Reducing the storage requirements of dataflow constraints using model dependencies

Dataflow constraints allow programmers to specify relationships among application objects in a natural,declarative manner. Most constraint solvers represent these dataflow relationships as directed edges in a dependency graph. Unfortunately, dependency graphs require a great deal of storage. Consequently,an application with a large number of constraints can get pushed into virtual memory and performance degrades in interactive applications. The solution presented here is based on the observation that objects derived from the same prototype use the same constraints and thus have the same dependency graphs. The Common dependency patterns are represented in a model dependency graph that is stored in a prototype.Instance objects may derive explicit dependencies from this graph when the dependencies are needed.Model dependencies provide a useful new mechanism for improving the storage efficiency of data flow constraint systems, especially when a large number of constrained objects must be managed

A survey of behavioral-level partitioning systems

Many approaches have been developed to partition a system's behavioral description before a structural implementation is synthesized. We highlight the foundations and motivations for behavioral partitioning. We survey behavioral partitioning approaches, discussing abstraction levels, goals, major steps, and key assumptions in each

Collaborative Reuse of Streaming Dataflows in IoT Applications

Distributed Stream Processing Systems (DSPS) like Apache Storm and Spark Streaming enable composition of continuous dataflows that execute persistently over data streams. They are used by Internet of Things (IoT) applications to analyze sensor data from Smart City cyber-infrastructure, and make active utility management decisions. As the ecosystem of such IoT applications that leverage shared urban sensor streams continue to grow, applications will perform duplicate pre-processing and analytics tasks. This offers the opportunity to collaboratively reuse the outputs of overlapping dataflows, thereby improving the resource efficiency. In this paper, we propose \emph{dataflow reuse algorithms} that given a submitted dataflow, identifies the intersection of reusable tasks and streams from a collection of running dataflows to form a \emph{merged dataflow}. Similar algorithms to unmerge dataflows when they are removed are also proposed. We implement these algorithms for the popular Apache Storm DSPS, and validate their performance and resource savings for 35 synthetic dataflows based on public OPMW workflows with diverse arrival and departure distributions, and on 21 real IoT dataflows from RIoTBench.Comment: To appear in IEEE eScience Conference 201

Polyhedral+Dataflow Graphs

This research presents an intermediate compiler representation that is designed for optimization, and emphasizes the temporary storage requirements and execution schedule of a given computation to guide optimization decisions. The representation is expressed as a dataflow graph that describes computational statements and data mappings within the polyhedral compilation model. The targeted applications include both the regular and irregular scientific domains. The intermediate representation can be integrated into existing compiler infrastructures. A specification language implemented as a domain specific language in C++ describes the graph components and the transformations that can be applied. The visual representation allows users to reason about optimizations. Graph variants can be translated into source code or other representation. The language, intermediate representation, and associated transformations have been applied to improve the performance of differential equation solvers, or sparse matrix operations, tensor decomposition, and structured multigrid methods

Predictable mapping of streaming applications on multiprocessors

Het ontwerp van nieuwe consumentenelektronica wordt voortdurend complexer omdat er steeds meer functionaliteit in deze apparaten ge¨integreerd wordt. Een voorspelbaar ontwerptraject is nodig om deze complexiteit te beheersen. Het resultaat van dit ontwerptraject zou een systeem moeten zijn, waarin iedere applicatie zijn eigen taken binnen een strikte tijdslimiet kan uitvoeren, onafhankelijk van andere applicaties die hetzelfde systeem gebruiken. Dit vereist dat het tijdsgedrag van de hardware, de software, evenals hun interactie kan worden voorspeld. Er wordt vaak voorgesteld om een heterogeen multi-processor systeem (MPSoC) te gebruiken in moderne elektronische systemen. Een MP-SoC heeft voor veel applicaties een goede verhouding tussen rekenkracht en energiegebruik. Onchip netwerken (NoCs) worden voorgesteld als interconnect in deze systemen. Een NoC is schaalbaar en het biedt garanties wat betreft de hoeveelheid tijd die er nodig is om gegevens te communiceren tussen verschillende processoren en geheugens. Door het NoC te combineren met een voorspelbare strategie om de processoren en geheugens te delen, ontstaat een hardware platform met een voorspelbaar tijdsgedrag. Om een voorspelbaar systeem te verkrijgen moet ook het tijdsgedrag van een applicatie die wordt uitgevoerd op het platform voorspelbaar en analyseerbaar zijn. Het Synchronous Dataflow (SDF) model is erg geschikt voor het modelleren van applicaties die werken met gegevensstromen. Het model kan vele ontwerpbeslissingen modelleren en het is mogelijk om tijdens het ontwerptraject het tijdsgedrag van het systeem te analyseren. Dit proefschrift probeert om applicaties die gemodelleerd zijn met SDF grafen op een zodanige manier af te beelden op een NoC-gebaseerd MP-SoC, dat garanties op het tijdsgedrag van individuele applicaties gegeven kunnen worden. De doorstroomsnelheid van een applicatie is vaak een van de belangrijkste eisen bij het ontwerpen van systemen voor applicaties die werken met gegevensstromen. Deze doorstroomsnelheid wordt in hoge mate be¨invloed door de beschikbare ruimte om resultaten (gegevens) op te slaan. De opslagruimte in een SDF graaf wordt gemodelleerd door de pijlen in de graaf. Het probleem is dat er een vaste grootte voor de opslagruimte aan de pijlen van een SDF graaf moet worden toegewezen. Deze grootte moet zodanig worden gekozen dat de vereiste doorstroomsnelheid van het systeem gehaald wordt, terwijl de benodigde opslagruimte geminimaliseerd wordt. De eerste belangrijkste bijdrage van dit proefschrift is een techniek om de minimale opslagruimte voor iedere mogelijke doorstroomsnelheid van een applicatie te vinden. Ondanks de theoretische complexiteit van dit probleem presteert de techniek in praktijk goed. Doordat de techniek alle mogelijke minimale combinaties van opslagruimte en doorstroomsnelheid vindt, is het mogelijk om met situaties om te gaan waarin nog niet alle ontwerpbeslissingen zijn genomen. De ontwerpbeslissingen om twee taken van een applicatie op ´e´en processor uit te voeren, zou bijvoorbeeld de doorstroomsnelheid kunnen be¨invloeden. Hierdoor is er een onzekerheid in het begin van het ontwerptraject tussen de berekende doorstroomsnelheid en de doorstroomsnelheid die daadwerkelijk gerealiseerd kan worden als alle ontwerpbeslissingen zijn genomen. Tijdens het ontwerptraject moeten de taken waaruit een applicatie is opgebouwd toegewezen worden aan de verschillende processoren en geheugens in het systeem. Indien meerdere taken een processor delen, moet ook de volgorde bepaald worden waarin deze taken worden uitgevoerd. Een belangrijke bijdrage van dit proefschrift is een techniek die deze toewijzing uitvoert en die de volgorde bepaalt waarin taken worden uitgevoerd. Bestaande technieken kunnen alleen omgaan met taken die een ´e´en-op-´e´en relatie met elkaar hebben, dat wil zeggen, taken die een gelijk aantal keren uitgevoerd worden. In een SDF graaf kunnen ook complexere relaties worden uitgedrukt. Deze relaties kunnen omgeschreven worden naar een ´e´en-op-´e´en relatie, maar dat kan leiden tot een exponenti¨ele groei van het aantal taken in de graaf. Hierdoor kan het onmogelijk worden om in een beperkte tijd alle taken aan de processoren toe te wijzen en om de volgorde te bepalen waarin deze taken worden uitgevoerd. De techniek die in dit proefschrift wordt gepresenteerd, kan omgaan met de complexe relaties tussen taken in een SDF graaf zonder de vertaling naar de ´e´en-op-´e´en relaties te maken. Dit is mogelijk dankzij een nieuwe, effici¨ente techniek om de doorstroomsnelheid van SDF grafen te bepalen. Nadat de taken van een applicatie toegewezen zijn aan de processoren in het hardware platform moet de communicatie tussen deze taken op het NoC gepland worden. In deze planning moet voor ieder bericht dat tussen de taken wordt verstuurd, worden bepaald welke route er gebruikt wordt en wanneer de communicatie gestart wordt. Dit proefschrift introduceert drie strategie¨en voor het versturen van berichten met een strikte tijdslimiet. Alle drie de strategie¨en maken maximaal gebruik van de beschikbare vrijheid die moderne NoCs bieden. Experimenten tonen aan dat deze strategie¨en hierdoor effici¨enter omgaan met de beschikbare hardware dan bestaande strategie¨en. Naast deze strategie¨en wordt er een techniek gepresenteerd om uit de ontwerpbeslissingen die gemaakt zijn tijdens het toewijzen van taken aan de processoren alle tijdslimieten af te leiden waarbinnen de berichten over het NoC gecommuniceerd moeten worden. Deze techniek koppelt de eerder genoemde techniek voor het toewijzen van taken aan processoren aan de drie strategie¨en om berichten te versturen over het NoC. Tenslotte worden de verschillende technieken die in dit proefschrift worden ge¨introduceerd gecombineerd tot een compleet ontwerptraject. Het startpunt is een SDF graaf die een applicatie modelleert en een NoC-gebaseerd MP-SoC platform met een voorspelbaar tijdsgedrag. Het doel van het ontwerptraject is het op een zodanige manier afbeelden van de applicatie op het platform dat de doorstroomsnelheid van de applicatie gegarandeerd kan worden. Daarnaast probeert het ontwerptraject de hoeveelheid hardware die gebruikt wordt te minimaliseren. Er wordt een experiment gepresenteerd waarin drie verschillende multimedia applicaties (H.263 encoder/decoder en een MP3 decoder) op een NoCgebaseerd MP-SoC worden afgebeeld. Dit experiment toont aan dat de technieken die in dit proefschrift worden voorgesteld, gebruikt kunnen worden voor het ontwerpen van systemen met een voorspelbaar tijdsgedrag. Hiermee is het voorgestelde ontwerptraject het eerste traject dat een met een SDF-gemodelleerde applicatie op een NoC-gebaseerd MP-SoC kan afbeelden, terwijl er garanties worden gegeven over de doorstroomsnelheid van de applicatie

Predictable embedded multiprocessor architecture for streaming applications

The focus of this thesis is on embedded media systems that execute applications from the application domain car infotainment. These applications, which we refer to as jobs, typically fall in the class of streaming, i.e. they process on a stream of data. The jobs are executed on heterogeneous multiprocessor platforms, for performance and power efficiency reasons. Most of these jobs have firm real-time requirements, like throughput and end-to-end latency. Car-infotainment systems become increasingly more complex, due to an increase in the supported number of jobs and an increase of resource sharing. Therefore, it is hard to verify, for each job, that the realtime requirements are satisfied. To reduce the verification effort, we elaborate on an architecture for a predictable system from which we can verify, at design time, that the job’s throughput and end-to-end latency requirements are satisfied. This thesis introduces a network-based multiprocessor system that is predictable. This is achieved by starting with an architecture where processors have private local memories and execute tasks in a static order, so that the uncertainty in the temporal behaviour is minimised. As an interconnect, we use a network that supports guaranteed communication services so that it is guaranteed that data is delivered in time. The architecture is extended with shared local memories, run-time scheduling of tasks, and a memory hierarchy. Dataflow modelling and analysis techniques are used for verification, because they allow cyclic data dependencies that influence the job’s performance. Shown is how to construct a dataflow model from a job that is mapped onto our predictable multiprocessor platforms. This dataflow model takes into account: computation of tasks, communication between tasks, buffer capacities, and scheduling of shared resources. The job’s throughput and end-to-end latency bounds are derived from a self-timed execution of the dataflow graph, by making use of existing dataflow-analysis techniques. It is shown that the derived bounds are tight, e.g. for our channel equaliser job, the accuracy of the derived throughput bound is within 10.1%. Furthermore, it is shown that the dataflow modelling and analysis techniques can be used despite the use of shared memories, run-time scheduling of tasks, and caches