Comparison of the screw fixation stability and examination of the surface contact area of first metatarsal shaft osteotomies and their newly defined modification(biomechanical study)

Halluks valgus ayak 1. parmağın laterale ve 1. metatarsın mediale deviasyonu ile karakterize bir hastalıktır. Ayağın en sık görülen rahatsızlığıdır. Cerrahisinde yumuşak doku dengesinin sağlanması her zaman yeterli olmamakta metatarsal osteotomilerde gerekli olmaktadır. Metatarsal şaft osteotomileri uzun yıllardır bilinmesine rağmen ancak son yıllarda daha sık kullanılarak popüler hale gelen cerrahi tedavidir. Yapılan çalışmalarda bu osteotomilerin redüksiyon ve stabilitede daha üstün oldukları vurgulanmasına karşı, bunların zayıf oldukları noktalar da bulunmaktadır. Bilinen şaft osteotomilerinin mevcut olan sorunları irdelenerek, bu sorunları giderebilecek temas yüzeyinin fazla olduğu, daha fazla düzeltme sağlayabilen ve stabil fiksasyon yapılabilen yeni bir osteotomi tasarlandı. Mevcut yayınlar değerlendirildiğinde yeni tasarlanan osteotomi Mau osteotomisinin bir modifikasyonu olarak değerlendirildi. Çalışmamızda Sawbones metatars kemik modelleri kullanarak dört adet metatarsal şaft osteotomisi ile yeni tanımlamış olduğumuz Mau modifikasyonunun yüzey temas özellikleri, tespit materyal teknik özellikleri ve bending stabilitelerini karşılaştırdık. Birinci gruba Ludloff osteotomisi, ikinci gruba Mau osteotomisi, üçüncü gruba Scarf osteotomisi, dördüncü gruba ofset V osteotomisi ve beşinci gruba ise Mau osteotomisinin yeni tanımlanan modifikasyonu uygulandı. Tüm osteotomiler tekniğine uygun yapıldıktan sonra yüzey ölçümleri için dijital görüntüleri alındı. Tüm osteotomilere 10º'lik düzeltme yapıldı ve sonrasında örnekler iki adet Acutrak başsız kompresyon vidası ile tespit edildi. Tespit öncesi dijital görüntüleri ile yüzey temas alanları hesaplandı. Tespit sonrasında üç nokta bending testi uygulandı ve elde edilen değerler Mann-Whitney U testi ile değerlendirildi. Sonuçlar karşılaştırıldığında Mau osteotomisinin en yüksek stiffness değerine sahip olduğu görüldü. Ofset V ve yeni Mau modifikasyonu gruplarının stiffness değeri Scarf grubundan anlamlı derecede yüksekti. Ludloff grubunun stiffness değeri tüm gruplardan anlamlı derecede düşük bulundu. Osteotomilerin temas alanları değerlendirildiğinde Scarf osteotomisinin fiksasyon öncesinde en yüksek temas alanına sahip olduğu görüldü. Yeni Mau modifikasyonunun fiksasyon öncesi temas alanı Mau ve Ludloff osteotomisinden yüksek bulundu. Düzeltme sonrası temas yüzey alanları hesaplanamadı. Çalışmamızda düz ostetomiler daha kolay tekniğe sahipti ve çentikli osteotomileri tespitte daha dikkatli olunması gerekiyor. Mau osteotomisi distale yakın intrensek stabilitesi olmasıyla bending testinde daha stabil olmasına karşılık temas yüzey alanı daha düşük bulundu. Çalışmanın biyomekanik bir çalışma olması nedeniyle kaynama gibi biyolojik faktörler değerlendirilemedi. Bu çalışmanın klinik bir çalışma ile korele edilmesinin uygun olacağı düşünüldü. Anahtar kelimeler: Halluks valgus, metatarsal şaft osteotomisi, stiffness, biyomekanik Hallux valgus is a disease defined as lateral deviation of first toe and medial deviation of first metatarsal. It is the most seen disease of foot. For surgical treatment, providing the soft tissue balance is not enough in every case, so metatarsal osteotomies needed. Metatarsal shaft osteotomies have known for long years but they become popularized nowadays. Some studies emphesizes that these osteotomies are superior for reduction and stability but they also have some weak points. To overcome some disadvantages of well-known shaft osteotomies, we define a new osteotomy that can provide high contact surface area, more correction and more stable fixation. When the current examined, the new osteotomy thought as a new modification of Mau osteotomy. In our study we use Sawbones metatarsal bone models and we compare relationship between the contact area, fixation technique obligation and the bending stabilities in four well-known metatarsal shaft osteotomy and the new modification. We perform Ludloff osteotomy for the first, Mau for the second, Scarf for the third, Ofset V for the fourth and the new Mau modification for the fifth group. The osteotomies preformed by the originally defined technique and the digital images obtained for the contact surface area. After that, 10° correction done and the osteotomies fixated by two interfragmanter acutrak headless compression screws. With a digital image analyzer software, the contact surface areas calculated before fixation. After fixation the three point bending test performed. The results are analysed by the Mann-Whitney U test. When we compared the results, Mau group was found the highest stiffness value, Ofset V and the new Mau modification groups were significantly stiffer than the Scarf group. Ludloff group was found significantly less stiff than all the other groups. When the examination of the contact areas, Scarf osteotomy had the highest contact area before fixation. New Mau osteotomy had higher contact area than Ludloff and Mau osteotomies before fixation. We could not calculate the contact areas after fixation. According to our experience, the linear osteotomies were easily performed but the notched osteotomies were more technical demanding. Mau osteotomy found more stable in bending test because of its distal intrinsic stability but its contact area was less as well. We know that healing of osteotyzed site be effected by many biological factors, so it is suitable that this study may be correlated with clinical studies. Key words: Hallux valgus, metatarsal shaft osteotomy, stiffness, biomechanic

S-03: Unikondiler Diz Artroplastisinde Ön Çapraz Bağın Nonintakt Olması Post Operatif Propriosepsiyonu ve Fonksiyonel Dengeyi Etkiler mi?

Unikondiler Diz Artroplastisi (UDA), ön çapraz bağ (ÖÇB) rüptürü sonrası gelişen diz osteoartritleri gibi erken osteoartrit tedavisinde tercih edilen cerrahi bir yöntemdir. Bazı yazarlar, ÖÇB’nin rüptüre olmasının bu cerrahi teknik için rölatif kontraendikasyon oluşturacağını belirtmektedir.Bu çalışmada; peroperatif ÖÇB yapısının postoperatif diz propriosepsiyonuna ve dengeye olan etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.Aynı cerrah tarafından sabit sistem UDA geçiren bireyler peroperatif ÖÇB durumlarına göre ÖÇB’si sağlam (Grup 1, n:12), ÖÇB’si dejenere (Grup 2, n:10) ile ÖÇB’si total rüptüre (Grup 3, n:9) bireyler olarak 3 gruba ayrılarak çalışmaya dahil edildi. Postoperatif dönemde, dizin proprioseptif durumunu değerlendirmek için 30° ve 75°’lerde aktif ve pasif olarak izokinetik dinamometrede propriosepsiyon ölçümü yapıldı. Fonksiyonel dengenin belirlenmesi için ise ‘Tek Ayak Üzerinde Durma Testi’ maksimum 30 saniye boyunca gözler açık ve kapalı olarak iki farklı durumda değerlendirildi.Verileri tanımlarken tanımlayıcı istatistikten, gruplar arası farkın tespiti için Kruskal Wallis testinden faydalanıldı. Fark tespit edilen parametrelerde ise farkın hangi gruplar arasında olduğunu belirlemek için Mann Whitney-U testi yapıldı. İstatistiksel anlamlılık olarak p<0,05 değeri alındı. Sonuçlar ortalama± standart sapma olarak verildi.Grupların demografik verileri arasında istatistiksel anlamlı fark yoktu. Hastaların fonksiyonel değerlendirmeleri içinde istatistiksel anlamlı farklılık tespit edilen parametre, gözler kapalı iken ölçülen fonksiyonel denge testinde idi. Bu farklılıklar; Grup1-Grup 3 (p=0,02), Grup2-Grup 3 (p=0,04)’te görüldü.ÖÇB, propriosepsiyonun ve dengenin sağlanmasında rol alan bir bağdır. ÖÇB’nin rüptüre olması post operatif dönemdeki dengeyi olumsuz yönde etkilemektedir. ÖÇB total rüptüre olup UDA geçirmiş olan bireylerin postoperatif rehabilitasyonunda denge egzersizlerine özel önem verilmelidir.Demografik, proprioseptif (mutlak hata puanı) ve denge verileri (Ort±SH)Grup 1 (n:12)Grup 2 (n:10)Grup 3 (n:9)Yaş (yıl)62,7 ± 6,259,4 ± 7,262,9 ± 5,3Boy (cm)155,2 ± 6,1152 ± 1,7155 ± 4,9Vücut ağırlığı (kg)82,4 ± 11,475,4 ± 9,381,5 ± 8,1VKİ (kg/m2)34,1 ± 5,232,6 ± 3,734 ± 4,3Post op geçen zaman (ay)21,7 ± 6,623,1 ± 6,715,7 ± 4,8Denge gözler açık (sn)16,3 ± 11,915,5 ± 11,712,7 ± 9,9Denge gözler kapalı (sn)*6,7 ± 4,86,8 ± 4,82,6 ± 1,6Aktif 30°6,2 ± 3,47 ± 4,75,1 ± 2,2Aktif 75°6,2 ± 3,44,3 ± 2,25,9 ± 4Pasif 30°5,2 ± 2,37,3 ± 6,25,4 ± 2,9Pasif 75°6,4 ± 3,86,3 ± 4,27,1 ± 4,

S-04: Eklem Pozisyon Hissini Ölçmek İçin Akıllı Telefon Uygulamaları Kullanılabilir mi? (Pilot Çalışma)

Giriş-amaçTelefon teknolojisinin gelişmesi ile birlikte sağlık alanında birçok uygulama kullanıma sunulmuştur. Uygulamalarının klinik içi ya da saha kenarında kullanımının kolay ve ekonomiktir. Ancak, bu teknolojilerin ne kadar geçerli sonuçlar verebildiği sorusu akla gelmektedir. Bu çalışmanın amacı, aktif eklem pozisyon hissi ölçümünde inklinometre uygulamasının geçerliliğini incelemektir.YöntemÇalışmaya; anamnezi, klinik muayenesi ve Türkçe geçerliliği sağlanmış olan Quick DASH anketi ile üst ekstemitesinin sağlıklı olduğuna karar verilen bireyler dahil edildi. Katılımcıların demografik verileri kaydedilip boy ve vücut ağırlığı (SECA 700, Almanya) ölçüldü. Ardından izokinetik dinamometre ve ücretsiz olarak indirilen akıllı telefon (Iphone 6S, ABD) inklinometre uygulaması (Goniometer Pro, 5fuf5, ABD) ile 45° internal rotasyon (İR) ve 75° eksternal rotasyondaki (ER) hedef açılarda aktif omuz propriosepsiyon ölçümü eş zamanlı ve randomize olarak yapıldı. Cihaza uyum sorununu ortadan kaldırmak için ölçümler 6 kez tekrarlandı ve mutlak hata puanı hesaplandı.Veri, tanımlayıcı istatistik, frekans, ‘t testi’, sınıf içi korelasyon testi ve Bland Altman yöntemi ile değerlendirildi. Sonuçlar ortalama±standart sapma (minimum-maksimum) olarak verildi. İstatistiksel olarak alfa=0,05 anlam düzeyi kabul edildi.BulgularÇalışmaya, 18 kadın, 13 erkek katıldı. Katılımcıların ortalama yaşı 23 yıl; boyu 171 cm; vücut ağırlığı 65,6 kg; vücut kitle indeksi 22,4 kg/m2; Quick DASH skoru 4,8 puan idi. 45° İR’de dinamometre ile ölçülen mutlak hata puanı 5,1°±2,8°; inklinometre uygulaması ile ölçülen mutlak hata puanı 4,6°±3,5°; 75° ER’de ise sırasıyla 6,3°±3,5° ve 10,4°±7,2° idi. Yöntemlerin, 75° ER’de ölçtüğü değerler arasında istatistiksel anlamlı fark tespit edildi (p:0,003). Yöntemler arasında istatistiksel anlamlı sınıf içi korelasyon bulunmadı. Yöntemlere ait uyum incelendiğinde ise; 45°İR’de 0,4°±4,3° (-7,9/8,8) ve 75° ER’de -4,1°±6,9° (-17,6/9,3) ortalama uyum olduğu görüldü.SonuçÇalışmamızda, inklinometre uygulaması ile eklem pozisyon hissi ölçümünde dinamometrede yapılan ölçümlere göre 15°’den fazla fark oluşabildiği saptandı. Bu farklılık düzeyi, sporcuların tanı ve tedavi sürecini yönetmek için kabul edilebilecek sınırlarda değildir

Investigation Of Wrist Flexor/Extensor Muscle Strength Following Arthroscopic Surgical Treatment Of Lateral Epicondylitis

Objective: Lateral epicondylitis is a common disease of elbow joint. Repetitive wrist activities and activities that requires strength are risk factors. Wrist extensor muscle strength are decreased in patients with lateral epicondylitis. Materials and Methods: Eight patients with a diagnosis of lateral epicondylitis enrolled to study. Wrist flexor and extensor muscle strength of patients who were completed one year after surgery were measured by isokinetic dynamometer. Results: There were no statistically significant differences between the flexor and extensor muscle strength of the patients (p>0.05). Conclusion: In this study, arthroscopic extensor carpi radialis brevis tendon release in lateral epicondylitis has shown no negative effect on flexor and extensor wrist muscle stregth

Congenital cardiac interventions during the peak phase of COVID-19 pandemics in the country in a pandemics hospital in Istanbul

Introduction: In this report, we aim to present our algorithm and results of patients with congenital cardiac disorders who underwent surgical or interventional procedures during the peak phase of the pandemics in our country. Patients and methods: The first COVID-19 case was diagnosed in Turkey on 11 March, 2020, and the peak phase seemed to end by the end of April. All the patients whom were referred, treated, or previously operated but still at the hospital during the peak phase of COVID-19 pandemics in the country were included into this retrospective study. Patient's diagnosis, interventions, adverse events, and early post-procedural courses were studied. Results: Thirty-one patients with various diagnoses of congenital cardiovascular disorders were retrospectively reviewed. Ages of the patients ranged between 2 days and 16 years. Seventeen cases were males and 14 cases were females. Elective cases were postponed. Priority was given to interventional procedures, and five cases were treated percutaneously. Palliative procedures were preferred in patients whom presumably would require long hospital stay. Corrective procedures were not hesitated in prioritised stable patients. Mortality occurred in one patient. Eight patients out of 151 ICU admissions were diagnosed with COVID-19, and they were transferred to COVID-19 ICU immediately. Three nurses whom also took care of the paediatric cases became infected with SARS-CoV-2; however, the children did not catch the disease. Conclusion: Mandatory and emergent congenital cardiac percutaneous and surgical procedures may be performed with similar postoperative risks as there are no pandemics with meticulous care and preventive measures

Off-pump ascending aorta or aortic arch to descending aorta bypass with a pericardial roll for the treatment of critically ill infants with interrupted aortic arch

Aim: Standard surgical treatment of the interrupted aortic arch with the use of cardiopulmonary bypass is risky especially in critically ill babies. In this manuscript, we present the results of off-pump pericardial roll bypass for the treatment of aortic interruption. Material and methods: The technique was applied in nine critically ill infants between July 2011 and December 2019. Data were reviewed retrospectively. There were four girls and five boys. The types of the interruption were type B in six cases and type A in three babies. Additional cardiovascular anomalies were ventricular septal defect in all, atrial septal defect or patent foramen ovale in all, single-ventricle pathologies in two and bicuspid aortic valve in three cases. All the patients were in critical situations such as intubated, having symptoms of infection, congestive heart failure or ischaemia and malperfusion leading visceral organ dysfunction. Results: All patients underwent off-pump ascending aorta or aortic arch to descending aorta bypass with a pericardial roll. Post-operative early mortality occurred in one patient with severe mitral regurgitation due to cardio-septic shock. One patient who had single-ventricle pathology underwent bidirectional Glenn and was lost on the post-operative 26th day due to sepsis 2 years after operation. Two patients presented with dilatation of the pericardial tube 18 and 24 months after the operations and one underwent reconstruction of the neo-arch. The remaining patients are asymptomatic, active and within normal limits of body and mental growth. Conclusion: Treatment of interrupted aortic arch with a bypass with an autologous pericardial roll treated with gluteraldehyde without cardiopulmonary bypass seems a safe and reliable technique especially for the treatment of critically ill infants