The prevalence of varroosis in honey bees in the province of Kars

Bu çalışma, Kafkas Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsünde Yunus Gıcık danışmanlığında Kadir Önk tarafından yazılan "Kars yöresindeki bal arılarında varroosis’in yaygınlığı" adlı yüksek lisans tezine dayanılarak özetlenmiş ve II. Marmara Arıcılık Kongresi 2003‟te bildiri olarak sunulmuştur.Türkiye’de arıcılığın yaygın olarak yapıldığı Kuzey Doğu Anadolu Bölgesi’nde bulunan Kars ili ve çevresindeki bal arılarında (Apis mellifera) varroosis’in yaygınlığını saptamak amacıyla bu araştırma yapılmıştır.Bu amaçla Kars il ve ilçelerinde olmak üzere 80 odaktaki 112 arılıkta çalışma yürütülmüştür. Bu arılıklardaki toplam 4599 koloninin 2870 (%62.40) inden numune alınarak Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Parazitoloji Anabilim Dalı Laboratuarına getirilmiştir. 112 arılıktan 49 unda kolonilerin tamamı, 63 arılıktaki kolonilerin ise en az %20’si Varroa türleri yönünden muayene edilmiştir. Her bir arılıktan toplanan parazitler, içerisinde %70 alkol bulunan falkon şişeler içerisine ayrı ayrı konulmuştur. Morfolojik teşhis için parazitler ilk önce laktofenol içerisinde yeterince şeffaflaştırılmış, daha sonra mikroskop altında morfolojik yapıları incelenerek akar teşhisleri yapılmıştır.İncelenen 2870 balarısı kolonisinin tamamında (%100) varroosis enfestasyonu saptanmış ve morfolojik kriterlere bakılarak bütün kolonilerden toplanan parazitlerin Varroa destructor olduğuna karar verilmiştir.This study was carried out to determine the prevalence of varroosis in honey bee in the province of Kars and its town which are located in North Eastern Anatolia and one of the major honeybee breeding areas of Turkey. For this purpose, this study was conducted in 80 research areas consisting of 112 apiaries Ġn Kars and its towns. The entire 49 colonies of 112 apiaries and at least 20% of the colonies of the remaining 63 apiaries were examined for Varroa parasites. The parasites collected from each apiary were stored separately in bottles containing 70% ethyl alcohol 2870 samples (62.40%) were collected from the apiaries in 4599 colonies and brought to the Department of Parasitology, Faculty of Veterinary Medicine, Kafkas University, in Kars. The parasites were determined for the morphological characteristics of the parasites by examining under a microscope after being immersed in lactophenol to make them transparent. Varroosis infestation was found in all (% 100) of the examined 2870 colonies and it was determined that there was only one species, namely Varroa destructor according o the morphological characteristics of the parasites

Tuj Kuzularında Testis Ölçüleri ve Bu Ölçülerle Canlı Ağırlık ve Yaş Arasındaki İlişkiler

Bu araştırma Tuj erkek kuzularında testis çapı ve testis uzunluğu, skrotum uzunluğu, skrotum çevresi ve skrotum hacmi ile kuzuların canlı ağırlıkları ve yaşları arasındaki ilişkilerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmada 74 adet Tuj ırkı erkek kuzu kullanılmıştır. Testis ve skrotum özelliklerine kuzuların canlı ağırlıkları, yaşı, doğum tipi ve ana yaşının etkileri doğumdan 6 aylık yaşa kadar incelenmiştir. Testis çapı, testis uzunluğu, skrotum uzunluğu, skrotum çevresi ve skrotum hacmine ilişkin en-küçük kareler ortalamaları sırasıyla 2.56±0.03 cm, 4.60±0.03 cm, 8.32±0.60 cm, 14.47±0.10 cm ve 103.00±2.28 cm3 olarak belirlenmiştir. Canlı ağırlık ve yaşın incelenen tüm testis ve skrotum özelliklerine etkisi istatistiki olarak önemli (P < 0.01), ana yaşının incelenen tüm testis ve skrotum özelliklerine etkisi istatistiki olarak önemsiz (P > 0.05) belirlenmiştir. Doğum tipinin ise sadece skrotum uzunluğuna etkisi istatistiki olarak önemli (P < 0.01) bulunmuştur. Canlı ağırlık, yaş, testis çapı, testis uzunluğu, skrotum çevresi, skrotum uzunluğu ve skrotum hacminin kendi aralarındaki korelasyon katsayıları pozitif ve yüksek değerlerde olup, istatistiki olarak önemli bulunmuştur (P < 0.01). Sonuç olarak, kolay ve erken yaşta ölçülebilen testis ve skrotum ölçüleri ile testis özelliklerinin belirlenmesi ve damızlık seçiminde seleksiyon kriteri olarak kullanılabileceğini göstermektedi

Tuj kuzularında mera sezonu başlangıcı ve sezon sonu canlı ağırlıklarının faktör analizi skorları ile tahmin edilmesi

This study was conducted in order to eliminate multicollinearity between body measurements of Tuj lambs and to estimate their live weights in the beginning and the end of grazing season (GS) using factor analysis scores, which were determined by calculating some body measurements, in multiple regression model. For this purpose, the material of the study consisted of 297 Tuj lambs born between 2009 and 2013. Live weights (LW) of lambs in the beginning and at the end of GS and body length (BL), withers height (WH), chest girth (CG), chest depth (CD), circumferences of cannon forelimb (CCF) and circumferences cannon hindlimb (CCH) measurements were analyzed in the study. Factor analysis were used to determine the estimated equation between the characteristics. It was determined that there was a multicollinearity between, CCF and CCH measured at the beginning of GS. Problem of multicollinearity between independent variables was eliminated by using factor scores (FS) determined by factor analysis in multiple regression models. Consequently, two factors were detected from results of factor analysis applied to body measurements to determine live weights of Tuj lambs in the beginning and at the end of GS. These factors for LW in the beginning and at the end of GS were found to explain 84.8% and 78.9% of total variance, respectively. Thereby, it was revealed that more accurate estimations could be made by using factor analysis scores in estimating live weights of Tuj lambs at the beginning and the end of GS. In addition, it was concluded that applying factor analysis scores derived from independent variables decreased mistake in the model according to least squares method.Bu araştırma Tuj kuzularında vücut ölçüleri arasındaki çoklu bağlantıyı elimine etmek ve bazı vücut ölçülerinin hesaplanmasıyla belirlenen faktör analizi skorlarını, çoklu regresyon modelinde kullanarak, mera sezonu başı ve sezon sonu canlı ağırlıklarını tahmin etmek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla, araştırmanın materyalini 2009-2013 yılları arasında doğan 297 Tuj ırkı kuzu oluşturmuştur. Araştırmada kuzuların mera başı ve mera sonu döneminde alınan canlı ağırlıkları ile vücut uzunluğu, cidago yüksekliği, göğüs çevresi, göğüs derinliği, ön incik çevresi ve arka incik çevresi ölçülerinden yararlanılmıştır. Özellikler arasındaki tahmini denklemi belirlemek için faktör analizi skorlarından yararlanılmıştır. Mera sezonu başı döneminde ölçülen ön incik çevresi ve arka incik çevresi arasında çoklu bağlantının olduğu belirlenmiştir. Çoklu regresyon modelinde faktör analizi ile belirlenen faktör skorlarının kullanılması ile bağımsız değişkenler arasındaki çoklu bağlantı probleminin giderildiği tespit edilmiştir. Sonuç olarak Tuj kuzularında mera sezonu başı ve mera sezonu sonundaki canlı ağırlıklarını belirlemek için vücut ölçülerine uygulanan faktör analizi sonuçlarında iki faktör tespit edilmiştir. Sezon başı ve sonundaki bu faktörler, toplam varyansın sırasıyla %84.8'ini ve %78.9'unu belirlemiştir. Böylelikle Tuj kuzularının mera sezonu başı ve sezon sonu dönemindeki canlı ağırlıklarının tahmininde faktör analizi skorlarının uygulanmasının modeldeki yanılgıyı daha doğru olarak ortaya çıkarmıştır. Ayrıca bağımsız değişkenlerden üretilen faktör analizi skorlarının uygulanması sonucunda modeldeki yanılgıyı en küçük kareler yöntemine göre azalttığı kanaatine varılmıştır

İçme suyuna farklı düzeylerde ilave edilen esansiyel yağ karışımının (nane-kekik-anason yağı) bıldırcınlarda büyüme performansı, Karkas parametreleri ve ileumun histolojik yapısı üzerine etkileri

Bu araştırma, bıldırcın içme suyuna oregofarm (nane-kekik-anason yağı) ilavesinin büyüme ve besi performansı, karkas özellikleri ve ileumun histolojik yapısı üzerine etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada her iki cinsiyette toplam 348 adet Japon bıldırcın (Coturnix coturnix japonica) civcivi kullanılmıştır. Her grupta 116 civciv bulunan 1 kontrol 2 deneme grubu oluşturulmuştur. Gruplar kendi aralarında 4'erli alt gruba ayrılmıştır ve her alt grup 29 adet civcivden oluşturulmuştur. Deneme altı hafta sürdürülmüştür. Bütün deneme grupları temel rasyonla beslenmiştir ve deneme boyunca temiz içme suyu sağlanmıştır. Kontrol grubunun içme suyuna oregofarm ilavesi yapılmamıştır. 1. deneme grubu ve 2. deneme grubu içme suyuna sırasıyla 1.0 mg/5 L ve 1.5 mg/5 L. oregofarm ilavesi yapılmıştır. Tüm deneme gruplarına yem ve su ad-libitum olarak verilmiştir. Araştırma sonunda, yem tüketimi ve yemden yararlanma oranı bakımından 3. haftada istatistiksel açıdan önemli farklılıklar (P0.05). Denemenin sonunda gruplar arasında sıcak ve soğuk karkas parametreleri bakımından istatistiksel olarak farklılıklar bulunmuştur (P0.05). Sonuç olarak, bıldırcın içme suyuna oregofarm ilavesinin performansı artırıcı ilave bir etkisinin olmadığı tespit edilmiştir.This study was conducted in order to define the effects of oregofarm (peppermint, thyme and anise oil) supplementation in the drinking water on the growth performance, carcass quality and histologic structure of terminal ileum in quails. A total of 348 Japanese quail chicks (Coturnix coturnix japonica) of both sexes were included in this study. They were divided into one control group and two experimental groups and each of them contained 116 Japanese quail chicks. Each group was further divided into four subgroups with 29 Japanese quail chicks. This study was finalized in six weeks. All groups were fed with basal diets and received fresh water during the experiment. The control group received non-supplemented water. The group 1 and 2 received 1.0 ml/5 L and 1.5 ml/5 L oil mixture, respectively. All experimental groups were fed with water and ad-libitum. As a result of the study, there were statistically significant differences between the feed consumption and efficiency (P<0.001) in the end of the three weeks. Similarly, there were also statistically significant differences between same parameters (P<0.01; 0.05) five weeks later. The body weights of quails were not significantly different from each other (P>0.05). At the end of the study, there were statistically differences in the warm and cold carcass parameters (P<0.05). Adding essential oil mixed were not affected on histological structure of terminal ileum (P>0.05). Conclusively, the supplementation of oregofarm (peppermint + thyme and anise oil) has no additional effect on quail performance

Effects of feeding by hay, grass silage and corn silage on growth performance, rumen fluid and blood serum parameters in beef cattle

The study was conducted to determine the use of hay, grass silage, corn silage and grass silage+corn silage as roughage sources on growth performance, some rumen and blood serum parameters in beef cattle. A total of 24 Simmental beef cattle (12 male, 12 female), 9 or 10 months age, which were initially 142.4 kg live weight, were used in this study. The animals were divided into four treatment groups each consisting of 6 cattle (3 male, 3 female). All animals in the groups were fed with 2888 g for 0-21 d, 3813 g for 22-42 d and 5177 g for 43-63 d concentrated feed. In addition to the concentrated feed, one of the following roughage source hay, grass silage, corn silage or grass silage+corn silage (50:50) were given ad libitum to animals in each group. Animals were fed by group basis. At the 63 d of the study, rumen fluid and blood serum samples were taken from the animals. Final live weights of the animals did not affect. Average daily weight gains of the cattle in the overall study were no statistical differences among the groups. The roughage sources did not affect rumen fluid pH, NH3 N, acetic-, propionic- and butyric acid concentrations of beef cattle. The roughage sources did not also affect serum glucose, total protein and albumin concentration of animals. Consequently, it is concluded that mentioned roughage sources could be preferred as alone or grass silage+corn silage combination in feeding of beef cattle after economic analyses of these feedstuffs

TRA-2 Bölgesi (Ağrı, Kars, Ardahan ve Iğdır İlleri)'nde Süt Sığırcılığı Yapan İşletmelerin Üretim ve Pazarlama Olanaklarının Araştırılması

Bu çalışma TRA2 Bölgesinde (Ağrı, Kars, Iğdır, Ardahan) Çiftçi Kayıt Sistemine (ÇKS) kayıtlı merkez ilçelerde süt sığırcılığı yapan işlemelerinin üretim ve pazarlama olanaklarının araştırılması amacıyla yapılmıştır. İşletmelerle ilgili bilgilerin elde edildiği anket sayısının belirlenmesinde Basit Tesadüfi Örnekleme Yöntemi kullanılmış ve her ilde 45 (adet) olmak üzere toplam 180 adet işletmeci ile görüşülmüştür. İller bazında yetiştiricilerin %93.3’ünün hayvancılıkla ilgili bir kurs almadıkları, hayvancılığı geleneksel yöntemlerle yaptıkları tespit edilirken, işletme sahiplerinin eğitim durumları ile hayvancılık kursu almaları arasında pozitif ve çok önemli bir ilişki belirlenmiştir (p<0.01). Bölge İşletmelerinde, sütün ortalama satış fiyatı 0.8 TL/kg ve hayvan başına günlük süt üretimi 4.4 kg tespit edilmiştir. Üreticilerin yarıdan fazlası (%51.9) süt fiyatının düşük olduğunu ve ödemelerin zamanında yapılmadığını belirtirken devletten girdi desteği, süt teşviki ve süt fiyatının artırılmasını, bölge üniversitelerinden ise hayvancılık konusunda eğitim faaliyetleri yapmalarını istediklerini ifade etmişlerdir. Anahtar Kelimeler: TRA-2 Bölgesi, Süt İşletmesi, Süt Üretimi, Pazarlam

The role of yeast culture (Saccharomyces cerevisiae) on performance, egg yolk fatty acid composition, and fecal microflora of laying hens

This study investigated the effects of different levels (0.05, 0.1, and 0.2%) of yeast culture supplementation on body weight, feed intake, feed conversion ratio, egg production, egg weight, egg quality traits, egg yolk fatty acid composition, and microbiological flora in feces. A total of 240 laying hens at 18-19 weeks of age were divided into four groups and fed a basal diet containing 2750 kcal/kg metabolizable energy and 16% crude protein for 16 weeks. The basal diet was supplemented with 0.05, 0.1, and 0.2% commercial yeast culture product obtained from Saccharomyces cerevisiae. The different levels of yeast culture supplementation to the diets did not statistically affect body weight change among the treatments. However, feed intake was lowest in the group fed 0.2% of yeast culture. The highest egg weights were obtained from the groups fed 0.1 and 0.2% yeast culture, when compared with control group. Regarding fatty acid composition, linolenic acid (C18:2 n6) was lowest in the group fed 0.2% yeast culture. However, yeast culture supplementation to the diet did not alter the microbial flora. Yeast culture (S. cerevisiae) supplementation to the diet of laying hens is beneficial for increasing feed intake and egg weight of laying hens without affecting the microbial flora in their digestive syste

Farklı Besi Sistemlerinin Erkek Tuj Kuzularında Besi Performansı, Kesim ve Karkas Özelliklerine Etkisi

The purpose of this study were to determine effects of fattening systems on fattening performance (n=39) and slaughter and carcass characteristics (n=24) in male Tuj lambs. Three different fattening groups were formed as extensive (n=13), semi-intensive (n=13) and intensive (n=13). Lambs in the extensive group were grazed in pasture. In addition to pasture, concentrated feed was given to lambs in the semi-intensive group. High quality fodder and concentrated feed were given to those in the intensive group. The study was completed in 90 d. Final live weights of extensive, semi-intensive and intensive groups were 31.19, 41.22, and 40.56 kg (P<0.001), respectively, and for daily live weight gain were (DLWG) 117.52, 229.66, and 221.11 g (P<0.001), respectively. Feed conversion rates (FCR) were 3.05 and 5.16 respectively in the semi-intensive and intensive fattening. It was found that hot carcass weight was 13.41, 19.51, and 19.89 kg (P<0.001) in extensive, semi-intensive, and intensive fattening groups respectively. Hot carcass yield was 43.11, 46.95, and 49.77% (P<0.001) in extensive, semi-intensive, and intensive fattening groups respectively. Consequently; leg, foreleg, shoulder, neck, flank, and kidney percentages, and spleen and full stomach weights of lambs in the extensive group were higher than in semi-extensive and entensive groups. Although there was no statistical difference between semi-extensive and entensive groups in respect to fattening performance, slaugher weight, hot and cold carcass weights, entensive group was higher than the other groups in respect to hot and cold carcass yield

The role of yeast culture (Saccharomyces cerevisiae) on performance, egg yolk fatty acid composition, and fecal microflora of laying hens

ABSTRACT This study investigated the effects of different levels (0.05, 0.1, and 0.2%) of yeast culture supplementation on body weight, feed intake, feed conversion ratio, egg production, egg weight, egg quality traits, egg yolk fatty acid composition, and microbiological flora in feces. A total of 240 laying hens at 18-19 weeks of age were divided into four groups and fed a basal diet containing 2750 kcal/kg metabolizable energy and 16% crude protein for 16 weeks. The basal diet was supplemented with 0.05, 0.1, and 0.2% commercial yeast culture product obtained from Saccharomyces cerevisiae. The different levels of yeast culture supplementation to the diets did not statistically affect body weight change among the treatments. However, feed intake was lowest in the group fed 0.2% of yeast culture. The highest egg weights were obtained from the groups fed 0.1 and 0.2% yeast culture, when compared with control group. Regarding fatty acid composition, linolenic acid (C18:2 n6) was lowest in the group fed 0.2% yeast culture. However, yeast culture supplementation to the diet did not alter the microbial flora. Yeast culture (S. cerevisiae) supplementation to the diet of laying hens is beneficial for increasing feed intake and egg weight of laying hens without affecting the microbial flora in their digestive system