The comparison of the effectiveness of L-carnitine with amifostine in prevention of cardiac injury of radiotherapy

Tıpta Uzmanlık TeziTedavi amaçlı, toraksa uygulanacak yüksek doz radyoterapinin uzun dönemde kalp üzerinde ciddi ve çeşitli yan etkileri olabilmektedir. Toraks ışınlamalarının perikardiyal, miyokardial ve endokardiyal (valvüler ve arteriyal) dokularda akut inflamasyona ve progresif fibrozise neden olabileceği bilinmektedir. Malignitelerde kullanılan yeni tedavi yöntemlerinin sağkalım süresini uzatması nedeniyle kanser tedavisinin geç etkilerini önleme önemli bir araştırma konusu haline gelmiştir. Bu amaçla çeşitli radyoprotektör ajanlar denenmektedir. Çalışmamızda, radyoterapiden önce uygulanan amifostin ve karnitin ardından kalbi ışınlanan 20 haftalık ratlarda, etkili bir radyoprotektör olduğu bilinen amifostin ile karnitinin radyoterapiye bağlı kalp hasarından koruyucu etkinliğinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Kontrol, radyoterapi, yalnız amifostin, yalnız karnitin, amifostin ardından radyoterapi ve karnitin ardından radyoterapi grubu olmak üzere altı grup oluşturulmuş, radyoterapi gruplarına kalp alanına tek fraksiyonda 15 Gy radyoterapi uygulanmıştır. Deney gruplarına radyoterapiden 30 dakika önce amifostin 200 mg/kg ve karnitin 300 mg/kg dozunda intraperitoneal olarak uygulanmıştır. Altı aylık izlem sonunda ratların sakrifikasyon öncesi elektrokardiyografileri çekilmiş ve sakrifikasyon sonrası histopatolojik inceleme yapılmıştır. Radyoterapinin histopatolojik olarak vasküler hasar, atriyal fibrozis, miyokardiyal dejenerasyon ve ventriküler fibrozis ile değerlendirilen kardiyak hasara neden olduğu görülmüştür. Radyoterapiye amifostin eklenmesinin atriyal fibrozis, miyokardiyal dejenerasyon ve ventriküler fibrozis açısından kalbi koruduğu saptanmıştır. Radyoterapiye karnitin eklenmesinin ise kontrol grubu ile karşılaştırıldığında istenen düzeyde olmasa da miyokardiyal dejenerasyon ve ventriküler fibrozis açısından kalbi koruduğu saptanmıştır. Bununla birlikte vasküler hasar ve atriyal fibrozis açısından koruyucu etkisi olmamıştır. Radyoterapiye amifostin eklenmesi ile karnitin eklenmesi arasında vasküler hasar açısından fark görülmemiştir, her iki maddenin de vasküler hasardan koruyucu etkisi saptanmamıştır. Bununla birlikte amifostinin karnitine göre miyokardiyal dejenerasyon, atriyal fibrozisten koruyucu etkisi daha belirgindir. Ventriküler fibrozisten korumada ise amifostinin karnitinden üstün olduğu saptanmıştır. Elektrokardiyografik değerlendirmede ise RT'nin JTa, JTac, QTc aralıklarında uzamaya neden olarak aritmiye yatkınlık oluşturduğu; karnitin ve amifostinin JTa, JTac, QTc aralıklarındaki uzamayı önlediği gösterilmiştir.Curative high-doses of radiotherapy to the thorax may have different serious long term side effects. It is well known that radiation to the thorax may cause acute inflammation and progressive fibrosis in pericardial, myocardial and endocardial (valvular and arterial) tissues. Due to the obvious prolongation of survival in different malignancies through new treatment strategies, prevention of late side effects of therapeutic radiation has become an important area of medical research. Various radioprotective agents have been tested for their efficacy. In our study, we aimed to compare the effectiveness of two well-known effective radioprotectants, carnitine and amifostine, administered before radiotherapy, in protecting against radiation induced heart disease in 20-week-old rats. After establishing 6 groups including; control, radiotherapy, carnitine only, amifostine only, radiotherapy after carnitine, and radiotherapy after amifostine, single fraction radiotherapy with 15 Gy was given to the cardiac area of the rat in the radiotherapy limb. The radiotherapy after carnitine limb, and radiotherapy after amifostine limb received 300 mg/kg carnitine and 200 mg/kg amifostine, respectively, 30 minutes before irradiation through peritoneal route. After 6 months follow-up, electrocardiography was recorded in all of the groups. After sacrificing the animals, cardiac specimen were evaluated histopathologically. Histopathologic evaluation revealed radiation induced cardiac injury characterized by vascular degeneration, atrial fibrosis, myocardial degeneration, and ventricular fibrosis. Amifostine protected the heart from atrial fibrosis, myocardial degeneration, and ventricular fibrosis after irradiation. Although carnitine protected the heart from myocardial degeneration, and ventricular fibrosis after irradiation, the protection wasn't good enough as desired. Carnitine didn't show any protective effect against vascular degeneration and atrial fibrosis. Neither carnitine nor amifostine was found to be protective against vascular degeneration. The protective effect of amifostine was superior than carnitine against atrial fibrosis, and myocardial degeneration according to the histopathologic findings. Amifostine was found to be more effective than carnitine in protecting the heart from ventricular fibrosis. Electrocardiographic evaluation showed prolonged intervals of JTa, JTac, and QTc indicating tendecy to develop arrhythmia after irradiation. Carnitine and amifostine were found to be protective against the prolongation of the JTa, JTac, and QTc intervals according to electrocardiographic findings

Determination of Their Ideas about Surgical Treatment of Patients with Chronic Low Back Pain

Bu çalışma, kronik bel agrısı olan hastaların cerrahi tedavi hakkındaki olumlu ya da olumsuz düsüncelerinin belirlenmesi ve bu sonuçlara yönelik olarak hastaların cerrahi tedavi hakkında bilinçlendirilmesi için gerekli olan bilgilerin elde edilmesi amacıyla planlanmıştır. Araştırmamız, Temmuz 2008 ve Mart 2009 tarihleri arasında Afyon Kocatepe Üniversitesi Ahmet Necdet Sezer Arastırma ve Uygulama Hastanesi Nörosirurji Poliklinigi’ne bel agrısı şikayeti ile basvuran bütün hastalardan; yapılan fizik muayene ve tetkikler sonucu üç ay veya daha uzun süreli bel agrısı olan, spinal cerrahi operasyon geçirmeyen, arastırmaya katılmaya gönüllü toplam 152 hasta üzerinde uygulanmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak; hastaların sosyodemografik özellikleri ve sahip oldukları bel agrısı ve cerrahi tedavisi hakkında bilgi ve görüşlerini belirlemeye yönelik hazırlanmıs sorulardan olusan Bireyi Tanıtıcı Veri Formu ile birlikte Visual Analog Skala (VAS) ve Oswestry Disability Index (ODI) kullanılmıştır. Verilerin degerlendirmesinde; Anova, T-testi, Ki-kare, Kruskal Wallis ve Mann-Whitney U testi uygulandı. Araştırma sonucunda; çalışmaya katılan bütün hastaların %40,8’i cerrahi tedaviyi kabul ederken, %59,2’si kabul etmemiştir. Ayrıca hastaların %40,8’i bel ameliyatı hakkında bilgisinin olmadıgını ve %39,5’i de felç olmaktan korktuğunu ifade etmiştir. Cerrahi tedavi yöntemini kabul eden hastaların; %33,9’u ameliyat olmaktan korkmasına ragmen, %54,8’i ameliyat sonrası agrılarının kısmen azalacagını ve %62,9’u ise daha az agrı kesici ilaç kullanacagını ifade etmiştir. Ayrıca hastalar günlük yaşam aktivitelerini (yürüme, ayakta durma, oturma gibi) rahat bir sekilde karsılayabileceklerini düşünmektedirler. Cerrahi tedaviyi kabul etmeyen hastaların ise; %61,1’i ameliyat olmaktan korktugunu, %46,7’si ise cerrahi tedavi sonrası agrılarının kısmen geçmeyecegini ve daha fazla siddetlenebilecegini düsünmektedirler. Ayrıca hastaların %13,3’ü ameliyatını yapacak doktora güvenmedigi için cerrahi tedaviyi kabul etmediğini belirtmiştir. Sonuç olarak, cerrahi tedavi planlanan hastalara; hastalıgın niteligi, anestezi uygulaması, cerrahi girişim ve postoperatif dönemle ilgili olarak kaygıyı arttırmayacak sekilde bilgi verilmelidir.This study was planned in order to determine the positive and negative opinions of the patients having chronic low back pain about the surgical treatment and, with the aid of these results, to get data necessary for informing the patients about the surgical treatment. This study was performed with 152 patients who were presented with the complaints of low back pain at the neurosurgery clinic of Ahmet Necdet Sezer Research and Teaching Hospital, Afyon Kocatepe University between July 2008 and March 2009. All the patients, who did not have any spinal surgery before, were willing to participate in the study and were suffering from low back pain more than three months as learnt by physical examination and diagnostic tests. Data were collected using a questionnaire including sociodemographic characters of the patients and their opinions about low back pain and its surgical treatment with Visual Analog Scale (VAS) and Oswestry Disability Index (ODI). Statistical analysis was performed by ANOVA, T-test, Ki-square, Kruskal Wallis and Mann-Whitney U tests. As a result, while 40,8% of the patients were accepting the surgical treatment, 59,2% of them refused. It was found that 40,8% of them did not have any knowledge about the spinal surgery and 39,5% of them were afraid of to have paralysis. Despite 33,9% of the patients whom accepted the surgical treatment were afraid of having an operation, 54,8% of them stated that their pain would partly decrease and 62,9% of them stated that they would use lesser analgesics after the operation. They also expressed that they could do their daily activities (such as walking, standing and sitting) comfortably. 61,6% of the patients who refused the surgical treatment were afraid of having an operation. 46,7% of them thought that their pain would not partly reduce and even become more severe. 13,3% of the patients stated that they didn’t accept the operation because of that they don’t trust their surgeon. Eventually, it should be informed in connection with the nature of the illness, administration of anesthesia, surgical procedure and postoperative period without increase the anxiety to the patients whom were planned to undergo on operation

Determination of Their Ideas about Surgical Treatment of Patients with Chronic Low Back Pain

Bu çalışma, kronik bel agrısı olan hastaların cerrahi tedavi hakkındaki olumlu ya da olumsuz düsüncelerinin belirlenmesi ve bu sonuçlara yönelik olarak hastaların cerrahi tedavi hakkında bilinçlendirilmesi için gerekli olan bilgilerin elde edilmesi amacıyla planlanmıştır. Araştırmamız, Temmuz 2008 ve Mart 2009 tarihleri arasında Afyon Kocatepe Üniversitesi Ahmet Necdet Sezer Arastırma ve Uygulama Hastanesi Nörosirurji Poliklinigi’ne bel agrısı şikayeti ile basvuran bütün hastalardan; yapılan fizik muayene ve tetkikler sonucu üç ay veya daha uzun süreli bel agrısı olan, spinal cerrahi operasyon geçirmeyen, arastırmaya katılmaya gönüllü toplam 152 hasta üzerinde uygulanmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak; hastaların sosyodemografik özellikleri ve sahip oldukları bel agrısı ve cerrahi tedavisi hakkında bilgi ve görüşlerini belirlemeye yönelik hazırlanmıs sorulardan olusan Bireyi Tanıtıcı Veri Formu ile birlikte Visual Analog Skala (VAS) ve Oswestry Disability Index (ODI) kullanılmıştır. Verilerin degerlendirmesinde; Anova, T-testi, Ki-kare, Kruskal Wallis ve Mann-Whitney U testi uygulandı. Araştırma sonucunda; çalışmaya katılan bütün hastaların %40,8’i cerrahi tedaviyi kabul ederken, %59,2’si kabul etmemiştir. Ayrıca hastaların %40,8’i bel ameliyatı hakkında bilgisinin olmadıgını ve %39,5’i de felç olmaktan korktuğunu ifade etmiştir. Cerrahi tedavi yöntemini kabul eden hastaların; %33,9’u ameliyat olmaktan korkmasına ragmen, %54,8’i ameliyat sonrası agrılarının kısmen azalacagını ve %62,9’u ise daha az agrı kesici ilaç kullanacagını ifade etmiştir. Ayrıca hastalar günlük yaşam aktivitelerini (yürüme, ayakta durma, oturma gibi) rahat bir sekilde karsılayabileceklerini düşünmektedirler. Cerrahi tedaviyi kabul etmeyen hastaların ise; %61,1’i ameliyat olmaktan korktugunu, %46,7’si ise cerrahi tedavi sonrası agrılarının kısmen geçmeyecegini ve daha fazla siddetlenebilecegini düsünmektedirler. Ayrıca hastaların %13,3’ü ameliyatını yapacak doktora güvenmedigi için cerrahi tedaviyi kabul etmediğini belirtmiştir. Sonuç olarak, cerrahi tedavi planlanan hastalara; hastalıgın niteligi, anestezi uygulaması, cerrahi girişim ve postoperatif dönemle ilgili olarak kaygıyı arttırmayacak sekilde bilgi verilmelidir.This study was planned in order to determine the positive and negative opinions of the patients having chronic low back pain about the surgical treatment and, with the aid of these results, to get data necessary for informing the patients about the surgical treatment. This study was performed with 152 patients who were presented with the complaints of low back pain at the neurosurgery clinic of Ahmet Necdet Sezer Research and Teaching Hospital, Afyon Kocatepe University between July 2008 and March 2009. All the patients, who did not have any spinal surgery before, were willing to participate in the study and were suffering from low back pain more than three months as learnt by physical examination and diagnostic tests. Data were collected using a questionnaire including sociodemographic characters of the patients and their opinions about low back pain and its surgical treatment with Visual Analog Scale (VAS) and Oswestry Disability Index (ODI). Statistical analysis was performed by ANOVA, T-test, Ki-square, Kruskal Wallis and Mann-Whitney U tests. As a result, while 40,8% of the patients were accepting the surgical treatment, 59,2% of them refused. It was found that 40,8% of them did not have any knowledge about the spinal surgery and 39,5% of them were afraid of to have paralysis. Despite 33,9% of the patients whom accepted the surgical treatment were afraid of having an operation, 54,8% of them stated that their pain would partly decrease and 62,9% of them stated that they would use lesser analgesics after the operation. They also expressed that they could do their daily activities (such as walking, standing and sitting) comfortably. 61,6% of the patients who refused the surgical treatment were afraid of having an operation. 46,7% of them thought that their pain would not partly reduce and even become more severe. 13,3% of the patients stated that they didn’t accept the operation because of that they don’t trust their surgeon. Eventually, it should be informed in connection with the nature of the illness, administration of anesthesia, surgical procedure and postoperative period without increase the anxiety to the patients whom were planned to undergo on operation

Merkel hücreli karsinomun nadir bir presentasyonu

Yetmişbir yaşındaki erkek hastanın sırt ağrısı şikayetiyle hastaneye başvurusu sonrasında yapılan tetkiklerinde sol paravertebral alan ikinci vertebra düzeyinde kitle tespit edilmiş ve kitlenin en blok rezeksiyonu sonrasında histopatolojik olarak Merkel hücreli karsinom tanısı konmuştur. Postoperatif birinci ayında manyetik rezonans incelemede aynı alanda tespit edilen ve inoperabl olarak değerlendirilen kitle hastalığın hızlı ilerlediğini düşündürdü. Hasta radyokemoterapinin 6. gününde pnömoni sonucunda ortaya çıkan solunum yetersizliği nedeniyle hayatını kaybetti. Bu çok nadir görülebilecek bir olgu olmakla birlikte, intratorasik kitlelerin ayırıcı tanısında Merkel hücreli karsinom da düşünülmelidir.We describe a 71-year-old male patient admitted to the hospital with posterior chest pain. Following the detection of a paravetebral mass at the level of the 2nd thoracic vertebra, the patient underwent a surgical en bloc resection of the mass. The histopathologic examination revealed a Merkel cell carcinoma. One month after the operation, magnetic resonance imaging showed an inoperable mass in the same location, which indicated a rapid progression of the tumor. The patient died of progressive respiratory failure due to pneumonia on the 6th day after the onset of radiochemotherapy. Although this appears to be an isolated case, Merkel cell carcinoma must be included in the differential diagnosis of intrathoracic masses