2 research outputs found

    Cechy ultrasonograficzne oraz poziom CA125 w hormonalnie czynnych guzach jajnika

    Get PDF
    Objectives: Subjective ultrasonographic assessment is currently considered to be the best method of differentiation between various types of ovarian tumors. The aim of the study was to evaluate selected ultrasonographic features and CA125 levels of hormonally active ovarian tumors. Material and methods: A total of 1135 women with ovarian tumors were diagnosed between 2006 and 2014 at the Division of Gynecologic Surgery, Poznan University of Medical Sciences. Within these tumors, there were 60 hormone-secreting ovarian tumors, including: 20 granulosa cell tumors, 28 fibrothecomas, 10 dysgerminomas, 2 struma ovarii, and 9 metastatic ovarian tumors. The tumors were evaluated by ultrasonography according to the International Ovarian Tumor Analysis group criteria. Additionally, we evaluated serum CA125 levels in all patients. Results: Granulosa cell tumors occurred most frequently as large unilocular-solid cysts, moderately to highly vascularized, with low-resistance vascularization. Dysgerminomas were predominantly large unilocular-solid cysts or purely solid tumors, with minimal to moderate low-resistance vascularization. Fibrothecomas were solid masses with minimal, high-resistance vascularization. Struma ovarii occurred as small, solid masses with abundant, highresistance vascularization. Metastatic ovarian tumors presented mainly as multilocular-solid tumors with strong, low-resistance vascularization. Papillary projections were most frequently observed in metastatic tumors and granulosa cell tumors in 56% and 50% of the cases respectively, although only half of granulosa cell tumors papillary projections exceeded 3 mm. Elevated CA125 levels were found only in metastatic ovarian tumors. Conclusions: Hormonally active ovarian tumors present several ultrasonographic features which may facilitate preoperative diagnosis.Cel pracy: Subiektywna ocena ultrasonograficzna jest obecnie uważana za najlepszą metodę różnicowania poszczególnych typów guzów jajników. Celem pracy była ocena wybranych cech ultrasonograficznych guzów oraz poziomu CA125 w surowicy u pacjentek z hormonalnie czynnymi guzami jajnika. Materiał i metody: Analizie poddano 1135 kobiet z rozpoznanymi guzami jajnika w latach 2006 do 2014, leczonych w Klinice Ginekologii Operacyjnej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Rozpoznano 60 hormonalnie czynnych guzów jajnika w tym: 20 ziarniszczaków, 28 włókniakootoczkowiaków, 10 rozrodczaków i 2 wola jajnikowe. Do badania włączono również 9 guzów przerzutowych jajnika. Guzy były oceniane w badaniu ultrasonograficznym według kryteriów grupy International Ovarian Tumor Analysis i w surowicy pacjentek zmierzono stężenie CA125. Wyniki: Ziarniszczaki występowały zazwyczaj jako jednokomorowe torbiele z elementem litym o umiarkowanym lub silnym niskooporowym unaczynieniu, włókniakootoczkowiaki najczęściej były dużymi guzami litymi, o minimalnym unaczynieniu o charakterze wysokooporowym. Rozrodczaki występowały z podobną częstością jako jednokomorowe torbiele lub lite guzy, z umiarkowanym lub silnym unaczynieniem o charakterze niskooporowym. Guzy przerzutowe przyjmowały najczęściej formę guza wielokomorowego z elementem litym. Wyrośla endofityczne były najczęściej obserwowane w guzach przerzutowych oraz ziarniszczakach, odpowiednio w 56% i 50% przypadków, aczkolwiek tylko połowa wyrośli endofitycznych ziarniszczaków była większa niż 3 mm. Podwyższony poziom CA125 występował tylko w przypadku guzów przerzutowych jajnika. Wnioski: Guzy jajnika hormonalnie czynne posiadają kilka cech ultrasonograficznych, które mogą ułatwiać diagnozę przedoperacyjną

    Ensemble classification of incomplete data – a non-imputation approach with an application in ovarian tumour diagnosis support

    Get PDF
    Wydział Matematyki i InformatykiW niniejszej pracy doktorskiej zająłem się problemem klasyfikacji danych niekompletnych. Motywacja do podjęcia badań ma swoje źródło w medycynie, gdzie bardzo często występuje zjawisko braku danych. Najpopularniejszą metodą radzenia sobie z tym problemem jest imputacja danych, będąca uzupełnieniem brakujących wartości na podstawie statystycznych zależności między cechami. W moich badaniach przyjąłem inną strategię rozwiązania tego problemu. Wykorzystując opracowane wcześniej klasyfikatory można przekształcić je do formy, która zwraca przedział możliwych predykcji. Następnie, poprzez zastosowanie operatorów agregacji oraz metod progowania, można dokonać finalnej klasyfikacji. W niniejszej pracy pokazuję jak dokonać ww. przekształcenia klasyfikatorów oraz jak wykorzystać strategie agregacji danych przedziałowych do klasyfikacji. Opracowane przeze mnie metody podnoszą jakość klasyfikacji danych niekompletnych w problemie wspomagania diagnostyki guzów jajnika. Dodatkowa analiza wyników na zewnętrznych zbiorach danych z repozytorium uczenia maszynowego Uniwersytetu Kalifornijskiego w Irvine (UCI) wskazuje, że przedstawione metody są komplementarne z imputacją.In this doctoral dissertation I focus on the problem of classification of incomplete data. The motivation for the research comes from medicine, where missing data phenomena are commonly encountered. The most popular method of dealing with data missingness is imputation; that is, inserting missing data on the basis of statistical relationships among features. In my research I choose a different strategy for dealing with this issue. Classifiers of a type previously developed can be transformed to a form which returns an interval of possible predictions. In the next step, with the use of aggregation operators and thresholding methods, one can make a final classification. I show how to make such transformations of classifiers and how to use aggregation strategies for interval data classification. These methods improve the quality of the process of classification of incomplete data in the problem of ovarian tumour diagnosis. Additional analysis carried out on external datasets from the University of California, Irvine (UCI) Machine Learning Repository shows that the aforementioned methods are complementary to imputation
    corecore