Χημική συμπεριφορά βαρέων μετάλλων στα ιζήματα της περιοχής του δυτικού Σαρωνικού κόλπου.

Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν η μελέτη της επιβάρυνσης του δυτικού Σαρωνικού κόλπου από μέταλλα, μέσω της επεξεργασίας και ανάλυσης πυρήνων ιζημάτων. Συμπληρωματικά, προσδιορίστηκαν και οι συγκεντρώσεις μετάλλων στο θαλάσσιο νερό. Συνολικά υπήρχαν δέκα σημεία μελέτης, οχτώ από τα οποία βρίσκονταν στο δυτικό Σαρωνικό, το ένατο στον ανατολικό και το τελευταίο στο όριο ανατολικού-δυτικού Σαρωνικού. Από τα σημεία του δυτικού Σαρωνικού, τα επτά βρίσκονταν βορειοδυτικά, κοντά στις βιομηχανίες και τους οικισμούς και το όγδοο, που ήταν και το πιο βαθύ του κόλπου, στο κέντρο της λεκάνης της Επιδαύρου. Το πειραματικό μέρος εκπονήθηκε στο Εργαστήριο Χημείας Περιβάλλοντος του τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι συγκεντρώσεις διαλυμένου οξυγόνου στα σημεία μελέτης, υποδηλώνουν καλά οξυγονωμένα ύδατα, με εξαιρέσεις υποξικά σημεία σε βάθη μεγαλύτερα των 200m. Τα επίπεδα των μετάλλων (Ni, Fe, Mn, Co, Cu, Pb, Zn, Cd, V, Cr, As), ήταν αρκετά χαμηλότερα από τα κριτήρια ποιότητας θαλασσινού νερού. Η διατριβή εστιάζει στην περιγραφή των αποτελεσμάτων της ανάλυσης των ιζημάτων, ως προς την κοκκομετρία και τη γεωχημεία. Οι ολικές συγκεντρώσεις εννέα μετάλλων (Al, Cr, Ni, Fe, Mn, Cu, Pb, Zn, Cd) και τα ποσοστά οργανικού άνθρακα και ανθρακικών, προσδιορίστηκαν στα ιζήματα των πυρήνων. Οι τεχνικές προσδιορισμού συγκεντρώσεων των μετάλλων, ήταν εκείνη της Φασματομετρίας Ατομικής Απορρόφησης με Φλόγα και με Φούρνο Γραφίτη, καθώς και της Φασματομετρίας Μαζών Επαγωγικά Συζευγμένου Πλάσματος. Όπως αποδείχτηκε, οι περιεκτικότητες των λεπτόκοκκων (<63μm) ιζημάτων σε Al, Mn, Cu, Cd και TOC, ήταν υψηλότερες από τις αντίστοιχες των χονδρόκοκκων (>63μm). Τα ποσοστά οργανικού άνθρακα στα ιζήματα ήταν χαμηλότερα από 3%. Στις κάθετες κατανομές, τα πιο υψηλά, διακρίνονταν στα επιφανειακά ιζήματα και μειώνονταν με το βάθος του ιζήματος. Τα ποσοστά ανθρακικών ήταν υψηλότερα (18-79%) και παρουσίασαν ομοιομορφία με το βάθος του ιζήματος. Στις επιφανειακές κατανομές, βάσει των συγκεντρώσεων στα επιφανειακά ιζήματα, τα επίπεδα Al, Mn, Cu, Pb και Zn, αυξάνονταν από το βορειοανατολικό προς το νοτιοδυτικό τμήμα της περιοχής μελέτης, από τα πιο ρηχά προς τα βαθύτερα σημεία, σε αντίθεση με τα Cr και Ni, που παρουσίασαν μέγιστα στους βορειοδυτικούς σταθμούς. Στα κάθετα προφίλ, η μείωση των συγκεντρώσεων Cu, Pb και Zn με το βάθος του ιζήματος, πιθανόν σχετίζεται με την ανθρωπογενή επίδραση στα επιφανειακά ιζήματα. Οι συντελεστές εμπλουτισμού (EF), υποδηλώνουν ελάχιστη (EF<2) ή μέτρια (2<EF<5) ρύπανση των ιζημάτων. Οι συγκεντρώσεις Cr και Ni στα επιφανειακά ιζήματα κοντά στο Σουσάκι, προσδιορίστηκαν υψηλότερες από τα κριτήρια ποιότητας ιζημάτων ERL-ERM, πιθανόν λόγω της γεωλογικής προέλευσης των δύο μετάλλων. Από την αθροιστική τοξικότητα (mERMq), για τα περισσότερα επιφανειακά ιζήματα του δυτικού Σαρωνικού, αποδείχτηκε υψηλή τοξικότητα (>1,5) ως προς Cr και Ni. Οι συγκεντρώσεις των μετάλλων στα επιφανειακά ιζήματα του βορειοδυτικού Σαρωνικού, ήταν παραπλήσιες με εκείνες που είχαν προσδιοριστεί μία δεκαετία νωρίτερα. Τα επίπεδα Cu, Pb και Zn στα επιφανειακά ιζήματα του δυτικού Σαρωνικού, ήταν αρκετά χαμηλότερα από εκείνα του κόλπου της Ελευσίνας και άλλων επιβαρυμένων σημείων της Μεσογείου. Η διαχείριση της θαλάσσιας περιοχής του δυτικού Σαρωνικού κόλπου, χρειάζεται, για την επίτευξη και τη διατήρηση της καλής περιβαλλοντικής της κατάστασης.The aim of the present PhD thesis was the study of metal pollution of West Saronikos Gulf, through the processing and analysis of sediments cores. In addition, metal concentrations were determined in the sea water, too. Ten stations had been studying, eight of which were located in the west part of Saronikos Gulf, the ninth in the east part and the last one on the boundary of the East and West Saronikos Gulf. Seven stations of West Saronikos Gulf, were located at the northwest part, near the industries and the settlements and the eighth one, which is the deepest of the gulf (407m), in the center of the Epidaurus basin. The chemical analyses were conducted in the Laboratory of Environmental Chemistry of the National and Kapodistrian University of Athens. According to the results in the sea water, the concentrations of dissolved oxygen showed that, except for some hypoxic points at high depths (>200m), the rest ones were oxygenated. The concentrations of metals (Ni, Fe, Mn, Co, Cu, Pb, Zn, Cd, V, Cr, As) in the sea water were lower than the criteria of the water quality. The research focuses on the results of processing and analysis for granulometry and geochemistry of core sediments. The total concentrations of nine metals (Al, Cr, Ni, Fe, Mn, Cu, Pb, Zn, Cd) and the percentages of organic carbon and carbonates were determined in the sediments. The metal concentrations were determined by Flame and Graphite Atomic Absorption Spectroscopy and Inductively Coupled Plasma Mass Spectroscopy. The Al, Mn, Cu, Cd and TOC contents of fine (<63μm) sediments were higher than those of sandy (>63μm) grains. The percentages of organic carbon in the sediments were lower than 3%. Moreover, they were characterized by high surficial values that decreased with depth. The percentages of carbonates were higher (18-79%). The cores were fairly homogeneous, in terms of carbonates. The spatial distribution of Al, Mn, Cu, Pb και Zn in surface sediments, presented increasing concentrations from the northeast to the southwest part of the study area, from the shallow to the deeper parts, in contrast to Cr and Ni which were increased in the northern nearshore stations. Based on the vertical distributions, the concentrations of Cu, Pb and Zn, showed a constant decrease over depth along most cores, indicating the anthropogenic effects to surface sediments. Enrichment factors (EF) indicate minimal (EF<2) or moderate (2<EF<5) sediment contamination. The concentrations of Cr and Ni in surface sediments of the Soussaki area were determined higher than the sediment quality criteria ERL-ERM, which probably due to the geological origin of the two metals. According to the mERMq values for the surface sediments of West Saronikos Gulf, it was proved that most sediments were highly toxic (>1,5) for Cr and Ni. The metal concentrations in the surface sediments of the northwestern Saronikos Gulf were similar to those of a decade earlier. The levels of Cu, Pb and Zn in the surface sediments of West Saronikos Gulf, were much lower than those of Elefsis Bay and other hot spots of the Mediterranean Sea. The management of the marine area of West Saronikos Gulf, is necessary, for the achievement and maintenance of its good environmental status

Μελέτη συσχέτισης του φαινότυπου του σοβαρού άσθματος με την υπνηλία και την αποφρακτική υπνική άπνοια

Εισαγωγή: Το άσθμα είναι μια συχνή, χρόνια φλεγμονώδης νόσος των αεραγωγών[1,2]. Επηρεάζει το 1-29 % του πληθυσμού σε διάφορες χώρες. Το σοβαρό άσθμα είναι μια υποκατηγορία του άσθματος που είναι δύσκολο στη διαχείριση. Η αποφρακτική άπνοια χαρακτηρίζεται από επεισόδια διακοπής της αναπνοής ή ρηχής αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου. Αυτά τα επεισόδια σημειώνονται εξαιτίας πλήρους ή ατελούς σύγκλεισης των ανώτερων αεραγωγών. Συχνά, τα αναπνευστικά συμβάντα σχετίζονται με ροχαλητό, αποκορεσμό και σύντομες εγέρσεις κατά τον ύπνο. Πλέον, όλο και περισσότερες μελέτες υποστηρίζουν ότι ασθενείς με άσθμα που έχουν αποφρακτική υπνική άπνοια παρουσιάζουν ανεπαρκέστερο έλεγχο των συμπτωμάτων τους. Οι ασθενείς με αποφρακτική υπνική άπνοια και άσθμα έχουν χαμηλότερο ACT score, πιο σοβαρά ημερήσια και νυχτερινά συμπτώματα, χειρότερη ποιότητα ζωής, πιο συχνές παροξύνσεις και τείνουν να αναζητούν πιο συχνά ιατρική βοήθεια. Σκοπός: σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η η συσχέτιση μεταξύ των φαινοτύπων του σοβαρού άσθματος (όπως αυτό αποτυπώνεται από την κυτταρολογική εξέταση πτυέλων και βρογχοκυψελιδικού εκπλύματος, καθώς και από την ύπαρξη εντεροτοξινών ή όχι στον ορό των ασθενών) με την υπνηλία και την πιθανή εμφάνιση αποφρακτικής άπνοιας του ύπνου. Μέθοδος – Υλικό: 50 ασθενείς στρατολογήθηκαν από δυο πνευμονολογικές κλινικές. Καταγράφηκαν τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών, η τρέχουσα θεραπευτική τους, ενώ υποβλήθηκαν σε λήψη ορού προς μέτρηση ηωσινοφίλων και εντεροτοξινών, πρόκληση πτυέλων, λήψη BAL, λειτουργικές δοκιμασίες αναπνοής και απάντησαν στα ερωτηματολόγια κλίμακα Eppworth και STOP BANG. Αποτελέσματα: 8 ασθενείς (16%) παρουσίαζαν σημαντική υπνηλία (>10) και έχρηζαν περαιτέρω διερεύνησης με μελέτη ύπνου. Από τους ασθενείς που εμφάνιζαν σημαντική ημερήσια υπνηλία, καθ΄υπεροχήν ήταν γυναίκες (6 γυναίκες vs 2 άνδρες). Aναφορικά με το STOP BANG,12 ασθενείς (24%) ήταν μέτριου κινδύνου και 8 ήταν υψηλού κινδύνου (16%), οι οποίοι μάλιστα ήταν οι ίδιοι που εμφάνιζαν σημαντική υπνηλία στην κλίμακα Eppworth. Από τους 8 ασθενείς με πιθανή υπνική άπνοια, μόνο 3 ασθενείς βρίσκονταν ήδη σε θεραπεία με CPAP λόγω διάγνωσης αποφρακτικής υπνικής άπνοιας, ενώ οι υπόλοιποι ήταν αδιάγνωστοι. Από τα εργαστηριακά ευρήματα προέκυψε ότι η συσχέτιση αποφρακτικής υπνικής άπνοιας και σοβαρού άσθματος υπάρχει ανεξαρτήτως φλεγμονής. Συμπεράσματα: η μελέτη μας παρότι περιελάμβανε μικρό δείγμα ασθενών, ανέδειξε ότι η παχυσαρκία, η καπνιστική συνήθεια, η προχωρημένη ηλικία, η εμμηνόπαυση και η σοβαρότητα του άσθματος αποτελούν ανεξάρτητους προγνωστικούς παράγοντες για αποφρακτική υπνική άπνοια, όπως ορίζει και η διεθνής βιβλιογραφία. Ωστόσο, περαιτέρω έρευνα θα πρέπει να διενεργηθεί προς λεπτομερέστερη και εις βάθος κατανόηση των παθοφυσιολογικών μηχανισμών που εμπλέκονται στη συνύπαρξη του σοβαρού άσθματος και της αποφρακτικής υπνικής άπνοιας καθώς και για τις κλινικές προεκτάσεις τους.Introduction: Asthma is a common, chronic inflammatory disease of the airways. It affects 1-29% of the population in different countries. Severe asthma is a subtype of asthma that is difficult to manage. Obstructive sleep apnea is characterized by episodes of breathing cessation or shallow breathing during sleep. These episodes occur due to complete or incomplete closure of the upper airways. Respiratory events are often associated with snoring, desaturation, and brief awakenings during sleep. Increasingly, studies suggest that asthma patients with obstructive sleep apnea have poorer control of their symptoms. Patients with obstructive sleep apnea and asthma have lower ACT scores, more severe daytime and nighttime symptoms, worse quality of life, more frequent exacerbations and tend to seek medical help more often. Aim: the aim of this study is to correlate the phenotypes of severe asthma (as reflected by the cytological examination of sputum and bronchoalveolar lavage, as well as the presence or absence of enterotoxins in the patients' serum) with sleepiness and the possible occurrence of obstructive sleep apnea. Method – Material: 50 patients were recruited from two pulmonology clinics. The patients' demographic data as well as their current tjerapeutic treatment, were recorded and they underwent serum collection for eosinophil and enterotoxin measurement, sputum challenge, BAL collection, functional respiratory tests and answered the Eppworth scale and STOP BANG questionnaires. Results: 8 patients (16%) had significant sleepiness (>10) and required further investigation with a sleep study. Of the patients who had significant daytime sleepiness, the majority were women (6 women vs 2 men). Regarding STOP BANG, 12 patients (24%) were at moderate risk and 8 were at high risk (16%), who were the same as those who had significant sleepiness on the Eppworth scale. Of the 8 patients with possible sleep apnea, only 3 patients were already on CPAP treatment due to a diagnosis of obstructive sleep apnea, while the rest were undiagnosed. Laboratory findings showed that the association between obstructive sleep apnea and severe asthma exists regardless of inflammation. Conclusions: our study, although it included a small sample of patients, showed that obesity, smoking habit, advanced age, menopause and asthma severity are independent prognostic factors for obstructive sleep apnea, as defined by the international literature. However, further research should be conducted towards a more detailed and in-depth understanding of the pathophysiological mechanisms involved in the coexistence of severe asthma and obstructive sleep apnea as well as their clinical implications

Optimal Strategy for Complete Revascularization in ST-Segment Elevation Myocardial Infarction and Multivessel Disease: A Network Meta-Analysis

Background: In patients with ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI) and multivessel coronary artery disease, most but not all randomized trials have reported that complete revascularization (CR) offers advantages over culprit vessel-only revascularization. In addition, the optimal timing and assessment methods for CR remain undetermined. Objectives: The purpose of this study was to identify the optimal revascularization strategy in patients with STEMI and multivessel disease, using a network meta-analysis of randomized controlled trials. Methods: We searched PUBMED and EMBASE for randomized trials evaluating revascularization strategies in patients with STEMI and multivessel disease through July 2024. A network meta-analysis was performed analyzing CR vs culprit vessel-only revascularization as well as the timing of CR (immediate CR vs staged CR). Outcomes were also assessed with 4 CR strategies based on whether revascularization was immediate or staged and whether it was angiographically guided or functionally guided. The primary outcome was major adverse cardiovascular events (MACE). Results: A total of 26 randomized trials that enrolled 15,902 patients were included. The mean weighted duration of follow-up was 25.2 ± 15.7 months. MACE was reduced with both immediate CR and staged CR compared with culprit-vessel-only treatment (RR: 0.48; 95% CI: 0.36-0.64 and RR: 0.65; 95% CI: 0.52-0.82, respectively), whether with angiographic or functional guidance. Immediate CR was associated with reduced MACE compared with staged CR (RR: 0.74; 95% CI: 0.56-0.97), whether CR was guided angiographically or functionally (RR: 0.77; 95% CI: 0.61-0.99 and RR: 0.49; 95% CI: 0.27-0.89, respectively) caused by reductions in MI. However, when the analysis was restricted to studies that reported both all MI and nonprocedural MI, the benefit of immediate CR in reducing MI compared with staged CR was diminished after excluding procedural MI (RR: 0.44; 95% CI: 0.27-0.71 with procedural MI vs RR: 0.65; 95% CI: 0.36-1.16 without procedural MI). Conclusions: Among patients with STEMI and multivessel disease, outcomes were better with immediate or staged CR compared with culprit vessel-only treatment, whether with angiographic or functional guidance. © 2025 American College of Cardiology Foundatio

The burden of chronic anxiety and depression symptomatology on 20-year cardiovascular disease incidence: The ATTICA study (2002–2022)

Background: The aim of this study was to explore the associations between symptoms of depression and anxiety on 20-year cardiovascular disease (CVD) incidence among apparently healthy Greek adults. Methods: In the context of a population-based, prospective health survey, the ATTICA study (2002–2022), 853 adult participants without previous CVD history [453 men (45 ± 13 years) and 400 women (44 ± 18 years)] underwent evaluations regarding psychological factors (depression through ZDRS and anxiety through STAI scales), lifestyle factors (smoking, diet, physical activity) and medical conditions (obesity, hypertension, hypercholesterolemia, diabetes mellitus) at both baseline and 10-year follow-up examinations. CVD incidence was assessed based on medical records and hospital data. Cox proportional hazard models were developed to evaluate the association between psychological symptoms on the 20-year CVD incidence, after adjusting for various characteristics. Results: The results indicated that the chronic burden of depression and anxiety was independently associated with increased CVD risk during the 20-year follow-up period (crude hazard ratios of cumulative at baseline and at 10-year follow-up depressive symptoms score on CVD incidence was 1.04 95%CI (1.03, 1.05), and for anxiety score was 1.03 95%CI (1.02, 1.04)); the hazard ratios were higher especially for younger participants and those who did not adhere steadily to the Mediterranean diet during the follow-up period. Conclusions: Based on our findings, standardized psychological assessments focusing on depression and anxiety should be integrated as a distinct and additional component within the preventive strategies for CVD implemented by health authorities at the population level. © 2025 Elsevier Inc

Alveolar ridge preservation techniques in modern oral surgery: Systematic literature review.

Σκοπός: Ο σκοπός αυτή της συστηματικής βιβλιογραφικής ανασκόπησης είναι η ανάλυση της αποτελεσματικότητας διαφορετικών υλικών και τεχνικών που εξυπηρετούν προ της τοποθέτησης εμφυτευμάτων σε μετεξακτικό φατνίο, στη διατήρηση των διαστάσεων της φατνιακής ακρολοφίας, χωρίς την ανάγκη αναπέτασης κρημνού. Υλικά και μέθοδος: Με τη χρήση συγκεκριμένων λέξεων-κλειδιά έγινε ηλεκτρονική αναζήτηση των άρθρων από το 2013 έως 2023 στις βάσεις δεδομένων των βιβλιοθηκών NIH (National Library of Medicine) και Cochrane από δύο ανεξάρτητους ερευνητές, ακολουθώντας τα κριτήρια του PRISMA. Το ρίσκο του βεβιασμένου λάθους (risk of bias) αξιολογήθηκε με τη μεθοδολογία RoB2. Αποτελέσματα: Η ηλεκτρονική αναζήτηση απέδωσε 18 άρθρα από το σύνολο των 79 που πληρούσαν τα κριτήρια επιλογής. Στην πλειοψηφία των άρθρων αυτών δεν παρουσιαζόταν στατιστικά σημαντική διαφορά στην επίτευξη οστικής αναγέννησης για κάποιο από τα υλικά ή τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν. Εντούτοις, υπήρχαν υλικά, όπως το PRF και κάποια ξενο-μοσχεύματα, που απέδωσαν ευνοϊκότερα αποτελέσματα. Συμπεράσματα: Η μεθύστερη τοποθέτηση εμφυτευμάτων σε μετεξεκτικά φατνία μπορεί να επιτευχθεί με ποικιλία υλικών και τεχνικών. Απαιτείται περεταίρω έρευνα για ανάδειξη της πιο αποτελεσματικής μεθόδου διατήρησης της φατνιακής ακρολοφίας και με μεγαλύτερο χρόνο παρακολούθησης.Aim: The purpose of this systematic review is to analyze the effectiveness of different alveolar ridge preservation (ARP) materials and techniques on bone formation for dental implants placement with regards to flapless tooth extraction. Materials and methods: The National Library of Medicine and the Cochrane Library were searched for articles published within the years 2013 to 2023 using a specific set of keywords. The PICO criteria of this systematic review were used on the articles retrieved. Also, the RoB2 tool was implemented to analyze the validity of the articles by finding any potential risk of bias. Results: Out of the 79 articles retrieved from the online search, only 18 articles fitted the PICO criteria of the study and had an acceptable risk of bias. Most of these articles found no statistically significant difference concerning the bone regeneration outcome achieved by using the various materials and methods used for ARP. However, there were materials, such as PRF and some xenografts, that yielded favorable results. Conclusion: Various ARP materials and techniques result to efficient bone regeneration for implant placement. More high-quality research is needed to highlight the most effective ARP materials and techniques on bone regeneration

Advanced therapy medicinal products in retinal diseases: a focus on age-related macular degeneration

Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (AMD) είναι η κύρια αιτία διαταραχής της όρασης παγκοσμίως, επηρεάζοντας κυρίως τον ηλικιωμένο πληθυσμό. Χαρακτηρίζεται από προοδευτική εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, που οδηγεί στη σταδιακή απώλεια της κεντρικής όρασης. Η AMD επηρεάζεται από έναν συνδυασμό γενετικών προδιαθέσεων και περιβαλλοντικών παραγόντων και οι τρέχουσες θεραπείες επικεντρώνονται κυρίως σε φαρμακολογικές παρεμβάσεις, χειρουργικές επιλογές και τροποποιήσεις του τρόπου ζωής, που στοχεύουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων αλλά δεν προσφέρουν οριστική θεραπεία. Αυτή η εργασία εξετάζει τις δυνατότητες των Φαρμακευτικών Προϊόντων Προηγμένης Θεραπείας (ATMPs) ως καινοτόμων λύσεων για τη θεραπεία της AMD, εστιάζοντας στη γονιδιακή θεραπεία, την κυτταρική θεραπεία και τη μηχανική ιστών ως πολλά υποσχόμενες προσεγγίσεις για την αποκατάσταση της λειτουργίας του αμφιβληστροειδούς και την πρόληψη περαιτέρω εκφυλισμού. Διεξήχθη μια περιεκτική βιβλιογραφική ανασκόπηση χρησιμοποιώντας βάσεις δεδομένων όπως το PubMed, το Google Scholar και το ClinicalTrials.gov, επιλέγοντας άρθρα που δημοσιεύτηκαν από το 2014 έως το 2024 που επικεντρώνονται στις θεραπευτικές εξελίξεις στην AMD. Η συμπερίληψη δεδομένων κλινικών δοκιμών από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη βοήθησε στη διασφάλιση της συνάφειας και της εφαρμοσιμότητας στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης όπου τα ATMP είναι ενεργά υπό διερεύνηση. Τα βασικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι η γονιδιακή θεραπεία υπόσχεται την αντιμετώπιση γενετικών παραγόντων με την εισαγωγή διορθωτικών γονιδίων, ενώ η θεραπεία με βλαστοκύτταρα αξιοποιεί το αναγεννητικό δυναμικό για να αντικαταστήσει τα κατεστραμμένα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς. Η μηχανική ιστών έχει προχωρήσει σημαντικά, με κατασκευασμένα ικριώματα και βιομιμητικά μοντέλα που αναπαράγουν το περιβάλλον του αμφιβληστροειδούς, υποσχόμενα στη διαχείριση της AMD ενισχύοντας την επιβίωση των κυττάρων και την ενσωμάτωση σε κατεστραμμένους ιστούς. Αυτή η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα ATMP αντιπροσωπεύουν μια σημαντική ανακάλυψη στη θεραπεία της AMD, προσφέροντας καινοτόμες λύσεις που θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τους περιορισμούς των τρεχουσών θεραπειών. Ωστόσο, προκλήσεις όπως η ασφάλεια, η αποτελεσματικότητα και η προσβασιμότητα πρέπει να αντιμετωπιστούν για την πλήρη αξιοποίηση των κλινικών δυνατοτήτων τους. Οι γνώσεις που παρέχονται σε αυτό το έγγραφο υπογραμμίζουν την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη σε ATMP για την AMD, συμβάλλοντας σε ένα θεμέλιο για μελλοντικές μελέτες στον τομέα.Age-related macular degeneration (AMD) is a leading cause of visual impairment worldwide, primarily affecting the elderly population. It is characterized by a progressive degeneration of the macula, leading to the gradual loss of central vision. AMD is influenced by a combination of genetic predispositions and environmental factors, and current treatments focus primarily on pharmacological interventions, surgical options, and lifestyle modifications, which aim to manage symptoms but do not offer a definitive cure. This paper examines the potential of Advanced Therapy Medicinal Products (ATMPs) as innovative solutions for treating AMD, focusing on gene therapy, stem cell therapy, and tissue engineering as promising approaches to restore retinal function and prevent further degeneration. A comprehensive literature review was conducted using databases such as PubMed, Google Scholar, and ClinicalTrials.gov, selecting articles published from 2014 to 2024 that focus on therapeutic advancements in AMD. The inclusion of clinical trial data from the U.S. and Europe helped ensure relevance and applicability in healthcare systems where ATMPs are actively under investigation. Key findings suggest that gene therapy holds promise in addressing genetic factors by introducing corrective genes, while stem cell therapy leverages regenerative potential to replace damaged retinal cells. Tissue engineering has advanced significantly, with engineered scaffolds and biomimetic models replicating the retinal environment, showing promise in AMD management by enhancing cell survival and integration into damaged tissues. This study concludes that ATMPs represent a breakthrough in AMD treatment, offering innovative solutions that could overcome the limitations of current therapies. However, challenges such as safety, efficacy, and accessibility must be addressed to fully realize their clinical potential. The insights provided in this paper underline the necessity for further research and development in ATMPs for AMD, contributing to a foundation for future studies in the field

Η δοκιμαστική εργασία

Με την παρούσα εργασία επιχειρείται να αναλυθούν ενδελεχώς η έννοια της δοκιμαστικής εργασίας, ήτοι της σύμβασης εργασίας όπου ο εργαζόμενος προσλαμβάνεται για ένα χρονικό διάστημα δοκιμαστικά, ο σκοπός τον οποίο επιτελεί και οι διάφορες διαφοροποιήσεις που έχει λάβει με το πέρασμα του χρόνου. Παράλληλα, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο ισχύον καθεστώς για τη σύμβαση δοκιμής μετά τη θέσπιση του εξαμήνου ως γενικού ανώτατου ορίου δοκιμαστικής περιόδου μέσω της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην ενσωμάτωση της εν λόγω Οδηγίας στο εθνικό μας δίκαιο με τον πρόσφατο Ν.5053/2023 και τα γενόμενα ερμηνευτικά προβλήματα που εγείρονται από την συσχέτιση των διατάξεων των άρθρων 4 και 19 του Ν.5053/2023.The present paper attempts to analyse in detail the concept of probationary employment, i.e. the employment contract where the employee is hired for a trial period, the purpose it serves and the variations it has received over time. At the same time, particular reference is made to the current regime for the contract of probationary employment following the introduction of six months as a general maximum probationary period through Directive (EU) 2019/1152 of the European of the European Parliament and of the Council on transparent and predictable working conditions in the European Union, the incorporation of this Directive into our national law by the recent Law 5053/2023 and the interpretation problems arising from the correlation of the provisions of the articles 4 and 19 of Law 5053/2023

Towards New Scaffolds for Antimicrobial Activity—In Silico/In Vitro Workflow Introducing New Lead Compounds

Background/Objectives: The rapid evolution of bacterial resistance and the high cost of drug development have attributed greatly to the dearth in drug design. Computational approaches and natural product exploitation offer potential solutions to accelerate drug discovery. Methods: In this research article, we aimed to identify novel antibacterial hits. For the in silico studies, molecular scaffolds from the in-house chemical library of the Department of Pharmacy of Athens (Pharmalab) and the National Cancer Institute (NCI) were screened and selected for further experimental procedures. Compounds from both libraries that were not previously screened for their antimicrobial properties were tested in vitro against Gram-positive and Gram-negative bacterial strains. The microdilution method was used to determine the minimum inhibitory concentrations (MICs). Results: In silico screening identified twenty promising molecules from the NCI and seven from the Pharmalab databases. The unexplored compounds for their antibacterial activity can be characterized as weak strain-specific antimicrobials. The NSC 610491 and NSC 610493 were active against Staphylococcus aureus (MIC: 25 and 12.5 µg/mL, respectively) and methicillin-resistant S. aureus (MRSA) (MIC: 50 and 12.5 µg/mL, respectively). Six out of seven hydroxytyrosol (HTy) compounds were moderately active (MIC: 25–50 µg/mL) against S. aureus, MRSA and Enterococcus faecalis. For the Gram-negative bacteria, no activity was detected (≥100 µg/mL). Conclusions: The tested scaffolds could be considered as promising candidates for novel antimicrobials with improvements. Further experimentation is required to assess mechanisms of action and evaluate the efficacy and safety. © 2024 by the authors

Blood-based biomarkers in mild behavioral impairment: an updated overview

Identifying individuals at-risk for dementia is one of the critical objectives of current research efforts, highlighting the need for simple, cost-effective, and minimally invasive biomarkers. Mild behavioral impairment (MBI), characterized by the emergence of persistent neuropsychiatric manifestations in older adults, has attracted increasing attention as a potential early indicator of cognitive decline and dementia. A growing number of studies have recently begun to explore the relationship between MBI and several blood-based biomarkers associated with Alzheimer’s disease (AD) pathology, neurodegeneration, as well as systemic metabolic and inflammatory dysregulation. In this context, MBI has been associated with lower plasma Aβ42/Αβ40 ratio, higher plasma phosphorylated tau at threonine 181 (p-tau181), increased neurofilament light chain (NfL) levels, as well as disturbances in metabolic markers, including homocysteine, insulin and ferritin, suggesting a multifaceted neurobiological basis for this syndrome. These findings offer insights into the underlying pathophysiology of MBI, and connection between neuropsychiatric symptoms and progression of AD. In this narrative review, we aim to summarize and critically discuss the emerging literature evidence linking MBI to blood-based biomarkers, hoping to shed more light on MBI’s pathophysiology, its connection to AD-related neurobiology, as well as its potential practical utility for predicting cognitive impairment, guiding early interventions and managing the risk for dementia. Copyright © 2025 Angelopoulou, Androni, Villa, Hatzimanolis, Scarmeas and Papageorgiou