A Case of Juvenile Ankylosing Spondylitis associated with Familial Mediterranean Fever

An eight year old male who was detected to have homozygous M694V mutation in the examinations for recurrent abdominal pain and familial history of Familial Mediterranean Fever (FMF) and who was then diagnosed with Juvenile Ankylosing Spondilitis (JAS) upon examination for hip joint pain was presented. This case was presented to emphasize the importance of high suspicion for JAS in FMF cases with atypical joint findings

The Relationship between Speaking Anxiety and Willingness to Communicate among Pre-Service EFL Teachers

Limited research on the relationship between pre-service English language teachers' foreign language speaking anxiety and their willingness to communicate, particularly in Turkish context, paved the way for the present inquiry. Considering the utmost importance of the two interrelated concepts, this quantitative study investigates the relationship between speaking anxiety and willingness to communicate within a correlational research design. Eighty-four first-year ELT students from a Turkish university participated in this study. The Foreign Language Speaking Anxiety Scale (FLSAS) and the Willingness to Communicate (WTC) Scale were administered to participants to assess their speaking anxiety and WTC levels. Data collected through two scales were examined by use of quantitative data analyses. The results showed that (1) students had a moderate level of speaking anxiety, while they indicated a high level of WTC, and (2) female learners had a higher level of speaking anxiety than their male peers, in terms of WTC levels, no difference was observed between genders, and (3) speaking anxiety had a significant impact on willingness to communicate and vice versa. The findings of the study are discussed along with the related literature and several implications and suggestions are presented both for practitioners and future studies

Effects of chromosomal translocations on sperm count in azoospermic and oligospermic cases

Purpose: A number of mechanisms have been proposed for the effect of chromosomal translocations on spermatogenesis and sperm maturation. However, there are still numerous ambiguous issues regarding these two processes. The aim of this study is to evaluate the effect of chromosome break areas on sperm count in the light of the literature. Material and Methods: The study was conducted on the data of 16 male patients with reciprocal or Robertsonian translocation among 152 patients who were admitted to Adana Numune Training and Research Hospital and Kanuni Sultan Suleyman Training and Research Hospital Genetic Diagnosis Centers between 2013 and 2016 due to azoospermia and oligospermia. Results: 11 of these patients had reciprocal and five patients had Robertsonian translocations. All the patients with Robertsonian translocations were detected with azoospermia. Of the patients with reciprocal translocation, five of them were azoospermic and six of them were severe oligospermic. Conclusion: A total of 21 chromosomal breakpoints were identified in the 11 patients with reciprocal translocations. These chromosomal breakpoints may contribute to the clarification of ambiguous issues related to spermatogenesis and sperm maturation. The results also showed the importance of genetic counselling in patients with translocations

Thin layer drying of zucchini in solar dryer located in Osmaniye region

In this study, the dehydration behavior of zucchini using solar assisted drying system was examined according to 22 thin layer drying models available in literature. The correlation coefficient (R2), chi-square (χ2) and root mean square error (RMSE) values were calculated to check the suitability of models by non-linear regression analysis. It was found that Cubic and Modified Midilli-1 models were the most suitable equations and their R2 values were calculated as 0.99963. χ2 and RMSE values of related mathematical expressions were 1.89343×10‒5, 1.91692×10‒5 and 0.01685×10‒3, 0.01721×10‒3 respectively. In addition, heat transfer, mass transfer and diffusion coefficients, which were important parameters in design of drying systems were also determined as 5.18124 W/m2°C, 1.57129×10‒7 m/s and 2.335718×10‒9 m2/s respectively

Bronşektazili hastalarda solunum kas eğitiminin egzersiz kapasitesine etkisinin araştırılması

Özalp, Ö., Investigation the effect of respiratory muscle training on exercise capacity in patients with bronchiectasis. Hacettepe University, Health Sciences Institute PhD Thesis in Cardiopulmonary Rehabilitation, Ankara, 2017. There are few studies investigating respiratory muscle training in bronchiectasis patients. For this reason, further studies are needed to examine the effect of respiratory muscle training on important physiological and clinical outcomes in bronchiectasis patients. In this study, it was aimed to assess the impact of high-intensity inspiratory muscle training on exercise capacity in bronchiectasis patients. In this study, 45 individuals diagnosed with bronchiectasis were randomly assigned into two groups using the computer program. High-intensity inspiratory muscle training was given one group (H-IMT) three days per week for eight weeks, while the same training protocol with low-intensity inspiratory muscle training was given the other group (Control). Subjects’ demographic and physical characteristics were recorded. Before and after treatment, pulmonary functions by a spirometer, respiratory muscle strength using mouth pressure device, respiratory muscle endurance with a constant load test, dyspnea perception by MMRC scale, fatigue perception by Fatigue Severity Scale, exercise capacity using incremental shuttle walking test and the quality of life with Leicester Cough Questionnaire were measured. The physical and demographic characteristics, number of exacerbations in the last year, symptoms and findings, pulmonary function test results, fatigue perception levels, respiratory muscle strength and endurance values, exercise capacity parameters were similar before treatment between H-IMT and control groups (p>0,05). In the H-IMT group, the number of hospitalizations in the last year and hemoptysis were significantly higher than the control group (p<0,05). The pre-treatment MMRC dyspnea score and the Leicester Cough Questionnaire social dimension score of the H-IMT group were significantly lower than the control group (p<0,05). The results showed that there was statistically significant increase in the maximal inspiratory and expiratory muscle strength, duration of respiratory muscle endurance test, the distance of incremental shuttle walking test and Leicester Cough Questionnaire social dimension score in the H-IMT group when compared to the control group (p<0,05). In conclusion, respiratory muscle training improves exercise capacity, inspiratory and expiratory muscle strength and endurance and the quality of life in patients with bronchiectasis. Further studies are needed to understand the effects of respiratory muscle training on respiratory functions, dyspnea, and fatigue perception. These results should be taken into consideration regarding the studies that investigate the efficacy of pulmonary rehabilitation programs and clinical applications for bronchiectasis patients.Özalp, Ö. Bronşektazili hastalarda solunum kas eğitiminin egzersiz kapasitesine etkisinin araştırılması, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Kardiopulmoner Rehabilitasyon Programı Doktora Tezi, Ankara, 2017. Bronşektazili hastalarda solunum kas eğitimi uygulaması ile ilgili çalışmalar sınırlıdır. Bu nedenle bronşektazili hastalarda solunum kas eğitimi uygulamasının önemli fizyolojik ve klinik sonuçlar üzerine etkisini araştıran ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. Bu çalışmada, bronşektazili hastalarda yüksek şiddet inspiratuar kas eğitiminin egzersiz kapasitesi üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlandı. Çalışmada bronşektazi tanısı ile izlenen 45 birey bilgisayar programı kullanılarak rastgele olarak iki gruba ayrıldı. Bir gruba sekiz haftalık, haftada üç gün, yüksek şiddetli solunum kas eğitimi (H-IMT) uygulanırken, diğer gruba aynı eğitim protokolü düşük şiddetli solunum kas eğitimi (Kontrol) ile verildi. Olguların demografik ve fiziksel özellikleri kaydedildi. Tedavi öncesi ve sonrası solunum fonksiyonları spirometre ile, solunum kas kuvveti ağız içi basınç ölçüm cihazı ile, solunum kas enduransı sabit iş yükü testi ile, dispne algısı MMRC skalası ile, yorgunluk algılaması Yorgunluk Etki Şiddeti Ölçeği ile, egzersiz kapasitesi artan hızda mekik yürüme testi ile ve yaşam kalitesi Leicester Öksürük Anketi ile ölçüldü. H-IMT ve kontrol grubundaki bronşektazili olguların tedavi öncesi fiziksel ve demografik özellikleri, son bir yılda geçirilen alevlenme sayısı, belirti ve bulguları, solunum fonksiyon testi sonuçları, yorgunluk algı düzeyleri, solunum kas kuvvet ve endurans değerleri, egzersiz kapasitesi parametreleri birbirine benzerdi (p>0,05). H-IMT grubunda son bir yılda hastaneye yatış sayısı ve hemoptizi bulgusu kontrol grubundan anlamlı olarak daha fazlaydı (p<0,05). H-IMT grubunun tedavi öncesi MMRC dispne skalası değeri ve Leicester Öksürük Sorgulaması’nın sosyal boyut puanı kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düşüktü (p<0,05). Çalışmanın sonunda H-IMT grubunda maksimal inspiratuar ve ekspiratuar kas kuvveti, solunum kas endurans testi süresi, artan hızda mekik yürüme testi mesafesi, Leicester Öksürük Anketi sosyal boyut puanında kontrol grubu ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir artış olduğu saptandı (p<0,05). Sonuç olarak, bronşektazili olgularda, solunum kas eğitimi egzersiz kapasitesi, inspiratuar ve ekspiratuar solunum kas kuvvet ve enduransı, yaşam kalitesini artırmaktadır. Solunum kas eğitiminin solunum fonksiyonları, dispne ve yorgunluk algılaması üzerine etkilerinin anlaşılabilmesi için ileri çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Bu sonuçlar, bronşektazili hastalara yönelik pulmoner rehabilitasyon programlarının etkinliğini araştıran çalışmalar ve klinik uygulamalar açısından yön gösterici olacaktır

Determining the Relationship Between Factor XIII Val34Leu and PAİ-1 4G/5G in Early Coronary Artery Disease.

TEZ12840Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2017.Kaynakça (s. 35-39) var.XI, 40 s. :_res. (bzs. rnk.), tablo ;_29 cm.Koroner arter hastalığı, tüm dünyada ve gelişmiş ülkelerde mortalite ve morbiditenin önde gelen nedenlerinden biridir. Koroner arter hastalığı için bilinen konvansiyonel risk faktörlerinin yanı sıra, genetik risk faktörleri ilgi uyandıran bir çalışma alanıdır. Özellikle erken yaşta görülen koroner arter hastalıklarında genetik faktörlerin önemi daha da artmaktadır. Bu çalışmada 45 yaş altı koroner arter hastası olan 101 birey ve 100 koroner arter hastalığı olmayan bireyde Gerçek Zamanlı Polimeraz Zincir Reaksiyonu Erime Eğrisi Analizi yöntemi kullanılarak PAI-1 4G/5G ve Koagülasyon Faktör XIII Val34Leu polimorfizmi çalışması yapıldı. PAI-1 geni için 5G/5G genotipi kontrol grubunda istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. PAI-1 geni 5G/5G genotipinin erken koroner hastalığı için koruyucu faktör olabileceği düşünülmüştür. Yine 4G/5G genotipi için hasta ve kontrol grubunda istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. Ancak 4G/4G genotipinin erken koroner hastalıkla ilişkisi gösterilememiştir. Aynı şekilde Faktör XIII Val34Leu değişikliği hasta ve kontrol gruplarında benzer bulunmuştur. Dolayısıyla bu çalışmada, erken koroner arter hastalığında söz konusu genetik değişikliklerin rol oynadığına dair bir bulgu saptanmamıştır.Coronary artery disease is one of the major factors of mortality and morbidity in all around the world including developed countries. Other than conventional well known risk factors, genetic factors constitute an important area of study for coronery artery disease. Impact of genetic factors on coronary artery disease especially for younger ages has a special importance. In this study, Real Time PCR melting curve analysis method was applied on PAI-1 4G/5G and Factor XIII Val34Leu polymorphisms to 101 patients with early coronary artery disease and 100 people who have not suffer from coronary artery disease under 45 years age. 5G/5G genotype control group were statistically significant for PAI-1 which means PAI-1 5G/5G genotype could be a protective factor for early coronary artery disease. 4G/5G genotype was also statistically valuable betweeen two groups. On the other hand any relationship has not been observed considering 4G/4G genotype with early coronary disease. Likewise Factor XIII Val34Leu changes were similar in patient and control groups. Hence in this study, we couldn’t find an evidence for PAI-1 and Factor XIII Val34Leu for playing a role on early coronary artery disease.Bu Çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. Proje no: TF2011D6

Some New Results on Bicomplex Bernstein Polynomials

The aim of this work is to consider bicomplex Bernstein polynomials attached to analytic functions on a compact C2-disk and to present some approximation properties extending known approximation results for the complex Bernstein polynomials. Furthermore, we obtain and present quantitative estimate inequalities and the Voronovskaja-type result for analytic functions by bicomplex Bernstein polynomials

Better Reporting of Interventions: Template for Intervention Description and Replication (TIDieR) Checklist and Guide

Müdahalelerin yayınlanmış ayrıntılı açıklaması olmadan, klinisyenler ve hastalar, yararlı olduğu gösterilen müdahaleleri güvenilir bir şekilde uygulayamaz ve diğer araştırmacılar araştırma bulgularını tekrar edemez veya bu bulgulara güvenemez. Bununla birlikte, yayınlardaki müdahalelerin tanımlanmasının kalitesi oldukça düşüktür. Müdahalelerin raporlanmasının eksiksizliğini ve nihayetinde tekrarlanabilirliğini iyileştirmek için, uluslararası uzmanlar ve paydaşlar grubu Müdahale Tanımlama ve Tekrarlama Şablonu (TIDieR) kontrol listesi ve rehberini geliştirdi. Bu süreç, ilgili kontrol listeleri ve araştırmaların literatür incelemesini, madde seçimine rehberlik etmek için uzmanların katıldığı uluslararası panelin Delphi anketini ve yüz yüze panel toplantısını içeriyordu. Ortaya çıkan 12 maddelik TIDieR kontrol listesi [kısa adı, neden, ne (malzemeler), ne (prosedür), kim sağladı, nasıl, nerede, ne zaman ve ne kadar, uyarlama, değişiklikler, ne kadar iyi (planlanan), ne kadar iyi (gerçekte)] CONSORT 2010 (madde 5) ve SPIRIT 2013 bildiriminin (madde 11) bir uzantısıdır. Kontrol listesi özellikle çalışmalar üzerine odaklanırken, kılavuz ise değerlendirme içeren tüm araştırma tasarımlarına uygulanması hedef alınarak hazırlanmıştır. Bu makale, TIDieR kontrol listesini ve kılavuzunu, her maddeyi açıklayıp detaylandırarak iyi raporlama örnekleri ile birlikte sunmaktadır. TIDieR kontrol listesi ve kılavuzu, müdahalelerin raporlanmasının kalitesini arttırmakla beraber araştırmacıların müdahalelerini yapılandırmasını, hakemlerin ve editörlerin açıklamaları değerlendirmesini ve okuyucuların bu bilgileri kullanmasını kolaylaştıracaktır.Without a complete published description of interventions, clinicians and patients cannot reliably implement interventions that are shown to be useful, and other researchers cannot replicate or build on research findings. The quality of description of interventions in publications, however, is remarkably poor. To improve the completeness of reporting, and ultimately the replicability, of interventions, an international group of experts and stakeholders developed the Template for Intervention Description and Replication (TIDieR) checklist and guide. The process involved a literature review for relevant checklists and research, a Delphi survey of an international panel of experts to guide item selection, and a face to face panel meeting. The resultant 12 item TIDieR checklist (brief name, why, what (materials), what (procedure), who provided, how, where, when and how much, tailoring, modifications, how well (planned), how well (actual)) is an extension of the CONSORT 2010 statement (item 5) and the SPIRIT 2013 statement (item 11). While the emphasis of the checklist is on trials, the guidance is intended to apply across all evaluative study designs. This paper presents the TIDieR checklist and guide, with an explanation and elaboration for each item, and examples of good reporting. The TIDieR checklist and guide should improve the reporting of interventions and make it easier for authors to structure accounts of their interventions, reviewers and editors to assess the descriptions, and readers to use the information