Evaluatieonderzoek systeemtoezicht op kwaliteit en veiligheid in de zorg

__Abstract__ Al jaren wordt nagedacht over de vraag in hoeverre zorginstellingen zelf in staat zijn om te waarborgen dat zij veilige en kwalitatief zorg leveren. Er is wetgeving die voorschrijft dat zorginstellingen alleen kunnen worden toegelaten als zij een aantal organisatorische zaken op orde hebben. In 1996 is in de Kwaliteitswet geregeld dat zorginstellingen zelf de kwaliteit van de zorg systematisch moeten bewaken, beheersen en verbeteren. Bestuurders en Raden van Toezicht zijn in eerste instantie zelf verantwoordelijk voor de kwaliteit van zorg in hun instelling, waarbij zij zorg dragen voor passende procedures en cultuur. De veronderstelling is dat als zorginstellingen deze verantwoordelijkheid opnemen en daadwerkelijk waarmaken, het overheidstoezicht op de naleving beperkt kan worden tot toezicht op (de werking van) het zelf opgezette ‘systeem’ om kwaliteit en veiligheid te borgen en risico’s te beheersen. Deze manier van inspecteren wordt in Nederland Systeem Toezicht (ST) genoemd

Risicobeheersing op bedrijfsniveau : een casus in de varkensvoerketen

Dit rapport verschaft inzicht in de bestaande zorgsystemen die gericht zijn op de risicobe-heersing op het primair bedrijfsniveau en daarmee op het behoud en waar nodig de verbetering van de basiskwaliteit van (diervoeder)producten. Deze kwaliteitsborging en beheersing van de veiligheid van voedsel en diervoeder is niet overal gerealiseerd. Voor het uitvoeren van dit onderzoek is gekozen voor de varkensvoerketen als case study. Hiertoe is literatuurstudie verricht en zijn interviews gehouden met een aantal varkenshouders en ver-tegenwoordigers uit de diervoederindustrie. Het rapport sluit af met conclusies en aanbevelinge

Systeemtoezicht in de Nederlandse gezondheidszorg. Een experimentele innovatie van toezicht.

__Abstract__ Al jaren wordt nagedacht over de vraag in hoeverre zorginstellingen zelf in staat zijn om te waarborgen dat zij verantwoorde zorg leveren (lees: veilige en kwalitatief goede zorg). Er is wetgeving die voorschrijft dat zorginstellingen alleen kunnen worden toegelaten als zij een aantal organisatorische zaken op orde hebben.1 In 1996 is in de Kwaliteitswet geregeld dat zorginstellingen zelf de kwaliteit van de zorg systematisch moeten bewaken, beheersen en verbeteren. Bestuurders en raden van toezicht zijn in eerste instantie zelf verantwoordelijk voor de kwaliteit van zorg in hun instelling, waarbij zij zorgdragen voor passende procedures en cultuur. De veronderstelling is dat als zorginstellingen deze verantwoordelijkheid opnemen en daadwerkelijk waarmaken, het publieke toezicht op de naleving beperkt kan worden tot toezicht op (de werking van) het zelf opgezette ‘systeem’ om kwaliteit en veiligheid te borgen en risico’s te beheersen. Deze manier van inspecteren wordt in Nederland systeemtoezicht (ST) genoemd. De vragen die we in dit artikel willen beantwoorden zijn waarom en hoe ST aan de toezichtmethoden van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) toegevoegd zou kunnen worden

De lokale voorzorgcultuur. Over de steeds verder naar voren werkende overheid in de aanpak van sociale onveiligheid

In de veiligheidsliteratuur wordt de veiligheidsaanpak op uiteenlopende wijze gekarakteriseerd. Er is sprake van een straffende staat, van een preventiemaatschappij en van samenwerking tussen publieke en private partijen en alles daartussen in. Recentelijk klinken er geluiden over een zogenoemde voorzorgcultuur.1 Dit laatste begrip is onderwerp van dit artikel. Centraal staat het toetsen van het empirische gehalte van de claim dat er steeds meer sprake is van voorzorg in veiligheidsbeleid gericht op sociale onveiligheid. In welke mate en op welke wijze wordt de hedendaagse lokale veiligheidszorg gekenmerkt door het voorzorgprincipe? Vijf gemeenten binnen de politieregio Utrecht, variërend in omvang tussen grofweg 40.000 en 300.000 inwoners, zijn onderzocht: Amersfoort, Bunschoten, Utrecht, Woerden en Zeist. Van deze gemeenten zijn 153 beleidsmaatregelen met betrekking tot sociale veiligheid getoetst op hun ‘voorzorggehalte’. Daartoe is een model ontwikkeld dat voorzorg plaatst ten opzichte van andere strategieën van veiligheidsbeheersing. Van een daadwerkelijke ‘voorzorgcultuur’ is in de lokale praktijk geen sprake. Wel blijkt dat de hedendaagse, lokale veiligheidszorg wordt gekenmerkt door elementen van het voorzorgdenken

The transferral of risks in health care: risk management in a centre for the elderly

Dit artikel analyseert een kleine instelling voor ouderenzorg die blootstaat aan verscheidene risico’s als gevolg van de wettelijke veranderingen in de zorgsector. Hoewel kleinere instellingen voor langdurige ouderenzorg niet altijd gestructureerde methodieken als COSO ERM of ISO 31000 voor de beheersing van hun bedrijfsvoeringrisico’s volgen, blijkt uit de analyse dat kleine instellingen zeer actief kunnen zijn in de beheersing van deze risico’s. Deze beheersing is vooralsnog reactief, maar veel van de activiteiten die al worden ondernomen in kleine instellingen passen goed in een risicobeheersingsmethodiek zoals het bovengenoemde ISO 31000.Dit artikel analyseert een kleine instelling voor ouderenzorg die blootstaat aan verscheidene risico’s als gevolg van de wettelijke veranderingen in de zorgsector. Hoewel kleinere instellingen voor langdurige ouderenzorg niet altijd gestructureerde methodieken als COSO ERM of ISO 31000 voor de beheersing van hun bedrijfsvoeringrisico’s volgen, blijkt uit de analyse dat kleine instellingen zeer actief kunnen zijn in de beheersing van deze risico’s. Deze beheersing is vooralsnog reactief, maar veel van de activiteiten die al worden ondernomen in kleine instellingen passen goed in een risicobeheersingsmethodiek zoals het bovengenoemde ISO 31000.<br/

Businesscase voor e_procurement in het MKB

Ondernemers in het midden- en kleinbedrijf (mkb) zijn vooral met klanten bezig. Alle activiteiten zijn erop gericht. Zo moet inkoop ook direct bijdragen aan waarde voor de klanten. Ondernemers vinden rendement belangrijk als het gaat om investeringsbeslissingen en het is zaak dat op een simpele manier inzichtelijk te maken. De uitgangspunten voor het ontwikkelen van een tool zijn daarmee duidelijk: het rendement van een investering in e-procurement moet duidelijk worden. Het moet eiden tot een professionelere inkoopfunctie en zo tot betere prestaties van het bedrijf voor klanten. Bovendien moet de tool door de ondernemer en zijn medewerkers zelf kunnen worden gehanteerd