productions non agricoles était faible. Il semble cependant qu'il ne faille pas chercher les raisons de cet état de choses uniquement dans la pression imposée par le système de valeurs des aristocrates - comme le fait du reste la majorité des chercheurs s'intéressant à la question des revenus des élites romaines - mais aussi, et peut-être surtout, dans le caractère peu rentable de ce secteur de l'économie romaine. Les notables municipaux ne s'engagèrent que rarement dans des activités de production totalement étrangères à l'agriculture. Il y eut cependant des exceptions à cette règle, mais les sources disponibles ne permettent pas de les quantifier.Los Andrzej. Les affaires "industrielles" des élites des villes campaniennes sous les Julio-Claudiens et les Flaviens. In: Mélanges de l'École française de Rome. Antiquité, tome 112, n°1. 2000. pp. 243-277