Procalcitonin and other acute phase reactants in patients with chronic obstructive pulmonary disease exacerbation

The aim of this study was to investigate the correlation between procalcitonin and other acute phase reactants, and also analyze their relationship with clinical situation in chronic obstructive pulmonary disease (COPD) acute exacerbations.Materials and methods: The study was made with 122 acute COPD exacerbated patients, who were admitted to emergency service. Patients with below 0.25 ng/ml PCT value included Group 1, and the patients with PCT values ≥ 0.25 ng/ml Group 2. Serum procalcitonin levels, erythrocyte sedimentation rate (ESR), C-reactive protein (CRP) values and white blood cell (WBC) counts were measured. Also, patients hospitalization time and mortality rates were recorded and compared with PCT.Results: Patients were divided in 3 groups according to their clinical diagnosis; Pneumonia (n=27), Mycoplasma-Chlamydia pneumonia (n=11) and the patients with only COPD exacerbation(n=84). Mean PCT values according to the groups were 9.47 ± 8.1 ng/ml, 0.41 ± 0.2 ng/ml, and 0.21 ± 0.05 ng/ml respectively. The relationship between PCT with CRP and white blood cell has been found between significiant (p=0.001, p=0.005 respectively), whereas the relationship between PCT and ESR was nonsignificant (p=0.55). Procalcitonin and CRP had a positive correlation with the hospitalization time (p=0.034, p=0.022 respectively). The mean ± standard error of PCT for the patients who died was 28.3 ± 27.5 ng/ml, and the difference between patients who died or were discharged was statistically significant (p= 0.012).Conclusion: PCT can be a useful indicator for morbidity and prognosis in COPD patients

Examination of the Relationship between Umbilical Cord Blood Gas Values and Hearing Function in Neonates

Objective: The aim of the present study was to examine the relationship between the results of the transient otoacoustic emission (TEOAE) test used in neonatal hearing screening and the results of the umbilical cord blood (UCB) analysis in neonates.Methods: This retrospective study included 209 neonates born in the obstetric unit at the 37th gestational week. Based on the results of the TEOAE test, the neonates included in the study were divided into two groups as the study group composed of those “REFER” (n=141) and the control group consisting those “PASS” (n=68) the test. The UCB sampling procedure was performed on all neonates. In the blood samples, the pH parameters were evaluated by using glass electrodes, and the pCO2 and pO2 parameters were evaluated directly by using sensitive electrodes.Results: When the additional maternal diseases were compared with the TEOAE results, the ratio of hypothyroidism was found to be statistically higher in the study group (p0.05).Conclusion: The results of the present study showed that there was no statistically significant difference between the results of UCB analysis and the TEOAE test. However, we believe that conducting a larger study evaluating other parameters and employing UCB analysis would be useful, and UCB evaluation, which is an inexpensive, easy and effective method in determining hypoxia in neonates, might be a significant marker in cases at risk of hearing loss

The effects of long-term oxygen therapy on survey in patients with chronic respiratory failure

Günlük 15 saat kullanılan uzun süreli oksijen tedavisinin (USOT) kronik solunum yetmezlikli hastalarda (KSY) yaşam süresini ve kalitesini artırdığı bilinmektedir. Ancak klinik pratiğimizde USOT kullanan olguların çok azının bu sürenin üzerinde oksijen kullandıklarını gözlemlemekteyiz. Günlük 15 saatin altında oksijen kullananlar ile hiç kullanmayanların yaşam süresine ait veriler ise literatürde yetersizdir. Bu nedenle biz çalışmamızda KSY’li olgularda USOT’un etkilerini araştırmayı amaçladık. Kliniğimizde 1996 ile 2001 yılları arasında USOT önerilen 305 KSY’li hastadan retrospektif olarak ilk bilgilerine ulaşılan 105’i prospektif olarak ortalama 20 ay takip edildi. USOT kullanan (grup-1) 71 hastanın yaş ortalaması 60 yıl ve % 73’ü erkekti. Çeşitli nedenlerle kullanamayan (grup-2) 34 hastanın ise yaş ortalaması 63 yıl ve % 53’ü erkekti. Her iki grubun altta yatan hastalıkları, sigara öyküsü, ilaç tedavileri ve solunum fonksiyon testi (SFT) değerleri arasında anlamlı farklılık yoktu (p0.05). Grup-1’deki hastaların yaşam süresi ortalama 50 ay iken, grup-2’deki hastaların 39 aydı (p0.05). Grup 1’deki hastaların kümülatif olarak toplam/saat oksijen kullanımları ile yaşam süresi (ay olarak) arasında korelasyon bulundu (r 0.684, p 0.001). Logistik regresyon analizinde oksijen kullanım süresi bir saat arttığında yaşam süresinde de 0,002 aylık artış görüldü. Bu artış istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (F 48.44, p0.05). Grup-1’deki hastaların arteriyel kan gazı (AKG) değerlerinde belirgin düzelme saptandı( p0.05), grup-2’deki hastalarda ise iyileşme gözlenmedi (p0.05). Her iki grubun da SFT değerlerinde bazal değerlere göre anlamlı düşme saptandı (p0.05). Grup-1’deki yıllık FEV1 kaybı grup-2’deki hastalardan daha azdı, ancak aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p0.05). Sonuç olarak USOT’un KSY’li olgularda yaşam süresine olumlu etkileri olduğu kanısına varılmıştır.Long-term (≥15hrs) oxygen therapy (LTOT) increases life-span and improves quality of life (QOL) in patients with chronic respiratory failure (CRF). However, in our clinical practice, we observed that very few patients are using oxygen therapy 15hrs or more. Furthermore, very few literatures about survival of non- or inadequate oxygen users were found. Thus, the aim of this study was to assess the effect of LTOT in patients with CRF. A total of 305 LTOT recommended patients with chronic respiratory failure in our clinic between 1996 and 2001 were found. A hundred and five patients with documented subject characteristics were included the study and followed-up 20 months prospectively. They were divided into two groups whether to take LTOT (group 1, n 71) or not (group 2, n 34). Average life-span of the patients was 50 months in group 1 and 39 months in group 2 (p<0.05). Survival (months) in group 1 was significantly correlated with hrs of oxygen use (r 0.684, p 0.001). One more hour oxygen use was statistically significantly correlated with 0,002 months more survival (F 48.44, p<0.05) in group 1 in logistic regression analysis. In comparisons, there were significant improvement in the post-treatment blood gas values in group 1 (p<0.05). There were significant decreases in PFT values in the post-treatment period when compared to baseline values in both groups (p<0.05). There was a less decrease in FEV1 values per year in group 1 than group 2 but difference was not statistically significant (p>0.05). In conclusion our findings revealed that LTOT provides improvement of the life-span of the patients with CRF

Role of CA-125 in Identification of Right Ventricular Failure in Chronic Obstructive Pulmonary Disease

Background: Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is a progressive and debilitating disease. Cor pulmonale, characterized by right ventricular (RV) failure, can severely influence prognosis in these patients. Hence, early recognition might be important for tailoring therapy. An old biomarker, CA-125, seems to be associated with the right heart. We aimed to show the relationship between CA-125 levels and RV failure in patients with COPD

Prepeared Of The Traffıc Noıse Map In The Cıty Of Afyonkarahısar

Gürültü, insanlar üzerinde fizyolojik ve psikolojik etkileri olan bir olgudur. Gürültünün çeşitli kaynakları vardır. Bunlardan biriside özellikle şehir merkezlerinde etkili olan trafik gürültüsüdür. Günümüzde gürültünün insan sağlığına olan etkilerini azaltmaya yönelik çeşitli çalışmalar vardır. Gürültü haritaları, bu çalışmalardan birisidir. Gürültü haritaları ile gürültünün etkililerini azaltmaya yönelik çeşitli eylem planlamaları yapılabilir. Bu çalışmada, Afyonkarahisar il merkezindeki trafikten kaynaklanan gürültünün etkilerini araştırmak amacıyla, çeşitli noktalarda gürültü seviyeleri ölçülmüştür. Bu değerler Coğrafi Bilgi Sistemi yardımıyla analiz edilmiştir. Sonuçlar irdelenmiştir.Noise is a phenomenon that has physiological and psychological effects on human. There are different kinds of noise sources. Especially, traffic noise is very effective in the centre of cities. Today there are several studies to decrease the negative effects of noise on human health. Noise maps are one of these studies. By mapping the noise level, the problematic areas can be determined easily and proper precautionary measures can implement to these places. In this study, to explore the level of noise in Afyonkarahisar city, noise values are measured in different places of the city. These values entered and analyzed via Geographical Information System. The results are discussed

Symptom prevalance of obstructive sleep apnea-hypopnea syndrome in health-care providers in central Sivas

Obstrüktif sleep apne-hipopne sendromu (OSAHS), ağır sonuçları olabilen uyku bozukluklarından biridir. OSAHS tanısı için polisomnografi (PSG) altın standarttır. Ancak PSG çalışmaları pahalı, zaman alıcı, özel ekip ve cihaz gerektiren çalışmalardır. Bu nedenle A tipi çalışmalarla en azından PSG yapılması gereken OSAHS olasılığı olan olguları belirlemek mümkündür. Türkiye’de OSAHS’nin toplumda görülme sıklığı yönünden veri eksikliği mevcuttur. Bu çalışmada amacımız, Sivas il merkezi hastane çalışanlarında OSAHS semptom prevalansını saptamaktır. Toplam 1202 (%81.4) sağlık çalışanı ile yüz yüze görüşülerek demografik bilgileri, ek hastalıkları, alışkanlıkları ve OSAHS ile ilişkili semptomları içeren 20 sorudan oluşan bir anket uygulandı. Ayrıca, bireylerin gündüz aşırı uyku hali (GAUH) durumunu değerlendirmek için Epworth uykululuk skalası (EUS) uygulandı. Bireylerin 267 (%22.7)’sinde horlama yakınması tespit edildi. Erkeklerde horlama sıklığı %38, kadınlarda %10.9 bulundu (p 0.05). Tüm bireyler içerisinde tanıklı apnesi olduğunu bildirenlerin sayısı 53 (%4.4) idi. Erkeklerin 42 (%8.4)’sinde, kadınların 11 (%1.6)’inde tanıklı apne mevcuttu (p 0.05). Bireylerin 338 (%28.1)’inde GAUH tespit edildi. OSAHS’nin her üç majör semptomu ile araba kullanırken aşırı uyku hali arasında anlamlı derecede ilişki bulundu (p 0.05). Ankete katılanların 22 (%1.8)’sinde her üç majör semptomun birlikte olduğu tespit edildi, bunların 21 (%4.1)’i erkek iken, sadece biri kadındı. Sonuçta, bölgemizde sağlık çalışanlarında bile OSAHS semptom prevalansının oldukça yüksek olduğu ve bu nedenle bölgemizde de PSG çalışmalarına yoğunlaşmanın zorunlu olduğu görüşüne varıldı.Obstructive sleep apnea-hypopnea syndrome (OSAHS) is the most common sleep disorder that can lead to serious complications. Polysomnography (PSG) is the gold standard for the diagnosis of OSAHS. Unfortunately, PSG studies are expensive, time-consuming, requiring special team and equipment. Therefore, it is possible to determine the cases likely to have OSAHS requiring at least PSG by type A studies. There isn’t enough data about the prevalence of OSAHS in Turkey. The aim of this study was to estimate the symptom prevalence of OSAHS in health-care providers in central Sivas. The questionnaire asking demographic features, additional diseases, habits, the symptoms related with OSAHS was performed in total of 1202 health care providers. We also performed Epworth sleepiness scale (ESS) to determine excessive daytime sleepiness. Snoring was detected in 267 partitiants. Snoring rates were 38% and 10.9% in men and in women, respectively. The rate of witnessed sleep apnea in all cases was 4.4% (n 53). Witnessed sleep apnea was reported by 42 of men (8.4%) and 11 of women (1.6%). A total of 338 partitiant had excessive daytime sleepiness. There was a significant relation between three major symptoms of OSAHS and excessive sleepiness while driving. All three major symptoms were detected in 22 cases (1.8%), of which 21 were males. This study suggested that OSAHS symptom prevalence is quite high helth-care provides in our region and, therefore expanded usage of PSG studies is required

Akciğer Kanserinde serum anti-p53 antikor düzeyinin tanısal ve prognostik önemi var mı?

Amaç: Akciğer kanseri dünya genelinde kansere bağlı ölümlerin önde gelen nedenidir. Tanısal cihazlar ve teknolojik gelişmelere bağlı tedavi seçeneklerinde ilerlemeye rağmen, akciğer kanseri hastalarında genel mortalite oranı hala yüksektir. Akciğer kanseri hastalarında sağkalım oranları, özellikle ilerlemiş inoperabl hastalıkta, immunoterapi gibi yeni tedavi seçeneklerine rağmen düşüktür. p53, kanser hastalarının %60-70'inde mutasyona uğramaktadır ve bu nedenle son zamanlarda yapılan çalışmalar göstermektedir ki, serum anti-p53 antikorunun, over, özefagus, meme ve akciğer kanseri gibi bazı kanser türlerinin dedekte edilmesinde biyobelirteç olarak dikkate alınabilir. Bu çalışmada, akciğer kanseri hastalarında, serum anti-p53antikor düzeylerinin tanısal ve prognostik önemini araştırmayı amaçladık. Yöntem: Çalışmaya akciğer kanseri (AK) tanısı nedeniyle evreleme için 18F-FDG-PET / BT görüntüleme amacı ile bölümümüze sevk edilen hastalar, toraks BT'sinde şüpheli pulmoner nodül olup, patolojik FDG birikimi göstermeyen hastalar (NAPN= Non-avid FDG gösteren pulmoner nodül) ve sağlıklı gönüllüler dahil edildi. Serum anti-p53antikor düzeyleri tüm hastalarda ELISA yöntemi ile ölçüldü. Hastaların ortalama takip süresi 13 ay idi. Bulgular: Çalışmaya toplam 65 AK hastası (58E/7K), 47 NAPN hastası (20E/27K) ve 34 sağlıklı gönüllü (26E /8K) dahil edildi. Ortalama serum anti-p53antikor seviyeleri AK hastalarında 3.4ng/mL, NAPN hastalarında 3.77ng /mL, sağlıklı gönüllülerde 3.07 ng/ mL idi. AK hastaları ile NAPN hastaları arasında serum anti-p53antikor düzeyi için istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p = 0.678). Hatta, hastalar ve sağlıklı gönüllüler arasında serum anti-p53Ab düzeyi için istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p = 0.377). Hastaların iki yıllık medyan sağkalımı 14 aydı. Hastaların sağkalım hızında, serum anti-p53Ab düzeyinin > 3.4 ng/ mL veya <=3.4 ng/ mL olmasının herhangi bir etkisinin olmadığı bulundu (p = 0.652). Sonuç: Anti-p53antikoru, karsinogeneziste çok önemli olmasına rağmen, serum anti-p53antikor düzeyinin akciğer kanseri tanısında ve sağkalım oranlarında tek başına önemli olmadığını düşünüyoruz. Karsinogeneziste birden fazla faktör vardır ve bu durumun nedeni olabilir. Akciğer kanseri hastalarının teşhisi için serum anti-p53antikor düzeylerinin bilinen bir katof değeri yoktur. Bu nedenle, bu antikorun tümör spesifikliği olmadığını ve serum anti-p53antikor düzeyinin akciğer kanseri taraması için uygun olmadığını düşünüyoruz.Objective: Lung cancer is the leading cause of cancer-related deaths worldwide. Despite advancement in diagnostic tools and treatment options with technological developments, overall mortality rates in lung cancer patients remains high. Survival rates in lung cancer patients is low especially in advanced diseased inoperable patients in spite of new treatment options like immunotherapy. p53 is mutated in 60-70% of cancer patients and for this reason has been extensively studied recent researches suggest that serum anti-p53Ab can be considered as biomarkers to detect many types of cancers; as ovarian cancer, esophageal cancer, breast cancer and lung cancer. In this study we aimed that are there any diagnostic and prognostic importance of serum anti-p53Ab levels in lung cancer patients. Method: Patients were included who were referred to our department with the purpose of 18F-FDG-PET/CT imaging for staging due to lung cancer diagnosis (LC) and patients who were performed 18F-FDG-PET/CT for diagnosis in the cause of the suspected pulmonary nodule in thorax CT but not detected pathologic FDG accumulation (NAPN=pulmonary nodule with non-avid-FDG) and healthy volunteers. Serum anti-p53Ab levels were measured with ELISA method in the all patients. Mean follow up time of patients were 13 months. Results: A total of 65 LC patients (58M/7F), 47 patients with NAPN (20M/27F), and a total of 34 healthy volunteers (26M/8F) were included in this study. Median serum anti-p53Ab levels are 3.4ng/mL in LC patients, 3.77ng/mL in NAPN patients, 3.07ng/mL in healthy volunteers. There is no statistically significant difference for serum anti-p53Ab level between LC patients and NAPN patients (p=0.678). Moreover there is no statistically significant difference for serum anti-p53Ab level between patients and healthy volunteers (p=0.377). Two-year median survival of patients was 14 month. It has been found that there is no effect of serum anti-p53Ab level whether &gt;3.4 or &lt;=3.4 on the patient survival rate (p=0.652). Conclusions: Even though anti-p53Ab is very important in carcinogenesis, we think that serum anti-p53Ab level by itself is not important in lung cancer diagnosis and survival rates. There are multiple factors in carcinogenesis and this may be the reason of this situation. There is no known cut off value of serum anti-p53 Ab levels for diagnosis of lung cancer patients. Therefore we think that this antibody is not tumor spesific and serum anti-p53 Ab level measurement is not appropriate for lung cancer screening

Cancer antigen-125 levels predict long-term mortality in chronic obstructive pulmonary disease

Background: Cancer antigen-125 (CA-125) might be a useful biomarker to predict long-term mortality in patients with recent exacerbation of chronic obstructive pulmonary disease (COPD)