Wartość lubelskich akt notarialnych jako źródła do badań prywatnych księgozbiorów duchowieństwa w pierwszej połowie XIX wieku

Celem artykułu jest przedstawienie potencjału źródłowego akt notarialnych i wskazanie możliwości ich wykorzystania dla badań nad księgozbiorami prywatnymi duchowieństwa i historią książki doby zaborów. Są to zasoby dobrze zachowane, przechowywane w archiwach państwowych. Jak dowiodła kwerenda prowadzona w Archiwum Państwowym w Lublinie obejmująca obszerny zespół Notariusze miasta Lublina z lat 1810-1863 wśród dokumentów sporządzanych przez notariuszy szczególnie istotne dla badań księgozbiorów duchowieństwa są inwentarze mienia, następnie akta licytacji i testamenty. Inwentarze mienia (szczególnie do 1876 r.) niejednokrotnie zawierają wykazy domowych księgozbiorów kapłanów. Z uwagi na zazwyczaj szczegółowy sposób opisu zawartości prywatnych bibliotek możliwe jest poznanie kultury książki wspomnianego środowiska, a pośrednio źródeł intelektualnych inspiracji duchowieństwa. Wartościowe źródła stanowią także akta licytacji dostarczające informacji  o wtórym obiegu książki w skali lokalnej, jak i ukazujące mechanizmy działania cenzury w praktyce. Także cennych zindywidualizowanych informacji dostarczają testamenty mówiące o świecie wartości ówczesnego społeczeństwa i dalszych losach księgozbiorów. Konsekwentne wykorzystanie wspomnianych źródeł archiwalnych pozwoli poszerzyć stan wiedzy o księgozbiorach duchowieństwa i kulturze książki nie tylko w skali regionalnej, ale i w odniesieniu do całego Królestwa Polskiego

Revitalization 13:2

https://place.asburyseminary.edu/revitalizationrevitalization/1010/thumbnail.jp

L’architecte Paul Reber et la construction de l’église de Kilchberg

Quel défi pour l’architecte Paul Reber, tout juste trentenaire, que de gérer la construction de l’église de Kilchberg (canton de Bâle-Campagne), entre 1866 et 1868 ! Il fallait d’une part compter avec le commanditaire, qui prenait 70 % des coûts à sa charge, mais était installé en Angleterre et participait à distance aux débats de la construction, après en avoir défini l’essentiel du programme ; mais aussi, d’autre part, avec le représentant de l’Etat, ainsi que les délégués des communes composant la paroisse, qui entendaient eux aussi intervenir dans le projet. La prise de décision n’en devint que plus difficile, menant à plusieurs reprises l’architecte dans une situation délicate. Cela ne l’empêcha pas de faire preuve d’une grande habileté dans la réalisation de cette église, ce qui lui procura par la suite de nombreuses commandes, favorisant notamment l’épanouissement de sa carrière dans la construction religieuse

Семья Синкевич и ее вклад в музыкальную культуру Восточной Галиции XIX века.

У статті вперше розглянуто життя та діяльність батька і сина Сінкевичів, вихованців Перемиської музичної школи, священиків, реґентів, композиторів-аматорів, близьких друзів композитора Михайла Вербицького, автора музики Державного Гімну України, а також їх вклад у розвиток музичної культури культури Східної Галичини.The article investigates for the first time the life and work of the two priests and amateur composers Orest and Ivan Khrysostom Sinkevych - the father and son, who has graduated from the Przemysl Music School and who were close friends of the author of National hymn of Ukraine, Mykhailo Verbytskyi, as well as it describes their investment into the development of musical culture of Eastern Halicia ХІХ century.В статье рассмотрена жизнь и деятельность отца и сына Синкевичей, воспитанников Перемышльской музыкальной школы, священников, регентов, композиторов-аматоров, близких друзей композитора Михаила Вербицкого, автора музыки Государственного Гимна Украины, а также их вклад в развитие музыкальной культуры Восточной Галичины

Charles Haspel, architecte-paysagiste wurtembergeois actif à Genève au milieu du XIXe siècle, ou l’arbre qui cache la forêt

Jusque vers la fin du XIXe siècle, en l’absence de bureau d’architecte-paysagiste local, c’est vers l’étranger que se tournent les Genevois fortunés souhaitant effectuer de gros travaux dans leurs jardins. Envoyé par l’établissement Baumann à Bollwiller en Alsace, le « jardinier-décorateur » Charles Haspel, né à Schwäbisch-Hall en 1811, laisse de son séjour genevois attesté entre l’été 1845 et le printemps 1854, entrecoupé de nombreux déplacements, notamment à Berne, trois plans de belle facture. Il pourrait avoir joué un rôle décisif dans le parti général adopté lors de la requalification du bas du Parc La Grange suite à la construction de la route d’Hermance

La historiografía agraria de Jorge Gelman

The text links the work by Rosa Congost in this same volume with Jorge Gelman's productions on the Río de la Plata's agrarian questions.El texto relaciona el trabajo de Rosa Congost en este mismo volumen con la producción historiográfica de Jorge Gelman en torno a las cuestiones agrarias rioplatenses