The usage of historical seismograms: The 1912 earthquake records

Modern sismolojik yöntemlerle gerçekleştirilen deprem kayıtları son 40 yıllık dönemi kapsamaktadır, ancak aletsel sismolojik gözlemlerin başlangıcı 1880’lere dayanmaktadır. 1960’larda dünya standart sismograf ağının (WWSSN) kurulumuna kadar geçen süre içinde depremler ilksel mekanik sismograflar tarafından kaydedilmiştir. Bu deprem kayıtlarının modern metotlarla yeniden incelenmesi sismolojinin aletsel dönemini belirgin bir oranda genişletecektir. Bu çalışmada Ganos Fayı üzerinde meydana gelen 9 Ağustos (Ms = 7.4), 10 Ağustos (Ms = 6.2 ve 5.3) ve 13 Eylül 1912 (Ms = 6.9) ve çalışılmıştır. O tarihte 143 deprem istasyonun faal olduğu tespit edilmiş ve araştırmalar sonucunda bu depremlere ait 73 adet tarihsel sismogram elde edilmiştir. Sismogramlardan Bergen, Ebro ve Taranto istasyonlarına ait kayıtlar TESEO2 yazılımıyla sayısallaştırılmış, geometrik düzeltmeye tabii tutulmuş ve SAC (sismik analiz kodu) formatına dönüştürülmüştür. Toplamda 15 adet deprem kaydı, cihaz parametrelerine ihtiyaç duymayan Green Fonksiyonu hesabı yöntemiyle incelenmiştir. Taranto istasyonu kaydından elde edilen göreceli kaynak-zaman fonksiyonu 9 Ağustos depremi için 40 saniyelik bir kaynak süresi vermiştir ki bu süre 3 km/sn’lik ortalama kırılma hızıyla yaklaşık 120 km’lik bir kırık uzunluğu ifade eder. Bununla birlikte, düşey bileşen kaydı yapan Göttingen Toledo Ebro Pulkovo ve Hongo istasyonlarının P dalgası ilk varışları incelenmiş ve saha gözlemleriyle birleştirilerek 9 Ağustos 1912 şoku için bir fay mekanizması çözümü verilmiştir. Bu çalışmada tarihsel deprem kayıtları ve saha gözlemlerinin birleştirilmesi sonucunda 1912 depremleri için toplamda 150 km’lik bir fay kırığı hesaplanmıştır. Bu kırık boyu Marmara denizindeki sismik boşluğun boyutunun belirlenmesinde önemli bir sınır teşkil etmektedir. 9 Ağustos 1912 ve Kuzey Anadolu fayı üzerinde meydana gelen tarihsel depremlere ait tarihsel sismogramların yeniden incelenmesi bu depremler hakkında yeni parametreler sağlayacak ve deprem olgusunun anlaşılmasına yardımcı olacaktır. Anahtar Kelimeler: Sismoloji, tarihsel sismogram, 1912 depremi, Ganos Fayı, Kuzey Anadolu Fayı. Large earthquakes (M>7) occur with intervals more than hundreds of years. Quantitative data of large earthquakes are available through recordings of modern (digital) seismographs since the last 40 years. However historical (analog) seismograms encompass nearly 100 years of seismicity and document significant large earthquakes of the world. Contemporary analyses of old seismograms predate fundamental developments in quantitative seismology, while present techniques and methods in modern seismology allow comprehensive analysis of the earthquake phenomena (Kanamori and Brodsky, 2004). A reanalysis of old seismograms, integrated with modern methods will expand considerably the instrumental period of earthquake seismology and may provide key information for regional tectonics, kinematics of faults, earthquake parameters, recurrence intervals and seismic hazard (Batllo et al., 2008). In this work, it is here provided a short guideline how to collect and process historical seismograms by presenting a case study of the 1912 earthquake sequence along the North Anatolian Fault. The 9 August 1912 Mürefte earthquake (Ms=7.4) occurred at an early stage of seismological research. At that time, at least one primitive seismograph was active at 143 stations. 73 seismic records have been collected for the 9 August, 10 August and 13 September 1912 shocks, which occurred along the Ganos Fault. The majority of the records are from European stations located northwest and west of the epicentre. However, other recordings from Japan, Australia and Russia were also obtained. The SISMOS online database was the major source of the collected seismograms. The TESEO software has been used to vectorize and correct the waveforms and to convert them to SAC files. Signals were processed using the Empirical Green Function approach proposed by Vallee (2004), which avoids complexities due to unknown instrument parameters. The method uses the signal of a smaller event to model the Green function of the main earthquake. Comparable signal pairs 9 August and 13 September shocks from the Bergen, Ebro, and Taranto stations were digitized and corrected. 15 digital seismic signals have been modelled with the related method. Due to limitations by the applied method and majorly because of inadequate signal corrections our modelling revealed reliable results only for the Taranto station. The modelling of the 9 August and 13 September shocks provide a relative source time function and indicate that the moment ratio between the two shocks is about 30 which corresponds to 1 degree difference in magnitude and infer 40 second source duration for the 9 August. In addition to the modelling, we use the P-wave polarities at 5 stations to construct a focal mechanism. The vertical component seismograms from Göttingen, Toledo, Ebro, Pulkovo and Hongo and field based N68°E fault strike allow us to construct the focal mechanism solution for the 9 August 1912. The pure strike slip solution we obtained is in agreement with the known fault kinematics and slip measurements. The 40 second source duration implies ~ 120 km coseismic rupture length if a unilateral rupture propagation at 3 km/sec is attributed to the 9 August earthquake. On the other hand, the size of the 9 August shock corresponds to 1.5 x 1027 dyn*cm seismic moment which also suggests a 120 ± 20 km rupture length, assuming an average slip of 2.5 m and a fault width of 15 km. The size of the 13 September shock (Ms=6.9) implies 30 ± 10 km of surface rupture with similar fault parameters. As a result, the combined analysis of seismology, field observation and historical data suggest that the 1912 sequence caused a 150 km of surface faulting. This length is equal to the distance of the two major geometrical complexities of the Ganos Fault on its east and west; the Central Marmara Basin and the Saros Trough respectively. Therefore, it may be concluded that the eastern rupture end of 9 August 1912 Mürefte earthquake is located in the Central Marmara Basin and defines the western limit of the seismic gap in the Sea of Marmara. The comprehensive reanalysis of historical seismograms for the large earthquakes along the North Anatolian Fault will considerably extend our knowledge of the characteristics each earthquake and will provide new constraints to understand the earthquake behaviour along this large continental strike slip fault. Keywords: Seismology, historical seismogram, 1912 earthquake, Ganos Fault, North Anatolian Fault

FARKLI YÖNTEMLERLE İNŞA EDİLEN BARAJLARIN MALİYET MUKAYESESİ KURUÇAY BARAJI ÖRNEĞİ

Barajlar suyu biriktirmesi, mevsimsel debi düzensizliğinin giderilmesi, su akışının kontrole alınmasını sağlaması için beton, kil, kum, kaya ve filtre malzemeler kullanılarak farklı yöntemlerle inşa edilen yapılardır. Bu farklı yöntemler aynı su hacmini, aynı servis ömrünü sağlasalar da maliyetleri farklılıklar göstermektedir. Bu nedenle ilgili kuruluşlar aynı verimi sağlayan bir baraj için alternatif gövde tiplerinin maliyetlerini araştırmak zorunda kalmaktadırlar. Bu çalışmada Devlet Su İşleri (DSİ) tarafından Dicle nehrine soldan karışan çaylar üzerine yapılması planlanan Kuruçay barajının dört farklı alternatifinin maliyet hesaplaması ve karşılaştırılması araştırılmıştır.Dams are structures which are built with different methods using concerete, clay, sand, sand, Stone and filter meterials to eliminate irregular seasonal flow and to ensure the controlling of water flow. Even if these different methods provides the same water volume and service life ; they have different construction costs. Therefore the raleted organizations are forced to investigate the cost of alternative housing types for a dam providing the same yield. In this study, costing and comparing of four different alternatives of planning the constructions of kuruçay dam onto the streams involving from the left side to tigris river are investigated by the State Water Works (DSİ)

VAKIF ÜNİVERSİTELERİNDE AKADEMİK PERSONELİN PERFORMANS DEĞERLENDİRMELERİNİN EĞİTİM KALİTESİNE KATKISI

Bu arastırmanın amacı, vakıf üniversitelerinde akademik personele uygulanan performans değerlendirme sistemlerinin, bu üniversitelerdeki eğitimin kalitesine etkisini ortaya çıkarmaktır. Bu arastırmanın modeli, genel olarak bakıldığında betimleme, veri kaynağı ve veri toplama aracı bakımından incelendiğinde ise survey yöntemidir. Arastırmada birincil veri toplama aracı olarak anket çalısması uygulanmıstır. Ayrıca, literatürde yer alan performans değerlendirme sistemleri incelenerek elde edilen veriler birinci veri toplama aracı olan anketin gelistirilmesine yardımcı olmustur. Bu arastırmanın kapsamı Türkiye'de Yüksek Öğretim Kurumu'na bağlı olarak faaliyette bulunan vakıf üniversiteleridir. Arastırmaya veri toplamak amacıyla hazırlanan anketler, söz konusu üniversitelere uygulanmıstır. Elde edilen verilerin analizinde yüzdesel frekans dağılımları tekniği kullanılmıstır. Arastırma bulgularına göre; akademik personelin performansının değerlendirilmesinde, ders verme basarısı, akademik yayın sayısı, bölüm ve üniversiteye yapılan hizmet ve öğrenci not ortalamaları kriterlerinin kullanıldığı belirlenmistir. Bu kriterler derinlemesine incelendiğinde, akademik personelin ders vermedeki basarısı, öğrenci not ortalamaları ve akademik yayın sayısının performans değerleme kriteri olarak kullanılmasının eğitimin kalitesine etkisi olduğu ortaya çıkmıstır.The aim of this research is to determine the effect of academic staff's performance appraisal systems on the education quality. The model of the study is generally descriptive in nature. However, it also includes survey methodology in terms of data collection. A questionnaire is used to collect primary data. The questionnaire was developed on the basis of literature review. The scope of the research is private universities under the control of High Education Council. The questionnaire has been applied to academic staff in these universities. Data were analyzed using frequency method. According to research findings, the main performance appraisal factors were determined are teaching performance, the number of academic publications, the contribution to department and university, and students' average grades. The study concludes that the use of teaching performance, students' average grades and the number of academic publications as performance appraisal criteria has on the effect of education quality

Impact des facteurs de risques prothétiques supra-implantaires sur l'évolution de l'état péri-implantaire à long terme : analyse d'une étude clinique de cohorte/thèse présentée pour le diplôme d'État de docteur en chirurgie dentaire le 5 novembre 2021

Chirurgie dentaireLes traitements implantaires se sont fortement développés ces 30 dernières années. Si le taux de survie à long terme est élevé (plus de 95% à 5 ans), le taux de succès est plus variable, oscillant entre 50 et 95%, et est fortement influencé par la présence de nombreux facteurs de risque parodontaux et implanto-prothétiques dont l’impact reste à encore difficile à évaluer par le praticien. L’objectif de cette thèse est d’évaluer les associations entre l’état péri-implantaire et les caractéristiques parodontales et implanto-prothétiques à l’aide de d’une étude transversale sur une cohorte de patients traités au sein du département de parodontologie de Strasbourg. La cohorte étudiée comprend 107 patients (310 implants) suivis et traités au niveau parodontal et implantaire depuis au moins 3 ans (AMK / BG / 2016-95 – ClinicalTrials.gov ID: NCT03841656). Les examens cliniques et radiographiques parodontaux et implantaires ont été effectués à la réévaluation finale. Les résultats montrent que les caractéristiques péri-implantaires et parodontales sont différentes chez un même patient, montrant l’impact des procédures implantaires initiales. Ces mêmes caractéristiques sont fortement associées en fin de suivi. Les caractéristiques implanto-prothétiques sont moins fortement associées à l’état péri-implantaire en fin de suivi. En conclusion, dans une population de patients traités et suivis pour des parodontites, la considération des caractéristiques parodontales comme le choix des caractéristiques implanto-prothétiques peut permettre de maintenir un bon état de santé péri-implantaire à long term

Türkiye’de Yapılan Siber Güvenlik Faaliyetlerinin ve Eğitim Çalışmalarının Değerlendirilmesi

Araştırmada, Türkiye’de siber güvenlik alanındaki son yirmi yılda yapılan çalışmaların derlenmesi, siber güvenlik strateji ve politikalarının incelenmesi ve elde edilen sonuçlar ile artı ve eksi tarafların belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın amacı çerçevesinde, 2001 yılından günümüze siber güvenlik alanında yayımlanmış kitaplar, Ulusal tez merkezi, Sobiad, Turcademy ve Dergipark’ta yayımlanan tez, dergi ve makaleler ile Türkiye’nin Siber Güvenlik Strateji ve Politikaları incelenmiştir. Çalışmada akademik alanda hangi üniversitelerde siber güvenlik bölümlerinin kurulduğu ve hangi programlarda eğitim öğretim faaliyetinde bulunulduğuna da değinilmiştir. Ayrıca siber saldırılardan en çok etkilenen kurumlar, Türkiye’de siber güvenlik alanında öncü kurum ve kuruluşlara değinilmiş ve bunların politikaları üzerinde durulmuştur. Yine Türkiye’de eksikliği hissedilen önemli konulardan birisi olan siber güvenliğin mevzuatı boyutu ele alınmış, siber güvenlikle alakalı Cumhurbaşkanlığı Mevzuat Bilgi Sistemi üzerinden Kanunlar ve Yönetmelikler incelenmiştir. Son olarak elde edilen önemli sonuçlar, kişisel olarak siber güvenlik alanında yapılması gerekenler ve Türkiye'de siber güvenlik alanındaki tehditler değerlendirilmiştir. Çalışma siber güvenlik alanındaki eksikliklerin tespit edilmesi açısından önemli bir çalışma olmuştur